Kabanata 1447

Pagkatapos niyang marinig ito, hindi ito pinaniwalaan ni Madeline.

"Ilang beses mo ba ako lolokohin? Sa tingin mo ba ay matutuwa ka kapag napilit mo akong samahan ka?" Tanong ni Madeline. May pakiramdam siya na gustong gusto ni Ryan na mangyari ito.

Syempre, inaasahan na ni Madeline ang sagot ni Ryan.

Tinignan siya ni Ryan, nasasalamin sa kanyang mga mata ang katigasan ng kanyang ulo at katatagan sa ilalim ng liwanag ng buwan.

“Oo, sasabihin ko sa sarili ko na masaya ako. Wala na akong oras, kaya ito na ang huling panaginip at luho ko sa buong buhay ko.”

Base sa sinabi ni Ryan, papairalin niya ang kanyang katigasan ng ulo.

‘Kaya, ang tanging paraan lang para makaalis ako dito ay kung makikipaglaro ako sa kanya?’

Nag-isip muna si Madeline ng ilang sandali at napagtanto niya na wala na siyang ibang magagawa.

“Ryan, tuparin mo ang pangako mo. Kapag nanalo ako, hahayaan mo akong makabalik.”

“Hindi ka mananalo.” Ngiti ni Ryan.

Mas malakas ang loob ni Madeline ngayon nang maki