Walang nakatulog ng mahimbing sa gabing iyon, lalo na si Jackson dahil hindi niya kayang makatulog nang wala si Tiffany sa tabi niya.Kinaumagahan, akala niya nakauwi na si Tiffany nang marinig niyang may kumakatok sa pinto. Medyo nilakasan niya ang kanyang loob at binuksan ang pinto, doon niya napagtanto na si Summer pala ang kumakatok. Isang bakas ng pagkabigo ang makikita sa kanyang mga mata nang sabihin niya, "Bakit ka nandito?"Dinala ni Summer ang ilang nutritional products para sa mga buntis. Glowing ang kanyang mukha at siya ay mukhang masaya. “Syempre nandito ako para makita ang manugang ko at ang apo ko. Nasaan si Tiffany? Hindi pa ba siya gising? Hindi na kayo bumibisita sa akin tuwing weekend, kaya ako na lang ang pumupunta sa inyo."Isa ba itong lose streak? Wala na si Tiffany pero bigla namang lumitaw si Summer. Medyo nanlumo si Jackson habang sinasabi niyang, “Wala siya dito. Kasama niya si Arianne."Alam ni Summer na may mali base sa emosyon ni Jackson at pabulong n
Galit na galit si Don Smith na namula ang mukha niya. “Aalis kaya siya kung hindi siya nagalit sayo? Sa tingin mo ba hindi ko alam ang sinusubukan mong gawin? Magkasama tayo ngayon at kailangan mong makinig sa akin kahit na ayaw mo!"Tama ang mga sinabi ni Don Smith. May reaksyon si Alejandro pero ito ay puno ng sarcasm. "Hindi mo ba alam kung bakit siya umalis? Iniisip niya na ako ang pumatay kay Lynn. Ang babaeng iniligtas niya ay namatay, kaya iniisip niya na isa akong malupit na lalaki, iyon ang dahilan. Gusto mo bang kunin ko siya at sabihin sa kanya na ikaw ang pumatay sa babaeng iyon? Hindi kaya masisira nito ang imahe niya sayo bilang isang mabait na lolo? Hmm?”Hindi nakaimik si Don Smith at nag-alangan siya bago sumagot. "Iyon lang ba talaga ang dahilan?"Tumaas ang isang kilay ni Alejandro at nanatili siyang. Napabuntong-hininga si Don Smith bago niya sinabi, "Tatawagan ko siya."Sa lalong madaling panahon, ang tawag ay konektado na. Inilagay ng matanda sa speaker mode a
Nagbago ang magandang mukha ni Melanie at biglang namutla. “Hindi ba napag-usapan na natin ito? Hindi ko papatayin ang sanggol na ito. Kung ayaw mong aminin na sayo ito, sasabihin ko sa publiko na hindi mo ito laman at dugo. Kung tutuusin, mas gusto mong magmukhang tanga na niloko ng kanyang sariling asawa, kaysa angkinin ang sarili mong dugo at laman ang bata!”Inikot niya ang wheelchair para humarap kay Melanie. “Bakit kailangan mong pilitin na panatilihin ang bata? Ayaw ko nga ito. Mamaya na natin ito pag-usapan."Sumagot si Melanie. “Ito ang unang anak ko kaya kailangan kong panatilihin ito. Hindi lang ikaw ang magde-desisyon tungkol dito. Hindi ba dapat makuha mo rin ang opinyon ko? Pwede bang huwag kang maging makasarili? Ganito talaga ang buhay, siya ang ating anak... Kaya mo bang patayin ang sarili mong anak dahil ayaw mo nito?" nabulunan at nanginginig ang kanyang boses pagkatapos niyang sabihin ito.Inaasahan niyang ibibigay sa kanya ni Alejandro ang pagmamahal na ninanais
Napayuko si Tiffany habang yakap-yakap niya ang kanyang mga tuhod sa sopa at pinasadahan siya ng tingin. “Isang buong araw at isang gabi na. gising ka na ba? Nakaisip ka na ba ng magandang script para pasayahin ako? Hindi mo ako sinagot. Masaya kang kasama ang ilang babae sa likod ko. Kung magsasabi ka ng totoo, may pag-uusapan tayo. Kung magsisinungaling ka, kalimutan mo na."Tumingin siya kay Arianne na nagmamakaawa. Nagkibit-balikat si Arianne, hinawakan si Aristotle sa kanyang mga braso, na nagpapahiwatig na siya ay nasa dulo na rin. Wala siyang choice kundi ang sumuko. "Hindi ko. Talaga. Kagabi ang unang pagkakataon na nagdala ako ng babae sa isang party. Wala kaming ibang ginawa. Ni hindi ko nga kilala ang babaeng iyon. Siya ay isang huling minutong babaeng ka-date na hiniling ko sa isang kaibigan na tumulong sa pagrenta. Hindi ko man lang binigay sa kanya ang contact details ko. May tig-isa kami ni Mark. Kung hindi ka naniniwala sa amin ni Mark dahil sa tingin mo ay kasabwat ka
Tumawa na parang baliw si Jackson. "Ikaw ba talaga ang uri ng tao na matatakot sa sarili niyang asawa? Nababaliw na ako. Bakit hindi ako pwedemhmanigarilyo? I-spray mo lang ito ng pabango o kung ano man mamaya."Gayunpaman, hindi pinatay ni Mark ang sigarilyo ni Jackson. Sinindihan niya ang isa para sa kanyang sarili dahil walang ibang nakatingin. “Nakaayos na ba? Hindi ka ba pinagpira-piraso ni Tiffany?"Napabuntong-hininga si Jackson. "Hindi. Ang swerte ko yata. Nakadikit pa rin ang mga braso at binti ko. Ang mga buntis na kababaihan ay may kakila-kilabot na ugali. Dati, haharap ako sa kanya ng diretso. Sa pagkakataong ito, kailangan kong maghintay ng isang araw at isang gabi para kumalma siya bago lumapit. Nanganak na siya, at kailangan ko ring magdusa kasama siya. Magiging maayos ito kapag ipinanganak ang sanggol na ito."Si Mark, na may karanasan, ay umiling ng buong kumpiyansa. “Hindi. Lumalala lang ito pagkatapos ng panganganak, trust me.”Kumibot ang sulok ng labi ni Jackso
Pinaliguan ni Arianne si Aristotle pagkatapos ng maikling pahinga. Matanda na si Mary, kaya si Arianne ang mag-aasikaso sa mga pangangailangan ni Aristotle tuwing siya ay nasa bahay. Siya ay pagod ngunit masaya na gawin ito. Isang beses lang nangyari ang pagkabata, at ito ay panandalian. Hindi niya gustong makaligtaan ang paglaki ni Aristotle.Bumubuhos ang malakas na snow sa labas, ngunit ang bahay ay sapat na mainit-init. Matapos ang nakakapagod na oras sa banyo, lumabas si Arianne, basang-basa sa pawis. Gayunpaman, ang paningin ng sariwang-amoy Aristotle ay nagdala sa kanya ng isang pakiramdam ng katuparan. Binuhat niya si Aristotle pabalik sa silid, sinuot ang kanyang mga damit, at inilagay siya sa kanyang higaan. “Maliligo si Mommy. Magsaya kasama si daddy, okay?"Ngumisi si Aristotle sa kanya habang kinakain ang kanyang mga daliri. Ngumiti siya pabalik.Naglakad si Mark sa higaan at tumingin kay Aristotle. "Gusto mo bang tratuhin kita tulad ng pagtrato ni Jackson kay Tiffany?"
Biglang nagising si Aristotle dahil siguro sa biglang ingay. Gumapang siya mula sa gilid ng kanyang kama gamit ang kanyang maliliit na braso. “Yaya…”Naninigas si Mark. Pumikit siya ng walang magawa, sumuko, at bumangon para suyuin ang kanyang anak. "Hindi ka ba dapat natutulog? Kung matutulog ka, manatiling tulog. Bakit ka gumagapang?"Gustong tumawa ni Arianne pero pinigilan niya lahat. “Kung gayon, iiwan ko si Smore sa iyo. May trabaho pa ako bukas, kaya matutulog na ako."Kinabukasan, nagbakasyon si Brian, sinabing kailangan niyang bumalik sa kanyang bayan para sa isang blind date. Kaya, si Mark ang nagmaneho."Hintayin mo ako, susunduin kita pagkatapos ng trabaho," sabi niya pagkatapos ihatid si Arianne sa opisina.Tumango si Arianne. Bubuksan na sana niya ang pinto ng kotse nang hinila siya nito pabalik. Hindi ito umimik at pasimpleng tumitig sa kanya. Medyo nanunumbat ang kanyang tingin.Maingat niyang hinalikan ang labi nito at tuluyan na itong bumitaw. Napansin niyang na
Ayaw ni Arianne ang pagiging patient. Ayaw niyang balikatin ang mga walang basehang akusasyon. Ang intensyon niya ay turuan si Robin, hindi lang para utusan siya. Bumangon siya at sinasadyang magtaas ng boses. "Robin, hindi ko pa tinitingnan kung paano nasira ang sample. Kahit na na-salvage namin ito sa huli at walang partikular na pag-urong, hindi namin maaaring pabayaan ang isang bagay na tulad nito. Hihilingin ko ang footage ng surveillance mula kay Mr. Yaleman. Ikaw na ang bahala sa mga sketch na ito. Salamat."Alam ni Robin na makikigulo si Arianne, kaya maingat siyang sumagot ng, “Mm.”May mga surveillance camera sa bawat sulok ng opisina, kasama ang workshop. Malinaw na ang lahat nang suriin nila ang footage. Ang mga tauhan na kadalasang namamahala kay Robin ay ang nasa likod nito. Hindi nila alam na sample iyon ni Arianne at kinailangan niyang gamitin ang mannequin kinabukasan. Kaya, agad nilang kinuha ang sample. Ayos na sana iyon, maliban sa malupit nilang binalak na paulit
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy