Namula siya. "Hindi ito isang euphemism. Paki-empty muna ang iyong maruming isipan... Bakit aanv isang malaking tao na tulad mo na umiiwas sa pagdadala ng sanggol? Araw-araw mo siyang dinadala, ipokrito. Tama na ngayon, oras na para matulog. Kailangan kong magpasuso sa kalagitnaan ng gabi. Sa tingin ko ay oras na para huwag na siyang pakainin ng gabi. Masyadong nakakapagod.""Kung nakakapagod, huwag kang pumasok sa trabaho," pagmamaktol ni Mark. "Ituon mo ang lahat ng iyong pansin kay Smore. Hindi ba mas mahalaga ang sanggol? Sinabi ko sa iyo na huwag ipilit ang iyong sarili, at ngayon kailangan nating bawasan ang pagkain ng sanggol. Hindi makatuwiran iyon, hindi ba?"Nakita ito ni Arianne. Sa tuwing magrereklamo siya, ginagamit niya ito at sinusubukang pigilan siya sa pagpasok sa trabaho. “Walang awat. Sige? Kaya ko ito. Tigilan mo na ang pagbibiro sa akin.”Hindi siya sumagot. Hinawakan niya ang kamay nitong sugatan at pinagmasdan itong mabuti. Ang kanyang isip ay ginulo nang wala
“Hindi naman sa ganoon. Nag-overtime ako hanggang 11:00 p.m. kagabi para matapos ito. Ginawa ko talaga ito ng maayos. Inilagay ko ito sa mannequin, sinuri ito ng mabuti at sinigurado kong maayos ito bago ako umalis,” sagot ng intern habang umiiyak siya, “May kumuha ng mannequin at ginamit kaninang umaga. Ang sample ay tinanggal hanggang sa naging ganito na lang ito. Hindi ko talaga alam kung anong nangyari!"Walang sinuman sa mga tauhan na nagsiksikan sa paligid upang manood ay walang nangahas na magsalita. Napatingin si Arianne sa intern. Sinabi sa kanya ng kanyang intuwisyon na hindi siya nagsisinungaling, na nangangahulugan na may gumawa ng malupit na kalokohan. Inabot niya at tinapik ang balikat ng intern. "Ayos lang, hindi mo kasalanan. Nagmamadali akong umalis kahapon, kaya kasalanan ko. Mr. Yaleman, siguro dapat na natin itong pabayaan. Kailangan ko pa ng tulong sa sample na ito. Nasaktan ang daliri ko."Binaril ni Mr. Yaleman ang intern na may matinding sulyap nang marinig ni
Bumalik sila pagkatapos ng tanghalian at dumiretso si Arianne sa sarili niyang mesa para umidlip ng sandali. Walang masyadong gagawin ngayong hapon, kaya naisipan niyang bisitahin si Helen. Gayunpaman, nag-aatubili siyang makaharap muli si Aery.Bigla siyang nakarinig ng ingay sa kanyang harapan. Iminulat niya ang kanyang mga mata nang makitang binigyan siya ni Robin ng isang basong mainit na tubig. Siya'y ngumiti. “Salamat, kaya ko na itong mag-isa sa susunod. Hindi mo kailangang dumaan sa gulo."Nahihiyang tumango si Robin at bumalik sa office desk niya."Robin, kinaya mo bang makapasok sa isang VIP?" mapangasar na sinabi ng isang tao. “Hindi mo na kami kailangang pansinin ngayon, di ba? Siya si Mrs. Tremont, sino ang nakakaalam kung gaano siya katagal mananatili rito? Baka babalikan niya ang mga araw niya bilang asawa ng mayaman bukas. Ano ang gagawin mo pagkatapos?”"Hindi ka ba pwedeng maging mabait?" Sagot ni Robin na may mahinang boses. “Nandito lang ako para matuto, hindi p
Tumango si Helen, ipinahayag niya ang bigat ng sitwasyon. “Akala ko noon... sinusubukan mo lang maging magalang. Kaya... iniwasan kong masyadong abalahin ka. Ang aking munting sakit ay hindi malaking problema. Hindi mo ako kailangang bisitahin nang madalas. Bibisitahin kita sa susunod na mga araw at tingnan kung gaano kalaki ang paglaki ng Smore."Kaya ipinaliwanag ito. Naniniwala si Helen na magalang lang siya sa kanya. Kaya naman madalas niyang iniiwasang bisitahin siya. Naiintindihan na ni Arianne. "Hindi ko gusto ang pagpapakasawa sa kagandahang-loob, at hindi ko gusto ang pagkukunwari. Dapat magpahinga ka. Aalis na ako ngayon."Inihatid siya ni Helen sa pinto nang personal. "Mag-ingat ka."Nananatili ang kaamuan sa mukha ni Helen habang pinagmamasdan itong umalis. Sa wakas natapos din ang mga taon ng sakit at sakit.Biglang humakbang si Aery. “Mom, aalis ako kinabukasan. Pwede ba kaming kumain ni Arianne at ng bayaw ko? Hindi ko pa nakikilala ang aking pamangkin…”Agad na nag
Kinagat ni Arianne ang labi niya at napahagikgik. “Kung sasabihin mo. Hindi ako tututol. Yung Janice Bell na yun, nasa kumpanya pa ba siya?”Pinikit ni Mark ang kanyang mga mata, yumuko, at lumapit sa kanya. Ipinatong niya ang mga kamay sa harapan ng katawan niya, na para bang handa siyang itulak pababa anumang oras. "Malamang nasa paligid pa siya... Naiisip mo ba siya?"Nagtaas siya ng kilay. “Nagtatanong lang ako. Hindi ka ba nag-o-overthink? Pumunta at gawin ang iyong trabaho. Sabay tayong uuwi kapag tapos ka na."Hindi niya ito pinakawalan at sa halip ay ipinagpatuloy ang kanyang mapang-aping paninindigan. Lumapit pa ito sa kanya. Napakalapit na nila ngayon kaya ramdam na ramdam nila ang hininga ng isa't isa. Kitang-kita niya ang maselang pisngi nito oh-so-clear. Napakapatas ng mga ito kaya kitang kita niya ang mga berdeng ugat sa ilalim ng kanyang balat. Nang iangat niya ang kanyang baba, bumaba ang tingin nito—ang makinis na leeg nito ang naglabas ng nakakatuwang halimuyak, na
Nagulat si Arianne. Sinasabi niya ba na pwede siyang magdala ng ibang babae dahil na-inform na niya kanina? Kahit pa malinaw ang layunin, sinong makatitiyak na walang mangyayari? Sino ang magsasabi na hindi siya magkakaroon ng labis na inumin o magsaya, at may nangyari dahil dito? Kahit anong isipin niya, hindi pa rin siya mapakali.“Hindi makakapunta si Tiffany dahil buntis siya, pero kaya ko itong gawin. Hindi ako natatakot sa panganib. Kahit na si Alejandro si Ethan, hindi niya ako sinaktan noong nakilala ko siya nang pribado, di ba? Dapat tulungan ko si Tiffany na bantayan si Jackson. Nag-aalala ako na hindi makontrol ni Jackson ang kanyang sarili…”Hinaplos ng isang kamay ni Mark ang baba niya at tumawa. "Malinaw na ikaw mismo ay nag-aalala, ngunit ginamit mo ang iyong matalik na kaibigan bilang isang dahilan, na sinasabi na balak mong i-stalk ang kanyang asawa. Sa totoo lang, hindi ako papayag na sumama ka sa akin. Hindi kita hahayaang kumuha ng kahit katiting na panganib. Maki
Ang tubig mula sa showerhead ay patuloy na bumabagsak sa kanila—ang kanyang basang-basang damit ay malinis na tinanggal. Hindi maimulat ni Arianne ang kanyang mga mata nang ilang sandali dahil napasok ang tubig. Sa sandaling iyon, hindi na mahalaga ang kahihiyang naramdaman niya. Gusto lang niyang kumuha ng tuwalya at punasan ang tubig sa kanyang mga mata dahil nakaramdam siya ng insecure na wala sa kanyang paningin.Inabot niya ang kanyang kamay para kumuha ng tuwalya base sa kanyang memorya, ngunit nahawakan na ni Mark ang kamay niya bago niya ito makuha. Wala siyang lakas ng loob na itulak siya palayo dahil madulas ang sahig at nagmakaawa sa kanya dahil sa insecurity. "May tubig ako sa mata ko, iabot mo sa akin ang tuwalya, pakiusap... hindi ko makita..."Ibinaba niya ang kanyang ulo at bumulong sa kanyang tenga, "Pwede mo akong hawakan kung natatakot ka, nandito ako..."Alam niyang sinasadya niya iyon at sinagot siya ng medyo apurahang tono, “Stop fooling around. Masyado akong h
Natagpuan ito ni Arianne na parehong nakakabigo at nakakatawa. Nag-iisip siya kung ano ang nangyari sa pagitan nila ni Smore—kaya si Mark ang problema sa lahat ng panahon. Parang naalala niya na hindi niya pinakain si Smore ng gatas nito kagabi. Palihim na ginamit ni Mark ang nakareserbang gatas para pakainin si Smore, di ba? Paanong hindi niya ito nakitang nakakapagod! Na-brainwash si Smore sa kalokohan ng kanyang ama!Galit na galit siyang pumasok sa kwarto. Nagulat si Smore sa biglang malakas na ingay. Inosenteng tinitigan siya ng mga mata nito, kurba ang labi. Walang oras si Arianne para alagaan si Smore at agad na sumugod at kumuha ng unan bago ibinato kay Mark. "Paano mo nagawa ito! Alam kong hindi ko dapat iniwan si Smore sayo ngayong gabi! Hindi ko alam na tuso ka pala?!" sabi niya.Nakita ni Mark na nalantad siya at sinabi nang may diretsong mukha, “Nag-aalala lang ako na masyado siyang na-attach sa iyo, at mapagod ka dahil doon. Ang aking mga pamamaraan ay maaaring hindi ta
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy