Kabanata 11

Ibinaba ni Solana ang bintana at sinigawan ang mga minivan, “Anong problema ninyo…”

Bago pa siya makatapos, bumukas ang pinto ng dalawang minivan at lumabas ang walong lalaking nakamaskara.

Ang unang tugon ni Rose ay ang pagbukas ng bintana. Pagkatapos ay sinabi niya kay Solana, "Ms. Wright, manatili sa kotse. Huwag kang lalabas.”

Bumaba ng sasakyan si Rose at hinarap ang mga lalaking nakamaskara.

Ang nangungunang lalaking nakamaskara ay may hawak na dagger, iwinagayway ito sa harap ni Rose.

“Dalaga, ang target namin ay yung babae sa kotse. Kung ayaw mong masaktan, umalis ka."

"Ikaw at ang iyong maliit na ragtag group?" Pinagmasdan sila ni Rose at kumurba ang kanyang mga labi sa isang mapangutyang ngiti.

“Hmph! Huwag mo kaming sisihin!” Itinutok ng lalaki ang kanyang dagger paharap, itinutok ito sa weak point ni Rose.

Napasigaw si Solana dahil sa gulat sa eksena. Sa harap ng panganib, nawala ang kanyang karaniwang kalmado at ang kanyang pitch para sa isang bahagyang mas mataas.

Ito ay walo laban sa isa at si Rose ang underdog.

Biglang namalayan ni Solana na nasa sasakyan si Artemis. Sumigaw siya, "Artemis, bumaba ka at tumulong!"

Sinulyapan siya ni Artemis bago ito bumaba ng sasakyan. Tumayo siya sa tabi ng kotse at walang balak na tulungan si Artemis, na nagpasiklab sa pagkabalisa at kaba ni Solana.

Hinimok niya ito, “Artemis! Tumulong ka!"

Nanatili pa rin si Artemis sa kabila ng paghihimok niya. Bilang Wolf King na nangibabaw sa larangan ng digmaan, sigurado siyang may sniper sa lugar. Nagtago ng husto ang sniper kaya kahit si Rose ay nabigo siyang makita.

Samakatuwid, ang misyon ni Rose ay harapin ang walong lalaking nakamaskara, habang ang misyon ni Artemis ay hanapin ang nakatagong sniper.

Kinuha ni Artemis ang isang maliit na bato sa lupa at inipit ito sa pagitan ng kanyang hintuturo at gitnang mga daliri.

Sa susunod na sandali, binaril niya ang maliit na bato sa isang tiyak na direksyon.

“Argh!”

Isang masakit na sigaw ang tumunog sa malayo, na sinundan ng isang katawan na nahulog mula sa gusali. Ito ay ang nakatagong sniper!

Matapos harapin ang sniper, bumalik si Artemis sa kotse.

“Artemis, ikaw…”

Hindi makapaniwala si Solana na bumalik si Artemis sa halip na tulungan si Rose at mukha pa siyang takot na takot. Nadismaya siya sa kaduwagan niya!

Walang kwentang lalaki!

Bumuntong hininga siya at ibinalik ang atensyon kay Rose. Nais niyang manalo si Rose, o sila ay nasa isang mahirap na lugar.

Buti na lang at malakas si Rose para talunin ang walong lalaking nakamaskara. May hiwa lang siya sa kanyang braso.

Agad namang hinatid ni Solana si Rose sa ospital.

Matapos malagyan ng benda si Rose, nagpatuloy ang tatlo sa kanilang paglalakbay pabalik sa Wishes’ Waterfront.

Ng malaman na tinambangan si Solana sa pag uwi, dinala ni Harris ang buong pamilya sa kanyang lugar.

Pagpasok pa lang niya sa sala, sumigaw siya, “Solana, ayos ka lang ba!?”

"Ama, ayos lang ako." Lumingon si Solana kay Rose. "Sa kabutihang palad, narito si Rose, kung hindi, magiging pangit ang sitwasyon."

"Salamat, Ms. Thornwhip." Pagkatapos ay naglagay si Harris ng card sa kamay ni Rose. “Ito ay para sa pagligtas sa aking anak. Mangyaring kunin ito.”

"Salamat, Mr. Wright."

Lumabas si Rose sa sala dala ang card.

Pagkaalis ni Rose, sumigaw si Harris, "Siguro pinadala ng mga Stone ang mga hitmen para patayin ka! Dapat natin silang panagutin dito!"

"Ama, huminahon ka." Hinila ni Solana ang braso ng kanyang ama. Bumuntong hininga siya at ipinaliwanag, "Ang mga Stone ay malalim na nakaugat sa Babylon. Hindi tayo sapat na malakas para harapin sila ng direkta.”

“Hmph!” Pagkatapos ay ipinahayag ni Master Wright ang kanyang kawalang kasiyahan sa kanyang anak. "Tingnan mo, napaka padalos dalos sa isang kritikal na sandali. Matuto mula sa iyong anak na babae! Kung ibibigay ko sayo ang aking posisyon, aakayin mo ang pamilya sa kapahamakan nito!"

"Ama..." Mukhang nawalan ng gana si Harris matapos siyang pagalitan. Hininaan niya ang kanyang boses at ipinaliwanag, "Kung hindi tayo gagawa ng isang bagay, malamang na gawin ito muli ng mga Stone."

Ang kanyang mga salita ay nagpatahimik sa buong pamilya.

Pagkaraan ng ilang sandali, sinabi ni Master Wright, “Ang tanging paraan ay upang manalo sa proyekto ng Radiant Institute at makakuha ng proteksyon ng lokal na pamahalaan. Sa ganoong paraan, ang mga Stone ay hindi na maglalakas loob na lapitan tayo."

"Ama, pero nahuhuli tayo sa mga Stone..." Hindi natapos ni Harry ang kanyang pangungusap dahil alam ng lahat kung ano ang kanyang tinutukoy.

Ang panukala ng mga Wright ay disente, ngunit ang mga Stone ay may mas mahusay na pagpapatupad. Ang parehong mga pamilya ay may kanya kanyang pakinabang, kung hindi, ang pag bid sa proyekto ay hindi na magtagal.

Ilang sinasadyang pag iisip mamaya, sinabi ni Master Wright, "Mayroon akong plano."

“Ano po iyon, Lolo?” Nagmamadaling tanong ni Solana.

“Bukas ay kaarawan ni Mayor Taylor. May birthday event para sa kanya ang related department. Kung makapaghahanda tayo ng isang kasiya siyang regalo at mapagtagumpayan ang kanyang pagmamahal, maaari itong madagdagan ang tsansa nating manalo sa proyekto!”

Naningkit ang mga mata ni Solana nang marinig ang mungkahi na para bang ito na ang huling hiwa ng pag asa niya.

"Ito ay isang magandang plano, ngunit ang kaganapan ay imbitasyon lamang at hindi kami maaaring pumasok ng walang isa."

"Kayong lahat, makipag ugnayan sa sinumang kakilala niyo at tingnan kung makakakuha tayo ng ilang imbitasyon."

Nagkasundo ang pamilya at umalis sa Wishes’ Waterfront para gawin ang kailangan nilang gawin.

Ang pagbuo ng Wright para sa susunod na dalawampung taon ay depende sa proyekto ng Radiant Institute. Kung makukuha nila ang proyekto, madali silang maglalakbay sa isang magandang kinabukasan. Kung sila ay nabigo, kailangan nilang harapin ang mga hamon mula sa mga Stone.

Ang bawat isa sa pamilya ay dapat gumawa ng isang bagay upang mapagtagumpayan ang problema!

Pagkaalis ng kanyang pamilya, tumayo si Solana sa harap ng French window at nagsimulang makipag ugnayan sa kanyang mga kaibigan para humingi ng tulong.

“Lei, ang iyong ama ay nagtatrabaho sa lokal na pamahalaan. Maaari mo ba kaming tulungan na makakuha ng imbitasyon sa kaganapan ng kaarawan ni Mayor Taylor? Magbabayad tayo…”

"Hindi? Okay... Salamat pa rin."

Gumawa siya ng higit sa isang dosenang mga tawag, ngunit walang nabunga. Nagsimula itong sirain ang kanyang kalooban.

Tumayo si Artemis mula sa sopa at sinabing, "Maaari ko kayong dalhin sa kaganapan ng walang imbitasyon."