Kinuha ni Ryan ang lihim at tinignan ng kanyang mga mata ang pamilyar na sulat-kamay. Ang bawat isang salita ay malinaw na nasalamin sa kanyang mga mata. "I-Imposible…" Naging mabilis ang paghinga ni Ryan. Kinuha niya ang lumang liham at binasang muli ang mga salita. Pero kahit na ilang beses niya pa itong basahin, hindi magbabago ang mga salitang iyon. "Hindi, hindi magagawa ni Lolo yun…" Hindi ito matanggap ni Ryan. Nagsimulang bumulong nang paulit-ulit ang kanyang maputla at tuyong labi. Napuno rin ng walang hanggang kawalan ang kanyang kulay abong mga mata. "Ryan, alam kong mahirap para sa'yo na matanggap ito pero ito ang katotohanan," binuka ni Jeremy ang kanyang labi at kalmadong nagsalita. "Imposible!" Ginamit ni Ryan ang lahat ng kanyang lakas para isigaw ang salitang iyon. Sa sumunod na segundo, hinawakan niya ang kanyang dibdib nang may nasasaktang ekspresyon. Nakikita ni Jeremy ang pagbabago sa data na nasa equipment at alam niyang baka naapektuhan si Ryan. P
"Kung sa tingin mo ay matutulungan mo si Ryan na makatakas sa mga kasalanan niya, ibig sabihin talaga mas isip-bata ka pa kaysa sa mga anak ko." Isang maliwanag at malinaw na boses ang biglang narinig sa gitna ng maingay na madla. Napuno ng ligaya ang mabilis na puso ni Jeremy nang marinig niya ang boses na ito. Tinaas niya ang kanyang mukha at nakita si Madeline na naglalakad papunta sa kanya habang tinutulak palayo ang mga tao. Tinutok ng mga mamamahayag ang kanilang camera kay Madeline gamit ang pagkakataong ito. Pagkatapos ay nagsimula silang magtanong. "Mrs. Whitman, sinusubukan mo bang ipagtanggol si Mr. Whitman sa pagdating mo sa sandaling ito?" "Anong relasyon mo kay Ryan Jones?" "Narinig ko na hindi maganda ang kalagayan ng isipan mo sa ngayon at may nagsabi na isa ka nang tanga ngayon, totoo ba––" "Sa tingin niyo ba mukha akong isang tanga o isang baliw?" Lumapit si Madeline kay Jeremy bago lumingon. Pagkatapos, kampante niyang hinarap ang mga camera. "Hindi ako
Naguluhan si Madeline nang bigla siyang manakawan. Lumingon siya pataas at nakita ang isang reporter na kinuha sa kanya ang sulat para tignan. Pero, kapag nalaman ng lahat ang nilalaman ng sulat, ang pagkasira ng reputasyon ng mga Jones ay walang pinagkaiba sa pagambala sa nananahimik na kaluluwa ni Old Master Jones. Tumakbo si Madeline para agawin pabalik ang sulat ng biglang nakita niya ang reporter na babasahin ang nilalaman ng sulat ng walang pahintulot. Pero, nang babasahin na ng reporter ang sulat, kaagad siyang sinugod ni Mr. Jones na para bang isang leon na ginalit. Hinablot nito ang kuwelyo ng reporter at inutusan ito habang nagkakaskasan ang mga ngipin, "Ibalik mo sa kanya ang sulat!" Nagulat ang reporter. Pero, kasabay din nito, alam niya na may hawak siyang importanteng piraso ng balita, kaya hindi niya mabitawan ito. "Ibalik mo yan sa kanya." Nang bigla na lang, narinig nila ang boses ni Jeremy na hindi mabilis at hindi rin mabagal. Kahit na hindi mataas ang k
Kapag nakikita niya ang lalakeng yun, naaalala niya ang mga kalupitan na ginawa sa kanya nito. "Linnie, umuwi na tayo." Hinawakan ni Madeline ang braso ni Jeremy. "Sige." Pero, nang paalis na sila, biglang hinawakan ni Mrs. Jones ang kamay ni Madeline. “Mrs. Whitman!”Nagmamadaling hinawakan ni Mrs. Jones ang kamay ni Madeline, puno ng pagsusumamo ang mga mata nito. "Mrs. Whitman, pakiusap. Pakiusap kausapin mo si Rye!" Hindi maunawaan ni Madeline kung ano ang nararamdaman ni Mrs. Jones sa mga oras na yun, pero ayaw niya talaga gustong makita si Ryan. "Mrs. Whitman, alam ko na marami akong masasakit na salita na sinabi sa iyo noon. Sa kabila ng nakaraan nating ugnayan bilang mag-ina at daughter-in-law, umaasa ako na mapapatawad mo ako sa pagiging bastos at sa pagiging mapusok ko."Mali si Rye. Hindi ka niya dapat sinaktan ng ganun. Kung ano man ang kaparusahan na haharapin niya ay karama na niya. Pero, Mrs. Whitman, nakikiusap ako sa inyo ngayon. Pwede mo ba kaming tulu
''Ano ba ang sasabihin mo sa akin?'Gustong malaman ni Ryan habang nakatuon ang kanyang tingin sa malumanay at eleganteng babae na nasa kanyang harapan. Nasisinagan ito ng liwanag ng araw na galing sa bintana na para bang isang pinintang larawan. Napakaganda niyang tignan. Pero, alam niyang hindi siya pwedeng mapasakanya. "Sa totoo lang, importante pa ba kung ano ang gusto kong sabihin sayo? Gusto lang kitang bigyan ng pag-asa nung oras na yun. Ganun lang yun ka-simple." Ang paliwanag ni Madeline ang nagpalaho sa mga kinam sa mta ni Ryan. "Hindi, nagsisinungalin ka sa akin. Meron ka sigurong sasabihin sa akin." Puno ng pag-asa ang kanyang mga mata. Ang kanyang itsura ay nagbalik na sa dati niyang malumanay at eleganteng sarili pero ngayon ay puno na ito ng pag-aalinlangan. Lumapit si Madeline sa kama at tinignan ang maputla at aligagang mukha nito. Napansin niya na nakakatawa ito, pero naawa si Madeline kay Ryan ng mapansin niya ang komplikado nitong emosyon. Tinitigan
Pagkasabi niya nito, ngumiti siya at sinabi niya ang mag huli niyang salita. "Sana ay maging masaya kayong dalawa ni Jeremy." "Salamat sa basbas mo. Magiging masaya kami ng aking asawa." Sinabi ni Madeline na may ngiti at lumingon paalis, pero bago pa man siya makaalis, bigla siyang pinigilan ni Ryan. “Eveline.”Huminto si Madeline. "Meron ka pa ba ibang sasabihin?" Malumanay na ngumiti si Ryan. "Ipauubaya ko sa isang abogado ang tungkol sa diborsyo. Simula ngayon, hindi na tayo kasal sa batas. Pwede ka nang bumalik sa tabi ni Jeremy at magpatuloy bilang Mrs. Whitman." Naisip din ni Madeline na makipag-diborsyo kay Ryan, pero hindi niya inaasahan na si Ryan pa mismo ang magsasabi nito. Tumango siya at pinihit ang hawakan ng pinto. Pagkabukas ng pinto at nagtagpo ang mga mata nila Madeline at Jeremy, muli nilang narinig ang boses ni Ryan sa likuran. "Yung nangyari sa hotel, ako ang may gawa ng lahat ng sitwasyon na yun para isipin mo na natlog ka sa kama kasama ko. Per
Dilaw na rosas?Biglang naisip ni Madeline ang babae na may kasamang dalawang bata na may hawak na kulumpon ng dilaw na rosas na nakita niya sa may tabi ng kalsada nung araw na yun. Pero, ang sumopresa sa kanya ng husto sa sandaling yun ay ang boses ng babae.Malinaw na boses ito ni Cathy!Biglang lumingon si Madeline at hinanap ang taong may ari ng boses. Nagkataon, nakita niya ang isang batang lalake na may hawak na dilaw na rosas na naglalakad papunta sa pintuan ng tindahan ng bulaklak.Ang mapayat na hubog na ito ay galing sa babae na nakita niya sa may pinto ng tindahan ng bulaklak nung araw na yun.‘Si Cathy ba ito?’Lumitaw ang ideyang ito sa isipan ni Madeline ng hindi siya makapaniwala sa nangyayari. “Cathy!”Sumigaw si Madeline sa likuran ng babae, pero mukhang nagbingi-bingihan ang babae at naglakad palabas ng tindahan. Lumingon si Madeline at sinubukang habulin ito. Ang tindero ay mabilis siyang tinawag, “Madam, nakalimutan niyo ang mga bulaklak niyo.” “Sa
”Ang boses ng babaeng narinig sa phone noong gabing yun ay kapareho ng kay Cathy, at ngayon lumitaw si Adam sa tabi ng babaeng ito. Anong relasyon nila? Kung si Cathy ito, bakit kasama niya si Adam?” Bumilis ang tibok nang puso niya at hindi na niya mahintay na makita ang mukha ng babaeng ito. Sa sandaling ito, naging berde na ang ilaw trapiko. Binilisan nila Jeremy at Madeline ang lakad nila at lumapit sila ngunit nagkataong dinala ni Adam ang babae at dalawang bata sa isang malapit na kotse. Huli na nang makahabol silang dalawa. Ngunit dahil din dito kaya lalong nagduda si Madeline. Malamang si Cathy ang babaeng kasama ni Adam. Kahit hindi alam ni Madeline ang dinanas ni Cathy pagkatapos, mabuti at buhay pa siya. Pagbalik sa Whitman Manor, di sinabi ni Madeline at Jeremy kay Felipe ang tungkol sa nangyari. Nag-aalala sila na baka umasa si Felipe habang hindi pa sila sigurado. Pagkatapos malaman na ginagawaq ni Jackson at Lilian ang takdang-aralin nila sa kwarto sa mga