Habanag lalo lang nagduda si Shirley, talagang nagugutom na siya. Hindi niya naisip na may gagawin si MAdeline sa pagkain, kaya sinimulan niyang kumain ng walang inaalala. Nang makatapos siya, napalitan na ni MAdeline ang kobrekama. “Manatili ka muna dito pansamantala.” Nilapitan ni Madeline si Shirley. “Alam ko na gusto mo si Carter, pero hindi ibig sabihin nito ay dapat lang magbulag-bulagan at sundin ang taong yun ng hindi nag-iisip.” “Heh. Eveline, tinuturuan mo ba ako kung paano ako dapat umasal?” Tumawa si Shirley at nagtanong. “Hindi mo ba naaalala na ikaw rin ay maraming nagawang katangahan para lang kay Jeremy noon?” Kalmado lang itong nginitian ni Madeline. “Noon, sobra ko siyang mahal na nawala ako sa sarili ko, pero kahit na kailan ay wala akong ginawa na labag sa aking konsensya o kaya ay nakasakit ng iba, lalo na para sa kanya.” “...”Si Shirley, na natahimik nung narinig ito, ay panandalian na hindi alam kung paano sasagutin si Madeline. Dahil sa hi
Sinabi ni Shirley, “Eveline, matanong nga kita. Ano ang pinaka nakakatakot at mapanghamak na karanasan ang ayaw mong maulit pa sayo sa buong buhay mo?” Alam ni Madeline kung ano ang karanasan na ayaw na niyang maulit pa. Ito ay ang nangyari sa kanya noon na kung saan nakaranas siya ng matinding sakit na halos gusto na niyang mamatay. Para sa kanya, oras ito ng kanyang matinding kalungkutan. Isang buhay na impyerno.Biglang napagtanto ni Madeline kung ano ang pwedeng mangyari kapag umabot na ang lason sa huling sandali nito na nabanggit ni Shirley, ‘Hindi.‘Huwag tumalon kaagad sa katapusan ng lahat. Nagtaka ang isipan ni Madeline, pagkatapos ay dahandahan siyang umiling, at inayos ang kanyang isipan. Mabilis ang tibok ng kanyang puso. Nang maibsan na ang hirap niya sa paghinga, tumawag siya ng taksi sa may tabing kalsada, para makabalik na sa ospital. Nang makasay siya sa taksi, yun nga lang, nagwala nanaman ang kanyang isipan. Nung una, hindi siya natatakot sa pisikal n
Nang marinig niya ang mga sinabi ji Carter, ngumiti si Madeline. "Salamat sa iyong mga papuri, Mr. Carter, pero hindi ko kailangan ang mga iyon. Hindi mo kailangan isipin na espesyal ako, at toyak ko na hindi ko kailangan ang inyong paghanga. Sa kabilang banda, kinasusuklaman kita." Bahagyang kumurba ang mga labi ni Carter. "Ganun ba? Kaya ba hindi mo sasabihin sa akin kung nasaan si Shirley?" "Tama ka. Hindi ko sasabihin." Nanatiling kalmado si Madeline habang nakatitig sa mga mata ni Carter. "Pero, kung balak mo akong dukutin ngayon para makuha soya, subukan mo lang. Wala naman akong lakas laban sa isang lalake." Una itong na nsidip ni Carter Kung hindi magsasalita si Madeline, gagawin rin niya ang paraan na ito, ang pagdukot sa kanya nang sa gayon ay mapilitan si Jeremy na ipagpalit si Shirley para kay Madeline. Pero, hindi niya inaasahan na mababasa kaagad ni Madeline ang kanyang mga iniisip at intensyon. Napuno ng paghanga ang mga mata ni Carter. “Eveline, talagang kaka
Namangha na naman si Carter sa pagkakalmado ni Madeline. Siguro ang pagkakalmado na ito ang dahilan kung bakit naramdaman niyang espesyal siya noon. Nilapag ni Carter ang tasa na hawak niya. "Wala akong itatanong sa'yo." Tinignan niya ang oras sa kanyang relo. "Malapit na sigurong dumating ang asawa mo." Pagkasabi nito ni Carter, narinig ni Madeline ang pamilyar na tunog ng makina ng kotse na nagmula sa labas ng tarangkahan ng villa. Iyon ay ang kotse ni Jeremy. Sinulyapan ni Carter ang bintana mula sa gilid ng kanyang paningin. "Napakabilis. Isa ka nga talagang taong pinapahalagahan niya." "Ang galing mo talagang magbiro, Mr. Gray. Asawa niya ako, bakit hindi niya ako pahahalagahan?" Tanong ni Madeline at tumawa. "Pero nakakaawa ang ibang tao. Malinaw na pinahahalagahan nila ang isang tao, pero hindi nila alam kung paano sila pahalagahan. Hindi ba?" “...”Nanigas ang ngiti ni Carter. Nakikita niya na kinukutya siya ni Madeline, pero hindi niya alam kung ano ba talag
"Mukhang nakalimutan mong di rin tuluyang wala ang lason sa katawan mo." Kampanteng sinabi ni Carter. Nanatiling di natitinag ang mukha ni Jeremy sa kabila ng paalalang ito. “Ano naman? Mukhang kampante ka. Dahil ba dito?”“Hindi, kampante talaga ako.” Mukhang sigurado si Carter. “Jeremy, dahil nandito ka na at tapos na tayong mag-usap, dadalhin ko kayo sa ibang lugar. Habang hindi nagsasalita, nagtinginan si Jeremy at Madeline. “Ano yun? Natatakot ba kayo?” Mapanghamon na sinabi ni Carter. “Kung natatakot kayo, ayos lang kahit di na kayo sumunod.”Tapos tumalikod si Carter at naglakad patungo sa bodega. Naaalala ni Madeline ang lugar na ito. Hinipnotismo siya ni Carter dito noon. Nang hindi alam ni Madeline, ibang-iba ang nakatago sa bodega. Sa gilid na pinto, mayroong isang malaking laboratoryo. Ang laboratoryo ay mayroong de kalidad na kagamitan.Nakita ni Madeline ang mga test tube rack na maayos na nakasalansan habang may mga vial na iba-iba ang kulay at laki. K
Biglang nagsalita si Jeremy.Agad na lumingon si Madeline kay Jeremy, gayunpaman, hindi na siya nagulat dito. Sinabi lamang ito ni Jeremy dahil sa pag-aalala niya para kay Madeline.Napangiti si Carter sa mga sinabi ni Jeremy. Ito ang sagot na gusto niyang marinig.“Carter, sabihin mo na kung anong gusto mo.” Ang sabi ni Jeremy, paubos na ang pasensya niya kay Carter.Hindi na nagpaliguy-ligoy pa si Carter. “Pakawalan niyo si Shirley.” Ang sabi niya.Inakala ni Madeline na magiging napakahirap o hindi makatwiran ang kahilingan ni Carter. Subalit, hindi niya inasahan na ang tanging gustong mangyari ni Carter ay ang pakawalan nila si Shirley.Pati si Jeremy ay nagduda sa kahilingan ni Carter. Kung ito lang ang kahilingan ni Carter, bakit naman siya tatanggi?Lalo na’t ang tanging dahilan kung bakit niya kinidnap si Shirley ay upang gamitin siya para makuha ang anti-toxoid test regeant.“Papakawalan ko siya, pero kailangan ko munang makita yung anti-toxoid test reagent. Sinabi niy
Seryosong tumingin si Jeremy kay Madeline, hindi siya sumagot.Pabigat ng pabigat ang pagbagsak ng niyebe, at unti-unti nitong binalot ang lupa.Paglipas ng kalahating oras, muling huminto ang kotse ni Jeremy sa gate ng villa.Noong bumaba ng kotse si Madeline, agad na napako ang kanyang tingin sa mga bakas ng gulong sa niyebe.Liblib ang lokasyon ng villa na ito. Kung tutuusin, walang sinuman ang pupunta sa lugar na ito, lalo na ang mag-iwan ng mga bakas ng gulong sa tapat ng gate, maliban na lang kung sinadya nilang pumunta dito.“Dito mo pala siya kinulong.” Ang sabi ni Carter pagbaba niya ng kotse. “Ituro mo sakin ang daan.” Tila hindi na siya makapaghintay, ngunit kalmado pa rin ang kanyang ekspresyon.Marahil ay nag-aalala pa rin si Jeremy kay Madeline, dahil hindi niya napansin ang mga bakas ng gulong sa niyebe.Binuksan niya ang gate at pinangunahan niya ang daan habang hawak niya ang kamay ni Madeline.“Jeremy, may hindi tama dito.” Ang sabi ni Madeline.“May hindi ta
Sumigaw si Jeremy, sinubukan niyang pigilan si Carter, ngunit buo na ang isipan ni Carter.Gamit ang buong lakas niya, hinagis ni Carter ang vial ng anti-toxoid test reagent palabas ng balkonahe, siniguro niyang walang mananalo sa kanila.Subalit, hindi makakapayag si Jeremy na tumayo na lamang at panoorin si Carter na ihagis palabas ang anti-toxoid test reagent. Sa mga sandaling iyon, tumalon siya papunta sa direksyon ng vial, lumundag siya ng parang isang espada na binunot mula sa kalupal nito, tila lumipad siya kasabay ng vial.Kumabog ang dibdib ni Madeline nang makita niya ang nangyari.“Hindi! Jeremy…”Napasigaw si Madeline at tumakbo siya papunta kay Jeremy. Subalit, hindi niya kayang habulin ang bilis ni Jeremy. Pinanood niyang tumalon mula sa balkonahe si Jeremy, sinubukang saluhin ni Jeremy ang vial ng anti-toxoid test reagent. "Jeremy!" Nagmadaling tumakbo si Madeline papunta sa balkonahe at tumingin siya sa baba. Pagkatapos ay bumaba siya ng hagdan upang hanapin si