"Mama, what can you say?" Sua showed me a piece of paper kung saan may kinulayan siyang ready-made portrait."Wow, it's nice baby."Binitawan niya ang color pen na hawak niya at malakas na bumuntong hininga. Natatawa akong pinapanood siya. She's been doing that since earlier. "Mama, kailan uuwi si papa?"Sabi ko na nga bang miss na niya ang papa niya. It's been 2 months na nandito kami sa bahay ni ate Chona. Hindi pa rin nawawala ang contact namin ni Axcl, we constantly exchanging messages kaya alam ko anong mga ginagawa niya ngayon.Hindi lang siya umuuwi sa amin dahil may mahalaga pa siyang ginagawa."Papa is kinda busy anak but uuwi rin naman siya sa atin matapos niyang gawin ang work niya," ang sabi ko. Bumuntong hininga siya at nagpatuloy sa ginagawa niya.Sua is getting prettier each day. Masasabi kong magkamukha kami, but at some point she thinks maturely. Ibang iba sa akin at kay Axcl no'ng medyo bagets pa kami.Wilyn is missing ayon sa report. Hinahanap siya ni mommy at lol
ANDANIAGabi na at mahimbing ng natutulog si Sua sa tabi ko. Napatingin ako sa necklace na suot niya, iyon ang necklace na bigay ni manang sa akin no’ng nasa bahay pa ako. Pinasuot ko muna kay Sua lalo’t gustong gusto niya dahil pair daw kami.Habang tumatagal na nakatitig ako doon sa kwintas, nag-iiba ang pakiramdam ko. Alam ko kasing may-alala ako sa kwintas na iyon na isa sa nakalimutan ko.Sumasakit pa ang ulo ko kapag pinipilit ko ang sarili ko na makaalala kaya humiga nalang ako sa tai ng anak ko na mahimbing na ang tulog ngayon. Napatitig ako kay Sua at napansin ang balat niya malapit sa panga.May balat pala si Sua doon? Hindi ko napansin. Dinampian ko ng kamay ko ang birthmark ng anak ko at napapikit ako ng biglang may imahe sa utak ko ang biglang pumasok.(A memory flashed into Anda’s mind)“Lolo Amir, faster faster faster!”“Haha. Slow down, Anda, baka madapa ka.”Sumimangot ako. “Lolo, you’re so slow.”“Anda, wait. May sasabihin muna si lolo sa’yo.” Lumapit ako kay lolo na
ELAINENasa-kwarto ako at nanonood ng mga video-tape recording ni Alana na kuha ko noon. I missed her so much. Lahat ng nangyayari sa akin ngayon ay dahil sa kaniya. Binago niya ang pananaw ko sa buhay. Ang dami niyang nagawa para sa akin.Gusto kong makabawi sa kaniya.I grew up na sakit ng ulo sa magulang ang dala. Black sheep sa pamilya kung baga at lagi pang nasasangkot sa away. Mahilig magcutting classes, literal na basagulera kaya madalas ipatawag si mama noon sa guidance. No’ng college, maibabagsak ako ng prof ko kung hindi dahil kay Alana. She helped me a lot. Ginagawan niya ako ng mga school projects ko para lang hindi ako mazero sa mga performance tasks.She even helped me to study para kahit hindi ako pumasok sa skwelahan ay nakakasagot pa rin ako ng exams. She’s my one and only friend who didn’t criticize me.Tinutulungan niya ako na walang hinihinging kapalit.“Elaine, bakit hindi mo e pursue ang photography or videography?” tinawanan ko pa ang sinabi niya.Hawak ko ang c
FATIMA“What happened to me?” mga bagay na tanong ko sa sarili ko nang makita ko ang mukha ko sa salamin. Ang putla ko na at halos hindi ko na naalagaan ng maayos ang sarili ko. Bigla nalang akong naiyak at napaupo ako sa sahig.Bumukas ang pintuan at pumasok si Conti. Nang makita niya ako sa sahig ng kwarto ko na umiiyak, agad niya akong dinaluhan at tinulungan na makatayo.“Anong nangyari sayo?” tanong niya at umiling ako kasi wala namang umaway sa akin. Pakiramdam ko lang ay gusto kong umiyak kaya umiyak ako.Niyakap niya ako at hinayaan ko lang siya. Napapagod ako sa mga bagay sa paligid ko lalo’t wala na akong maintindihan.“Conti, hindi pa ba umuuwi si mama?”Malungkot na tumingin si Conti sa akin at umiling. Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko sa binalita niya. Gusto ko na kasing makita si mama. Ang tagal ko na siyang hindi nakita. Kapag gumigising ako ay sabi ni kuya may binibili lang pero hanggang ngayon, hindi pa rin siya nakauwi.Gusto ko ring lumabas pero hindi ako pinapa
FATIMAI became wary of my surroundings. Tinandaan ko ang sinabi ni Conti at tama nga siya. Nag-iba si kuya.Kung noong una ay pakiramdam ko ay normal lang ang lahat, ngayon na may kamalayan na ako sa paligid ko, napagtanto ko na hindi pala normal ang lahat sa paligid ko. Kuya pampers me with his gifts. Nginingitian pa rin niya ako gaya ng dati na para bang walang problema. Kung tinatanong ko kung pwede ko makita si mama, iniiwas niya ang topic at magkukunwaring wala siyang narinig. Isang linggo na ang nakalipas mula ng mapansin ko na may kakaiba. Pero hindi ako nagpahalata. Kuya Bil loves me at pakiramdam ko ay kasalanan ko lahat bakit kami umabot sa ganito.Sa ilang linggo na inoobserbahan ko si kuya, marami akong natuklasan sa kaniya. Iyong mga tauhan niya, nahuhuli ko minsan na gumagamit ng illegal na droga. Hindi ko alam kung alam ba ni kuya ang pinaggagawa nila o wala siyang alam sa mga bagay-bagay. Hindi na ako nangahas na tumakas kahit na takot na takot na ako at gusto ng u
FATIMA “Fatima, is there something wrong?” tanong ni kuya Bil. Nagkatinginan kami ni Conti bago ako umiling at ngumiti kay kuya. “Kailan mo iuuwi si Axcl sa akin, kuya?” tanong ko. “It’s been a month mula ng ipangako mo siya sa akin.” “Soon princess, I’m still busy with a lot of things.” Sagot niya sa akin at hinaIikan ako sa noo. “Saan ka pupunta?” tanong ko nang makita na mukhang paalis siya. “Work,” tipid na sagot niya. Kahit na alam ko na saan siya pupunta, nagtanong pa rin ako. Hindi siya sa trabaho niya pupunta. Doon sa bar. “Late at this hour? Work?” “You know that it doesn’t matter kung umaga o gabi na ba. Work is work. Go to bed first and sleep early.” Matapos niyang sabihin iyon, umalis na siya. Tumingin ako kay Conti, para akong hiningingal sa kaisipang tatakas na kami ngayong gabi. “I’m gonna check kung ilan ang bantay sa labas,” saad niya. Tumango ako at pinagpatuloy ang paghahalo sa bulalo soup na ginawa ko. Nanginginig ang kamay ko habang nakahawak sa isang sle
Hindi ko alam saan kami pupunta ni Axcl. Tahimik lang siya habang nagmamaneho at ako naman ay tumigil na sa pag-iyak.Ilang oras din kaming nasa sasakyan at hindi ko na nga alam saang lugar ang pinuntahan namin. Gusto kong magtanong pero hindi ko alam anong sasabihin. Parang no'ng nakaraang buwan lang, wala akong ibang gusto makuha kun'di siya lang. Ngayon kasi, gusto ko lang mabalik kami ni kuya sa dati. Kahit wala na si Axcl basta ay makasama ko lang si mama kasama na ni kuya kung maaari. Iniisip ko rin si Conti. Ayokong may mapahamak sa kanila ni kuya Bil. Alam kong hindi papatayin ni Conti si kuya dahil kilala niya ako, pero si kuya hindi ako sigurado.Akala ko mamaya pa kami makakarating sa pupuntahan namin. Nagulat nalang ako ng huminto kami sa isang parang masukal na kagubatan. Namataan ko si Shawn sa may hindi kalayuan at naluha ako ng makita si mama na nasa tabi niya. "Fatima!" sigaw niya.Umiyak ako ng todo at tinakbo ang distansya naming dalawa. Niyakap ko siya at umiyak
SHAWN “How is she, ate?” tanong ni Axcl kay ate Chona. Nasa tabi lang niya ako at nakikinig sa usapan nila over the phone habang nagyoyosi. Nasa loob naman si Wilyn para bantayan si Conti na hanggang ngayon ay nag-aagaw buhay pa rin. Himala na nga na nabuhay pa siya matapos niyang matamaan ng ganoon karaming bala ng baril. Totoo nga marahil ang kasabihang matagal mamatay ang mga masasamang damo. “I’m glad she’s fine,” napatingin ako kay Axcl ng sabihin niya iyon. “Yeah. I can’t go home now. Bil is out of control. Mas mabuting kasama ko si Fatima ngayon ng sa ganoon hindi si Ania ang pagdiskitahan niya. Yes ate, mas maganda pa rin ang magdoble ingat tayo. Dagdagan ko ang security sa inyo.” Tumingin si Axcl sa akin. Napailing ako. Ang lala ng sitwasyon. I’ve known Bil since ikasal si Axcl kay Fatima. Hindi ko aakalain na isa pala siyang psychopath. Never in my life crossed in my mind na ganoon siya ka obsessed sa kapatid niya. Akala ko sa mga psychopath, pumapatay lang si