Humakbang si Henry at sinabi kay Shelly, “Mrs. Leigh, hayaan mo akong samahan ka palabas."Ilang sandali pa ay masungit na sumagot si Shelly, “Mrs. Leigh?! Excuse me, pero mula ngayon ay tatawagin mo akong 'Madam'!"Nagkunwaring nabingi si Henry. Ang pagkakaiba sa pagitan ng pagtawag sa kanya ng Mrs. Leigh o Madam ay masyadong napakalaki na hindi ito isang bagay na dapat balewalain ng isang butler.Tahimik ang biyahe pabalik para kayla Arianne at Mark. Kung ano man ang magandang mood na naramdaman nila noon sa araw na iyon ay tuluyan na itong sinira ni Shelly. Ngayon, kakilakilabot ang pakiramdam ng paligid.Sa kalagitnaan ng katahimikan, nakarating sila sa car park. Sinulyapan ni Arianne ang oras at alam niyang muntik na siyang ma-late sa trabaho. Nagmamadali siyang lumabas ng sasakyan at dumiretso sa elevator.Ang mga yabag ni Mark ay maririnig sa likuran niya. Pagkatapos, nang malapit na ang kanilang distansya, hinawakan niya ang kanyang pulso. “Ari, hindi ko alam na darating
Ngumisi si Tiffany. “Saan pa ba tayo pupunta maliban sa White Water Bay Villa? Si Jackson ang chef on duty, at iniingatan niya ang mga pagkain na pumapasok sa tiyan ko ngayong buntis ako. Seryoso, ang tanging lugar doon na may seal of approval niya ay ang White Water Bay Café—ang sarili niyang property! Naisip ko 'Hindi ba wala itong pinagkaiba?’ Kaya nag-desisyon ako na magkaroon ng dinner party na lang sa bahay, kaya willing siya na magpaka-pagod para magluto ng pagkain sa atin.”Ikinawit ni Arianne ang bracelet sa kanyang pulso sa harap ni Tiffany. “Sige. Pupunta ako doon kapag tapos na ang trabaho ko."Hinila ni Tiffany ang isang upuan mula sa mesa at umupo sa harap niya. "Oh, maghihintay lang ako hanggang sa matapos ang trabaho mo dito, dahil kakaunting oras na lang ang natitira. Speaking of which... Ngayon lang ako nakakita ng napakagandang koleksyon ng bridal gown na ito sa isang online shop noong isang araw at ang style ay—chef's kiss! Ikaw at si Mark ay hindi kailanman nagka
Nakaharap ni Arianne ang isang napaka-malupit na reklamo, ngunit hindi siya nangahas na sumagot. Tama si Tiffany; hindi siya kailanman naglihim kay Arianne, ngunit kabaligtaran ang ginawa ng kanyang matalik na kaibigan.Pagkatapos ng trabaho, sumakay si Arianne sa kotse ni Jackson para makasama si Tiffany papunta sa White Water Bay Villa. Nakatitig lang ng masama sa kanya si Mark sa kanya—isang tingin na ayaw makita ni Arianne. Naghiwalay sila, kaya ano ang magagawa niya tungkol dito?Pagdating pa lang nila sa White Water Bay Villa, sinundan ni Mark si Jackson sa kusina, at nagkwentuhan agad ang dalawa.Samantala, sinimulan ni Tiffany ang kanyang masinsinang katanungan nang walang tinag. Nagpakawala siya ng sandamakmak na mga tanong hanggang sa ilabas niya ang bawat piraso ng puzzle mula sa bibig ni Arianne.Nang mabunyag niya ang buong kaalaman, hinawakan ni Tiffany ang kanyang anak habang umiiyak sa kawalang-katarungang dinanas ng kanyang kaibigan. “T*ng-inang mga Tremonts! Malak
Umiling si Mary. “Hindi. Hindi siya makakakuha ng pagkakataon dahil nakabantay ako. Sinabi ko kay Henry na hayaang maglaro si Smore sa isang park, at hanggang ngayon, hindi pa sila bumabalik. Tatawagan ko si Henry para bumalik ngayon, pero… kayong dalawa na ang bahala sa iba!"Si Mark ang unang pumasok sa bahay at nakita niya si Shelly na nanonood ng TV sa sala. Nang makita siyang bumalik, ngumiti ang babae at binati si Mark, “Magandang gabi, Mark dear. Medyo late ka na umuwi ngayon! Nag-dinner ka ba sa labas?"Nagsalubong ang kilay ni Mark. "Mananatili ka dito?"Tiningnan ni Shelly si Arianne na nakatayo sa likuran niya at confident na sumagot, “Tama. Ayokong iwan ka, kaya tama at patas na bumalik ako sa tabi mo. Maliban na lang kung, siyempre, ayaw mo akong lumapit at manatili sa tabi mo. Ang unit na binili mo para sa akin ay hindi komportable at pangit na lugar para tirhan, at talagang hindi ito friendly para sa mga babae na namumuhay nang mag-isa. Tsaka hiwalay na kayo ni Ariann
Alam ni Mark na tama siya, pero ang ibig sabihin ba nito ay makikinig na ang puso niya sa katwiran na ito? Hindi, patuloy na naniniwala ang puso niya na tuluyan nang mawawala sa kanya si Arianne, hanggang sa punto na hindi na ito babalik, at sinunod ng katawan niya ang puso niya sa pamamagitan ng pagyakap sa kanya ng mas mahigpit nang hindi nagpapakita ng mga palatandaan ng pagbitaw.Hindi alam ni Arianne ang kanyang gagawin, kaya sumuko na lang siya at hinayaan siyang gawin ang lahat ng gustong gawin ni Mark. Ilang sandali pa, gayunpaman, pareho silang nakarinig ng sunod-sunod na mga yapak sa pinto ng banyo at ang boses ni Smore na sumisigaw, “Mama, Papa! Anong ginagawa niyo diyan? Gusto rin maligo ni Smore!"Mabilis na tinulak ni Arianne si Mark palayo at binuksan ang pinto, bago pinapasok si Smore. “Paliliguan mo siya, hindi ba? Malapit na akong maligo. Oh, at basang-basa ka na, Mark. Ingatan mo ang sarili mo at ‘wag magka-sipon."Yumuko si Mark para maging kapantay si Smore at t
Tumingin si Shelly kay Mary at umirap sa kanya. "At sino ka para magsalita? At sinong nagsabi sayo na kakausapin mo ako ng ganyan, ha? Hindi tatagal ang buhay ko kumpara kay Arianne, pero alam kong mabubuhay ako nang mas matagal kaysa sayo. Hindi ako ang unang mamatay sa ating dalawa, kaya ipagdasal mo na magkaroon ka ng mas mahabang buhay sa halip."Inilibot ni Mary ang kanyang mga mata. "Kumpleto pa ang mga paa ko, maayos ang aking mga binti, at bawat taon ay sinasabi ng aking body check-up na normal ako at malusog. Tignan natin kung sino sa atin ang huling tatawa."…Habang nililipat ang bawat maleta at kahon sa kanyang bagong tahanan, nagpasya si Arianne na huwag pumunta sa opisina kasama si Mark ngayon. "Sasamahan ko si Smore ngayon," sabi niya. "Kailangan mo pang i-unpack at ayusin ang mga gamit namin, mukhang natapos ko na ang aking trabaho para sa araw na ito. Gusto ko sanang isama si Mary, pero wala akong oras para pag-usapan ito sayo. Pwede ba niya akong samahan dito?"Ma
Biglang sumabog si Tiffany. “Ano?! Kaya pala bigla kang lumipat. Ito ay dahil sa bwisit na Karen na iyon, pagkatapos ng lahat! Wala bang utak si Mark? Hindi ako makapaniwalang hahayaan ka niyang umalis sa lugar na pag-aari mo dapat!"Napangiti si Arianne. “Maniniwala ka ba sa akin kung sasabihin kong pupunta si Mark dito tuwing gabi nang walang pagkukulang? Sa tingin ko, magiging mas kakaiba kung patuloy siyang babalik sa estate at makikita ang mukha ni Shelly-Ann Leigh buong magdamag."Naintindihan naman agad siya ni Tiffany. “Aba! Lumalabas na walang nagbago kahit na pagkatapos mong lumipat. Ang inyong masayang pamilya ay pinalitan lang ng isang bagong tahanan, dahil kayo ay ninakawan ng karapatan ng matandang b*tch na iyon."Si Smore, na nakatayo sa harap ng French window at nakatingin sa labas, ay biglang excited na sumigaw, "Mama, tingnan mo, may ibon!"Ang batang ito ay hindi pa nakakapunta sa isang mataas na building, kaya ngayon, ang lahat ay sobrang cool at exciting para s
Itinuro ni Smore ang bintana at sumigaw ng malakas, “Gusto ko dito, maraming maliliit na ibon. Sinasabi nila ay cuckoo-cuckoo-cuckoo-cuckoo!"Pinag-uusapan ni Smore ang tungkol sa mga kalapati na madalas pumunta sa malapit na plaza. Ang flock ay minsan na lumilipad sa himpapawid nang sabay-sabay, at ito ay talagang kahanga-hangang panoorin.Ginugol ni Mark ang kanyang oras pagkatapos ng hapunan sa panonood ng TV kasama si Smore sa kanyang kandungan. Dahil dito ay sinamantala ni Arianne ang pagkakataong magtanong, “Anong oras ka uuwi?”Lumingon si Mark sa kanya habang nakasimangot. “Gusto mong umalis na ako? Hindi ako pupunta kahit saan. Sa katunayan, sinabi ko kay Mary na i-pack ang ilan sa mga damit at ilagay ang mga ito dito. Simula ngayon, dito na ako nakatira.”Sa simula pa lang ay inaasahan ni Arianne na gagawin niya iyon. "Seryoso ako dito, Mark. Kailangan mong bumalik doon paminsan-minsan, alam mo. Ayokong may makipag-away sa akin dahil dito."Nagsabi si Mark ng "oo", nguni
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy