Masama ang loob ni Aery, ngunit kinailangan niyang panatilihin ang ngiti sa kanyang mukha sa harap ni Mark. "Parang bad mood ka, big sis. Hindi kaya buong gabi kang may kasamang tao na hindi mo dapat kinikita?" Sumulyap si Arianne kay Mark, na nakaupo sa sofa na may malumanay na ekspresyon sa mukha. Pagkatapos ay umakyat siya ng tahimik, hindi siya naghanap ng paliwanag mula sa kanya. Nakita niya ang mga dokumento sa mesa ng kape. Dahil personal na dumating si Helen, sigiro ay tungkol sa negosyo ang kanilang pinag-uusapan. Gayunpaman, ayaw pa rin niyang makita ang dalawang babaeng kinamumuhian niya. Dahil masama ang pakiramdam ni Arianne, humiga na siya sa kama at hindi makatulog ng maayos. Pakiramdam niya ay nahiga lamang siya ng sandali nang tinawag siya ni Mary para kumain. Gayunpaman, nang siya ay bumangon at tiningnan ang oras, nakita niya na tanghali na pala. Maingat na itinaas ni Arianne ang kanyang mga paa nang makalabas na siya ng kama. Ayaw niyang gulatin ang sanggol na
Hindi nagsalita si Arianne. Maingat siyang naglakad pababa ng hagdan at papasok sa dining room. Tiningnan siya ng masama ni Mark. “Kailangan ka pa bang imbitahan na kumain? Hindi ba tinuro ko sayo ang mga patakaran ko?" Umupo siya at nagsimulang kumain ng mag-isa dahil nagugutom na rin siya. Bukod pa dito, natitiyak niya na walang gagawin sa kanya si Mark sa harap ni Helen. Mayroon pa ring perpektong imaheng si Mark para mapanatili sa harap ng iba. Ang galit na mukha ni Mark ang kaya niya lang gawin sa oras na ito. Tumingin si Helen kay Arianne na parang nakatingin ang isang ina sa kanyang anak. "Mark, sobra akong nagpapasalamat sa lahat ng pangangalaga na ibinigay mo kay Ari sa nagdaang mga taon. Bilang isang ina, hindi ko maiwasang mahiya dahil dito." Hindi na kaya ni Aery na panoorin ang sitwasyon na ito. Bago pa magsalita si Mark, biglang sumabad si Aery, "Mark mahal, napakabuti mong tao. Para maisip na pwede mong kunin ang anak na babae ng isang kaaway at pakainin siya ng il
"Arianne, aalis na ako," maingat siyang tinawag ni Helen. "Pumunta ka sa doktor kung hindi pa maayos ang pakiramdam mo. 'Wag mo itong palalain." Hindi napigilan ni Arianne ang kanyang pagkasuklam. "Hindi mo lugar para mag-alala sa akin, Mrs Kinsey," masiglang sagot niya. "Dapat kang maging higit na mag-alala sa mga miyembro ng pamilyang Kinsey." Nanigas ang katawan ni Helen. Nakaramdam siya ng kaunting hiya. Hinatak ni Aery si Helen. "Mommy, 'wag mong ibigay ang iyong sarili sa mga taong walang pakialam sayo. Siguro gusto mong kilalanin siya bilang anak mo, pero hindi ka niya kinikilala bilang kanyang ina."Bumuntong hininga si Helen at tahimik na naglakad pababa para umalis. Lubos na naiinis si Aery. Noong una, siya lamang ang nag-iisang anak na babae sa paningin ni Helen. Gayunpaman, biglang nagpakita si Arianne, at kasama niya pa ang lalaking mahal ni Aery. Galit na galit si Aery habang iniisip niya ito! Hindi nagtagal, ang lahat ay tumahimik sa labas. Bumangon si Arianne
Natakot si Arianne na baka hindi sinasadyang sabihin ni Tiffany ang mga bagay na dapat sikreto lang kaya mabilis siyang sumagot. "Okay lang ako. Hindi ako titigil sa pag-aalala kung hindi din kita tutulungan." Ngumiti si Will. "Hintayin mo ako. Kailangan kong pumunta sa banyo." Hinawakan ni Tiffany ang kamay ni Arianne pagkalabas ni Will. “Sobrang lamig ng mga kamay mo. Sinabi sayo ng doktor kahapon na magpahinga ka sa loob ng isang linggo, pero kung saan saan ka pa rin pumupunta. Pwede naman akong tulungan ni Will. Bakit hindi ka pa umuwi?" Dahil nandito na rin si Arianne, syempre, hindi siya aalis ngayon. "Ayos lang. 'Wag magsabi ng kalokohan sa harap ni Will. Ok lang ako." Sa kabilang dulo, dumating na si Will sa pintuan ng banyo nang siya ay huminto sa kanyang mga yapak. Ang kanyang titig ay sinalubong ng isang pares ng malamig na mga mata. Matapos ang isang maikling katahimikan, nagsalita siya, "Huwag mong sabihin sa akin na sinundan mo si Ari hanggang dito?" Nagdilim an
Tumingin si Will kay Arianne ngunit hindi niya sinabi ang bagay na may kinalaman kay Mark. "Wala yun. Gabi na, umuwi na tayoi. Tiffie, dapat umuwi ka na at samahan ang nanay mo." Bumuntong hininga si Tiffany. "Alam mo naman ang nanay ko. Ngayon na wala na ang tatay ko, siguro hindi siya makakahinga ng maayos ng ilang taon."Tumango si Arianne, "Aalis na ako. Tawagan mo ako kung may kailangan ka." Habang nagsasalita siya, napansin niya ang isang itim na Rolls-Royce na nakaparada sa hindi masyadong malayo. Naalala niya ng mabuti ang plate number ng kotse — kotse ito ni Mark… Lumipas ang ilang saglit nang biglang bumaba si Brian mula sa kotse, lumakad siya papunta kay Arianne at kinuha ang kanyang handbag. "Tara na, Madam." Hindi inaasahan ni Arianne na makikita niya si Mark dito. Tumingin siya kina Will at Tiffany saka sinundan si Brian sa sasakyan nang tahimik. Ang ekspresyon ni Mark sa kotse ay mahirap basahin. "Anong ginagawa mo dito?" tanong niya. Napatingin si Mark sa mg
Hiniling ni Mark na ihanda ang mga ito kahapon. Nagkataon na binisita din sila Helen at Aery kanina. Hindi siya sigurado kung hinanda niya ito para kay Aery, ngunit huli na dumating ang mga sangkap at hindi makapaghintay si Aery hanggang sa hapunan, kaya't siya na lang kumain. Mahirap makakuha ng mga high grade prawn sa panahon na ito. Tiyak na nahirapan si Mark mapalipad ito papunta sa kanila. Kakapasok lang niya ito sa kanyang bibig, at ang kalahati nito ay nakabitin, nang dumating si Mark sa hapag-kainan. Nang makita niya ang iritableng mukha ni Mark, naisip niyang naiinis ito sa kanya dahil sa pagsisimula ng pagkain nang walang respeto. Nag-aalangan siya kung ilalabas o hindi ang pagkain mula sa kanyang bibig, itinulak ni Mark ang buong plato ng mga prawns sa harap niya at sinabing, "Walang kang tamang asal sa lamesa." Bigla namang naalala ni Arianne na hindi kumakain ng mga prawn si Mark Tremont. Mukhang magiging panakip butas talaga si Arianne. Kahit na ang kanyang tono
Ngayon na lang ulit silang nagsabay kumain at nagsama sa iisang bahay. Hindi pa niya kinakausap si Arianne sa nagdaang mga araw, kaya huminto si Arianne sa kanyang paglakad nang marinig ang mga salitang ito. "Ay… ayoko ng amoy usok. Sige lang, matutulog ako sa guest room." Hindi pa siya nagsasabi tungkol sa kanyang pagkamuhi sa paninigarilyo ni Mark Tremont dati... Isang kumplikadong glint ang kumislap sa mga mata ni Mark. Itinapon niya ang kahon ng sigarilyo sa basurahan saka tumayo at humiga sa kama. "Matulog ka." Nabigla si Arianne. Hindi niya maintindihan kung ano ang ibig sabihin nito. Naitapon ba niya ang kanyang mga sigarilyo, dahil lamang sa sinabi niyang ayaw niya ang amoy? Hindi posible na gawin niya ito bilang pagsasaalang-alang sa damdamin ni Arianns. Ang pinakamalaking posibilidad ay na-asar sa kanya si Mark... Panandalian siyang napatulala saka lumakad para tanggalin ang mga sigarilyo sa basurahan. Ang basurahan sa kanilang kwarto ay laging malinis. Kung sabagay,
Sa kabilang dulo ng tawag, biglang sumulpot sa isipan ni Tiffany si Ethan. Hindi niya naikwento ang kanilang paghihiwalay, ngunit naging medyo mapait ang kanyang tono. "Oo nga... Magiging maayos na ang buhay ko at magiging okay na kaming lahat!" Sa sandaling binaba ni Arianne ang tawag, bumalik siya sa kanyang komplikadong trabaho. Mabilis na lumipas ang abalang umaga. Lunch time na, naisip niya ang isang Chinese Restaurant na malapit sa kanyang opisina na naghahain ng mga light meals dahil iyon ang nararamdaman niyang kainin ngayon. Sa Chinese Restaurant, nag-order siya ng dalawang meals na gusto niya at nagsimulang kainin agad dito. Sa oras na siya ay umalis, napagtanto niya na umuulan na sa labas. Ang panahon ay palaging hindi mahulaan, tulad ni Mark Tremont... Bumubuhos ang ulan at hindi nagpapakita ng mga palatandaan ng pagtila sa lalong madaling panahon. Sa pagdaan ng panahon, nalamang niyang stranded na siya dito. Kahit na ang kanyang opisina ay hindi masyadong malayo, h
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy