Napatunayan ng kanyang sagot ang hinala ni Madeline. Sumugod siya sa kanya sa galit. "Mayroon pa bang natitirang kahit na kaunting konsensya sa loob mo, Ryan? Natutuwa ka ba kapag pinapahirapan mo ang mga tao sa paligid ko? Ano bang ginawa ko para magalit ka sa'kin?""Sinong may sabing galit ako sa'yo? Ang totoo, gustong-gusto kita." Dahan-dahang tumayo si Ryan, ang kanyang matangkad na anyo at matinding aura ay tumore sa maliit na anyo ni Madeline. "Ang tanging pagkakamali mo lang ay ang mahulog ka para kay Jeremy Whitman." Hinubad niya ang kanyang salamin, mas nabakas ang kadiliman sa kanyang mga mata. "Ang saklap siguro na mawala sayo ang taong pinakamahalaga para sa'yo, ha? Sisihin mo ang Whitman family." Whitman family? Hindi ito maintindihan ni Madeline. Gusto pa niyang may malaman tungkol dito, pero mukhang walang balak si Ryan na magpaliwanag pa. Ngumiti siya at tinignan ang matalim na kinang sa mga mata ni Madeline. Ang gusto lang niyang gawin ngayon ay ang burahin
Imbis na isang palabas, pinakita sa screen si Eloise na naglalakad sa isang mataong daan. “Mom.” Tinignan ni Madeline si Eloise na mag-isa at kinaayawan ang katotohanan na hindi niya kayang hilahin ang kanyang ina papunta sa kanyang tabi. "Sinusundan ng mga tao ko ang nanay mo kaya maipapangako ko sa'yo na magiging ayos lang siya. Pero, kapag ginalit mo ko ulit, ipapaalala ko sa'yo kung ano ang pakiramdam ng mawalan ng mahal sa buhay." Hinigpitan ni Ryan ang hawak niya habang nagbanta siya. Nagsalubong ang kilay ni Madeline sa tumitinding sakit sa kanyang baba, unti-unting dumidilim ang kanyang paningin habang tinitigan niya ang display. Pinanood ni Ryan na dumilim ang ilaw sa mga mata ni Madeline at kuntento siyang ngumiti. "May sasabihin ka ba, hmm?" "Wag mong saktan ang mga magulang ko." Kailangang magkompromiso ni Madeline, ang determinadong kinang sa kanyang mga mata ay napilitang mamatay sa ilalim ng mga kinikilos ni Ryan. "Nangangako ako na hindi na ko makikipagkit
Nang makita niyang papalapit ang mukha ni Ryan, biglang napuno ng mga larawan ni Jeremy ang isipan ni Madeline. Naaalala niya pa kung paano siya nangako sa kanya noon, "Wag kang mag-aalala sa'kin, Jeremy. Aalagaan ko ang sarili ko." Pero anong ginagawa niya ngayon? Hahayaan niya ba si Ryan na gawin ang gusto niya, pagkatapos ay hayaang mabaliw niya si Jeremy?" Hindi pwede. Hindi siya magiging isang puppet na kayang paglaruan ni Ryan kahit na kailan niya gusto. Sa makiling oras na ilang segundo, lumitaw sa isipan ni Madeline ang maraming kaisipan. Nang makita niyang dadampi na ang mga labi ni Ryan sa kanya, humakbang siya paatras.Bumukas ang mga mata ni Ryan habang nagdilim ang kanyang tingin. Magwawala sana siya nang may kumatok sa pintuan ng study. Tok, tok "Ako to." Narinig ang boses ni Adam mula sa labas. Bumitaw si Ryan at tinitigan nang kakaiba si Madeline bago tumalikod para buksan ang pinto. Mabilis na dinampot ni Madeline ang kanyang damit na nasa lapag
Kumuha ng panyo si Ryan at pinunasan ang labi ni Madeline nang mukhang malambing. "Wag kang palaging nakasimangot. Ngumiti ka naman kahit minsan." Di alam ni Madeline kung dapat ba siyang ngumiti ngunit mukhang pursigido si Ryan na makita ito sa mukha niya sa mga oras na ito. Pinilit niyang ngumiti at nginitian nang bahagya si Ryan. Natuwa si Ryan. "Ayan. Ngayon mas mukha ka nang asawa ko sa pakikinig mo sa akin." "Ryan, dalhin mo ako para makita si一" "Eveline." Biglang pumasok ng kwarto si Sean. Tumingala si Madeline at nagulat na makita si Eloise na nakasunod dito. "Mom?!" Nanood siya nang ngitian ni Eloise si Ryan. "Wag kang mag-alala Eveline. Umuwi kagabi ang mom mo matapos siya hanapin ng mga tauhan ni Mr. Jones. Nakatulog ka nang maaga kagabi kaya di na kita ginising," Paliwanag ni Sean kay Madeline. Lumalabas na nakauwi na pala si Eloise kagabi at sadyang inaasar lang siya ni Ryan kanina. Tinignan ni Ryan sa mata si Madeline at ngumiti. "Mag-usap muna kayo. M
Hinila pabalik ni Ryan si Madeline, kahit na hindi siya interesado sa gustong ipakita sa kanya ni Ryan. Ang gusto lang niyang malaman ay kung ligtas ba si Sean at Eloise. Ngunit mukhang walang balak si Ryan na bumitaw. Ikinabit niya ang kanyang phone sa display ng kotse at isang eksena ang nagsimulang mailantad sa harapan niya… Silang tatlo ay nakita sa display habang pinag-uusapan ang kanilang planong tumakas nitong nakaraan sa kwarto. Malinaw ang video at maging ang kanilang boses. Pakiramdam ni Madeline nilamig ang kailaliman ng kanyang puso nang kumalat ang lamig sa kanyang katawan. Lumingon siya at tumingin sa kampanteng lalaki at nagtanong nang di makapaniwala, "Naglagay ka ng camera sa kwarto ko?" Ngumisi si Ryan nang walang bahala at tinitigan ang natatakot na tingin si Madeline. "Makikita sa ebidensya na di ka natuto sa mga pagkakamali mo." Di inasahan ni Madeline na mamanmanan ni Ryan ang bawat galaw niya, maging ang mga ginagawa niya sa loob ng kwarto! Kinilabu
"Nagmamakaawa ka na sa akin ngayon?" Maligayang nagtanong si Ryan. "Higit isang beses ko nang pinaalala sa'yo na wag mong susubukan ang kaya kong gawin diba? Di ako si Jeremy Whitman at di ko hahayaang gawin mo ang kahit anong gusto mo. Makinig ka sa akin at ipinapangako kong pananatilihin kong ligtas ang mga magulang mo." Tumango si Madeline nang manlabo ang paningin niya. "Okay! Nauunawaan ko, talaga. Tumawag ka lang ng ambulansya Ryan, please! Nagmamakaawa ako sa'yo, pakiusap!" Nagmakaawa si Madeline at malapit na siyang lumuhod. Ngumiti si Ryan nang matuwa siyang nakikitang lumuluha si Madeline nang abutin niya ito para haplusin ang kilay nito na basa sa ulan. Ang mata niya ay nagsimulang maging malambing. "Makinig ka sa akin Eveline, at maipapangako ko sa'yo ma tutuparin ko ang bawat hiling mo." Tumango si Madeline nang mabilis habang lumuluha. "Makikinig ako! Pakikinggan ko ang kahit anong sasabihin mo Ryan! Talagang gagawin ko yun! Di ma ako magsasabi ng mga maling bag
Nanikip ang dibdib ni Sean nang marinig niyang nagmamakaawa si Madeline. "Wag kang umiyak Eveline. Magiging ayos lang si dad." Pinatahan niya ito, habang kalmado ang kanyang titig. "Ayaw kong maniwala na kayang gawin ng lalaking ito ang kahit anong gusto niya!" Walang takot na tinitigan nang masama ni Sean si Ryan. "Wag ka nang magsalita Dad. Walang mas mababa sa kanya, talagang gagawin niya…" Umiling si Madeline nang nanggigigil na parang nakasalalay ang kanyang buhay dito. Napuno ng takot ang kanyang puso nang tignan niya ang napakasamang lalaki nang namumula ang mata. "Pakawalan mo ang dad ko, Ryan. Nangangako ako na kukumbinsihin ko siya na wag ka nang suwayin! Di mo na ako mapapasunod kapag may nangyaring masama sa mga magulang ko, Ryan!" Nagmakaawa si Madeline sa lalaki nang natataranta at s halip pinagbantaan ang lalaki. Mukhang gumewang si Ryan nang makita ang luha at ang ulan na pumapatak sa mukha ni Madeline. "Pwede ko siyang pakawalan kung iyan ang gusto ng asa
Habang basang-basa, umupo si Madeline sa pasilyo at hinintay ang resulta ng kalagayan ni Eloise at Sean. Lumapit si Ryan at naglagay ng jacket sa balikat niya. Nang maramdaman ang init ng lalaki at maamoy ang amoy sa katawan ni Ryan, nanginig nang kusa si Madeline. Nagulat at natuwa si Ryan sa reaksyon ni Madeline. Nagsisimula na siyang maging alerto dito. Ang takot niya ay makakatulong sa plano nito. "Magiging ayos lang ang mga magulang mo. Pero ikaw, magkakalagnat ka kapag nanatili ka pa dito," Marahan siyang sinabihan ni Ryan. "Magiging ayos lang ba talaga sila?" Di makapaniwalang tanong ni Madeline nang may nag-aalalang tono. Ngumiti nang bahagya si Ryan. "Magiging ayos lang sila basta't susunod ka. Pangako." Itinikom ni Madeline ang kanyang kamao at ibinuka ito. "Umuwi ka kasama ko." Mas maamo na ang tono ni Ryan ngayon. Sa kaalamang di siya pwedeng tumanggi, tumingin siya sa emergency room at tumayo. Malambing na inilapag ni Ryan ang kanyang braso sa balikat n