Kinakabahang hinawakan ni Robin ang gilid ng kanyang kamiseta. “Okay lang basta hindi ka galit sa akin. Medyo late na ngayon. Kailangan ko na umuwi ngayon at dapat ka nang magpahinga. Masama ang pakiramdam mo pagkatapos uminom ng sobrang daming alak. Huwag ka nang uminom ng marami sa susunod dahil makakasama ito sa kalusugan mo."Binitawan ni Sylvain ang kanyang pulso at makikita ang disappointment sa kanyang mukha. "Pwede bang manatili ka dito sa akin, kahit saglit lang?"Sa pagkakataong iyon, walang nahanap na dahilan si Robin na tumanggi at umupo siya sa tabi niya. “Sige.”Pagkatapos ng sandaling katahimikan ay nagtanong si Sylvain, “Gaano katagal mo akong hinintay? Don't tell me simula kaninang hapon nandito ka na?"Tumango si Robin sa kanya. “Sinubukan kong tawagan ka noong umalis ka sa cafe, pero pinatay mo ang cellphone mo, kaya dito na lang ako pumunta. Hindi ko inasahan na maghihintay ako hanggang hatinggabi, pero mabuti na lang at nakauwi ka, kung hindi ay naghintay ako s
Hindi na nag-atubili si Sylvain habang tinutulak siya nito sa sofa...Natapos sila habang yakap nila ang bawat isa, makikita na namumula ang mga mata ni Robin sa kahihiyan. Nakatulog na si Sylvain kung kailan gusto na niya itong kausapin.Makikita ang pagkadismaya sa kanyang mukha nang makita siya. Lasing si Sylvain pero alam niya ang ginawa niya kanina. Siguro ay disappointed siya dahil wala silang small talk pagkatapos ng sex…Pagdating ni Robin sa bahay, laking gulat niya nang may biglang sumulpot na tao sa kanyang harapan habang binubuksan niya ang ilaw. Muntikan na siyang mapasigaw sa takot, ngunit nakahinga siya ng maluwag nang makita niya na ang taong iyon ang kanyang nanay. “Bakit ka nakatayo diyan sa kalagitnaan ng gabi? Natakot talaga ako sayo."Dumilim ang mukha ng kanyang ina. “Sasabihin mo na naman ba sa akin na nasa Arianne na iyon ka kagabi? Bakit hindi ka na lang nag-overnight doon? Amoy alak at tabako ka, hindi ba naaamoy lang ito sa mga lalaki? Matagal na akong na
Bahagyang nakatulog si Arianne kaya napatayo siya nang marinig niyang nagri-ring ang phone niya. Nang makita niyang text message iyon ni Robin, tumayo siya at naglakad papuntang banyo para mag-reply. "Nasaan ka na ngayon? Hindi mo ba hinanap si Sylvain nang umalis ka sa cafe? Nakipagtalo ka ba sa nanay mo dahil dito? Pupunta ako at makikipagkita sayo ngayon. Nag-aalala ako na mag-isa ka sa labas."Nang malaman niya kung nasaan si Robin, agad na nagpalit si Arianne. Binalak niyang sumakay ng taxi imbes na gisingin si Mark dahil pagod ito sa buong araw. Ito ay hindi isang bagay na sa tingin niya ay nagkakahalaga ng pag-abala sa kanya.Saktong bubuksan niya ang pinto ng kwarto at bababa na sana, biglang dumating ang boses ni Mark. “Sino ang palihim mong kinokontak sa hating gabi? At saka, nagpaplano ka pang lumabas mag-isa sa oras na ito."Lumingon siya at nakita si Mark na tamad na nakatayo sa tabi ng baby cot na nakatingin sa kanya. Tinulungan pa niyang takpan si Smore ng kumot haban
Alam kong iniisip ng nanay mo na masama ako, pero hindi ako galit. Iniisip pa rin niya na ikaw ay isang maaakit na maliit na bata kaya kung gumawa ka ng anumang bagay na hindi niya inaasahan, awtomatiko niyang isinisisi ito sa mga tao sa paligid mo. Ito ay talagang normal. Ito ang uri ng bagay na ginagawa ng maraming magulang. Naiintindihan ko iyon, at wala akong pakialam kung ano ang sasabihin ng mga tao tungkol sa akin," sabi niya. “Higit sa lahat, alam niyo naman kung gaano kayo ka-committed sa isa't isa, hindi ba? Kaya, cheer up. Huwag mo itong masamain. Magpahinga ka na… Inihanda ko na ang guest room para sa iyo.”Ang overnight debacle na ito ang nag-ubos ng oras ng pagtulog ni Arianne. Pagdating ng umaga, halos hindi na siya magising. Kasama rin niya si Mark noong nakaraang gabi, ngunit mukhang mas maganda siya kumpara sa kanya. Kung isusuot niya ang kanyang suit, mas magiging masigla siya. Parang walang epekto sa kanya ang nangyari kagabi.Nagmamadali si Arianne sa kumpanya na
Isang ngiti ang makikita sa mukha ni Robin. "Salamat, Arianne."Tulad ng pinatutunayan ng ilang mga tao, ang buhay ay minsan ay nagbibigay ng isang limon at limonada sa parehong oras. Iyon ang sitwasyon ni Robin. Bagama't ang kanyang buhay pag-ibig ay magulo, maganda naman ang kanyang sitwasyon career-wise. Si Mr. Yaleman na kilala sa pagiging hindi kinakailangang uptight at kuripot na ipinatawag siya sa kanyang opisina para lang purihin ang kanyang trabaho.Tila natuwa si Mr. Yaleman sa improvement at kasipagan ni Robin. Sinabi pa niya sa kanya kung may opening para sa isang promosyon, ang unang pagpipilian ng kumpanya ay siya. Bagama't bahagi ng mga bumubulusok na papuri ni Mr. Yaleman ay malamang na may kinalaman sa pagsisikap niyang i-ingratiate ang sarili kay Arianne, walang duda na namangha rin siya sa pagsusumikap at dedikasyon ni Robin.Umalis si Robin sa kanyang opisina na may namumuong saya. Noong nakaraan, ang tanging dahilan kung bakit siya ipatawag ni Mr. Yaleman ay par
Tiningnan siya ng masama ni Sylvain ng may nagtatanong na tingin. "Teka, paano mo nalaman?"“Nakipag-away si Robin sa kanyang ina pagkatapos niyang umuwi,” sabi ni Arianne, “Tumakbo siya palabas ng bahay at nanatili sa park na mag-isa sa kalagitnaan ng gabi. Ako ang nakahanap sa kanya. Tinawagan mo ba siya pagkatapos mong magising?"Umiling si Sylvain. "Hindi. Ibig kong sabihin, ano ang dapat kong sabihin kung tatawagan ko siya? Kasalanan ko ang pagiging padalos-dalos kagabi... Well, I bet sinabi niya rin sa iyo ang nangyari sa pagitan natin. Heavens, ang gulo ng ulo ko."Ang mga salita ni Sylvain ay tila wala siyang planong bumuo ng relasyon nila ni Robin. Gayunpaman, nanatiling kalmado si Arianne. Gusto lang niya ng malinaw na sagot mula sa kanya. “Oo, narinig ko. Pero bakit ka naguguluhan? Kung mayroon kang lakas ng loob na gawin ito, kung gayon, kailangan mong magkaroon ng lakas ng loob na harapin ang mga kahihinatnan. Ano? Nagpaplano ka bang talikuran ang responsibilidad na dar
Tinawag ni Robin si Arianne nang sumapit ang gabi. Sa pag-uusap, sinabi ng dalaga sa kanya na hindi siya tinawagan ni Sylvain. Sa boses lang niya, ramdam na ramdam ni Arianne ang pagiging moroseness niya.Tahimik lang si Arianne, sa kaloob-looban ay nagdedebate kung sasabihin niya kay Robin na kanina pa niya nakilala si Sylvain. Gayunpaman, nag-aalangan siya dahil hindi siya sigurado kung ang paliwanag ni Sylvain tungkol sa kanyang pag-aatubili ay isang puting kasinungalingan. Nagsisinungaling ba siya na hindi niya gusto si Robin o nagsasabi siya ng totoo? Sa huli, nagpasya siyang hayaan itong manatiling lihim. She seamlessly change the topic. “Say, nasa bahay ka ba ngayon? Mas maganda ba ang mga bagay sa iyong ina?"Napabuntong-hininga ang dalaga. "Hindi, sinabi ko sa tatay ko na hindi ako uuwi ng ilang sandali. Ako ay mananatili sa aking tiyahin sa loob ng dalawang araw o higit pa. I mean, ang iniisip ko lang si mama ay kumakalam na ang tiyan ko. I mean, I don't hate her, but I fee
Umupo si Mark at nagsalin ng baso. “Sige, ibuhos mo. Anong nangyari sa inyo ni Tiffany at pinayagan ka niyang pumunta sa ganitong lugar mag-isa?”Bumalik si Jackson sa sofa at bumuntong-hininga. “Goddamnit. Sa huli, tama ako tungkol sa mga benepisyo ng pananatiling walang asawa! Ngayon, ngayon, bago mo ako tawaging butas sa pag-iisip ng ganyan, pakinggan mo ako. Tapos na ako sa bagong bata sa bahay! Grabe, never huminto ang batang yan! Iyak na iyak! Buong araw, buong gabi. Hindi bale, ang daldal niya buong gabi hanggang sa puntong wala nang makatulog. Mamamatay ako sa sobrang pagod kung mapatuloy ito. Alam mo ba kung anong malala? Matindi ang pasensya ni Tiffany sa maliit na bastos. Gayunpaman, lahat ng kanyang masamang kalooban ay ibinubuhos sa akin! Inubos niya ang lahat ng pasensya niya sa bata at wala nang natitira para sa akin! As if naman may kinalaman ako! Seryoso, Mark, na-frustrate ka na ba noong una mong sinimulan ang buong negosyo ng pagiging-a-ama?"Nag-isip sandali si Ma
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy