Nang makaalis si Tiffany, tumalikod si Mark at tinanong si Arianne, “Anong damit ang binili niya para sayo? Bakit kailangan mong isuot ito mamayang gabi?"Ayaw ipakita ni Arianne sa sobrang kahihiyan. "Wala. Tumigil ka na sa pagtatanong.”Hindi ugali ni Mark na maghintay ng sagot mula sa ibang tao. Inilabas niya ang damit para makita kung ano ang damit na tinutukoy ni Tiffany. Nang malinaw niyang tiningnan ang damit, bigla siyang namula kaya ibinalik niya ito sa packaging.Pagsapit ng gabi nang makatulog si Aristotle, hinugot ni Mark ang revealing na damit at sinabi, "Pwede mo bang suotin ito?"“Hindi pwede!” tutol ni Arianne. "Huwag mong sabihin sa akin na ganitong klaseng lalaki ka!"Lumapit si Mark sa kanya. “Wala namang masama kung susubukan mo…”Halos sampung libo ang rason niya na nasa kanyang isip para tumanggi ngunit sumuko siya pagkatapos niya itong isuot.Napansin niyang nanginig ang Adam's apple ni Mark at ang lalaki ay patuloy na nakatitig sa kanya.Ngayong gabi, si
Tumango si Jett at pinanood niyang umalis ang sasakyan ng pamilyang Smith, bago siya pumara ng taxi at umalis.Kapag mag-isa lamang si Jett noon, wala siyang masyadong dapat ipag-alala. Pero pagkatapos maipanganak ang sanggol, lagi niyang hinahanap-hanap ang kanyang anak. Ang sarap sa pakiramdam na magkaroon ng pamilya. Ang kanyang pamilya ay palaging naghihintay na makauwi siya. Lumitaw sa isip niya ang mukha ni Tanya na buhat ang kanilang anak bago siya umuwi. Ito ay isang nakaaaliw at isang assuring na pakiramdam.Gayunpaman, hindi niya ipinaalam kay Tanya ang kanyang pagbalik sa pagkakataong ito, nag-aalala siya na baka magpuyat ang babae para lang hintayin siyang umuwi.Maingat niyang binuksan ang pinto pagdating sa bahay, bumalik sa kanyang kwarto, at naglabas ng panibagong mga damit. Pagkatapos nito ay pumasok siya sa banyo. Kinailangan niyang maligo bago niya makita ang sanggol.Pagkatapos ng kanyang shower, nag-alinlangan siya ng sandali bago siya nagpasya na pumunta sa ma
Sa puntong ito, naubusan na ng dahilan si Jett, ngunit nagda-dalawang isip pa rin siya. Nag-aalala siya na hindi pinag-isipang mabuti ni Tanya ang kanyang nararamdaman. “Siguro... kailangan mo muna itong pag-isipan? Pag-iisipan ko rin ito. Kinabukasan ng umaga, bibigyan natin ang isa't isa ng sagot."Maingat itong pinag-isipan ni Tanya noon pa man. Ilang araw at gabi na niya itong iniisip, kaya sinabi niya, "Sige. Hindi magbabago ang desisyon ko. Hihintayin ko ang sagot mo bukas."Kinaumagahan, maagang nagising si Tanya para magluto ng almusal. Madalas na ang housekeeper nila ang nag-aasikaso, pero dahil nasa bahay si Jett, siya mismo ang gumawa nito.Binuhat ng kasambahay na si Hannah ang sanggol habang pinapanood niyang magtrabaho si Tanya. “Ang bilis mo, madam,” sincere siya sa kanyang pagpupuri. “Anong ginagawa ng asawa mo? Hindi naman siya umuuwi. Hindi ko pa talaga siya nakikita sa bahay simula nang ipanganak mo ang sanggol. Baka hindi siya maging malapit sa batang ito.”Hind
Umiling si Tanya at sinabi, “Marami akong maling desisyon. Hindi ko binigyan ng pagkakataon ang sarili ko na makakuha ng leeway sa pagkakataon na ito. Matagal ko na itong pinag-isipan. Salamat, Jett. Dahil binigyan mo ako ng escape, bibigyan din kita. Kung nagsawa ka balang araw, aalis na rin ako. Wala akong kukunin na kahit ano sayo."Mabilis na sinabi ng dalawang mag-asawa ang kanilang mga sagot. Sa wakas ay nawala na ang mga inaalala ni Tanya tungkol sa kanilang relasyon.Samantala, sa Smith Manor.Tahimik na nakaupo si Alejandro sa kwarto ni Don Smith. Ang picture ni Alejandro ay nasa mga braso ni Don Smith. Ang picture na ito ay ang tunay na Alejandro, hindi si Ethan na nagpapanggap bilang kanyang apo.Napansin niya na si Don Smith ay matagal na nakatitig sa larawan tuwing may freetime siya. Nananatili siyang tahimik nang higit sa kalahating araw.Si Don Smith ay nasa ospital ngayon, isang ospital na makikita sa Capital. Ang kanyang karamdaman ay naging masyadong malala kaya
Nakahinga ng maluwag ang pribadong doktor nang umalis siya at pumasok sa ward.Gising si Don Smith. Tila narinig niya ang bawat salita ng pag-uusap ni Alejandro at ng doktor.Pinuno ng doktor ang kabinet ng ward ni Don ng pagkain na dala ni Alejandro, ipinaliwanag, “Ligtas ang pagkain. Wala sa mga ito ang naglalaman ng mga allergens o iba pang mga particle ng pagkain na hindi limitado. Alam mo, hindi siya nakakatakot gaya ng ginawa mo sa kanya, Sir. Mabilis din niya kaming iniwan."Tinitigan ni Don ang tambak ng pagkain na nag-iisip. “Spoken na parang hindi kilala, Doctor. Nandito lang siya para makita kung gaano pa ako katagal. Kapag nakita niya ang isang posibilidad na bumuti ang aking karamdaman, gagawa siya ng ibang bagay upang ilabas ang aking kamatayan; Ginagarantiya ko sa iyo iyon. Gusto kong maging tapat ka sa akin, Doktor—hanggang kailan?”Napabuntong-hininga ang doktor. “Even to the best of my ability, I'm afraid three more months na baka ang maximum, Sir. I cannot predic
Nakita ni Melanie ang kumpiyansa na mga spark sa mga mata ni Don at naunawaan niya na ang matandang patriarch ay nagplano ng kanyang contingency plan. Medyo napanatag siya nito.Gayunpaman, hindi niya matiis na makitang namatay ang matanda nang may panghihinayang. At kaya, isang matapang at halos nakakabaliw na ideya ang nabuo sa kanyang isipan. "Lolo, iniisip ko... Paano kung sumailalim ako sa operasyon para maipanganak ang sanggol nang mas maaga kaysa sa inaasahan? Magagawa ko ito pagkatapos ng dalawang buwan. Sa ganoong paraan, makikita mo ito bago ka pumunta," mungkahi niya. "Alam kong medyo maaga pa ito kumpara sa inaasahang oras ng panganganak, ngunit duda ako na ito ay magbibigay ng masyadong matinding epekto sa sanggol."Naging matigas ang ekspresyon ng Don. “Nakakakilabot na ideya iyon, Melanie! Hindi ka dapat maging reckless dahil lang naaawa ka sa akin. Hindi mo maaaring pilitin ang isang sanggol na lumabas nang maaga nang ganoon; sinapupunan ng isang ina ang pinakamaganda
Si Jackson, ayon, ay sumang-ayon din kay Mark, kahit na hindi walang kaba. “Pero sino ang magiging tagapagbalita ng masamang balita, ha? Dahil hindi ko ginagawa! Ikaw, Arianne? Ikaw ang best-friend-in-the-whole-wide-world o kahit anong tawag ng mga babae sa isa't isa, di ba? Mas alam mo rin ang ugali niya kaysa sa akin.”Mabilis na umatras si Arianne sa responsibilidad. “Uh, pero kasal ka sa kanya diba? Hindi ka ba mas nababagay sa mahalagang trabahong ito? At saka, ikaw ang marunong magpakalma ng mga babae sa lahat ng uri ng mental states. Look, I've helped sweep the truth under the rug for so long, malamang gugupitin niya ako kapag sinabi ko sa kanya ang tungkol dito, okay? Kaya, oo! Pumunta ka at gawin mo ang iyong makakaya! Huwag mo na lang akong kunin sa trabaho, okay?”Pinagmasdan ni Mark ang pagpapasa nilang dalawa sa role at nagsalita, “Kayong dalawa, tama na! Kaya nating gawin ito nang magkasama, okay? Kaya walang makakalaya."Tinitigan siya ni Jackson ng may pag-aalinla
Dinilaan ni Tiffany ang sulok ng kanyang labi bilang kasiyahan matapos ang kanilang tango. "Ooh, hindi iyon kalahating masama! Ngayon, manatili doon na parang isang mabuting bata habang ginagawa ka ni nanay ng masarap para sa iyong tiyan gaya ng sinabi niyang gagawin niya. Ikaw ang kadalasang nagsisilbi sa akin; ngayon, dapat kong ibalik ang pabor sa aking sinta.”Nakahandusay si Jackson sa sopa, hindi gumagalaw. Siguradong ginastos siya.Hinihiling niya na ang kanyang "momma" ay manatiling walang malasakit at blithe magpakailanman. Nais niyang hindi niya nalaman ang bangungot na iyon na kilala bilang Ethan Connor.Sabado ng gabi noon. Sina Jackson at Tiffany, gaya ng ipinangako, ay pumunta sa Tremont Estate para sa “pagtitipon.” Para sa maximum merriment, nagpasya si Tiffany na huwag isama ang kanyang bagong silang na anak.Alam na ang isa sa mga paboritong pagkain ni Tiffany ay hotpot, inihanda na ni Arianne ang lahat ng mga karaniwang materyales at mga pinggan noon pa man. Sabik
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy