Kabanata 317

Kahit na nabigla siya, napanatili pa rin ni Madeline ang kanyang elegante at kalmadong ngiti.

Itinaas niya ang kanyang kilay at nagpakita ng medyo naguguluhang ekspresyon. "May kakaibang marka ba sa katawan ko? Paanong di ko alam ito? Edi, ano pala ang nakita mo?" Kalmado siyang nagtanong, pero nagsimulang bumilis ang tibok ng puso niya.

Ang malalim at madilim na mga mata nito ay tumingin sa kanya nang bumaluktot ang kanyang labi. "May maputlang kulay rosas na paru-paro sa likod ng baywang mo."

Ang mababa at magaspang na boses niya ay may kasamang lungkot ng umaga.

"Sa tingin ko isa itong balat."

Tahimik na nakahinga nang maluwag si Madeline nang marinig ang kanyang sagot. Bumaluktot ang kanyang labi at ngumiti siya nang bahagya. "Isa nga itong balat."

"Isang natatanging balat."

"Ano ngayong kung natatangi ito? Iniwan pa rin ako ng mga tunay kong magulang." Tumingin sa baba si Madeline at tahimik na kumain ng almusal.

Ang sinag ng araw ay pumasok sa salaming bintana at