Makikita ang sulat kamay ng isang babae sa unang pahina: [Ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko ay ang nakilala ko si Felipe Whitman]'Ang pinakamagandang nangyari sa buhay ko.'Lumabo ang paningin ni Felipe.‘Hindi, Cathy. Ang makilala ka ang pinakamagandang nangyari sakin.'Walang magandang nangyari nang makilala mo ako.'Habang sumasakit ang kanyang puso, binuklat ni Felipe ang diary at nalaman niya na ang unang entry sa diary ay ang araw na kinumpirma niya ang pagsponsor niya kay Cathy.Ang mga salitang nakasulat dito ay: [Napakaswerte ko na nakilala ko ang batang lalaki na nasa tabi ng bahay ko noong mga panahon na yun. Ah, teka, hindi na siya bata ngayon. Sa kabila ng matagal na panahon, alam kong siya yun noong makita ko siya. Kaso, parang hindi na niya ako nakikilala. (Sobs)[Nasa akin pa rin ang pulang sinulid na ibinigay niya sa akin. Nasa kanya pa rin kaya shell na binigay ko sa kanya?[Lumaki siyang gwapo at maginoo. Ah, paano naging ganun kagwapo ang isang lalak
Dumilim ang ekspresyon ng mukha ni Felipe nang sumimangot siya. "Ako ang asawa ni Cathy." "Ano? Asawa ka ng bwisit na babaeng yun?" "Talaga bang… asawa ka ni Cathy?" Parehong nagulat ang mag-ina. Hindi na nag-aksaya pa ng oras si Felipe sa kanila. "May isang araw kayo para umalis dito." "Ano? Bakit mo kami pinapaalis? Matagal nang umalis dito yung bwisit na babaeng yun, wala na siyang pakialam sa bahay na 'to!" Naghalukipkip ang nanay habang nakatingin siya ng masama kay Felipe. "Akala ko pa naman magaling kumilatis yung bwisit na babaeng yun. Sinong mag-aakala na makakahanap siya ng isang mahirap na batang lalaki. Gusto mong bawiin ang bahay para maging marital home niyo? Mangarap ka na lang! Tingnan mo ang sarili mo. Sino ka sa tingin mo para magpakasal ka kahit na hindi mo naman kayang bumili ng bahay?"Tiningnan ng masama ni Felipe ang babae, isa itong tingin na nakakapangilabot. "May isang araw kayo para umalis, o ako mismo ang magpapalayas sa inyo." “...”Umalis s
Suot ang isang mamahaling suit, nagmistulang nagmula sa isang comic si Felipe dahil sa elegante niyang itsura at aura. Mukha siyang isang tipikal na maangas at walang pakiramdam na karakter. Hindi ba siya yung lalaking tinawag ni Yui at ng kanyang ina na 'palaboy' kahapon? Natulala pareho si Yui at ang kanyang ina. Habang naglalakad siya, tumingin si Felipe sa dalawang babae na nasa harap niya at inutusan niya ang mga tauhan niya, "Itapon niyo ang lahat ng gamit sa loob ng bahay. Huwag niyong pansinin ang mga walang kwentang tao na yan." "Masusunod, Mr. Whitman." Agad na pumasok sa bahay ang mga tauhan ni Felipe upang itapon ang lahat ng mga gamit palabas. Samantala, basta na lang naglakad papasok si Felipe. "Hoy! Bakit mo pinatapon ang mga gamit ko? Sino ka ba sa akala mo…" Nagsalita ang nanay ni Yui, at dahan-dahang lumingon sa kanya si Felipe. Mahinahon ang makisig niyang mukha, ngunit matalim at malamig ang gilid ng kanyang mga mata. "Bahay 'to ng asawa ko. Bina
"Isusuko niya ang lahat ng pinaghirapan niya para lang sa isang babae?" Agad na sumakay ng eroplano papunta sa Glendale ang mga tauhan ni Felipe na pinamumunuan ni Dice. Umuulan sa madaling araw, at pinuntahan ni Felipe ang puntod ni Cathy sa takot na baka masura ito ng ulan. Umuwi lamang si Felipe nang makumpirma niya na ayos lang ang lahat. Pagdating niya sa bahay, nakita niya na may ilang mga kotse na nakaparada sa tapat ng maliit niyang villa. Pagpasok niya sa bahay, nakita niya si Dice at ang mga tauhan niya na naghihintay sa kanya. "Bubuwagin mo na ba talaga ang kumpanya, Master Whitman?" Ang tanong ni Dice. Hindi maganda ang ekspresyon ni Felipe. "Ayaw ko nang ulitin ang mga sinabi ko." "Pero Master Whitman, ayos lang ba talaga na buwagin mo ang isang malaking kumpanya para lang sa isang babae?" Binalot ng yelo ang ekspresyon ni Felipe. "Asawa ko yung babaeng tinutukoy mo." "..." Nang makita niyang nagalit si Felipe, hindi na nagtangka pang sumagot si Dice at sin
Alam niyang wala silang magandang intensyon sa pagpunta nila dito, nakumpirma ni Felipe ang masamang pakiramdam niya noong makita niya ang bagay na tinutukoy ni Dice. Sinamantala ni Dice ang pagkagulat ni Felipe, hinawi niya ang baril ni Felipe at tumayo siya. "Hmph. Ano sa tingin mo, Master Whitman? Tutal mahal na mahal mo ang asawa mo, gagamitin namin 'to para makuha ang kumpanya. Mahalaga 'to sayo, di ba?" "Ibalik niyo siya sakin!" Sumiklab ang galit ni Felipe. Pagkatapos nito ay inabot sa kanya ni Dice ang isang dokumento ng nakangiti ng masama. "Dokumento ito para sa pagsasalin ng ownership ng kumpanya. Pumirma ka ba at ibabalik ko sayo ang walang kwentang urn na 'to." 'Walang kwentang urn.' Pinasiklab ng mga salitang iyon ang galit ni Felipe. Kinuyom niya ang kanyang mga kamao, nagulat ang lahat sa matinding galit na pinakita ni Felipe. Sinuntok niya ang mukha ni Dice. Natanggal ang isang ngipin niya dahil sa lakas ng suntok ni Felipe. Sa mga sumunod na sandali, n
Siguro nga nakakaakit ang isang milyong dolyar, pero anong silbi ng pera kung patay na sila? Tumakbo paalis ang lahat nang maisip nila yun. Naiwang nakaluhod si Felipe habang malungkot siyang nakatingin sa natitirang abo ni Cathy. Bigla niyang naramdaman na nanghihina ang kanyang katawan. Saka lamang niya napansin na tinamaan ang balikat niya at bumubulwak ang dugo mula sa kanyang mga sugat noong yumuko siya. Gusto niyang tumayo, ngunit unti-unting bumigat ang mga talukap ng kanyang mga mata at bumagsak siya sa lupa sa gitna ng ulan. Inabot niya gamit ng duguan niyang kamay ang urn upang yakapin ito. "Cathy…" tinawag niya ang pangalan ni Cathy. Bago siya mawalan ng malay, nakita niya ang isang taong may dalang payong na palapit sa kanya sa gitna ng ulan. Bumuka ang kanyang bibig habang pinagmamasdan niya ang taong palapit sa kanya. "Cathy…" Magdamag na bumuhos ang ulan. Maliwanag at maaraw na noong magising si Felipe. Kumikirot ang mga sugat sa kanyang katawan, ngunit
Nagtanong si Jeremy at dumilim ang kanyang ekspresyon. Nataranta ang receptionist, "Ang sabi ng lalaki, ang bawat rosas na para kay Mrs. Whitman ay nagpapahiwatig ng kanyang—" "Ng kanyang damdamin." Narinig nila ang boses ng isang lalaki mula sa malayo. "Hindi ba parang ang baba naman ata ng hiring qualifications niyo, Jeremy? Paano kayo nagkaroon ng nauutal na receptionist?" Naiinis na si Jeremy nang malaman niya na may lalaming nagbigay ng rosas kay Madeline. Ngunit ngayong marinig niya ang mayabang na boses ng lalaki, naglaho ang kanyang galit. Napalingon si Madeline at nakita niya si Fabian na naglalakad palapit sa kanila. Takaw tingin ang kanyang kulay pilak na buhok. "Sinusubukan mo ba akong galitin sa pamamagitan ng pagpapadala nito sa asawa ko, Fabian?" Ang nang-aasar na tanong ni Jeremy. "Huwag kang magselos agad, President Whitman. Hindi naman laging ganun ang ibig sabihin ng mga rosas." Ang makahulugang sagot ni Fabian. Tiningnan ni Madeline ang bouquet at n
Nang makita niyang malapit nang sumabog sa galit si Jeremy, tinanggap ni Madeline ang paghingi ng tawad ng delivery boy at pinaalis na siya. "Ayos lang ako. Huwag kang mag-alala, huminahon ka." Pinakalma ni Madeline si Jeremy. Subalit, nanatiling nakatingin si Jeremy kay Madeline. "Syempre, mag-aalala ako. Hindi ko kayang makita kang masaktan, o kahit magalusan man lang." Nanatili lamang sa isang tabi si Fabian. Kakamustahin na sana niya si Lillian nang biglang lumapit ang isang babae. Kulay grey ang kanyang buhok at nakasuot siya ng hapit na damit. Nang makalapit siya, ngumiti siya at pinakilala ang kanyang sarili. "Hello, ako si Lana Johnson, kapatid ako ni Fabian." Lumalabas na may nakatatandang kapatid na babae si Fabian. Ayaw maging malapit nila Jeremy at Madeline sa Johnson family, kaya hinawakan ni Jeremy ai Madeline at tumalikod na sila. "Talagang mas kaakit-akit ang mga lalaki sa Whitman family kaysa sa iba."Ngumiti si Lana habang nakatingin siya sa dir