Samantala, si Jackson ay nakatitig sa screen ng kanyang cellphone na may masalimuot na itsura. Bakit bigla siyang tinawagan ni Lynn? Parang... iyon na ang huling paalam niya. So ibig sabihin ba na may nangyari habang kinukuha niya ang specimen?Inaasahan ito, ngunit kung talagang nangyari ito, hinding-hindi hahayaan ni Alejandro na maglakad palabas ng buhay si Lynn...Hinubad niya ang kanyang apron sa pag-iisip nito at kinuha ang susi ng kanyang sasakyan. "Tiffie, lalabas lang ako. Mag-enjoy ka sa iyong pagkain at dumiretso sa kama pagkatapos nito. Babalik ako maya maya.""Saan ka pupunta?" Tanong ni Tiffany na nakakunot ang noo. "Handa na ang hapunan. Bakit hindi ka muna nagdi-dinner? Dapat may makakain ka kahit gaano ka ka-busy, di ba?”Hindi siya sanay na magsinungaling sa kanya. Katutubo niyang iniwas ang tingin niya. “Well... Nagkaroon ng emergency sa kumpanya na kailangan ko munang asikasuhin. Ayos lang. Kailangan kong tustusan ang pamilya namin. Ikaw at ang baby ko ngayon. H
Sinuntok ni Jackson ang kanyang manibela at tinitigan ang bakuran ng pamilyang Smith sa kanyang windshield. Sobra siyang natutukso na sumabog, ngunit alam niyang hindi niya ito magagawa. Kung hindi, ang mga headline bukas ay mapupuno ng balita tungkol sa pagpasok niya sa pribadong pag-aari, at tiyak na magsasama ng ilang hindi kinakailangang tsismis tungkol sa kanya. Hindi niya magagawang itago ang anumang bagay kay Tiffany kapag nangyari iyon. Ito ay isa lamang sa mga posibilidad. Isa pa, kapag pumasok siya, hindi na siya makakalabas.Gayunpaman, kaya ba niyang umupo nang walang ginagawa? Nagkaproblema si Lynn dahil sa kanya. Ngayon ay nagsisisi na siyang humingi ng tulong sa kanya. Kung hindi niya ito nakilala o tinanong, maaari silang manatiling ganap na walang kaugnayan, at hindi ito mangyayari.Dahil wala siyang paraan para masolusyunan ito, wala siyang choice kundi ang bumaling kay Mark.Tinawag niya si Mark at narinig niya ang parang bata na daldal ni Aristotle habang natuton
Ang bagay na ito ay pinilit si Tiffany na maging kalmado, kahit na siya ay tumutol dito. Pinili niyang magpalipas ng weekend sa Tremont Estate para bigyan ng oras si Jackson. Hindi siya nangahas na pumunta kay Summer, at hindi rin siya pumunta kay Lillian. Nag-aalala siya na baka makita ng mga elder na hindi nararapat ang ugali ni Jackson kapag nalaman nila.Siya, na palaging insensitive, ay tila nag-aalala at naging napakatahimik. Ibinaon niya ang sarili sa sopa, nakatitig sa kalawakan sa buong hapon.Hindi makayanan ni Arianne ang tingin nito. “Tiffie, hindi ka ba… hindi masaya na pinangasiwaan ni Jackson ang libing ni Lynn? I think dapat hayaan mo na lang siya. Patay na siya—maging mas bukas ang isip natin."Si Tiffany ay umiling-iling. “Hindi ako close-minded. Hindi iyon ang dahilan kung bakit ako malungkot."“Pero tungkol saan ito?" naguguluhang tinanong ni Arianne.Huminga ng malalim si Tiffany. “Sa tingin ko may tinatago siya sa akin. Hindi niya sasabihin kahit ilang beses
Pagkatapos ng maikling paghinto, iniba ni Mark ang paksa. “Halos kumpleto na ang mga pagsasaayos sa Wynn Mansion. Kailan mo gustong tingnan?"Sa wakas ay nabuhayan ng loob si Arianne. "Sa susunod na linggo. Hindi ako makapaghintay na makita ito. Ang Wynn Mansion ay malamang na halos kamukha ng Tremont Estate noong nakaraan."Nakakalungkot lang na walang buhay na walang nakatira dito," sabi ni Mark. "Nagpadala na ako ng isang tao upang suriin ang bahay. Ipapagawa ko sa mga tao ang paglilinis at pagpapanatili nito nang regular, kaya huwag mag-alala."Walang dapat ipag-alala si Arianne. Palagi siyang kumportable sa paraan ng paghawak ni Mark sa mga bagay; kaya naman ipinaubaya niya ang lahat sa kanya. Wala siyang nagawa kundi ang magbigay ng utos. Nabayaran pa niya ang bill. "Salamat.""Ano ang sinasabi mo?" Tanong ni Mark na nakabusangot ang mukha. "Pagsisisihan kong tinulungan kita kung kakausapin mo ako sa magalang na paraan. Kailangan mo bang maging mabait sa akin?"Napangiti siy
Ang dahilan ay parang katulad ng sinabi sa kanya ni Arianne, na naging dahilan upang maging mas kapani-paniwala kay Tiffany. "So nagsasabi ka ng totoo? Maaari ka bang sumumpa sa Diyos tungkol dito? ngayon? Dahil kung magsisinungaling ka, malapit nang matapos ang relasyong ito."Nasa dulo na si Jackson. Sumusumpa dito? Walang paraan sa impiyerno na magagawa niyang isumpa ito! “Tiffany West! I’m not gonna swear on something dahil ang buong konsepto nito ay katawa-tawa! At hinding hindi tayo matatapos! Nakatali ka sa akin magpakailanman, at iyon na!"Hinila siya ni Tiffany palapit sa kanya. “Natatakot, ha? Bakit? Dahil ba sa nagsisinungaling ka? Iyon lang, hindi ba?! Sa tingin mo tanga ako? Sa tingin mo tanga ako?! Ikaw—urgh, ikaw ang pinakamasama!”Hinalikan siya nito. Iyon ang pinakamagandang paraan para pigilan siyang sayangin ang kanyang laway.Sa kanyang pagtatapos, tumugon si Tiffany sa pamamagitan ng paglalagay ng higit na puwersa sa halik habang ang kanyang kamay ay pumulupot
May hinala si Jett kung bakit umalis si Melanie. Gayunpaman, maingat niyang tinanong si Alejandro, "Ikaw ba talaga ang pumatay kay Lynn?"Sinamaan siya ni Alejandro ng isang makahulugan, patagilid na sulyap. "Ano sa tingin mo?""Sa tingin ko hindi ikaw iyon," pag-amin ni Jett, nanginginig ang kanyang ulo. “Wala sa iyong mga tao ang nakilos noong araw na iyon, samantalang wala akong natanggap na direktiba mula sa iyo. Kaya... Ito ay mula kay Don, hindi ba? Bakit hindi mo sinabi kay Madam ang totoo?"Sinalubong siya ni Alejandro ng nakakainis na ngiti. “Bakit ko naman gagawin yun? Mahalaga ba ang tingin niya sa akin? Hinding-hindi ko siya mamahalin, at hindi ko rin hahayaang mahalin niya ako. Ang kanyang pagmamahal ay hahadlang lamang sa aking paraan. At saka, she’s made it clear that she’s never gonna divorce me, which is all I need from her,” he said. "Pagod na ako, at kailangan ko ng magpahinga. Pumunta ka.”Isang ungol ng pang-unawa si Jett at lumabas ng silid, isinara ang pinto.
Malaki ang pinagbago ng itsura ni Aery. Kinulayan ng itim ang kanyang dating magarbong technicolor na buhok. Wala siyang suot na makeup, na nagmukhang isang matamis, kabataang ingenue. Kung titingnan ng saglit, medyo kamukha niya si Arianne sa kanyang mahinhin na suot.“Hoy ngayon, Ari, huwag mo akong intindihin. Hindi ako naghahanap ng gulo dito," she stated. “Nandito lang ako dahil... Well, may sakit si Mama. Ayaw niyang ipaalam ko sa iyo ang tungkol dito, ngunit naisip ko na malamang na gusto mong malaman at bisitahin siya minsan, kaya pumunta ako dito. I can't take too many breaks to care for her all the time, lalo na't babalik ako sa pag-aaral sa ibang bansa pagkatapos ng ilang araw. Paumanhin sa abala sa iyo, Ari, ngunit maaaring kailanganin mong alagaan si Mama saglit."Kumunot ang noo ni Arianne. Kailan pa naging ganito si Aery... prim and proper? Tinawag niya siyang "Ari" at Helen, "Mama". Ang pagkakaiba sa pagitan ng kanyang kasalukuyan at nakaraan ay napakatalino, naisip n
Pagkaraan ng ilang sandali, nagpatuloy si Helen. “Maganda ang buhay mo ngayon, Arianne. Maaaring hindi mo na kailangan ng anumang kabayaran mula sa akin. Ang kinabukasan ay nagtatago sa likod ng ulap. Hindi namin alam kung paano ito. Ang alam ko lang ay tiyak na nasa iba't ibang lungsod tayo, kaya pakiusap, siguraduhing patuloy kang mamuhay nang maayos."Sa hindi malamang dahilan, medyo naiirita na si Arianne. “Hindi ko kailanman hinangad ang anumang ‘kabayaran’ mula sa iyo. Ito ay palaging iyong ideya. At sa totoo lang, hindi ko kayang pigilan ka sa pagpunta sa kahit saan mo gusto."Ang mahinang kawalan ng pag-asa ay nananatili sa mga mata ni Helen. "Nag-aalala lang ako, dahil naniwala ka na iniwan kita dahil sa makasariling dahilan ko, ganoon din ang iniisip mo sa pagkakataong ito. Alam kong hindi mo na ako kailangan, kailangan ko, pero... hindi ko mapigilan ang sarili kong pumunta doon. Mula sa pakiramdam ng malalim na panghihinayang at pag-aalangan—”Tumayo si Arianne. "Hindi, h
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy