Hinawakan siya ni Arianne at pinigilan. “Natutulog si Mary. Bakit mo ililipat ang higaan ngayon? Subukan lang nating makadaan ngayong gabi. Hindi ka ba maaaring magpalipat ng higaan bukas? Bumalik ka sa higaan. Hindi niya iistorbo ang tulog ko sa pag-inom ng gatas. Matutulog na rin ako."Naging malabo ang utak ni Mark dahil sa antok. Hindi niya iyon naisip. Tumango siya bilang sagot at humiga ulit sa kama para ipagpatuloy ang pagtulog. Inilipat ni Aristotle ang kanyang maliit na katawan. Iniharap niya ang kanyang ulo kay Arianne, sumuso sa gatas nito, at ipinatong ang paa kay Mark. Lumingon ang kanyang ama sa gilid, binuksan ang kanyang mga mata at ngumiti sa kanya. Pagkatapos, malumanay niyang hinawakan ang mabilog niyang paa.Napangiti si Arianne nang makita ito. Maaaring mukhang naiinis si Mark sa katotohanan na si Aristotle ay hindi ipinanganak na isang babae sa ibabaw, ngunit ang kanyang wika ng katawan ay nanatiling tapat.Kinaumagahan, nagmamadaling kumatok si Mary sa pinto.
Rinig na rinig ang tawa ni Arianne sa buong building hanggang sa umabot rin ito sa mga tenga ni Brian, kaya malungkot siyang bumulong, "Isa akong kahihiyan dahil hindi ako makapag-asawa kahit na nasa thirties na ako..."Habang nasa biyahe sila, naglabas si Arianne ng salamin sa kanyang bag para ayusin ang kanyang makeup. Nagmadali siya kanina sa paggawa ng kanyang make-up dahil kailangan niyang umalis bigla, kaya medyo baluktot ang lipstick niya.Nang matapos siyang mag-ayos ay inabot ni Mark ang mukha niya sa kanya. Dumampi ang mga daliri nito sa labi niya. "Sinabi ko na sa iyo na huwag gumamit ng gayong pulang kulay. Itatapon ko lahat ng lipstick na iyan one of these days."Hinampas niya ang kamay niya. “Hinihiling mo talaga na suntukin kita. Inilagay ko lang ito! Paano ito pula? Napili ko na ang pinakamaliwanag na shade na mayroon sila. Laging ganito kapula ang mga labi ko, okay? Ikaw na chauvinistic na tao, wala kang pag-asa!"Nakita ni Mark na hindi siya naglakas loob na ilaba
Si Lynn ang taong iyon. Palagi siyang nananatili sa paligid niya. Sa tuwing nagba-block siya ng isang numero, babalik siya na may panibagong number Nagsimula nang mag-isip si Jackson na magpalit ng sariling numero. Gayunpaman, mas malalim ang iniisip niya. Hindi pa niya makumpirma kung si Alejandro nga si Ethan o hindi. Magagamit kaya si Lynn dahil nagtatrabaho siya sa ilalim ni Alejandro?Ang pag-iisip ay sumagi sa isip ni Jackson kanina, ngunit hindi niya isinagawa ang plano dahil maaaring masangkot ang iba nang hindi kinakailangan. Ngayong sinabi ni Lynn na ayaw na niyang magtrabaho kay Alejandro, medyo nag-alinlangan siya. Paano kung totoo nga? Bumalik sila ni Lynn. Hindi lang nila nagawang bumuo ng kanilang relasyon sa lawak na maaaring naisip ng iba.Habang iniisip niya ito, mabilis niyang sinagot ang mensahe nito. 'Makikipag-ugnayan sa iyo sa alas-tres ng hapon.'Pagkatapos kumain ng tanghalian kasama si Tiffany, pinabalik niya ito sa opisina para umidlip sa hapon. Paulit-uli
Agad namang huminga ng mabilis si Lynn. "Tutulungan kita. Utang ko sa iyo ang aking buhay, kaya ano ito sa akin? I'll contact you kapag nakuha ko na, kaya dapat bumalik ka muna kung sakaling malaman ni Tiffany na nakikipagkita ka sa akin. Tandaang tanggalin ang anumang bakas ng pakikipag-ugnayan ko sa iyo.”Nang matapos siya ay agad siyang tumayo at umalis. Bumalik ang waiter sa kanilang mesa na may dalang sariwang tasa ng mainit na kape at inilagay ito sa mesa ng bakanteng upuan. Tumingin si Jackson sa tasa ng kape at nag-isip ng malalim. Medyo hindi mapalagay ang kanyang puso. Hindi siya nag-aalala tungkol sa kakayahan ni Lynn sa pagkumpleto ng trabaho, ngunit alam niyang may mga panganib na kasama sa gawaing ito at lihim niyang pinagsisihan ang paghiling sa kanya na gawin ito dahil hindi siya sanay na hilingin sa mga babae na gawin ang mga bagay para sa kanya. Gayunpaman, alam niyang wala siyang pagpipilian dahil si Tiffany ang nasangkot dito.Sa panahon ng taglamig, mas maagang s
Bumangon siya at dumiretso siya sa kusina. "Nagiging curious ang baby. Hindi naman sa hindi niya ako gusto."Sa private manor ng pamilyang Smith.Sina Alejandro, Melanie, at Don Smith ay kumakain sa dining room. Kadalasan na sila Melanie at Don Smith ang nag-uusap, habang si Alejandro ay nanatiling tahimik nang walang pakialam.Habang mas tuwang-tuwa silang nag-uusap, biglang nagtanong si Don Smith, “Melanie, paano ka nahilig sa karne nitong dalawang araw? Noong nakaraan, patuloy kang nag-iingay tungkol sa pagbaba ng timbang, at kumakain ka lang ng kaunti araw-araw habang kumakain dahil natatakot kang tumaba. Ngayong mas marami kang kinakain sa nakalipas na dalawang araw, mukhang mas gumanda ka. Dapat mong panatilihin ang ganitong pamumuhay. Ang kalusugan ang pinakamahalagang bagay na dapat magkaroon."Napatingin si Melanie kay Alejandro at nakitang nagyelo ang katawan nito. Agad niyang sinabi, “Sinabi ng doktor ko na medyo lumalala ang anemia ko, at pinayuhan niya akong huwag mag-
Kinagat niya ang labi at tinawag si Jett. "Tingnan mo ang mga surveillance camera. May pumasok ba sa kwarto ko habang kumakain ako."Curious si Jett. “Walang camera sa kwarto. Walang mga camera sa kwarto, tanging ang mga lugar sa labas."Tumingin siya kay Jett at binigyan siya ng isang makahulugang tingin habang sinasabi, “May surveillance camera sa labas lang ng kwarto ko na nakatutok mismo sa kwarto ko. Hindi mo alam ito dahil na-install ito ni Don Smith. Hanapin ang kanyang mga tauhan upang suriin ang mga talaan—hindi na kailangang gawin ito nang palihim."Maingat na tumango si Jett. "Sige, ako na ang bahala."Pagkalipas ng limang minuto, bumalik si Jett at sinabing, “Sir, si Lynn po! Kanina pa siya tumingin sa labas ng iyong pinto at pumasok lamang siya nang makumpirma niyang walang nakatingin. Hindi alam kung bakit siya pumasok sa iyong silid, ngunit mukhang normal siya nang umalis siya at tila wala siyang dala. May nawala ka ba? Siya ay pumunta sa akin upang ibigay sa akin an
Huminto si Lynn. Kinuha niya ang phone niya at tinitigan ang number ni Jackson. Pagkatapos nito ay tumulo ang luha niya sa screen.Siya ay natakot. Parang mamamatay siya sa sobrang takot. Hindi alintana kung gaano siya kalakas, babae pa rin siya, at gusto niyang mabuhay. Oh, how she wished na may dumating at iligtas siya. Noong nakaraan, ang unang taong makakasama niya sa oras ng kanyang panganib ay si Jackson. Ngayon, nawalan na siya ng karapatang gawin iyon.Tinawag niya siya sa huli. Alam niyang hindi sasagot si Jackson. Dapat ay masusing inaalagaan niya ang kanyang buntis na asawa, si Tiffany, ngayon...Gayunpaman, sa hindi inaasahang pagkakataon, kumonekta ang tawag.Napaluha siya sa sandaling iyon. Walang tigil ang panginginig ng kanyang katawan. Sinubukan niyang pigilan ang kanyang hikbi at kontrolin ang kanyang pagnanasang humingi ng tulong. “Jack, naubos ko na ang panghabambuhay na halaga ng kapalaran para makilala ka. Let’s end it here,” she ended the call after saying he
Samantala, si Jackson ay nakatitig sa screen ng kanyang cellphone na may masalimuot na itsura. Bakit bigla siyang tinawagan ni Lynn? Parang... iyon na ang huling paalam niya. So ibig sabihin ba na may nangyari habang kinukuha niya ang specimen?Inaasahan ito, ngunit kung talagang nangyari ito, hinding-hindi hahayaan ni Alejandro na maglakad palabas ng buhay si Lynn...Hinubad niya ang kanyang apron sa pag-iisip nito at kinuha ang susi ng kanyang sasakyan. "Tiffie, lalabas lang ako. Mag-enjoy ka sa iyong pagkain at dumiretso sa kama pagkatapos nito. Babalik ako maya maya.""Saan ka pupunta?" Tanong ni Tiffany na nakakunot ang noo. "Handa na ang hapunan. Bakit hindi ka muna nagdi-dinner? Dapat may makakain ka kahit gaano ka ka-busy, di ba?”Hindi siya sanay na magsinungaling sa kanya. Katutubo niyang iniwas ang tingin niya. “Well... Nagkaroon ng emergency sa kumpanya na kailangan ko munang asikasuhin. Ayos lang. Kailangan kong tustusan ang pamilya namin. Ikaw at ang baby ko ngayon. H
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy