Hindi natutuwang kinatok ni Jeremy ang pinto. "Madeline, buksan mo ang pinto." "Jeremy, umalis ka na lang, ayaw kitang makita." Malamig siyang tinanggihan ni Madeline at tumalikod para umalis. Tinago niya ang hikaw bago naligo. Nagsuot siya ng tuyo at komportableng damit sabay binuksan ang heater para painitin ang kanyang sarili. Tinignan ni Madeline ang orasan, at higit sa kalahating oras na ang nakakalipas. Malamang ay nakaalis na si Jeremy. Naglakad siya papunta sa pinto at nakinig, siniguro niya na wala siyang naririnig na kahit na ano sa labas bago binuksan ang pinto. Sa sandaling binuksan niya ang pinto, bumungad sa kanya ang matangkad at makisig na anyo ni Jeremy! Basa pa rin ang buo niyang katawan, kahit ang kanyang buhok ay tumutulo pa rin, at mukhang hindi maganda ang kanyang ekspresyon. Nakatingin kay Madeline ang kanyang malalalim na mga mata at napahinto ang tibok ng kanyang puso. Hindi niya inaasahan na mananatili siya sa harap ng pinto kahit na ngayon ay isang
Napahinto sa paglalakad si Madeline. Hindi siya makapaniwala sa kanyang narinig, pero naramdaman niyang humigpit ang hawak ni Jeremy sa kanya. "Linnie…" Tinatawag niya siyang Linnie. Isang napakapamilyar ngunit hindi pamilyar na pangalan. Biglang namula ang mga mata ni Madeline. Habang nakatingin sa natutulog na mukha ni Jeremy ay unti-unting lumabo ang kanyang paningin.Habang naaalala ang nagkataong pagkikita sa mga nakalipas na taong iyon, nakaramdam ng kalungkutan ang puso ni Madeline. "Mer, 'wag kang mag-alala, nangako ako sayo, titiyakin ko na mangyayari ito…" Nagsisimula pa lang na uminit ang puso ni Madeline nang bigla na naman itong nagyelong muli. Kinagat niya ang kanya labi habang hinila ang kanyang kamay papalayo. Ang Linnie na tinatawag ni Jeremy ay hindi siya, kundi si Meredith. Iyon ang katotohanan, sa kasalukuyan ay tinatawag ni Meredith ang kanyang sarili na Eveline Montgomery. Nakaramdam ng sobrang kahihiyan si Madeline. Tinawanan niya ang kanyang sar
Kalmado ang ekspresyon ni Madeline. "Mr. Whitman, umalis ka na pagkatapos mong kumain, mas mabuti kung hindi ka na bumalik dito simula ngayon." Ngumiti si Jeremy habang nagsabing, "Madeline, bakit ka nagpapanggap na gusto mo akong lumayo sa'yo? Parang gustong-gusto mo nga nung hinalikan kita noong isang araw!" "'Wag mo nang ipaalala 'yan!" Sabi ni Madeline, nawawala na ang kanyang kontrol sa kanyang sarili sa sandaling ito. "Jeremy Whitman, masyado mo na akong dinismaya." "Eh, ano ngayon? Hindi nito mababago ang katotohanan na mahal mo ako." Sobrang nagalit si Madeline na pakiramdam niya ay parang sasabog siya. Sumakit ang kanyang ulo pati na rin ang kanyang sikmura. "Minahal kita minsan, pero ngayon, kahit hawakan mo lang ako ay nandidiri na ako!" Nang marinig niya ang mga salitang iyon, biglang sumama ang lasa ng pagkain sa bibig ni Jeremy. Binaba niya ang kanyang mga kubyertos, tumayo, at naglakad papunta kay Madeline. Nakaramdam ng kakaiba si Madeline kaya kaagad siya
Nahirapang huminga si Madeline, namumula ang kanyang mukha habang pinilit niyang ngumiti. "Siraan siya? Jeremy, alam mo ba kung ano ang tunay na paninira?" "Jeremy, habang nananaginip ka sa hapon, hindi mo ba napapanaginipan ang ating namatay na anak? Hindi ba talaga nasaktan ang konsensya mo rito?" Tinignan ni Madeline ang lalaki na mayroong kakaibang ekspresyon. "Hindi ko anak ang batang iyon." Sabi niya habang nagngingitngit ang kanyang ngipin. Ang kanyang mga mata ay malamig na nakatingin kay Madeline, pero mayroong bahid ng pagdududa sa mga ito. Tumawa si Madeline, ang kanyang mga luha ay tumulo sa mga kamay ni Jeremy. Biglang naramdaman ni Jeremy na masyado itong mainit, napaso siya hanggang sa binitawan niya ang leeg ni Madeline. Naiilang niyang iniwasan ang lagay ni Madeline at pinaandar ang kotse. "Kung ayaw mo pang mamatay, 'wag mo kong gagalitin. Huminga nang malalim si Madeline at hindi na nagsalita. Kahit sa sandali lang na ito, hindi niya gustong mamatay. Gu
Sa sobrang dami ng dinanas niyang sakit at kabiguan hindi na hihilom pa ang mga sugat sa kanyang puso, pero ngayon, gusto pa rin siyang patuloy na saktan ng mga taong ito. Lumingon si Eloise at tumingin ng masama kay Madeline. "Madeline! Tingnan mong ginawa mo kay Meredith. Fiancee ni Meredith si Jeremy, pero inagaw mo siya sa kanya. Ngayon, tinawagan mo pa si Meredith gamit ng phone ni Jeremy at sinabi yung masasamang bagay na yun para lang saktan siya! Hindi ka ba talaga marunong mahiya?!"Naunawaan ni Madeline kung anong nangyayari. Pinlano ni Meredith ang pagpapakamatay na ito habang magkausap sila sa phone noong nilalagnat si Jeremy. Nginitian ni Madeline si Meredith. "Sige, Meredith, magsinungaling ka lang. Hindi ba't umaasa ka na maghiwalay na kami ni Jeremy para makuha ng isang kabit na gaya mo ang posisyon ko? Di ba yun yung dahilan kung bakit ginawa mo 'to? Kung ganun, makinig ka sakin. Kahit na mamatay ako, hinding-hindi ko bibitawan ang pagiging Mrs. Whitman!"Sa sand
Nakita ni Madeline ang ginawa ni Jeremy. Ilang simpleng salita lang ang pinangako ni Jeremy kay Meredith, ngunit sapat na na iyon para magdulot ng matinding sakit kay Madeline. Tila tadhana na nila ang maghiwalay. Unti-unting naluha si Madeline. Nakita niya na nakatingin si Meredith kay Jeremy. "Jeremy, totoo ba ang sinasabi mo? Talga bang papakasalan mo ako?" Puno ng pagmamahal ang tingin ni Jeremy kay Meredith. "Oo naman, totoo yun. Tutuparin ko ang pangako ko." "Jeremy, sa wakas di na natin kailangang itago ang pagmamahalan natin…" Niyakap ng mahigpit ni Meredith si Jeremy, humagulgol siya sa dibdib niya. Tumingin siya kay Madeline, kitang-kita ang katusuhan at kasamaan sa kanyang mukha. Sa tabi nila, tuwang-tuwa si Eloise. Pagkatapos nito, tumingin siya ng masama kay Madeline. Muntik nang mailabas ni Madeline ang lahat ng paghihirap at sakit na nararamdaman niya. Kaya naman, umalis na lamang siya. Napansin ni Jeremy na paalis na si Madeline. Dahan-dahan niyang tinul
Pagkasabi niya nun, tila nagyelo ang mahamis na mukha ni Jeremy. Tumingin siya ng masama kay Madeline. "Madeline, anong sinabi mo? Anong ibig sabihin nito?" Noong maisip niya na malapit na siyang mamatay at nang maalala niya ang nakakatawa niyang hiling na pinanghawakan niya ng mahigit sampung taon, namula ang mga mata ni Madeline habang nakangiti siya kay Jeremy. "Ang ibig kong sabihin, hindi ako papayag na makuha ng peke na p*tang si Meredith ang gusto niya. Kahit na mamatay ako, dadalhin ko sa hukay yung pagiging Mrs. Whitman!" Nanlaki ang namumulang mga mata ni Madeline, tumulo ang mga luha niya kahit na sinubukan niyang pigilan ang mga ito. "Jeremy, kahit na pandirihan mo ako at ayawan, hinding-hindi kita hihiwalayan!" Nakaramdam ng matinding sakit sa kanyang puso si Madeline pagkatapos niyang sabihin yun. Binuhos niya ang lahat ng pagmamahal niya para kay Jeremy. Nagsimula ito dahil sa pag-ibig, at ngayon, matatapos din ito dahil sa pag-ibig. Ngayon, hindi na nila mahal
Nanlaki ang mga mata ni Madeline. "Bakit mo nasabi yan?" Malungkot na tumingin sa kanya si Felipe. Pagkatapos, bahagya niyang binuka ang kanyang bibig bago niya pigilan ang kanyang sarili na sabihin ang mga gusto niyang sabihin. "Wala lang. Nanghihinayang lang ako." Nanghihinayang? Pakiramdam ni Madeline na parang may mali, ngunit hindi na siya nagtanong pa. Sasabihin din niya ang mga gusto niyang sabihin sa tamang panahon. Baka mainis lang si Felipe kapag nagtanong pa siya. Bandang huli, binuksan niya ang pinto at inimbitahang pumasok si Felipe. "Narinig ko ang nangyari kay Brittany. Naniniwala ako na wala kang kinalaman sa nangyari. Hindi ka masamang tao." Natuwa si Madeline dahil lagi siyang pinagkakatiwalaan ni Felipe. Uminom ng mainit na tsaa si Felipe at tumingin sa namumutlang mukha ni Madeline. "Hahawakan ko muna ang resignation letter mo. Pwede kang bumalik sa trabaho kahit kailan mo gusto." "Salamat sa tiwala at kabutihan mo, Mr. Whitman. Pero, sa tingin k
Si Gina, na nakatayo sa tapat ng pinto, ay nakita ang eksenang ito at papasok na sana nang bigla siyang pigilan ng kanyang asawa.“Huwag ka nang gumawa ng gulo. Gusto mo ba talagang maging binata ang anak mo sa buong buhay niya?”“Sino bang nagsabing gagawa ako ng gulo? Sasabihin ko sa kanila na pumapayag na ako sa kasal na ito, okay?”Nabigla ang asawa niya. “Pumapayag ka na dito?” Sasagot na sana si Gina nang sa sulok ng mga mata niya, bigla niyang napansin ang mga ilaw sa silid. Nasundan ito ng mga hiyaw at palakpakan mula sa loob.Inalis ni Ava ang kanyang sarili sa pagkakayakap ni Daniel. Nagulat siyang makita si Madeline at Jeremy, ang mga magulang niya, at maging si Tom at Maisie na dahan-dahang lumalapit sa kanila nang nakangiti.Tulalang napatitig si Ava kay Madeline. Pagkatapos, doon lang niya naunawaan na nagsabwatan ang lahat ng mga ito para ihanda ito.Siya lamang at ang mga magulang ni Daniel ang hindi nakakaalam.Hindi kailanman binalak ni Daniel na iwan siya. G
Nang marinig ito, dahan-dahang napahinto si Gina. Hindi niya inakalang may respeto pa rin sa kanya si Ava kahit paano sa puso nito. Nagulat talaga siya dito.Ngunit narinig niya kaagad si Madeline na nagsasalita para kay Ava, “Ava, ginalang mo sila, pero kailanman ba ginalang ka nila? Dapat ginagalang niyo ang isa’t isa.”“Pero si Danny ay mananatiling anak nila. Kapag nagpumilit kami ni Dan na ikasal, hindi matutuwa dito ang mga magulang niya sa buong buhay nila,” sinabi ni Ava nang walang magawa. “Ayaw ko talagang maipit si Dan sa bagay na ito.”“Pero Ava…” “Maddie, ‘wag mo akong suyuin. Alam mo dapat na kapag mahal mo talaga ang isang tao, hindi mo kailangang manatili kasama nila. Hangga’t ligtas sila, malusog, at masaya, sapat na ‘yun diba?” Mayroong ngiti ng ginhawa sa mukha ni Ava na parang huli na ang desisyon niya sa puso niya.Gusto pa siyang kumbinsihin ni Madeline, ngunit mukhang wala siyang pwedeng gawin sa sandaling ito.“Ava, aalis ka na pala? Titigil ka na b
Ang mga magulang ni Daniel, na palihim na pinagmamasdan si Ava mula sa malayo, ay unti-unting nabahala sa loob ng kotse.“Hmph, ang kapal naman niyang sabihing may malalim siyang relasyon kay Dan? Ang tagal na at hindi niya pa rin alam kung saan nagpunta si Dan,” umirap si Gina at nagreklamo.Tiningnan ng tatay ni Daniel si Gina. “Huwag kang masyadong mapanlait. Sa ngayon, ang pinakamagalaga ay mahanap natin si Dan. Hindi masamang tao si Ava. Noong una, ayaw mo sa kanya kasi wala siyang magulang, pera, at kapangyarihan. Ngayon, buhay pa at maayos ang mga magulang niya, ang nanay niya ay sobrang yaman, at ang tatay niya ay isang doktor at propesor. Ano pa bang kinaiinisan mo? Gusto mo ba talagang manatiling binata ang anak mo sa buong buhay niya?”Hindi natuwa si Gina nang magreklamo ang kanyang asawa tungkol sa kanya.“Hindi ba tumanggi ka rin noong una? Pumayag ako sa relasyon nila pagkatapos noon, pero tumanggi ang tatay mo at piniling isalba ang kanyang reputasyon. Bakit mo ako
Pagkatapos basahin ni Old Master Graham ang mensahe ni Daniel, nanlaki ang mata niya sa sobrang galit.‘Kalalabas lang niya ng ospital at tumakas siya para sa isang babae?‘Sinabi niya pang kung hindi niya mapapakasalan ang babaeng ‘yun, hindi siya ikakasal?’Hindi hahayaan ni Old Master Graham na mangyari ito.Ngunit nang maisip niya ito, nabahala pa rin siya.Kapag talagang hindi ikinasal si Daniel dahil dito, hindi ba ito na ang magiging katapusan ng Graham family?‘Hindi ko dapat hayaang mangyari ito.’Paglabas ni Ava, hinanap niya si Daniel sa mga lugar na naiisip niya. Ngunit pagkatapos niyang gugulin ang buong umaga sa paghahanap, hindi pa rin niya mahanap si Daniel. Sinubukan niyang tawagan si Daniel, at kahit na kumonekta ang tawag, lagi itong hindi sinasagot.Paglipas ng oras, napagod nang sobra si Ava. Umupo siya sa kanyang bangko sa tabi ng kalsada at pinagmasdan ang mga taong dumadaan. Pagkatapos, isang matinding pagkatuliro ang naramdaman niya.‘Dan, napagpasya
“Uuwi na ako!”Tumakbo pabalik si Gina. Pagkatapos, bigla siyang lumingon at pinigilan si Ava na susunod na sa kanya.“‘Wag kang susunod sa akin! Hindi ka tanggap sa pamamahay namin.”Sa kabila ng babala ni Gina, hindi mapigilan ni Ava na hanapin si Daniel. Hindi niya alam kung anong nangyayari. Paanong biglang nakaalis nang mag-isa si Daniel? Malinaw na nasa coma siya sa ospital. Hindi siya gumising sa mga araw na iyon. Habang papunta doon, tinawagan ni Ava si Daniel, ngunit hindi sumagot si Daniel.Hindi alam ni Ava kung dala ba ni Daniel ang phone niya, ngunit sa madaling salita, hindi niya ito makausap.Gustong-gusto niyang tumayo sa harapan ni Daniel ngayon na, ngunit mabagal ang daloy ng trapiko.Nang masundan ni Ava si Gina sa pintuan ng Graham Manor, narinig niya ang malakas na boses ni Gina. “Ano? Nawawala si Dan? Saan siya nagpunta? D-Diba kagigising lang niya? Anong nangyayari?”“Tingnan mo ito at malalaman mo kung anong nangyayari.” mukhang may pinagagalitan ang
Natulala sandali si Ava sa ward na walang laman. Pagkatapos, nahimasmasan siya at kaagad niyang hinanap si Daniel.Ngunit pagkatapos maghanap nang matagal, hindi nahanap ni Ava si Daniel, kaya nabahala siya.Sa sandaling ito, dumating rin si Gina.Nakita niyang walang laman ang ward, at si Daniel na dapat na nakahiga sa kama ay naglaho.“Anong nangyayari? Nasaan si Dan? Inilayo ba ng doktor si Dana?” tumingin si Gina kay Ava at nagtanong nang mukhang naiinis. Sanay na si Ava sa ugali ni Gina, kaya hindi na siya nakipagtalo pa kay Gina. Sa halip, sumagot siya, “Gusto ko ring malaman.”“Paanong hindi mo alam? Nauna kang dumating sa akin.” “Wala na sa ward si Dan pagdating ko,” sinabi ni Ava at tumalikod. “Pupunta ako sa nurse station para magtanong.”“Sandali.” Hinablot ni Gina si Ava, habang ang kanyang mukha ay nagdidilim.“Ava, sasabihin ko sa’yo. Ang dami nang pinagdusahan ni Dan dahil sa’yo. Dahil sa’yo, nakulong si Naya at ang kanyang nanay. Malinaw na hindi ka nababag
Dahil ito ang naiiisip ni Julie, naipakita nitong isa siyang makatwirang tao.“Lily.” lumapit si Julie kay Lillian at umupo, binigyan ito ng maamong pagbati. “Lily, gustong-gusto talaga kita. Hiling ko na sana palagi kang masaya, at hiling ko na sana makapagsalita ka na.” Magaling umunawa si Lillian. Ngumiti siya nang malambing at tumango nang maigi, ipinapakitang tinatanggap niya ang basbas ni Julie. Tumayo si Julie at hinarap si Fabian. Sa ngayon, mas matindi na ang paghanga sa mga mata niya at nabawasan na ang pagpupumilit niya noon.Kung may gusto ang isang tao, hindi nito kailangang magpumilit lagi para dito.Hindi na nagsalita pa si Julie at nginitian na lamang si Fabian.Hindi na rin nagsalita pa si Fabian. Yumuko siya at kinarga si Lillian. Bago tumalikod, binigyan niya si Julie ng isang maamong ngiti.“Ms. Charles, pwede ka pa ring lumapit sa akin kung kailangan mo ng tulong sa susunod. Kahit anong mangyari, may utang na loob pa rin ako sa’yo.” Ngumiti si Julie at u
"Narinig ko," diretsong pag-amin ni Fabian. Inisip ni Julie ay mahihiya siya dahil dito, pero hindi niya alam kung bakit kalmado pa rin siya. Kahit na ganoon, bahagya pa rin siyang nahiya. Para hindi mahiya si Julie, ngumiti si Fabian at nagsabing, "Gusto kitang tulungan na makaalis sa sitwasyong iyon, Ms. Charles, pero ayaw kong lumagpas sa limitasyon ko. At saka hindi ko inasahan na may kumuha ng video at pinakalat ito sa internet. Nagdala kami sa'yo ng maraming problema. Pasensya na talaga." Huminto si Fabian sa pagsasalita, pagkatapos ay malambing na tumingin kay Lillian. "Pero Ms. Charles, wag kang mag-alala, hindi na mangyayari ang ganitong problema sa hinaharap." Sandaling napahinto si Julie nang marinig niya ang mga salitang iyon, at sa hindi maipaliwanag na paraan, nakaramdam siya ng malakas na pakiramdam ng kawalan na nagmumula sa kailaliman ng puso niya. Nagdududa siyang tinignan si Fabian, at gayon na nga, nalungkot siya sa mga kasunod na salitang narinig niya.
Ang eksena ng paggawa ng gulo ni Mr. Martinez at ang pagligtas ni Fabian kay Lillian sa dulo ay nakuhanan lahat at pinakalat sa internet. Medyo may konsensya pa ang taong ito at tinakpan ang mukha ni Lillian, ngunit malinaw na nakikita ang anyo ni Fabian sa video. Nakilala ni Patty ang tao sa video biglang si Fabian sa isang tingin. Pagkatapos makita ang mga komento sa ibaba, mas lalong kinabahan si Patty. "Julie, paano kang nagkagusto sa isang single father?" Kumunot ang noo ni Julie. "Oo, hindi ko to itatanggi. May gusto nga ako kay Mr. Johnson." "Ano?" "Tsk tsk… Julie, gusto mo ba talaga ang single father na'to?" Napakatuso ng mga mata ni Mrs. Gill. "May nag-ungkat ng lahat ng impormasyon niya, at lumabas na ang lalaking ito ay ang nakababatang kapatid ni Yorick. Noon, gumawa ng lahat ng klase ng gulo si Yorick at ginawa ang kahit na anong gusto niya sa F Country. Ang kapatid niyang babae, si Lana, ay kilala ring masama sa circle natin." "Ano? Nakababatang kapatid si