Nilalandi ba siya ni Mark? Hindi naman ito mahalaga; Namumula na ang pisngi ni Arianne kahit na dapat ay isang malungkot na pangyayari. Mahirap manatiling malungkot nang biglang ipakita ni Mark ang kanyang panlalandi. Personal na hinatid ni Mark ang kanyang sarili at si Arianne sa opisina ng civil affairs noong araw na iyon. Sa madaling salita, sinusubukan niyang bawasan ang bilang ng mga tao na maaaring makabalita ng hiwalayan ng mag-asawa. Mabilis na nakarating ang sasakyan sa kanilang destinasyon, gayunpaman parehong tahimik na nakaupo ang driver at ang pasahero nang matagal habang nagsalubong ang kanilang mga mata. Sa wakas, sinira ni Arianne ang spell sa pamamagitan ng pagtingin sa oras at napansing mahuhuli na sila sa trabaho. "Pwede mo bang i-check kung nadala mo na ang lahat ng iyong mga kinakailangang dokumento?” Sabi niya. "Hindi na kailangan. Nakalimutan kong dalhin ang mga iyon,” sagot ni Mark. "Tumigil ka sa pagbibiro at seryosohin mo ito," walang lakas na sinabi
Hindi naapektuhan ng mood ni Sylvain ang kawalang-bahala ni Arianne. Siya ay nakatulala pa rin, nalilito at hindi makapaniwala. Gayunpaman, palihim siyang tumingin sa paligid na parang magnanakaw bago siya bumulong, "Hindi ito legit, tama ba? …Totoo ba ito?”Inipit ni Arianne ang isang hibla ng buhok sa likod ng kanyang tenga. “Bakit ako magsisinungaling tungkol sa bagay na ganito? Big deal ang divorce, alam mo; ang tanging bagay na permanente ay impermanence, at iyon ay umaabot sa mga relasyon. Ito ang totoong buhay, tama ba ako? Hindi nagki-cling ang isang matalinong tao.”Isang tingin ng pagsisisi at conflict ang bumalot sa mga mata ni Sylvain. “Dahil ba nagpa-advance payment ako noon? Dahil pumayag ka dito, naging masama ang loob ni Mr. Tremont sayo at isa ito sa mga dahilan ng paghiwalay niyo... tama ba? O talagang inaprubahan mo ang request ko nang walang pahintulot niya?"Inilibot ni Arianne ang kanyang mga mata. "Bakit iniisip mo na posible iyon? Kung hindi niya ito aprubaha
Umiling si Arianne. “Tara na, guys! Hindi ako pababa sa mga tambakan o anumang bagay; nakakakita ka lang ng mga bagay na wala doon. At saka, kailangan kong umuwi pagkatapos kumain. Natutulog lang si Smore pagkatapos kitang makita sa bahay."Pinabalik nina Sylvain at Robin si Arianne sa Tremont Estate. Noon, malapit nang mag-10 PM ang oras.Tinapik-tapik ni Arianne ang mga pisngi niyang bahagyang nasusunog dahil sa alak. Hindi siya tipsy, ngunit alam niya pa rin na siya ay nakainom ng kaunti - hindi bababa sa dalawang-katlo ng buong bote ang nasa kanyang tiyan ngayon.Pumasok siya sa gate ng estate at tumawid sa courtyard. Noon ay bigla niyang narinig ang boses ni Mark na umalingawngaw mula sa isang madilim at madilim na sulok na nababalot ng mga anino. "Saan ka nanggaling?"Napatigil si Arianne sa kanyang mga yapak. Sinundan niya ang direksyon ng boses hanggang sa matagpuan niya si Mark sa isang patio chair na nakatutok ang mga mata sa kanya. Sa kabila ng nasa labas, suot niya ang
Mapait na pananabik ang bumalot sa mga mata ni Mark bago siya biglang sumugod sa kanya, binaligtad ang katawan nito upang humarap ito sa kanya. Humarap siya sa kanya, ang mga kamay nito ay inipit ang nagpupumiglas na mga kamay ni Arianne sa kanyang tagiliran."Kung hindi ka pumunta sa kwarto ko, I'll... I'll undo you right here, right now," he hissed.Hindi makapaniwala si Arianne sa mga salitang lumabas sa kanyang bibig, at ipinakita ito sa paraan ng paglaki ng kanyang mga mata sa hindi makapaniwala. Nang dumausdos ang kamay ni Mark sa ilalim ng palda niya ay napaatras siya sa gulat at napaiyak, “Baliw ka ba?! Hindi ba't nilinaw na natin na hindi mo ako mahawakan pagkatapos nating maghiwalay?"Tumaas ang kanyang gwapong arko na kilay. “Hmm, curious. Sinong nagsabi sayo niyan? Natatakot ako na ang pagiging Tremont Estate—at hindi ang Tremont Tower—ay nangangahulugan na magagawa ko ang anumang gusto ko rito... hindi pinamunuan ng kasunduan."Tinangka ni Arianne na kumawala sa pagkak
Napangiwi si Arianne. "Kung magiging dang animal ka na naman ngayong gabi, you... officially horndog ka!"Papalabas na sana si Mark ng banyo nang huminto siya, tumalikod, at sinubuan siya ng nakakalokong ngisi. “Woof.”Ang kulit na yan! Bakit kahit na ginagaya niya ang isang aso, ang himbing na umaalis sa kanyang mga labi ay... iba ang tama? Ang paraan ng pagkakasabi niya nito sa kanyang nakakairita, nakakaakit na boses, kasama ng perpektong mukha na iyon, iyon ay....!Pagkatapos ng kanyang paghahanda para sa trabaho, bumaba si Arianne sa hagdan at agad na nahuli ang isang panandalian ngunit pamilyar na silhouette sa kanyang linya ng paningin. Ang kanyang ekspresyon ay likas na nagdilim.Si Shelly-Ann Leigh iyon.“Mark, mahal! Bumili ako ng ilang groceries sa paligid nitong leeg ng kakahuyan kaninang umaga at naisipan kong pumunta at kumusta kay little Smore. Buti na lang at hindi ka na rin umalis, ‘pagluto na kita ng almusal!” masiglang bati niya, na sinasala ng tuluyan si Ariann
Humakbang si Henry at sinabi kay Shelly, “Mrs. Leigh, hayaan mo akong samahan ka palabas."Ilang sandali pa ay masungit na sumagot si Shelly, “Mrs. Leigh?! Excuse me, pero mula ngayon ay tatawagin mo akong 'Madam'!"Nagkunwaring nabingi si Henry. Ang pagkakaiba sa pagitan ng pagtawag sa kanya ng Mrs. Leigh o Madam ay masyadong napakalaki na hindi ito isang bagay na dapat balewalain ng isang butler.Tahimik ang biyahe pabalik para kayla Arianne at Mark. Kung ano man ang magandang mood na naramdaman nila noon sa araw na iyon ay tuluyan na itong sinira ni Shelly. Ngayon, kakilakilabot ang pakiramdam ng paligid.Sa kalagitnaan ng katahimikan, nakarating sila sa car park. Sinulyapan ni Arianne ang oras at alam niyang muntik na siyang ma-late sa trabaho. Nagmamadali siyang lumabas ng sasakyan at dumiretso sa elevator.Ang mga yabag ni Mark ay maririnig sa likuran niya. Pagkatapos, nang malapit na ang kanilang distansya, hinawakan niya ang kanyang pulso. “Ari, hindi ko alam na darating
Ngumisi si Tiffany. “Saan pa ba tayo pupunta maliban sa White Water Bay Villa? Si Jackson ang chef on duty, at iniingatan niya ang mga pagkain na pumapasok sa tiyan ko ngayong buntis ako. Seryoso, ang tanging lugar doon na may seal of approval niya ay ang White Water Bay Café—ang sarili niyang property! Naisip ko 'Hindi ba wala itong pinagkaiba?’ Kaya nag-desisyon ako na magkaroon ng dinner party na lang sa bahay, kaya willing siya na magpaka-pagod para magluto ng pagkain sa atin.”Ikinawit ni Arianne ang bracelet sa kanyang pulso sa harap ni Tiffany. “Sige. Pupunta ako doon kapag tapos na ang trabaho ko."Hinila ni Tiffany ang isang upuan mula sa mesa at umupo sa harap niya. "Oh, maghihintay lang ako hanggang sa matapos ang trabaho mo dito, dahil kakaunting oras na lang ang natitira. Speaking of which... Ngayon lang ako nakakita ng napakagandang koleksyon ng bridal gown na ito sa isang online shop noong isang araw at ang style ay—chef's kiss! Ikaw at si Mark ay hindi kailanman nagka
Nakaharap ni Arianne ang isang napaka-malupit na reklamo, ngunit hindi siya nangahas na sumagot. Tama si Tiffany; hindi siya kailanman naglihim kay Arianne, ngunit kabaligtaran ang ginawa ng kanyang matalik na kaibigan.Pagkatapos ng trabaho, sumakay si Arianne sa kotse ni Jackson para makasama si Tiffany papunta sa White Water Bay Villa. Nakatitig lang ng masama sa kanya si Mark sa kanya—isang tingin na ayaw makita ni Arianne. Naghiwalay sila, kaya ano ang magagawa niya tungkol dito?Pagdating pa lang nila sa White Water Bay Villa, sinundan ni Mark si Jackson sa kusina, at nagkwentuhan agad ang dalawa.Samantala, sinimulan ni Tiffany ang kanyang masinsinang katanungan nang walang tinag. Nagpakawala siya ng sandamakmak na mga tanong hanggang sa ilabas niya ang bawat piraso ng puzzle mula sa bibig ni Arianne.Nang mabunyag niya ang buong kaalaman, hinawakan ni Tiffany ang kanyang anak habang umiiyak sa kawalang-katarungang dinanas ng kanyang kaibigan. “T*ng-inang mga Tremonts! Malak
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy