Sobrang tindi ng sakit at halos himatayin na si Shirley. Habang tulala, narinig niya ang isang taong paulit-ulit na tinatawag ang pangalan niya.“Shirley, Shirley!” Nag-aalala ang boses, at pakiramdam ni Shirley nananaginip siya. Ang daming taon na ang nagdaan. Ang tanging sandaling nakita niyang nag-aalala ang magulang niya para sa kanya ay noong bata pa si Shirley. Hindi na niya ito naranasan mula noon. Hindi niya alam kung anong pakiramdam ng may taong nag-aalala para sa kanya. Kalaunan, nakilala niya si Carter at nanuluyan sa bahay niya at naramdaman niyang may nagmamahal sa kanya, ngunit sa taong umalis siya, hindi na niya ito naranasan ulit. Kasunod nito, pakiramdam niya isa lamang siyang gamit na walang emosyon. Noon pang namumuhay nang walang emosyon si Shirley para sa pagsasaliksik at sa mga datos, kasama na ang pagtulong kay Carter na magtagumpay sa buhay. Akala niya pagmamahal ito. Ngunit ngayon lang niya napagtanto na siya lang ang nagmamahal. “Buntis siy
”...” Sa sandaling narinig ni Shirley ang katotohanan, tumulo ang luha sa pisngi niya. Unti-unting lumuwag angh pagkakahawak niya sa kamay ni Adam nang tumulo ang mainit na luha sa likod ng kanyang kamay. “Dapat ihanda mo ang sarili mo sa operasyon habang maaga–mas maaga, mas maganda. Kung hindi, ang katawan mo ang masasaktan.” Natapos lang sa pagsasalita si Adam at tumingin kay Cathy. “Cathy, pakiusap alagaan mo siya.” “Wag kang mag-alala Adam. Babantayan ko siya,” Sumagot si Cathy nang tumingin siya kay Shirley. Mukhang tulalang-tulala si Shirley. Bilang isang ina ng dalawang bata, nauunawaan ni Cathy ang nararamdaman ni Shirley sa sandaling ito. Alam niyang wala siyang masasabi na makakapagpagaan ng pakiramdam ni Shirley, kaya nanahimik siya sa tabi nito. Makalipas ang ilang sandali, binulabog ni Shirley ang katahimikan. “Ikaw ba ang nagligtas sa akin kagabi, noong hinimatay ako sa sakit?”Tumango si Cathy. “Akala ko kumalma ka na, kaya binalak kong iuwi ka, t
Hindi ito mapaniwalaan ni Adam at tinitigan niya si Shirley nang iabot nito sa kanya ang isang sulat na naglalaman ng formula. Ang sulat-kamay dito ay elegante at malinis. “Bakit? Di ka ba naniniwala sa akin?” Tanong ni Shirley habang blangko ang tingin niya at kaagad na inilapag ang sulat sa lamesa. Dinampot ito ni Adam at tinignan ang laman nito. Ayon sa mga nakasulat dito, napansin ni Adam na ang nahanap niya ay tama bukod sa isang sangkap na hindi pa niya nakikita noon. “Ano ito?” Tinuro ni Adam ang isang pangalan sa sulat nang nagtataka. “Ito ang pangunahing sangkap ng anti-toxoid test reagent,” Sumagot kaagad si Shirley nang hindi tumitingin. “Saan ko ito mahahanap?”“Sa St. Piaf. Sa laboratoryo ni Carter.” “...” “Sinabi ko na sa’yo noong umpisa pa lang. Wala talagang anti-toxoid test reagent kasi si Carter ang tanging makakakuha ng sangkap na ito.” Kalmadong tumingin si Shirley kay Adam habang walang senyales ng pag-iwas ang mga mata niya. Hindi siya nagsisi
”Di ba ako pwedeng manganak nang hindi ko siya nakakausap?” Tanong niya nang parang tinatamad at mukhang wala siyang pakialam. Sumimangot si Adam. “Pwede bang kausapin mo ako nang maayos?” “Hah,” Tumawa si Shirley, “Mukhang ikaw nga ang ayaw makipag-usap sa akin nang maayos, Adam.” “...” Walang masabi si Adam. Talagang pinahirapan niya si Shirley sa mga oras na yun. Ngunit dahil ito sa mga gawi at ugali niya, parehong kinadismaya niya. Naalala niya kung gaano kaganda, katapang at kalakas ang ate niya dati. Ngunit naging walang-puso at di makatao siya para manakit ng ibang tao. Sadyang hindi niya matanggap na nagkaganito siya. “Alam ko ang sasabihin mo Adam. Kung di ko mailuluwal ang batang ito, edi sige. Wala naman akong pakialam.” Mapanghamak ang tono ni Shirley. Parang wala siyang pakialam, para bang magtatapon lang siya ng basura. “Imposibleng makasama ko siya sa buhay na ito. Kahit na ipanganak ang batang ito nang walang problema, ayaw ko ang bata. Magiging
Huminto sa paglalakad si Cathy. Hindi niya alam na ganito kalakas ang pandinig ni Shirley. Natutukoy ni Shirley na ang taong palapit sa kanya ay si Cathy at hindi si Adam. Hindi na maramdaman ni Cathy ang kayabangan at panghahamak sa tono ni Shirley, sa halip ang tono niya ay may bakas ng pagiging tapat. Nagpatuloy si Cathy sa paglalakad palapit kay Shirley. “Anong gusto mong gawin ko para sa’yo?” Dahan-dahang idinilat ni Shirley ang kanyang mata. Ang mga mata niya kahit na nakangiti ay basa at namumula. “Simple lang. Kailangan mo lang akong dalhin sa isang lugar. Ang kondisyon ay di mo dapat ipaalam kay Adam.” Isang lugar na hindi dapat malaman ni Adam. Nabahala dito si Cathy. Bilang sagot sa pag-aalinlangan ni Cathy, sinabi ni Shirley, “Gusto mo bang iligtas si Madeline o hindi?” “Ano?” “Nasa coma siya, di na iba sa isang buhay na bangkay. Gusto mo bang maging ganito na lang siya sa buong buhay niya?” Habang nakikinig kay Shirley, kumunot ang noo ni Cathy habang
Si Shirley, habang humahanga sa galing ni Ada sa pag-arte, ay ngumiti. “Dahil sa’yo kaya nangyari iro, Viscountess.” “...” Nanigas ang mukha ni Ada, ngunit kaagad siyang nagpanggap na inosente. “Di ko maintindihan ang sinasabi mo Ms. Brown. Malamig sa labas. Pumasok ka muna at mag-usap tayo.” “Salamat pala Viscountess.” Inirapan ni Shirley si Ada at tumingin kay Cathy. “Tara na Cathy.” Ito ang unang pagkakataong tinawag ni Shirley si Cathy sa pangalan nito. Si Cathy, habang gulat pa rin, ay tinulak si Cathy papasok ng manor. Inimbitahan lang ni Ada si Shirley papasok ng bahay dahil alam niyang wala sa bahay ngayon si Carter at Camille. Kung hindi, hindi niya hahayaang pumasok ang “delikado” na taong ito. Nang may mataas na aura bilang ang maybahay ng manor, inutusan ni Ada ang mga katulong na magbigay ng tsaa at panghimagas kay Cathy at Shirley. “Kain lang kayo. Ang mga dessert na ito ay gawa ng aming pastry chef. Katumbas sila ng mga nasa five at six-star hotel.” Nak
Sa sandaling sabihin ni Shirley ang mga salitang ito, nanahimik ang buong sala, at ang lahat ay para bang nanigas. Inasahan na ni Shirley ang reaksyong ito mula kay Camille at Ada. “Ano… Anong sinabi mo?” Muling nagtanong si Camille nang may saya sa kanyang mukha. “Shirley, pwede mo bang ulitin ang sinabi mo?” Habang nakatingin sa gulat na mukha ni Camille, dahan-dahang inulit ni Shirley ang sinabi niya. “Sabi ko, buntis ako, at si Carter ang ama ng bata.” “...” Nagdilim ang mukha ni Ada nang marinig niya ang sinabi ni Shirley nang pangalawang beses. Sa kabilang banda, sobrang saya ni Camille. “Totoo ba ito Shirley? Ipinagbubuntis mo ba talaga ang anak ni Carter?” Hindi maitago ni Camille ang saya niya. Kalmadong tumango si Shirley. “Oo, isang buwan na akong buntis sa anak ni Carter.” “...” Tumingin si Ada sa kampanteng mata ni Shirley. Kumirot ang bibig ni Ada at ang mukha niya ay nanlumo nang tuluyan. “Shirley, itigil mo yang kalokohan na yan. Paano ka mabubuntis
Si Shirley, habang wala nang balak na magsalita pa, ay yumuko para damputin ang tsaa at panghimagas sa lamesa at inabot ito kay Cathy. “Subukan mo ang mga dessert. Gawa ito ng chef dito. Nakain ko na ito nang higit pa sa sampung taon. Masarap yan.” “...Hindi ako nagugutom.” Walang ganang kumain si Cathy. Masyadong mahinhin si Shirley at nailang dito si Cathy. Gayunpaman, maaaring magandang bagay ang pagbabagong ito ni Shirley. Pagkatapos maghintay ng mga dalawampung minuto, nakauwi na si Carter tulad ng inaasahan. Sa sandaling pumasok siya, nabaling ang tingin niya kay Shirley. Sa gitna ng kasal sa hotel, tinakpan ni Shirley ng maskara ang mukha niya, kaya hindi siya nagulat na makita itong nakamaskara ulit. Ngunit ilang araw na ang nakalipas. Nagtaka siya kung bakit hindi pa ito gumagaling sa trangkaso nito. Nang lumapit si Carter, napansin niyang hindi nakaupo sa sofa si Shirley ngunit nakaupo siya sa isang wheelchair. Hiniling ni Carter na nagkakamali siya, ngunit mu
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si