Kabanata 2205

Malinaw na sinusubukan ni Raegan na mapalapit kay Ava, ngunit napakalamig pa rin ng pakikitungo sa kanya ni Ava. Walang pagbabago sa mukha nito. Tahimik lang nitong tinitignan ang mga pagkain sa harapan nito.

Nang makitang ayaw siyang kausapin ni Ava, unti-unting naglaho ang ngiti sa labi ni Raegan. “Ava…”

“Mas mabuting hindi manahin ang ilang mga bagay.” Biglang nagsalita si Ava.

Medyo nabigla si Raegan. Tinignan niya si Ava nang nagtataka, pagkatapos narinig niyang nagpatuloy sa pagsasalita si Ava.

“Ayaw kong manahin ng magiging anak ko ang pagiging malupit mo. Ayaw kong iwan nila ang mga anak nila nang walang pakundangan at umalis nang hindi man lang lumilingon pabalik.”

Nang marinig niya ang mga sinabi ni Ava, para bang hinampas nang malakas ang puso ni Raegan.

Ngunit kahit gaano pa kasakit ito, wala siyang ibang masisisi o malalapitan.

Ang naiisip lang niya ay ang sakit na ibinigay niya sa kanyang anak nang umalis siya nang walang pakialam.

Dapat nagkaroon sana ng