Nang marinig niya ito, kaagad na nagbago ang ekspresyon ni Fabian. Naglakad siya gamit ng kanyang mahahabang binti nang kasing bilis ng kidlat at dumating sa kwarto ni Lillian. “Lily.”Kinakabahan niyang tinawag ang kanyang pangalan. Pagpasok niya sa kwarto, napansin niya na ang hindi kagaya ng inaasahan niya ang nangyayari sa loob. Hindi umiiyak si Lillian, at ang kwarto ay nilagyan ng dekorasyon para magmukhang isang birthday party. Nakita ng isang katulong sa kwarto ang pagbabalik ni Fabian at masayang ngumiti habang bumati siya, "Happy birthday, Young Master Fabian." ‘Birthday?’Natulala si Fabian. 'Birthday ko ba ngayon?' Ang huling beses na ipinagdiwang niya ang kanyang kaarawan ay bago mamatay si Yorick. Nakalimutan na niya kung ano ang pakiramdam na ipagdiwang ang kanyang kaarawan. Ngayon, pinanood niya si Lillian na lumapit sa kanya nang nakangiti habang hawak ang isang maliit na shortcake. Mukha siyang isang inosenteng anghel na ibinabalik sa kanya ang k
Ngunit para sa mga mata ni Fabian, walang katumbas ang drawing na ito. Nakasulat pa sa cake ang tatlong salitang, "Happy Birthday, Fab." Napakagandang sulat. Naramdaman ni Fabian ang isang magandang bulaklak na unti-unting namumukadkad sa kanyang puso at tinginan niya ang mga mata ni Lillian na kumikinang na parang isang gabing puno ng bituin. "Lily, gusto ko bang kumain tayo ng cake?" Inimbitahan siya ni Fabian nang nakangiti. "Kaunti nga lang ang pwede mong kainin. Ngumiti si Lillian sabay tumango. Sa tahimik na gabi, hawak ni Fabian ang plato sa isang kamay habang sinubuan niya si Lillian. Masayang ngumiti si Lillian. Sa ilalim ng mainit na ikaw ng kwarto, para siyang isang maliit na diwata na may ngiting parang nagpapagaling kay Fabian. "Aalagaan kita hanggang sa gumaling ka, Lily. Kung gusto mo pa rin pagdating ng oras na iyon, pwede kitang patuloy na alagaan pagkatapos nun." Nangako si Fabian at binalak na haplusin ang tuktok ng ulo ni Lillian, pero nang maisip
Mabilis na tumingala si Jeremy at nakita niya si Evan na pumasok. "Ikaw ang kaibigan ni Fabian? Isa ka bang doktor?" Mabagal na tumayo si Jeremy. "Malamang may paraan ka para matawagan si Fabian. Nasaan siya?" Nang hindi sinasagot ang tanong ni Jeremy, lumapit si Evan kay Jeremy, binuksan ang kanyang phone, at tinuro ang screen. "Ito ba ang anti-toxoid test reagent na sinasabi mo?" Pinakita ni Evan kay Jeremy ang larawan. Kaagad na tumingin si Jeremy at nagliwanag ang kanyang mga mata sa sandaling nakita niya ang larawan. "Yan yun. Saan nanggaling ang larawan na to?" "Pinadala sa'kin to ni Fabian." “Fabian?”Tumango si Evan. "Nahanap niya ang anti-toxoid test reagent sa bag ng asawa mo at papunta na siya rito ngayon." Nang marinig iyon ni Jeremy, bahagyang napanatag ang kanyang puso na para bang nakabitin sa ere. "Gaano pa katagal bago makarating si Fabian?" Naiinip si Jeremy. Nag-aalala siya na baka magising si Madeline bago makarating si Fabian. Mas nag-aalala siya
“…”Nautal si Jeremy; bumara sa kanyang lalamunan ang kanyang mga salita. Nanginig si Jeremy bago tumingin sa mga mata ni Madeline na nakatingin sa kanya. "Linnie, ako…" "Linnie?" Inulit ni Madeline ang salita at bigla na lang tumawa nang mahina at malamig. "Anong nangyari sa'yo? Ang taong pinakamamahal ko pero pinakakinamumuhian ako ay tinatawag ako ngayong Linnie." Tumawa si Madeline at mabagal na tumayo. Gustong lumapit ni Jeremy para suportahan siya pero tinanggihan siya ng namumuhing si Madeline. Nakikita niya na wala sa tamang pag-iisip ngayon si Madeline habang kumislap ang kanyang namumulang mga mata. Matingkad ito kumpara sa kanyang napakaputlang mukha. Sinuportahan ni Madeline ang kanyang sarili gamit ng isang kamay, umupo sa kama, at ang kanyang isa pang kamay ay biglang humawak sa kanyang dibdib. Pinikit niya ang kanyang mga mata at mabilis na huminga. Nagulo ang normal na bilis ng kanyang paghinga at tibok ng puso. "Linnie, pwede mo ba akong bigyan ng
Nagulat si Madeline sa biglaang reaksyon ni Madeline. Gusto niya siyang iwasan sa sandaling ito, pero biglang nilahad ni Jeremy ang kanyang mga braso at kinulong si Madeline sa isang mahigpit na yakap. Nabigla si Madeline. Sa kasalukuyan, sa kanyang isipan, kinaaayawan siya ni Jeremy. Kinamumuhian siya nito. Hindi siya nito yayakapin kagaya ng ginagawa niya ngayon. Kung kaya't naisip niya na isa itong plano. Nang sinubukan niyang kumawala mula sa yakap ni Jeremy, mahina siyang nagsalita sa kanyang tainga. "May sakit ka, Linnie. Nakalimutan mo na pinatawad mo na ako. Nakalimutan mo rin na nagmamahalan na tayo ngayon." 'May sakit ako?' Inisip ni Madeline ay nagsisinungaling sa kanya si Jeremy. Ngunit nang tinignan niyang muli ang kwarto, mukha nga talaga itong isang ward. Naramdaman niya rin na hindi komportable ang kanyang katawan at mabilis ang kanyang paghinga; ang bawat isang tibok ng kanyang puso ay sinasabayan ng isang bahagyang kirot. Kahit na ganoon, para kay
Tinignan ni Jeremy ang orasan. Habang naghihintay sa pagdating ni Fabian, inobserbahan ni Jeremy si Madeline. Napansin niya na nahiga si Madeline sa kama nang nakatagilid, kalahating nakabaluktot ang kanyang katawan nang nakatalikod sa kanya. Nang mapansin ni Jeremy na masama ang pakiramdam ni Madeline, gusto niya talagang pumasok, pero natatakot siya na baka magwala siya ulit. Maliban roon, dumating kanina si Evan para ipaalam sa kanya na parating na si Fabian. Sa isang iglap, dumating nga si Fabian. Nang may kalmadong ekspresyon, sandaling sinalubong ni Fabian ang mga mata ni Jeremy, pagkatapos ay itinaas ang kanyang kamay at iniabot ang anti-toxoid test reagent kay Jeremy. "Kunin mo to." Gumaan ang pakiramdam ni Jeremy nang makita niya ang anti-toxoid test reagent. Kahit na hindi nito tuluyang maiaalis ang lason sa katawan ni Madeline, kahit na papaano, maiaayos nito ang kanyang kondisyon. Kinuha ito ni Jeremy, pagkatapos ay tinignan niya si Fabian at pinarating ang
Pamilyar si Fabian para kay Madeline dahil simula nang makarating siya rito, sina Fabian at Evan ang kanyang madalas na makita. Nakikita niya na sinadyang harangan ni Fabian ang pinto pero wala siyang balak na umatras. Sa sandaling humakbang siya paharap, hinila ni Jeremy ang kanyang braso na tumakbo mula sa kanyang likuran. "Maniwala ka sa'kin, Linnie. Hindi ako nagsisinungaling sa'yo. May sakit ka talaga. Kapag naturukan ka ng injection na to, malalaman mo na hindi ako nagsisinungaling sa'yo." Tapat itong diniin ni Jeremy sa pag-asang papaniwalaan siya ni Madeline. Ngunit, gusto lang ni Madeline na kumawala sa kanyang hawak. "Imposibleng magtiwala ako sa'yo ulit, Jeremy. Wala na akong nararamdaman para sa'yo!" "Linnie.""Lahat kayo, umalis kayo. Kahit na mamatay pa ako, hindi ako mamamatay sa mga kamay ninyo." Desperadong nagpumiglas si Madeline para luwagan ang hawak ni Jeremy, balak niyang itulak si Fabian at tumakbo palabas pagkatapos. Ngunit mas matigas ang loob
Tinignan ni Evan ang likod ni Jeremy habang nagmamadaling umalis si Jeremy, at nalito si Evan. "Fab, ano yung tinurok ni Jeremy sa kanya kanina? Bakit parang mas epektibo pa yun kesa sa pampatulog?" Sinulyapan ni Fabian ang anyo ni Jeremy habang palayo nang palayo ito, pagkatapos ay kumunot ang kanyang noo. "Gumaling? Kung kagaya ito ng nakaraan, sa tingin ko hindi ganoon kadali na tuluyan siyang gumaling." "Kagaya ng nakaraan?" Naging interesado ulit si Evan. Ngunit hindi nagpatuloy si Fabian. Hindi na niya gustong banggitin ang masamang bagay na ginawa ni Lana noon. Sumugod si Jeremy sa gitna ng gabi nang hindi nag-aayos. Sa kasalukuyan, nagrenta siya ng isang kwarto sa isang malapit na hotel. Nang kukuha siya ng kwarto, inisip ng customer service lady na baka may masamang intensyon si Jeremy kay Madeline nang makita niya ang walang malay na si Madeline sa mga kamay ni Jeremy, hanggang sa pinakita ni Jeremy ang larawan ng kanilang marriage certificate. Pagkatapos ay pinagpa