"Hmph, hindi mo kami kilala? Siguro naman nakita mo na kami sa telebisyon, di ba? Mga desperado kami, mga mamamatay tao. Kuha mo?" Nanlaki ang mga mata ni Karen sa sinabi ng dalawa. Pinagpawisan siya ng malamig sa sobrang takot. 'Mga mamamatay tao sila!' "Hindi mo kailangang matakot. Sa ngayon, hindi ka muna namin papatayin kasi magagamit ka pa namin." Pagkatapos ay hinawakan ng dalawa si Karen at kinaladkad siya palabas ng bahay. "Anong binabalak niyong gawin?! Bitiwan niyo 'ko. Saklolo! Tulong…" Nagsisigaw sa sobrang takot si Karen. "Bitiwan niyo siya!" Narinig ng old master ang kaguluhan at kakatapos lang niyang tawagan si Jeremy. Noon lamang siya lumabas ng kwarto sakay ng kanyang wheelchair. "Iligtas mo 'ko, Dad! Dad!" Sumigaw si Karen. Subalit, hindi nagpaabala ang dalawang lalaki sa old master. Inangat nila ang kanilang binti at sinipa ang wheelchair ng matanda. "Gusto mo na bang mamatay, tanda?!" "Dad! Dad!" Noong makita niya na hindi gumagalaw ang old master
Tumingin si Karen sa babaeng naglalakad palapit sa kanya. Nagulat siya at napahinto siya. "Ikaw pala, ikaw p*ta ka—" Slap!Bago pa matapos sa pagsasalita si Karen, sinampal siya ng babae sa mukha. Natulala siya at nahimasmasan lamang siya pagkalipas ng ilang segundo. "Ikaw… Bakit mo 'ko sinampal? Ikaw—" Slap!"Argh!"Muling tumama sa kanyang mukha ang isang malakas na sampal. Hindi makapaniwala si Karen. Nagngitngit ang kanyang mga ngipin, at humarap siya upang tingnan ng masama ang babae. "Nababaliw ka na, Yvonne! May inupahan kang mga tao para kidnapin ako, tapos sinampal mo pa ako? Tiyahin mo ako!" Humalakhak ng malakas si Yvonne. Dumilim ang ekspresyon niya. "Tiyahin? Ang taong sinasampal ko ngayon ay ang tiyahin ko!" "Ikaw…" Hinablot ni Yvonne ang kolyar ni Karen, naging masama ang kanyang ekspresyon. "Mahal kong tita, sasabihin ko 'to sayo. Matagal na kitang pinagtitiisan! "Sinasabi na tiyahin kita, pero trinato mo ba ako na parang pamangkin mo? Sa tuwing tin
Sa Whitman Manor. Sa huli, nagsumbong sa mga pulis si Jeremy at agad na dumating ang mga pulis upang mag-imbestiga. Base sa salaysay na binigay ng old master noong magising siya, natukoy ng mga pulis na matagal na itong pinagpaplanuhan ng dalawang magnanakaw. Kinumpirma ng mga pulis kay Madeline ang mga napag-usapan nila ng mga magnanakaw at sumang-ayon si Madeline sa plano ng mga pulis. Narinig ni Jeremy ang sagot ni Madeline mula sa likod at humarap siya kay Madeline. "Huwag kang pumunta, Linnie." Kahit na hindi niya kilala kung sino ang mga taong kumidnap kay Karen, nagtataka pa rin siya kung bakit gusto ng mga kidnapper na si Madeline ang magdala ng ransom. Humarap si Madeline sa kanya at sinabing, "Iniisip mo ba na may galit din sakin yung mga kumidnap sa mom mo?" "Posible yun, kaya hindi ako papayag na ilagay mo sa alanganin ang buhay mo." Ang sabi ni Jeremy. Gamit ang pandama niya, inabot ni Jeremy ang kamay ni Madeline. "Hindi ako papayag na mapahamak ka nanaman,
Lumingon din si Yvonne upang tingnan kung sino ang nagbukas ng pinto. Nagulat siya nang makita niya na dala ng mga kasamahan niya si Madeline papasok ng silid. "Madeline?" Akala ni Karen ay ilusyon lang ang nakikita niya, ngunit ang babaeng nasa harap niya ay ang tunay na Madeline. "Ikaw pala ang may pakana nito." Tila hindi na nagulat si Madeline nang makita niya si Yvonne. "Noong una, ikaw rin yung nag-utos sa lalaki na nagngangalang Tanner Long para kidnapin ako, tama?" Nagulat si Yvonne dahil hindi niya inasahan na malalaman ni Madeline ang katotohanan sa likod ng insidenteng iyon. Pagkatapos, ngumiti siya at humagikhik. "Oo, ako nga. Ano ngayon? Hindi mo pa rin naman ako nahuli." Naglakad siya papunta kay Madeline. "Pero hindi ko inakala na ibubuwis mo ang buhay mo para sa kanya." Tumingin si Madeline kay Karen na nakatali sa isang sulok. Puno ng galit ang mga mata niya habang tinitingnan niya si Karen. Ngumisi siya at sinabing, "Para sa kanya? Sa tingin mo ba ibubuwis
Bumungad sa kanila ang mga luma at sira-sirang mga gusali na malapit nang gibain. 'Isa itong perpektong lugar para itago ang isang tao.' Nag-aalalang nagmasid si Winston sa paligid. "Jeremy, tingin mo ba talaga na dito nila dinala ang mom mo at si Madeline? Mukhang wala naman nang nakatira dito. Hindi na rin gumagana pati ang mga street light dito." Nanatiling tahimik si Jeremy sa loob ng ilang sandali, pagkatapos ay humakbang siya ng dalawang beses paharap at sinabing, "Malapit lang si Linnie dito." "Pero napakalawak ng lugar na 'to." Nagtingin-tingin si Winston sa paligid ngunit wala siyang nakitang kahit anong kakaiba. "Silipin mo ang mga bahay at tingnan mo kung may mga nakabukas na ilaw. Pagkatapos, obserbahan mo ang kundisyon ng balkonahe ng bahay na yun. Sapat na yun para malaman natin kung saan nila tinatago sila Linnie." Naintindihan ni Winston ang sinasabi ni Jeremy pagkatapos niya itong mapakinggan. Hindi kataasan ang mga lumang bahay. Kaya naman, hindi mahirap n
"Wala ka bang ideya kung anong gagawin ko ngayon?" Ngumisi si Madeline. "Ikaw… Sige subukan mo!" Pinipilit ni Karen na pigilan ang takot at kaba na nararamdaman niya. Dinuro niya si Madeline at nagsalita siya. "Hindi mo ba iniisip kung ano ang katayuan mo noon? Mahirap ka lang, at napakaswerte mo na gusto kang pakasalan ni Jeremy! Kung hindi nagkamali si Meredith ng pinasukang kwarto, hindi ka magkakaroon ng pagkakataon na maikasal sa mga Whitman! "P*ta ka! Nagpapanggap kang inosente at mahina. Pero yung totoo, kasing sama at kasing tuso ka ni Meredith! "Pinapatay na sana kita kung alam ko lang na ganito ka kasama!" Slap!Sinampal ni Madeline ng malakas sa mukha si Karen pagkatapos ng mga pagmumura at panunumpa niya. "Tapos ka na bang magsalita?" Natuwa si Yvonne sa kanyang nakita. Natulala si Karen pagkatapos siyang sampalin ni Madeline. Nakatitig siya kay Madeline. Kinilabutan siya, at nalaman niya kung ano ang pakiramdam ng tunay na takot. "Madeline, binabalaan kita
Kahit na anong gawing pagpiglas ni Madeline, hindi niya kayang depensahan ang sarili niya laban sa dalawang maskuladong lalaki. May nakahawak sa magkabilang kamay niya, kaya nahirapan siyang kumilos. "Ginagalit mo talaga ako ng husto, Madeline! Mukhang agi mong nabuburilyaso ang lahat. Kung ganun, alam mo ba kung anong gagawin ko sayo?" Nagngitngit ang mga ngipin ni Yvonne at nanlisik ang kanyang mga mata."Kayong dalawa, punitin niyo ang damit niya. Gusto kong iupload ang mga litrato ng p*tang 'to sa net para makita ng lahat na ginagahasa ng iba ang prestihiyosong Young Lady Montgomery!" Nagmistulang mga demonyo ang dalawang lalaki nang marinig nila ang sinabi ni Yvonne. Hinawakan nila si Madeline, at noong pupunitin na nila ang mga damit ni Madeline, biglang may sumipa sa pinto. Tumingala si Madeline at nakita niya na lumitaw sa harap niya ang anino ni Jeremy. Kahit na nabulag siya, matalim pa ring tumingin ang mga mata niya. Sa mga sandaling iyon, nakaramdam ng kapana
Nagalit si Yvonne nang makita niyang tumatakbo palapit sa kanila si Jeremy. Ginamit niya ang buong lakas niya upang itulak sa banging si Madeline. "Pumunta ka na sa impyerno, Madeline!" Nawalan ng balanse si Madeline at naramdaman niya na wala na siyang tinutungtungan habang mahuhulog na siya sa banging. "Linnie!"Inabot ni Jeremy ang mahaba niyang braso, hinawakan niya ng kanyang kamay ang braso ni Madeline. Tumingala sa kanya si Madeline. Sa ilalim ng liwanag ng buwan, nakita niya ang nag-aalala ng ekspresyon sa mukha ni Jeremy. "Linnie!"Nagpapasalamat si Jeremy habang tinitignan niya si Madeline na nakabitin sa ere. Agad niyang sinubukang iangat si Madeline. "Huwag kang matakot, Linnie. Hinding-hindi kita bibitawan, hinding-hindi na." Nangako siya habang pilit niyang hinihila paangat si Madeline. Nagalit si Yvonne noong makita niya ang nangyayari. Ayaw niyang mailigtas ni Jeremy si Madeline, ngunit kasabay nito, narinig niya ang mga yabag na palapit sa kanila. Nan