Hindi makalaban si Arianne sa sobrang takot. Maraming beses na itong nangyari sa kanya noon. "Sir, oras na para kumain."Maririnig sa labas ang boses ni Butler Henry na parang isang tagapagligtas na bumaba mula sa langit para tulungan si Arianne.Ilang dekada nang naglilingkod si Butler Henry sa Tremont family at nasubaybayan niya ang paglaki ni Mark Tremont, kaya kinikilala na mahalagang tao si Butler Henry kay Mark. "Sige," casual na sinabi ni Mark Tremont. Agad na binuksan ni Arianne Wynn ang pinto at mabilis siyang tumakbo. Hindi nawawala sa kanyang isip ang mga sinabi ni Mark. "Magiging eighteen ka na sa susunod na kalahating buwan, tama?" Sa mga salitang ito, nawala ang kapayapaan sa puso ni Arianne. Alam niya kung anong mangyayari kapag naging eighteen na siya. Umalis sa bahay si Mark Tremont pagkatapos niyang kumain. Dahil dito, nawala ang kaba ni Arianne kaya nakatulog agad siya sa maliit niyang kama sa loob ng storeroom. Sampung-taon nang nakatira si Arianne sa st
Pagkalipas ng dalawang minuto, umalis na ang kotse ni Mark Tremont. Nilabas ni Arianne ang hininga na kanina'y hindi niya namalayang pigilan. Napaisip siya kung anong ginagawa ni Mark habang nakahinto ang kotse."Sir… bumubuhos na ang snow. Hindi ba natin papapasukin si miss sa kotse? Maghintay pa ba tayo ng kaunti o tawagin ko na siya?" Nagaalala ang driver na si Brian Pearce."Pakialamero…" iritableng tiningnan ni Mark Tremont ang delicate silhouette ni Arianne sa rearview mirror. Dalawang minuto siyang naghintay para bigyan ng tsansa si Arianne na pumasok sa loob ng kotse.Nang makarating si Arianne sa eskwelahan, nagulat si Tifanny dahil basa ng snow ang kanyang kaibigan. "Anong pinaggagawa mo sa sarili mo? Bakit naisipan mong mag-bike? Alam mo naman na malakas ang buhos ng snow 'di ba? Nababaliw ka na ba? Tara na pala, mainit pa ang breakfast mo. Kainin mo na agad!"Tinanggap ni Arianne ang gatas at tinapay na nakangiting binigay sa kanya ni Tiffany. Nakita ang isang guhit
Ngumiti ang dean na nasa tabi niya. "Mr. Tremont, tinutukoy mo ba si… Will Sivan? Narinig mo na siguro ang pangalan niya, isa siya sa tatlong young masters ng Sivan family. Nasa junior year na siya ngayon. Madalas na magkasama ang tatlong 'yan.""Sa susunod, ayaw ko na siyang makita dito sa Southline University. Hindi, ayaw ko na siyang makita sa buong capital," walang bahala na sinabi ni Mark Tremont nang tumalikod siya para umalis. Makalipas ang ilang hakbang, bigla siyang huminto. "Ako na ang mag-sponsor ng buo kay Arianne Wynn, paki-siguro na anonymous ito." Mabilis na nag-bow ang dean. "Opo, opo. Ingat po kayo." …Pagkatapos ng klase, pinilit ni Arianne Wynn ang sarili niya na pumadyak sa kanyang bisikleta hanggang sa makaabot siya sa gate ng campus. Tumayo siya doon para hintayin ibalik ang scarf ni Will Sivan."Ari, hinihintay mo ba si Will? Umuwi na siya kaninang tanghali, may mga family matter raw siyang aasikasuhin." Lumapit si Tiffany Lane sa kanya at may nilabas it
Binalot si Arianne ng dalawang malakas braso at bigla siyang hinugot nito. Halos maramdaman ni Arianne ang tubig na nasa katawan na katatapos lang maligo, naamoy rin niya ang mabangong body wash na gamit ni Mark. Nakasuporta ang katawan ni Arianne sa kamay niyang nakahawak sa dibdib ni Mark, hindi niya napansin na nanginginig na pala ang mga kamay niya. Agad na tinanggal ni Mark ang mga kamay niyang nakabalot kanina kay Arianne. "Umalis ka dito."May pagka-paos ang boses ni Mark. Walang ideya si Arianne kung bakit galit na naman ang lalaking ito sa kanya, kaya agad siyang umalis mula sa kwarto na 'yon. Sobra siyang nagsisi pagkarating niya sa storeroom. Nakalimutan niyang tanungin si Mark tungkol kay Will Sivan. Habang iniisip niya ang nangyari kanina, tila nawala na ang lakas ng loob para kausapin niya ulit si Mark. Pagsapit ng umaga, pumasok si Mary sa storeroom na dala ang isang baso ng tubig."Ari, inumin mo ang cold medicine na ito." Nagtaka si Arianne Wynn. Hindi na
May isang saglit na parang nakita ni Arianne ang anino ni Will sa likuran ni Tiffany.Kilalang-kilala nila ang isa't-isa kaya naman nagawa ni Tiffany Lane na gayahin ang boses ni Will Sivan. Napahinto ng saglit ang puso ni Arianne. Bumukas ng kaunti ang kanyang bibig na parang may sasabihin siya pero hindi niya alam kung paano ito sasabihin.Sa isang saglit, nakangiting kumaway sa kanya si Tiffany."Ayos, tapos na ang misyon ko. Kung ano man ang sasabihin mo, ikaw na mismo ang magsabi niyan kay Will! Mag-ingat ka pauwi, magkita na lang tayo bukas!"Pumasok si Tiffany sa kanyang kotse at umalis, iniwan niyang nakatulala ng matagal si Arianne sa kanyang kinatatayuan. Paulit-ulit niyang iniisip ang sinabi sa kanya ni Tiffany...Pasado eight o'clock na ng gabi nang makarating si Arianne sa Tremont Estate.Maingat niyang binuksan ang regalo na binigay ni Tiffany at sa loob nito ay isang necklace. Bracelet naman ang binigay sa kanya ni Will.Napansin niya na may note sa regalo ni
Lumaki ang mga mata ni Arianne Wynn sa sobrang takot.Doon niya lamang napagtanto na bago pa siya makarating sa kwarto na iyon, marami nang nainom na alak si Mark Tremont.Hindi maikukumpara sa alak na ininom ni Arianne ang amoy nanggagaling sa bibig ni Mark Tremont. Malakas at madiin ang mga halik sa kanya ni Mark Tremont, unti-unting nauubos ang hininga ni Arianne sa bawat saglit na lumilipas. Hahanap na sana ng oportunidad na huminga si Arianne nang biglang nilayo ni Mark Tremont ang kanyang labi. "Malamig na yung pagkain mo!" Sigaw ni Arianne.Kumpara sa normal niyang ugali, ibang tao si Mark Tremont kapag siya ay lasing.Unti-unting lumalabas ang tunay niyang pagkatao kapag lasing siya at gentleman siya kapag hindi siya lasing. Alam ni Arianne na ganito si Mark Tremont. Habang nanginginig siya sa sobrang takot, paulit-ulit niyang iniisip ang sinabi Tiffany na mensahe ni Will Sivan sa kanya – 'Gusto kita. Hintayin mo akong makabalik. Kailangan mo akong hintayin."Ti
Nakasimangot na hinawakan ni Arianne ang kanyang leeg.Nakalimutan niya na hinalikan pala siya ni Mark Tremont sa leeg at mukhang nag iwan din ito ng marka.Habang natataranta si Arianne, makikita sa mukha ni Mary ang saya na nararamdaman niya."Ari, magkatuluyan na kayo ni sir kung gusto ka niya. Habang buhay mong makakain ang paborito mong buttered bread at gwapo pa si sir. Sa tingin ko, wala ka nang dapat ayawan pa kay sir dahil sampung taon din naman kayong nagsama."Lumayo na si Arianne ang topic na iyon, kaya sinabi niya kay Mary, "Nay Mary, baka ma-late na ako sa klase ko. Mauna na po ako, bye!"Tumakbo siya ng mabilis sa labas ng pintuan. Maging asawa ni Mark Tremont? Gagawin niya 'yon kung sobrang bored na siya sa buhay niya. Pagkarating ni Arianne sa school, lumapit si Tiffany sa kanya ay pinaglaruan ang kanyang scarf."Babe, ang unique naman ng taste mo. Parang 70's ang style? Maganda ka naman sa lahat eh, kaya bagay sayo. Maganda ka pa rin siguro kahit na janitor'
Pinasa na nila ang kanilang mga assignment, napangiti ang instructor habang tinitingnan ang drawing ni Arianne."Si Mark Tremont ang drawing mo, huh? Mahinhin ka pero pareho ka rin pala sa ibang mga babae. May mga kaklase ka na si Mark Tremont rin ang drawing nila, pero sa'yo ang pinakamaganda. May reference photo ka? Gusto kong makita."Papunta na sa 30's ang edad ng babaeng instructor. Walang siyang asawa at mainitin ang ulo nito, may gusto rin ito kay Mark Tremont, araw-araw niyang pinag-uusapan si Mark Tremont sa ibang mga estudyante.Umiling si Arianne Wynn. "Wala akong reference photo…" Nagulat ang instructor."Ang linis pagkaka-drawing mo sa kanya. Base ito sa imagination mo? Nakita mo na ba siya ng personal? Dali na, ibigay mo sa akin ang photo. Yung drawing mo… nakaupo lang siya sa bahay niya? Wala akong nakita na litrato na ganito sa internet. Saan mo 'to nakuha?"Hindi na kaya ni Tiffany na pigilan ang sarili niya. "Anong kaguluhan 'to? Sinabi niya na nga na walang si
Matagal nang hindi narinig ni Arianne ang pangalang iyon, ilang segundo siyang napaatras sa pagkataranta bago tuluyang naalala ang kanyang mukha.Shelly-Ann Leigh... Siguradong ginugol niya ang lahat ng mga taon sa mental na institusyon, tama ba? Alam ng Diyos kung ang buhok ng babae ay kulay-abo na at puti na sa kabuuan.Kapag ang isang tao ay malapit nang mamatay, ang isang tao ay maaaring tumayo upang patawarin ang lahat ng kasaysayan sa pagitan nila—kahit ang mga madilim, kahit na ang ledger ay punong-puno—para sa kabutihan. Kaya, sagot ni Arianne, “I’ll go with you. Kahit anong mangyari, nanay mo pa rin siya."Hindi inaasahan ni Mark ang sagot na iyon mula sa kanya. Sa gulat niya ay napayuko siya at nag-iwan ng halik sa labi nito. “Alam kong pinili ko ang tamang babae bilang asawa ko. Akala ko hindi ka papayag na samahan ko siya sa mga huling araw niya…”Walang sinagot si Arianne. Hindi siya masyadong makulit na susubukan niyang manalo sa isang babae na ang mga araw ay bilang
Ngumisi si Arianne. “Nakakaawa ka naman, parang isang basang sisiw. Hindi ako ganoon ka-tanga para galitin ang ina ng lalaking gusto ko kung ako ikaw, girl. Lalo na hindi ako magsasabi ng kahit anong kasing baba ng IQ niyan. Hayaan mo akong maging tapat sa iyo: walang sinumang may apelyido na Leigh ang makahihigit sa akin—nabigo lang ang huling sumubok. At Nabigo siya ng matindi. Nakakasiguro ako na iiwan mo kami sa loob ng tatlong araw. Kapag mali ako, pwede kang manatili dito magpakailanman. Gusto mong makipagpustahan? Hinahamon kita."Iniwan niya ang kanyang pananakot na nakabitin at ibinalik ang kanyang wheelchair, naiwan ang hinamak na dalaga.Ang galit ay lumabas kay Raven habang ang mga alon ng lindol sa kanyang buong katawan. Malapit na siyang mag-hyperventilation, ngunit bago pa man ito naging imposible, lumapit siya at pinilit ang sarili na kumalma. She had a feeling na kahit na himatayin siya doon at pagkatapos, walang makakadiskubre sa kanya, hindi ba?Ngayong bumalik si
Si Melissa ang tipo na palaging nagtutulak sa mga bagay na maging maligaya hangga't makatwiran. Tumalon siya sa kanyang mga paa at itinaas ang kanyang tasa, “Yo, everyone! Mag-toast tayo dahil magiging cousin-in-law ko na si Cindy!"Ang mga tao ay masigasig na sumagot sa kanilang mga tasa sa hangin at isang dagundong—maliban kay Raven, na nanatiling nakaupo. “Mayroon akong sickly constitution. hindi ako makainom. Ako ay humihingi ng paumanhin."Napaka-mechanical ng kanyang ngiti, masyadong mapula ang kanyang mukha. May kung anong kumislap sa mga mata ni Arianne bago siya sumagot, "Oo naman."Matapos mawala ang pagsasaya, inihatid ni Arianne ang kanyang wheelchair patungo sa courtyard. Ang panlabas na anyo ng Tremont Estate ay tila nagyelo sa oras, kung kaya't ang pagpunta rito ay nagparamdam sa kanya na... ligtas.Siyempre, iyon ay sa kabila ng pagpanaw nina Henry at Mary. Sa huli, lumipas ang oras at nagbago ang mga bagay, dumarating at umalis ang mga karakter at bagay, at lahat n
Hinawakan ni Arianne sa kamay ang dalawang dilag at ngumiti. "Salamat! Sus, para sa akin… para kayong dalawa ay tumanda sa isang kisap-mata! Ang ganda niyong dalawa! Cindy, nasaan ang kapatid mo? Hindi pa umuuwi si Plato?"Sa pagbanggit sa pangalan ng kanyang mahal na kapatid ay napa-pout si Cynthia. “Sabi niya uuwi siya kalahating buwan na ang nakalipas—yun ang sabi niya. Sino ang nakakaalam kung ano talaga ang kanyang ginagawa, bagaman? Anyway, who cares about that no-good. Palagi naman siyang ganito. Ah, medyo mainit ang panahon. Dapat siguro pumasok na tayo sa loob."Tumango si Arianne at binigyan ng maikling, hindi mapakali na tingin kay Aristotle. Ni minsan ay parang gusto niya itong kausapin... Hindi kaya binibilang ng bata ang kanyang mga hinaing sa kanyang isipan? Si Mark at Arianne ay nanatili sa Switzerland nang napakatagal; Mahirap siguro ang buhay para sa kanya nang mag-isa.Hanggang sa makarating siya sa sala ng mapansin niya si Raven. "Millie, ito ba ang iyong nakabab
Napatigil ang buong pagkatao ni Aristotle.Labing-siyam na taon niyang hinintay ang balitang ito. Sa paglipas ng panahon, unti-unting namatay ang mga apoy, lalong namamanhid ang puso, hanggang sa mismong pag-iisip ay wala na itong pinagkaiba sa panaginip na tubo. Ngunit ngayon, nakarating sa kanya ang balitang nagkatotoo at nagdulot sa kanya ng agos ng damdamin.Pagkaraan ng ilang sandali, sa wakas ay bumulong siya, "Kailan... Kailan sila babalik?"Isinara ni Jackson ang distansya sa pagitan nila at binigyan ang binata ng magaan, nakakaaliw na tapik sa mga balikat. “Not so soon, I bet; hindi kapag kakagising lang ng nanay mo at nangangailangan ng oras para gumaling. Labinsiyam na taon siyang natutulog, alam mo ba. So maybe after she’s recuperated enough for a while…” sagot niya. “Labinsiyam na taon na nating hinintay ito, di ba? Ano ang naghihintay para sa kaunti pa lamang kumpara doon? Ang pinakamahalagang bagay na dapat mong gawin ay ang pamahalaan ang kumpanya sa abot ng iyong ka
Hindi pa kailanman nagkaroon ng karelasyon si Cynthia kaya hindi niya alam kung ano ang pag-ibig. Gayunpaman, isang bagay ang sigurado. Gustung-gusto niya ang pakiramdam na kasama si Aristotle at kung paano siya pinrotektahan nito mula noong mga bata pa sila. Kahit na si Aristotle ay naging medyo dominante at "makulit", hindi siya nabigla sa kanya. Sa halip, nakaramdam pa siya ng kaunting paggalaw, na nakakamangha.Hindi alam kung paano sila napadpad sa kama, na magkasabay ang kanilang mga hininga. Bukod sa huling hakbang, nagawa na nila ang halos lahat ng maaaring gawin.Nang malapit na silang tumama sa huling hakbang, biglang huminto si Aristotle at tinulungang hilahin ang mga saplot sa ibabaw ni Cynthia. "Matulog na tayo, good night."Naliligaw pa rin si Cynthia kanina. Hindi niya alam kung bakit biglang huminto si Aristotle, at hindi rin siya nagkaroon ng lakas ng loob na tanungin siya. Matagal na siyang nagpumiglas bago niya nakumbinsi ang sarili na sumabay sa agos...Kinabuka
Narinig ni Cynthia ang sinabi ni Aristotle, ngunit hindi tumigil ang kanyang mga kamay sa ginagawa nila. Napakagulo ng ulo niya. “Wala... hindi na kailangan. Magagawa ko na ang mga ito ngayon. Sige na matulog ka na muna. Nga pala, saan ako matutulog ngayong gabi? Napakaraming kwarto dito, hihilingin ko kay Agnes na tulungan akong maglinis."Lumapit si Aristotle sa kanya at nag-squat. Hinawakan niya ang braso niya gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay isinara ang bagahe. "Dito ka na lang matulog at itigil mo na ang pag-aayos."Naghinala si Cynthia na baka nagkamali siya ng narinig. Napatulala siyang napatingin sa malaking kama sa likuran niya at biglang naramdaman ang pag-aapoy ng palad niya na hawak niya. “Y… Nagbibiro ka, di ba, Ares? Bagama't madalas kaming natutulog sa isa't isa noong mga bata pa kami, lahat kami ay malalaki na ngayon, kaya hindi ba iyon ay medyo hindi naaangkop?"Sinabi ni Aristotle na may tuwid na mukha, "Hindi ako nagbibiro."Bahagyang nataranta si Cy
Alam ni Melissa na hinalikan ni Aristotle si Cynthia, kaya alam niya kung ano ang nangyayari. Hence, she very naturally boasted, “Siyempre, engaged na sila sa isa’t isa since they were born. Kung nagkataon, pareho ang naramdaman nilang dalawa sa isa't isa sa kanilang paglaki, kaya hindi ba ito magpapaganda? From the way I see it, hindi na gagaling ang sakit mo sa buong buhay mo at malamang na maghihintay silang dalawa hanggang sa makapagtapos si Cindy bago sila ikasal. Kaya, mas mabuting bumalik ka sa France nang maaga hangga't maaari. Huwag kang mag-alala, nailigtas mo na ang buhay ni Aristotle noon, para hindi siya maging maramot sa iyo sa pananalapi."Gustong pigilan ni Raven ang kalungkutan na nasa puso niya, ngunit ayaw sundin ng kanyang emosyon ang kanyang kalooban. Kaya naman, pilit niyang pinilit na makawala sa pagkakahawak ni Melissa. Saglit na nagulat si Melissa. "Baliw ka ba?"Pagkatapos noon, bumalik sa katinuan si Raven at huminga ng malalim. “I’m sorry... medyo masama a
‘Hindi ka ba nag-aalala?’ Galit na galit si Melissa kaya natawa siya. "Ako lang ba ang nag-aalala sa wala? Akala ko ba mahal mo ang kapatid ko? Ang lalaking pinapangarap mo araw-araw ay bumalik mula sa France ngunit may dalang babae, ngunit hindi ka naman nag-aalala? Isantabi muna natin sandali ang intensyon ng iyong mga magulang. May lakas ng loob ka bang sabihin na hindi mo siya mahal? Tinutulungan lang kita dahil matalik kong kaibigan, kaya hindi ka ba masyadong maluwag, na para bang tinutulungan kita nang walang dahilan?"Umiling si Cynthia at hininaan ang volume habang sinasabi, “He... might have confessed to me. Kami rin… ginawa na rin namin iyon. Kaya, sa tingin ko hindi niya nararamdaman iyon kay Raven. It's purely because she saved his life once. Nagtitiwala ako na kakayanin ni Ares nang maayos ang sitwasyon."Nanlaki ang mga mata ni Melissa. "Ano? Ilang araw lang siyang bumalik, nag-sex na kayong dalawa? Ganun kabilis?! Hindi ko alam ito, ngunit talagang nakuha mo ito sa iy