Nanatili sila hanggang halos 10PM na. Sa wakas ay natapos na ni Mark ang pag-uusap nila ni Jackson. Ito ay malinaw na ito ay higit pa sa isang simpleng hapunan party; May pag-uusapan si Jackson kay Mark.Nakatulog si Aristotle sa sasakyan habang pauwi. "May pag-uusapan ba si Jackson sa iyo?" tanong ni Arianne."Magtrabaho ka lang," sagot ni Mark. “Nawalan kami ng oras at nag-usap hanggang hating-gabi. Matulog ka kung pagod ka. Malapit na tayong umuwi."Lumingon si Arianne sa gilid at dumungaw sa bintana. “Hindi ako pagod, nagtatanong lang ako. Akala ko may importanteng bagay."Tumigil si Mark sa panandaliang katahimikan, pagkatapos ay nagtanong, “Ako ba ay talagang matalas, hindi mabait, at mapagmataas na matanda sa iyo?”Halos masamid si Arianne sa sariling laway. Masyado siyang na-guilty na tumingin sa kanya. Paano niya nalaman? Paano niya nalaman ang tungkol sa private conversation nila ni Robin? May kaalaman lang ba siya o nilagyan siya ng hearing device? Ginawa niya ba iyon?
Si Arianne ay labis na naantig, ngunit may naramdamang mali. Mukhang hindi ito isang bagay na sasabihin ni Mark, isang bloke ng ice personified. Binitawan niya ang kamay niya. "Ang mga mata sa kalsada. Alam kong itinuro sa iyo ni Jackson ang mga salitang iyon."Naningkit ang gilid ng mga mata ni Mark. Nakita niya iyon? Ganun ba ka obvious? Gayunpaman... ang mga salitang ito ay nagmula rin sa kanyang puso. Itinuro sa kanya ni Jackson ang tamang taktika.Si Arianne ang nanirahan kay Aristotle nang bumalik sila sa Tremont Estate. Pagkatapos, minasahe niya ang kanyang mga braso, na sumakit sa sobrang tagal na pagkakarga kay Aristotle at sinabing, “Maaari kang mag-shower muna. Kailangan ko ng maikling pahinga. Nakakapagod talagang lumabas kasama ang isang bata."Tinitigan ni Mark si Aristotle, na natutulog sa nilalaman ng kanyang puso, at huskily iminungkahi, "Let's shower together. Nakakatipid ito ng oras. Napakagabi na; sa oras na tapos na ako sa pagligo at pumasok ka, hindi ka na magi
Sa oras na magkita siya sa napagkasunduang meeting place, matagal nang naghihintay sina Arianne at Robin. Nakita ni Arianne ang makapal na ayos na si Tiffany sa unang tingin. Kinagat niya ang kanyang dila. "Ano ang nangyayari? Lubusan ka na bang pinalaya? Ang eyeliner mo ay baluktot."Humagikgik si Tiffany. “Tigilan mo na ang pagtatangkang ibagsak ako. Alam mo ba kung bakit dito ko piniling makipagkita? Kilala ang kalyeng ito sa masarap na pagkain. Ngayon, kakainin ko ang bawat pagkain na napalampas ko sa nakalipas na buwan!""Hindi ka ba nagpapasuso?" honest na tanong ni Robin. “Maraming bagay ang kailangan mong iwasan, lalo na ang street food. Paano kung hindi ito malinis?"Naramdaman ni Tiffany na napaatras siya. “Kailangan mo bang ipaalala sa akin? Hindi ka papatayin kung itikom mo ang iyong bibig. Isang buwan ko nang pinipigilan ang lahat, at binuhusan mo ako ng malamig na tubig. Halika.”Humalakhak si Robin. "Sige sige. tatahimik ako. Kahit itikom ko ang bibig ko, ipapaalala
Kahit na sinabi niya iyon ay hindi niya maiwasang silipin si Sylvain.Dahil curious na babae si Tiffany, tumayo siya at naglakad ng saglit papunta kay Sylvian bago siya bumalik at sinabi sa kanila, “Narinig ko ang sinabi ng babae tatratuhin niya ng maayos si Sylvain kaysa sa trato sa kanya ni Jessica, pero parang hindi naniniwala ang lalaki."Namutla ang mukha ni Robin nang marinig niya iyon. Biglang bumangon si Sylvain at naglakad patungo sa washroom, makikita ang kalungkutan sa kanyang mukha. Tumayo ang babae at lumabas ng cafe habang iniindayog niya ang kanyang malaking balakang.Tinawag ni Arianne si Robin at sinabing, “Robin, pumunta ka doon at alamin mo kung ano ang nangyari.Nag-alinlangan si Robin sa sandaling iyon. "Dapat ko ba talagang gawin iyon? Parang hindi tama na gawin iyon."Tinawanan siya ni Arianne at sinabing, “Hindi ba kayo magkaibigan? Kakaiba ba na protektahan ng magkaibigan ang bawat isa? Isipin mo na lang na ito ay isang pagkakataon na nakasalubong mo siya
Walang magawang umiling si Arianne. “Baliw ka talaga. Hindi mo ba kayang makipag-usap ng indirect? Malungkot siya ngayon at wala siyang pag-asa, kaya ngayon ay nanghihina siya. At saka, nainsulto siya ng ibang tao. Dapat hindi mo ito sinabi ng direkta sa kanya, sana binati mo muna siya at sinabi na coincidence na nakita mo siya ngayon, pagkatapos nito ay sana kinamusta mo man lang siya. Kung handa siyang sabihin sayo ang nangyari, gagawin niya ito. Kung hindi, huwag mo na itong tanungin pa at hayaan mo na lang. Subukan mo ang iyong makakaya para aliwin siya kaysa tanungin siya nang direkta tulad ng ginawa mo. Sisiguraduhin ko sa susunod na sasabihin ko ito sayo ng detalyado sa susunod. Sa ngayon, kailangan mo siyang sundan at humingi ng tawad dahil sigurado akong wala ka sa mood na mag-shopping kasama namin ngayon. Sigurado akong hindi magtatagal ang galit niya sayo."Parang nanliit si Robin nang marinig niya ito. "Wala akong lakas ng loob na gawin ito. Hindi ko pa siya nakitang galit
Kinakabahang hinawakan ni Robin ang gilid ng kanyang kamiseta. “Okay lang basta hindi ka galit sa akin. Medyo late na ngayon. Kailangan ko na umuwi ngayon at dapat ka nang magpahinga. Masama ang pakiramdam mo pagkatapos uminom ng sobrang daming alak. Huwag ka nang uminom ng marami sa susunod dahil makakasama ito sa kalusugan mo."Binitawan ni Sylvain ang kanyang pulso at makikita ang disappointment sa kanyang mukha. "Pwede bang manatili ka dito sa akin, kahit saglit lang?"Sa pagkakataong iyon, walang nahanap na dahilan si Robin na tumanggi at umupo siya sa tabi niya. “Sige.”Pagkatapos ng sandaling katahimikan ay nagtanong si Sylvain, “Gaano katagal mo akong hinintay? Don't tell me simula kaninang hapon nandito ka na?"Tumango si Robin sa kanya. “Sinubukan kong tawagan ka noong umalis ka sa cafe, pero pinatay mo ang cellphone mo, kaya dito na lang ako pumunta. Hindi ko inasahan na maghihintay ako hanggang hatinggabi, pero mabuti na lang at nakauwi ka, kung hindi ay naghintay ako s
Hindi na nag-atubili si Sylvain habang tinutulak siya nito sa sofa...Natapos sila habang yakap nila ang bawat isa, makikita na namumula ang mga mata ni Robin sa kahihiyan. Nakatulog na si Sylvain kung kailan gusto na niya itong kausapin.Makikita ang pagkadismaya sa kanyang mukha nang makita siya. Lasing si Sylvain pero alam niya ang ginawa niya kanina. Siguro ay disappointed siya dahil wala silang small talk pagkatapos ng sex…Pagdating ni Robin sa bahay, laking gulat niya nang may biglang sumulpot na tao sa kanyang harapan habang binubuksan niya ang ilaw. Muntikan na siyang mapasigaw sa takot, ngunit nakahinga siya ng maluwag nang makita niya na ang taong iyon ang kanyang nanay. “Bakit ka nakatayo diyan sa kalagitnaan ng gabi? Natakot talaga ako sayo."Dumilim ang mukha ng kanyang ina. “Sasabihin mo na naman ba sa akin na nasa Arianne na iyon ka kagabi? Bakit hindi ka na lang nag-overnight doon? Amoy alak at tabako ka, hindi ba naaamoy lang ito sa mga lalaki? Matagal na akong na
Bahagyang nakatulog si Arianne kaya napatayo siya nang marinig niyang nagri-ring ang phone niya. Nang makita niyang text message iyon ni Robin, tumayo siya at naglakad papuntang banyo para mag-reply. "Nasaan ka na ngayon? Hindi mo ba hinanap si Sylvain nang umalis ka sa cafe? Nakipagtalo ka ba sa nanay mo dahil dito? Pupunta ako at makikipagkita sayo ngayon. Nag-aalala ako na mag-isa ka sa labas."Nang malaman niya kung nasaan si Robin, agad na nagpalit si Arianne. Binalak niyang sumakay ng taxi imbes na gisingin si Mark dahil pagod ito sa buong araw. Ito ay hindi isang bagay na sa tingin niya ay nagkakahalaga ng pag-abala sa kanya.Saktong bubuksan niya ang pinto ng kwarto at bababa na sana, biglang dumating ang boses ni Mark. “Sino ang palihim mong kinokontak sa hating gabi? At saka, nagpaplano ka pang lumabas mag-isa sa oras na ito."Lumingon siya at nakita si Mark na tamad na nakatayo sa tabi ng baby cot na nakatingin sa kanya. Tinulungan pa niyang takpan si Smore ng kumot haban
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy