Itinikom niya ang kanyang labi at sinabi nang nanlalandi. Inalis ni Jeremy ang nasa isipan niya at nakita ang umaasang mukha ni Lana. Nangako siya dito at sinabing, "Lana, ipinapangako ko sa'yo na bukas ang araw na hindi mo malilimutan sa buong buhay mo." Matapos matanggap ang sagot na ito, pakiramdam ni Lana na parang nanggaling siya sa langit. Masayang lumipad ang kanyang puso. Sa sandaling ito, nasa Whitman Manor pa rin si Madeline. Mukhang masama ang timpla ni Lilian at Jackson at nahuhulaan ni Madeline kung bakit malungkot ang magkapatid. Ito ay dahil di pa rin nila maalis sa kanilang isipan ang pagiging masungit ni Jeremy sa kanila kanina. Ganoon din sa kanya. Di nagtagal, dumating si Ryan sa Whitman Manor. Sinabi ni Madeline na masama ang timpla ni Jackson at Lilian kaya nakiusap siya kung pwede bang samahan niya muna ang mga ito. Napakadaling kausap ni Ryan at sinabi nito kay Madeline na pwede niyang samahan ang mga bata sa lugar ng Whitman. Mabuting bagay ito
Tinignan ni Madeline ang bagay na iniabot ni Ava. Isa itong larawan nilang dalawa noong araw na nakapagtapos sila ng kolehiyo. Ang dalawang babae sa larawan ay may parehong magagandang ngiti. Ang saya na naramdaman nilang dalawa noong araw na iyon ay parang kahapon lang ito nangyari, ngunit sa isang iglap, pito o walong taon na pala ang nakalipas. "Maddie, nakikilala mo ba kung sino pa yung nasa picture?" Nang bigla itong itanong ni Ava, tinignan ito ni Madeline at nakita ang isang pamilyar na mukha sa madla sa itaas na kaliwang bahagi ng larawan. "Noong inaayos ko ang mga gamit ko kanina, nakita ko ang larawang ito. Bago ito, di ako naniniwalang minahal ka talaga ni Jeremy. Pero Maddie, naniniwala na ako." Mula sa tono ni Ava, naririnig ni Madeline na talagang pinakawalan na nito ang galit niya kay Jeremy. Bilang pinakamalapit na kaibigan ni Madeline, noon pa kinamumuhian ni Ava si Jeremy. Kahit na di na kinamumuhian ni Madeline si Jeremy, sa ginawa nito noong una, kinam
Ibinulong niya ang pangalan ni Madeline, hinaplos ang mukha nito sa larawan at umubo nang malakas. Kaagad siyang uminom ng painkiller pero di pa rin niya mapigilan ang lasa ng dugo na nagmumula sa kanyang lalamunan. Pinunasan ni Jeremy ang dugo mula sa kanyang labi gamit ng isang tissue at tinignan ang mantsa ng dugo. Isa itong madilim na kayumanggi at di ito mukhang normal na sariwang dugo. Bukod pa riyan, mayroon isang matinding sakit sa kanyang puso at ang daliri niya ay kusang nanginginig. Sa sandaling umabot sa huling bahagi ang lason na gawa ni Adam, di lang nito papahirapan ang katawan ng tao, ngunit papahirapan din nito ang pag-iisip ng tao. Pinalipas ni Jeremy ang gabi sa kwarto ng opisina. Sa sandaling bumangon siya kinabukasan, nakatanggao siya ng tawag mula kay Lana. Matapos makalabas ng ospital ng babae, kaagad at masigla nitong sinabi kay Jeremy na gusto nitong sumama siya para makipagkasundo. Ang totoo ay gusto talaga ni Jeremy na mag-isip ng dahilan para
Natulala si Lana at tinitigan ang malamig na mata ni Jeremy. Lumingon siya bigla para tumingin sa pinto, maging ang matabang lalaki. Ilang matatangkad na lalaking naka-suit at leather shors ang lumapit sa kanila nang may asul na badge sa kanilang mga leeg. "Sino kayo? Sinong nagpapasok sa inyo? Di niyo ba nakikitang nakareserba ang kwartong ito? Lumayas kaagad kayo!" Itinaboy sila ni Lana nang naiinis, malinaw na di napapansin ang pagiging seryoso ng sitwasyon. Syempre di umalis ang mga lalaki pero tinignan nang seryoso si Lana. Ang pinunong nakasuot ng itim na suit ay ipinakita ang badge nito kay Lana. "Kasama namin ang Interpol. May pruweba kami na gumagawa ka ng mga ilegal na transaksyon. You have the right to remain silent, but anything you say can be used against you in court. "..." 'Interpol?! 'Ang International Criminal Police Organization?!' Tinignan ni Lana ang mga taong lumitaw sa harapan niya nang hindi makapaniwala habang nagbablangko ang utak niya sa sandali
"..." Halos bumigay ang kanyang kalooban nang marinig niya ang sinabi ni Jeremy. "Hindi! Imposible yan!" Sumigaw siya, di matanggap ang katotohanan na noon pa man ginagamit lang siya ni Jeremy. "Hindi Jeremy. Mahal mo ako. Dinadala ko pa nga ang anak mo. Paano mangyayaring di mo ako mahal?!" Idiniin ni Lana. Ngunit di man lang nabahala si Jeremy. Dumating ang mga tauhan ng IBCI para arestuhin si Lana. Nang makita ang nangyayari naudyok siyang bumunot ng baril mula sa kanyang bag. "Sinong makapal ang mukha ang nagbabalak na arestuhin ako?!" Itinaas niya ang kanyang tingin at tinitigan si Jeremy na kalmadong-kalmado. Unti-unti siyang nasawi. "Jeremy, wag mo akong binibiro. Sinasabi mo ba sa akin na isa kang espiya ng IBCI na ipinadala dito sa Stygian Johnson Gang? Hmph, paano mangyayari yun? Wag mong kalimutan, may lason pa rin sa katawan mo. Kung wala ako, ikaw ay一" "Tingin mo ba talaga mapapasunod mo ako gamit nun?" Sumingit si Jeremy at nagtanong pabalik. Tapos itinaas
Nang sundan ang titig ni Jeremy, lumingon din si Lana para harapin ang pintuan. Ang mukhang nakita niya ay nagpaalala sa kanya ng gabing pinahinto siya ni Jeremy sa pasukan ng pub. Noong gabing iyon mismo, takot na takot siya na baka subukan na naman siyang patayin ni Jeremy. Sa pagkabahala, naisip niyang umalis pero pinigilan siya ni Jeremy. Nanghingi ito sa kanya ng sigarilyo at pumayag pang mag-book ng kwarto nang magkasama. Nagkaroon siya ng maligayang gabi dahil nakuha niya ang puso ng taong gusto niya. Sa susunod na araw noong aalis na sila sa kwarto, nang buksan niya ang pinto, nakita niya ang isang lalaking di kaaya-aya ang kinikilos habang nakatitig sa kanya nang malaswa. Sa sandaling iyon, dahil sobrang saya niya hindi niya ito pinansin. Ngunit sa sandaling ito, ang lalaki noong araw na iyon ay lumitaw ss harapan niya! "Lana, nakita mo na ba nang maayos? Ito ang lalaking nakabuntis sa'yo." "..." Matapos marinig ang paliwanag ni Jeremy at tumingin sa nakakasu
Pinagmasdan ni Jeremy ang grupo ng mga taong paalis na. Saka lamang siya umalis nang mawala ang mga tao sa lugar. Malinaw sa kanya na kahit gumaling pa siya, hindi na siya makakabalik kay Madeline. Paghihiwalayin sila ng pagkamatay ni Eloise at Sean. Hindi madaling malalampasan ng pagmamahalan nila ang pader na iyon. Alam din niya na sa ngayon, walang may kayang gumamot sa lason na ginawa ni Adam. Marahil ay wala ring gamot si Adam para sa lason na ito. Matagal nang nakapagdesisyon si Jeremy. Mag-isa siyang nagpunta sa Whitman Manor, nais niyang magpaalam sa kahuli-hulihang sandali. Kasama ni Madeline ang tatlo niyang anak sa Whitman Manor. Tumingin siya sa oras, at malapit na ang oras para sunduin si Ava sa airport. Sa sandaling ito, may balitang sumulpot sa screen ng phone niya. Pinindot ni Madeline ang balita at tiningnan niya ito. Nakita niya ang ilang video clip na kinunan ng mga tao. Ang lokasyon ay sa isang sikat na restaurant sa gitna ng bayan, at sa video,
Biglang narinig ni Karen ang boses ni Jeremy. Noong sandaling lumingon siya kay Jeremy, mabilis nang dumaan sa tabi niya si Jeremy. Nakarating siya agad sa tabi ni Lillian. Natisod si Lillian at malapit na siyang bumagsak sa sahig. Subalit, nasalo agad ni Jeremy si Lillian. Nagulat ang batang babae. Nang mahimasmasan siya, lumingon siya at tiningnan ang lalaking sumalo sa kanya. Naluluha at puno ng pag-aalala ang mga mata ni Jeremy. Nadudurog ang kanyang puso. "Ayos ka lang ba, Lillian?" Nagtanong siya, nag-aalala siya habang hawak niya ang ulo ng batang babae. Nasaktan siya nang maalala niya kung paano niya binalewala ang anak niya noong madapa ito sa harap niya. Tumingin si Lillian kay Jeremy, ngunit walang salitang lumabas sa kanyang bibig. Walang pagbabago sa kanyang ekspresyon at kumurap lang ang kanyang mga mata. Alam ni Jeremy na dahil ito sa insidenteng naganap noong nakaraan, na naging dahilan ng pagkakaroon ng masamang impresyon sa kanya ni Lillian. Sa mga mat