Pagkatapos na isuot ni Madeline nang nagmamadali ang kanyang damit at naglinis, sumugod siya pababa. Nang nasa harap na pinto na siya, nakita niya si Jeremy na nakatayo sa bakuran. Nakasuot ito ng isang coat, at ang preskong kulay abong maikling buhok niya ay pumapagaspas sa hangin. Sa kabilang banda, ang kanyang nakangiting dilaw na mata ay nakatingin sa tulalang-tulala na Jackson. "Daddy?" Suot ni Jackson ang kanyang backpack nang tumakbo siya patungo kay Jeremy sa gulat at tuwa. Yumuko si Jeremy at dinampot si Jackson. "Daddy!.ikaw yan! Nakauwi ka na sa wakas!" Nanlaki ang magagandang mata ni Jackson. Sa kabila ng pagbabago ng itsura ni Jeremy, di man lang nagduda si Jackson. Ito ay ang daddy niya! Tinignan ni Jeremy ang kanyang anak at ngumiti. "Namiss mo ba ako?" "Syempre!" Sumagot si Jackson nang walang-alinlangan. "Bumaha ang saya sa gwapo nitong mukha. "Namiss ka din ni Lily." Sinabi ni Jackson habang tinuturo si Lilian na naglalakad palapit sa kanila. Nguni
Mukhang interesado si Jeremy sa kanyang anak kaya nagsimula siyang pumasok sa bahay. "Sandali." Pinigilan siya ni Madeline. Huminto si Jeremy sa paglalakad at nakita niya si Madeline na lumapit sa kanya nang malagim ang mukha. Inabot niya si Lilian kay Karen. "Mom, pwede bang dalhin mo kami ni Lily at Jack sa loob? May sasabihin ako sa'yo Jeremy." May naramdamang kakaiba si Karen sa paligid. Nag-aalala siya na baka mag-away si Madeline at Jeremy kaya pinaalalahanan niya sila. "Mag-usap dapat kayong dalawa. Kahit anong mangyari, mag-asawa pa rin kayo." 'Mag-asawa. 'Siguro. 'Mag-asawa, pero asawa na siya ng iba ngayon.' "Jeremy, bakit di mo pinansin si Lily?" Sinubukang itanong ni Madeline nang kalmado. "Binalewala mo na si Lily noong nakaraang espiya ka pa at sinusubukang pasayahin si Lana. "Kahit na bata pa siya, may damdamin pa rin siya at nalulungkot din. Pero sa kabila ng lahat ng ito, gusto ka pa rin niya. Bakit mo siya sinasaktan nang ganito? Anak natin siya."
"Tinatawag mo siyang 'Rye' nang matamis at malambing." Tinignan ni Madeline ang mata nito nang matapang. "Oo, tinatawag ko siyang Rye kasi tingin ko isa ko siyang matalik na kaibigan. "Noon, umalis ka nang walang pasabi at ayaw pang makipagkita sa akin bago ako iabot sa kanya. Naisip mo ba kung anong mararamdaman ko doon?" Nang sabihin niya ito, namula ang mata ni Madeline. Nagsimula siyang umiyak. "Noong wala ka dito, siya ang nag-aalaga sa akin at sa mga bata. Di niya ako hiningian ng kahit anong kapalit. Sinabi niya pa na kapag bumalik ka, hihiwalayan niya ako." "Jeremy, di mo karibal si Rye kaya wag kang masyadong mag-alala." Pinagaan ni Madeline ang nasa isipan ni Madeline. Pagkatapos marinig ng lalaki ang sinabi niya, unti-unting nawala ang lamig sa mata nito. Binitiwan niya si Madeline at hinawakan ito nang marahan. "Eveline, mamahalin mo pa rin ba ako kahit iba na ako?" Naramdaman ni Madeline na may kakaiba kay Jeremy pero hindi siya nagdalawang-isip na ipanatag
Nanggigil siya at gustong tipunin ang mga kaibigan niya para turuan ng leksyon si Jackson. Pero bago pa siya makapagsalita, naramdaman niyang may humawak sa kanya sa kwelyo. Kaagad pagkatapos nito, nakabitin na siya sa ere. Namutla ang mukha niya sa takot nang magsimula siyang pumadyak. Nang itaas niya ang tingin niya nakita niya ang isang nakakatakot at madilim na mukha. "S-Sino ka?" "Humingi ka ng tawad sa babaeng ito ngayon na. Kung hindi itatapon kita sa dagat pars ipakain sa mga isda," Banta ni Fabian. Di siya nagbibiro. Nanliit ang bata at naihi sa nakakatakot na tingin ni Fabian. Tinignan ni Fabian ang paa ng bata, tapos ibinato niya ito sa harapan ni Lilian. "Humingi ka ng tawad." "G-Gagawin ko! Gagawin no ito ngayon na!" Nautal ang batang lalaki at humingi kay tawad nang paulit-ulit. Tinignan ni Fabian ang kaibigan ng bata at kaagad nilang naunawaan. Tapos lumapit sila at nagsimula ring humingi ng tawad kay Lilian. Tumayo si Lilian sa likod ni Jackson. Tinignan
Kakadampot lang ni Ryan ng isang baso ng tubig nang marinig niya ito. Nabitin sa ere ang kanyang kamay. Mayroong maliit na ngiti sa kanyang gwapo at eleganteng mukha. "Jeremy, sa tingin ko nagkakamali ka ng pagkakaintindi." "Ganun ba?" Makahulugang ngiti ni Jeremy. Mayroong madilim na alon sa ilalim ng kanyang mga mata. "Kung ayaw mong magkamali ako ng intindi, ibalik mo sa'kin ang asawa ko." Naintindihan ni Ryan ang sinasabi ni Jeremy. Pagkatapos ay uminom siya ng tubig. "Kahit na sobrang nagbago ang itsura mo, mapang-angkin at arogante ka pa rin." "Isa ka rin sa mga dahilan kung bakit ako nagkaganito," sumbat ni Jeremy. Nanigas ang ngiti ni Ryan. "Sa tingin ko marami ka nang nalalaman. Pero, sa tingin ko hindi mo pa nakukuha ang lahat ng impormasyon. Mayroong mga bagay na hindi mo malalaman." Tinaas ni Jeremy ang kanyang kilay. Nang magsasalita sana siya ay bumalik si Madeline. "Anong pinag-uusapan ninyo?" Ngumiti si Madeline at nagtanong. Pagkatapos, naglakad siya sa k
Tiniis ni Madeline ang sakit sa kanyang pulso at kalmadong nagsabi, "Anong problema, Jeremy? Ako to, si Linnie." Linnie.Lumipad ang pangalan ng iyon sa tainga ni Jeremy papunta sa kanyang puso. Nawala ang kasamaan sa kanyang mga mata habang ang kanyang madidilim na mata ay naging maliwanag. Para bang napansin niya lang ngayon na hawak niya nang mahigpit si Madeline. Mabilis siyang bumitaw at hinaplos ang kanyang pulso. "Nasaktan ba kita?" Umiling si Madeline. "Hindi. Pero Jeremy, bakit ganyan ang reaksyon mo? Anong nangyari sa'yo nung nawala ka?" Nanatiling tahimik si Jeremy, nakakunot nang maigi ang kanyang noo. Ngunit wala siyang sinabi. Sa halip, inapakan niya lang ang accelerator at nagpatuloy na nagmaneho. 'Anong nangyari sa'kin noong nawala ako?' tahimik niyang tanong sa kanyang sarili. Para lang mabuhay at makabalik na kanya, kailangan niyang magdusa nang matindi. Maaga pa nang makabalik sila sa Whitman Manor. Nakaupo sina Lilian at Jackson sa rug malapit sa
Sinabi ito ni Madeline para seryosohin ni Lilian ang isyu na si Jeremy ang tunay niyang ama. Syempre, maganda kung magagawa niyang pasalitain si Lilian. "Lily, naiintindihan mo ba ang sinasabi ko?" Pasensyosong tanong ni Madeline. Kinurap ni Lilian ang kanyang malalaking mga mata na para bang naintindihan niya ito. Pagkatapos, pinadyak niya ang kanyang maiikling mga binti at naglakad pabalik sa sala. Tinignan niya si Jeremy, nasasalamin sa kanyang maliliwanag na mata ang anyo ni Jeremy. "Lily, ang handsome mister ang tunay mong ama." Inulit ito ni Madeline. Hindi niya alam kung naintindihan siya ni Lilian pero kahit papaano ay nakakita siya ng isang kislap sa mga mata ng batang babae. Siguro para makapagsalitang muli si Lilian at pagalingin ang kanyang trauma, baka kailangan niya ng higit pa sa counseling. Pagkatapos bumalik ng mga bata sa kanilang mga kwarto ay ganoon rin ang ginawa nina Madeline at Jeremy. Nagpunta sa banyo si Jeremy para makinig habang hinahanda n
"Jeremy, kahit hindi ko alam ang pinadaan mo sa nagdaang anim na buwan, alam ko na nahirapan ka. Pero, hinihiling ko rin na sana maniwala ka sa'kin. Walang ibang lalaki sa puso ko maliban sa'yo." Hinigpitan ni Madeline ang kanyang yakap. Kahit na wala siyang sinabi, alam niya na narinig ng lalaki ang kanyang sinabi. Kinabukasan ay nagising nang maaga si Madeline. Naghanda siya ng agahan at mga baon para sa mga anak niya bago sila ipahatid sa eskwelahan. Pagkatapos nito, pumunta siya sa kusina para maghanda ng pagkain para kay Jeremy. Nakatanggap si Madeline ng tawag mula kay Ryan nang matapos siyang kumain ng agahan. Sinabihan siya nito na makipagkita sa opisina ng abogado sa susunod na kalahating oras. Nang tinanong niya si Jeremy kung gusto niya siyang samahan, nagkataon na may kausap siya sa phone. Sinabi niya sa kanya na may nangyari sa opisina. Kaya mag-isang nagpunta si Madeline sa opisina ng abogado. Sa daan niya papunta roon, hindi niya mapigilang mapuno ng kakatuwa