Kahit patuloy na dumudugo ang sugat, nanatiling kalmado si Logan, hindi man lang kumikibot. Naalala ni Erika kung gaano siya ka-pagod noong una silang nagkita. Ngayon malinaw na—may sugat pala siya noon, pero kumilos siya na parang walang nangyari, maging sa pagiging masigla niya.He had been messing around with her as if nothing was wrong.Mabilis na natutunan ni Erika ang tamang paraan ng pag-aalaga sa sugat matapos ipaliwanag ni Logan kung ano ang gagawin. Maingat niyang itinali ang huling buhol, saka lamang siya nakahinga nang maluwag.It was her first time treating such a serious injury, and her nerves had left her sweating. She looked up at Logan’s sharp features, his face distant and cold despite the playful words he had spoken earlier.Kahit nakaupo, si Logan ay mas matangkad pa rin kay Erika. Ang laki ng kanyang katawan ay nagpapa-ikli ng maliit na tent, at ang pakiramdam ng pressure ay nakaka-overwhelm.Pinagmasdan siya nito nang matagal hanggang sa maramdaman ni Erika ang p
Kinabukasan.Kumakanta ang mga ibon na magkakapareha sa mga sanga, at ang hangin ay puno ng natatanging halimuyak ng mga halaman sa bundok.In her sleep, Erika turned over and fell off the bed.The moment he hit the ground, Erika woke up with a start.Logan!Mabilis siyang tumingin sa paligid. Walang bakas ng lalaki sa maliit na kama, tanging ang zipper ng kurtinang gawa sa tela ng gasa ang bukas.The sound of her fall woke Frida. She raised her hand and opened the curtain between them, looking down at Erika with sleepy eyes. "Are you awake?"Huminga ng maluwag si Erika. Hindi niya alam kung kailan umalis si Logan."Yeah," sagot ni Erika na tila may kaunting kaba.Frida rubbed her eyes and stood up. "I heard a helicopter around 6 a.m. It kept me awake for a while. Where would a helicopter even come from in these mountains?""Who knows," bulong ni Erika. Mahimbing ang tulog niya noon at wala siyang narinig.Erika checked her phone and found two messages from a man, sent around 3:30 a.m
Nang marinig ni Erika ang mga salita ni Lance, biglang nanigas ang kanyang buong katawan, at nagsimulang magmadali ang kanyang isip.Malinaw na hindi siya tinanggihan ni Lance—kung oo, hindi niya sana binanggit nang detalyado ang eksaktong oras.Nang napagtanto niya ang sitwasyon, nagbalik si Erika sa kanyang composure. Hindi na siya nag-abala pang itanggi. "Oo, nakatulog ako nang maayos. Talagang maayos."There was no one else around, and she wasn’t interested in hiding anything anymore. It was the best way to turn down Lance.To her surprise, he didn’t react with any visible emotion. "No wonder Log, who never shows up to these events, came here. I could tell something was up with you two just by the way he looked at you."Nagpatuloy si Lance, "But don’t worry, senior, I don’t mind. I can wait for you."Lumaki ang mga mata ni Erika. "You..."“Because I know Log won’t follow through. If Ms. Larson prefers another member of the Vallejo family, there might be a chance. But if it’s Log…
Pagkatapos basahin ang mensahe, muntik nang mabitawan ni Erika ang kanyang telepono. Hindi ito tulad ng tipikal na tono ni Logan na pabiro; sa halip, pakiramdam niya ay parang may makamandag na ahas na nagtatago sa dilim, nakamasid sa bawat galaw niya, handang umatake kapag may pagkakataon at lunukin siya nang buo.She’d encountered situations like this back in school. Some men, who couldn’t accept her rejection, had spread her number around. Because of this, Erika constantly received disturbing messages and calls, even after reporting it to the police.Para sa mga taong ganito, parang may sobra silang oras o may twisted na kasiyahan sa pag-abala ng ibang tao. Parang nakalulunok ng langaw—nakakadiri at wala siyang magawa.Eventually, she changed her number and limited her social interactions. When she got together with Dylan, these issues gradually disappeared.Ang unang hinala niya ay si Lance, ang taong kilala siya nang mabuti. Pero mukhang imposible iyon; kakatapat lang nito ng dam
Kinuha ni Erika ang card at tini-type ang detalye ng nagpadala sa kanyang phone, pero wala siyang makuhang useful na impormasyon."Tsk, tsk, Rika, sino kaya itong mysterious admirer mo?" pang-aasar ni Frida.Napakunot ang noo ni Erika sa pag-iisip ng stalker. Nagpatuloy sa pang-uusisa si Frida, ngunit nanatiling tahimik si Erika. Kung sasabihin niya kay Frida, tiyak na aabot kay Gio—at posibleng makarating pa kay Logan.Instinctively, gusto niyang panatilihin ang distansya kay Logan."I don’t know." Itinapon ni Erika ang card sa basurahan.Di nagtagal matapos itapon ito, may nag-abot na naman ng isa pang bouquet ng masiglang mga sunflower. Sa card, nakasulat nang bold ang mga salitang:"Ms. Larson, I’m officially pursuing you."Niakap ni Frida ang bouquet na nakangisi pa na parang magnanakaw. "Kilala ko kung sino ‘to! Teacher Larson, grabe ka naman ka-charming."Habang nagbibiro si Frida, isa pang bouquet ang dumating—ngayon naman, mga maliliit na yellow roses na walang kasamang card.
Habang pababa ang eroplano, tumunog ang telepono ni Logan. Nagsimulang magsalita si Erika, punong-puno ng kasabikan, at hindi napigilan ni Logan ang bahagyang ngumiti. Mukhang miss din siya ng batang iyon.The moment he answered, however, the background noise on her end made his face tighten – something was wrong."Mr. Santos, I never expected someone as low as you to still be around." Erika’s voice was calm and steady, betraying no hint of fear.Sinubukan niyang bigyan ng oras si Logan, kaya't sinadya niyang banggitin ang ilang pangalan para mabigyan siya ng babala.Logan glanced at Max. “Check out this Mr. Santos, and send a bodyguard over immediately.”Medyo matatagalan bago siya makalabas sa airport, ngunit patuloy siyang nakikinig sa boses ni Erika, nag-aalala kahit na sinasadyang hinahabaan ni Erika ang usapan kay Mr. Santos.Sa kabila ng kanyang tapang, isa pa rin siyang dalaga, matapang ngunit marupok, at matagal na niyang hinihintay si Logan upang siya’y samahan.How scared m
Ang higpit ng hawak ng lalaki sa panga ni Erika ay unti-unting kumakawala sa kanyang hininga.Her slender neck, so fragile, looked like it could snap with the slightest pressure.He held a twisted blend of hatred and desire for her, but love drew him in even stronger—a love so fierce he wanted to tear her apart.Kulog ang umalingawngaw, niyanig ang lupa.Sa isang kidlat, nagliwanag ang maputlang mukha ni Erika, kita ang tensyon sa kanyang mga mata. Si Mr. Santos, para bang nasa ilalim ng isang mahika, ay dahan-dahang lumapit, ang mga labi halos dumampi sa kanya.This was the woman he had obsessed over for years, the one who drove him to claw his way up from the depths.Ngunit bago pa man dumikit ang kanyang mga labi kay Erika, hinampas ni Erika ang kanyang ulo nang buong lakas.Bang!Kahit si Logan, na mabilis na patungo sa kanya sakay ng kotse, narinig ang tunog ng pagbunggo ng kanilang mga ulo.His heart clenched painfully, but he made no sound, focusing only on getting to her befor
Bumuhos ang ulan kasabay ng malalakas na kulog sa kalangitan. Mahigpit na kumapit si Erika sa tie ni Logan, ibinabaon ang mukha sa kanyang dibdib. Nanginginig siya nang di mapigilan, magulo ang emosyon at kalat ang isip—hindi niya alam ang gagawin o sasabihin. Tanging ang gabing iyon ang naiisip niya: ang kidlat, ang kulog, ang mga puno na gumagalaw sa dilim ng mga poste, parang mga anino ng halimaw na gustong lamunin siya.She remembered Mr. Santos’s ferocious, unrestrained grin as he yanked her ankle, pulling her down. She screamed until her voice went hoarse, but there were no passersby on that stormy night. Her body fell into muddy water, splashing it all over her face."Don't be afraid, I'm here." His voice was low and gentle, calming her frantic nerves.He had rushed over, arriving two minutes before his bodyguards, and found her drenched, her small frame soaked through. Her hair clung to her face, her forehead bruised and swollen, her wide, fearful eyes darting.Napangiwi si Lo
Ang mga karanasan ni Logan sa buhay ay parang isang makapal at kapanapanabik na libro, ngunit wala ni isang kabanata tungkol sa pag-ibig. Ngayon, unti-unti niyang natutuklasan ang kagandahan ng unang pag-ibig.Sa harapan, nagpatugtog ng masiglang kanta si Gio, habang masayang ngumuya si Frida ng potato chips. Samantala, magkahawak ang pinkies nina Logan at Erika. Ang babaeng dati’y pumipigil sa kanyang paglapit, ngayo’y nakakapit sa kanya tulad ng isang baging na nakapulupot sa puno, ang maliliit na daliri’y nakayakap sa kanya, na para bang nagbabalik ang alaala ng mga malalabong gabing iyon.Mabilis na tumatakbo ang sasakyan sa kahabaan ng baybaying kalsada, at ang papalubog na araw ay nagpapasok ng mainit na liwanag sa kanilang magkahawak na mga kamay.May tamis doon, may pahiwatig ng mas higit pa.Ilang araw pa lang ang lumipas mula nang huli niyang nakita si Erika, ngunit lalo itong nagningning. Ang pisngi niya ay may banayad na pamumula sa ilalim ng sinag ng araw, at ang mababang
Pakiramdam ni Erika ay talagang nawawala na siya sa sarili. Simula nang matuklasan niyang si Logan na ang nagiging sandigan niya sa damdamin, hindi niya maiwasang isipin ito nang paulit-ulit.Nabigla siya sa boses ni Frida na nagising sa kanyang pag-iisip. “Rika, may nosebleed ka!”Tumingala si Erika, napatingin sa kanyang repleksyon sa salamin ng tindahan ng swimsuit. Dalawang maliliwanag na linya ng dugo ang umaagos pababa mula sa kanyang ilong.Agad na kumuha ng tissue si Frida para tumulong. “Naku, Rika, iniisip mo ba ang hindi pang-batang bagay?”Hindi pa siya kailanman nakaramdam ng ganitong kahihiyan. Lahat ito ay kasalanan ni Logan. Yung lokong iyon, sadya siyang ginugulo, pinaparamdam sa kanyang kailangan niyang mapansin, tulad ng isang nauuhaw na manlalakbay sa disyerto. Nagpatianod lang siya sa kanyang imahinasyon, iyon lang.Kahit na karaniwan siyang mahiyain, nagawa ni Erika na panatilihing kalmado ang mukha. “May sipon lang ako nitong mga nakaraang araw, baka masyado lan
Umiling si Erika. "Next time na lang."Gusto niyang pag-isipan ang hinaharap kasama si Logan kapag tunay na silang naging malapit at settled na. Ang paggawa ng hakbang na ito ay bihira para sa kanya.Hinatid siya ni Logan sa isang pribadong kwarto. "Magpahinga ka muna rito."Pagpasok ni Dylan, unang napansin niya ang kaunting pagkapukaw sa ayos ni Logan—nakabukas nang bahagya ang kwelyo, mayroong bahagyang pulang marka sa balat. Nakalaylay ang kanyang kurbata, at ang pinaka-kapansin-pansin ay ang "strawberry" mark na iyon.Narinig ni Dylan ang mga tsismis tungkol sa love life ng tiyuhin, ngunit hindi niya alam na may girlfriend pala ito. Iniisip niyang malamang mahirap pigilan ang sarili kapag kasama ang babaeng iyon.Hindi niya inaasahang makita si Logan sa ganitong maselang sandali, lalo na dito sa opisina. Para kay Dylan, si Logan ay palaging modelo ng disiplina at pagiging disente. Sino kaya ang misteryosong babaeng ito?Logan adjusted his tie with calm indifference. "Sit down.""
Hindi alam ni Logan ang gagawin. Ano bang nangyari sa babaeng ito? Ano ba ang nakapagpa-trigger sa'yo? Before he could recover, his private elevator shot up, leaving him behind. Erika slipped from his embrace and strode ahead. The man who was usually so thick-skinned was blushing, though his darker complexion made it less obvious.Napatingin si Erika sa sarili, napansin ang naging impulsive niyang reaksyon. Ngayon na siya na ang presidente ng pamilya Vallejo, hindi na siya pwedeng gumawa ng mga aksyong makakasira sa kanyang reputasyon. Ang sitwasyon niya ay mas komplikado kaysa sa iba. Dati siyang naghirap sa matinding depresyon, pero sa tulong ng ilang taong gamutan, unti-unti siyang nakabangon.Outwardly calm, she barely flinched even if the sky fell. But deep down, her emotions were tightly held back. If the dam ever burst, she knew she’d lose control completely.Habang naglalakad sa corridor, pilit niyang nilulunod ang mga nararamdaman. Pagdating nila sa opisina ng CEO, hindi na
Pagkatapos ipadala ang mensahe, wala pa ring tugon mula sa kabilang linya.Nanlaki ang mga mata ni Erika, puno ng paghanga habang tinitingnan si Frida. “Ate, ang galing mo talaga.”Nakangisi si Frida. “To deal with perverts, you’ve got to out-pervert them by a hundred times. Make them feel as uncomfortable as they make you.”Hindi mapigilang manginig si Erika. “Parang masyado kang natural sa ginagawa mo. Nakakatakot.”The silence from the other side was deafening, as if they had completely vanished. But despite that, Erika still felt unsettled. She knew she wouldn’t rest until she found out who was really behind the harassment.Kung hindi si Mr. Santos, baka si… Lance?Hindi niya ito nakita kamakailan. Nang subtly niyang itanong tungkol dito, sinabi ni Logan na nasa business trip daw si Lance.Sa lunch break, nakatanggap si Erika ng tawag mula kay Maximo, iniimbitahan siyang pumunta sa kompanya para pag-usapan ang arrangements ng playground project.Pagdating niya sa school gate, isan
Sa tahimik na sala, nakaupo ang isang matangkad na lalaki sa leather na sofa, suot ang silk pajamas. Kumislap ang satin fabric na may banayad na liwanag, pinapakalma ang kanyang matipuno at maskulin na aura, binibigyan siya ng isang marangal na anyo.A girl sat on his lap, her fair skin accentuated by her delicate chin and lightly pursed red lips. The two looked perfectly matched.Mainit ang kamay ni Logan habang tinatakpan ang mga mata ni Erika, ang kanyang haplos ay malambing at nakakaakit tulad ng kanyang boses.In this quiet moment, her thoughts began to wander. Even if they couldn’t go any further, just being close to him felt enough to quench her longing.Dahan-dahang iniangat ni Erika ang kanyang kamay at ipinatong ito sa leeg ni Logan, nararamdaman ang lakas ng mga makapal at nakausling ugat sa ilalim ng kanyang mga daliri, isang sensasyong nakabighani sa kanya."Logan, I think..." she started to say, but the housekeeper’s voice cut in from the doorway, “Young Master, it’s urg
Nakataas ang tingin ni Logan, mababa at masidhing titig na tila may tinatagong gutom, parang mabangis na hayop na nakapako ang kagustuhan kay Erika.Habang bumubulong siya, dama ni Erika ang mainit na hininga nito sa kanyang tainga, mabagal at malat na boses, "Baby, what do you want?"Parang napasok siya sa lungga ng isang mabangis na nilalang, kung saan bawat sulok ay may tatak ng kanyang presensya. Maging ang hangin ay mabigat sa kanyang aura, nakakatakot pero nakakaakit, tulad ng pagkakataon nila sa tent noon.Dinilaan niya ang tuyong mga labi, "I..."Sa pagtitig niya sa kanya, napansin niya ang mga natuyong dugo at ang manipis na pawis, patunay ng kanyang hindi mapigilang pagkalalaki. Halos hindi sinasadya, bahagyang lumapit si Erika, "I..."Ngunit biglang narinig ang boses ng isang bata mula sa pasilyo. "Is Teacher Larson really here?"“Oh, my young master, please don’t go in,” sigaw ng butler, bumalik ang katinuan ni Erika.Agad niyang itinulak si Logan palayo at mabilis na tuma
Sa dami ng beses na nasaktan si Logan, tila nasanay na siya sa sakit. Pero walang sakit na mas lalim pa kaysa makita ang mga luha na unti-unting tumulo mula sa mata ni Erika.“It doesn’t hurt,” he rasped, voice rough as he fought to hide the cold fury in his gaze.Kahit halos maghilom na ang mga sugat ni Logan, nag-aalala pa rin si Erika. Ngayon, tila mas malala pa ito dahil sa sariwang dugo na bumalot sa sahig. Mahirap para sa kanya ang makita ito.Logan had faced this senseless punishment because of her. And the one behind it all was Mr. Santos.Nang dumating si Erika, nakita niya kung paano sinikap ni Mr. Santos na ipagtanggol ang sarili, ngunit ang desperasyon niya ay nagtulak sa kanya na saktan si Logan. Lahat ng ito, nasaksihan ni Erika.Lumapit siya kay Symon Santos, na may lihim na damdamin para sa kanya. Malubha ang mga sugat nito at hirap itong bumangon mula sa pagkakahiga. Pero bago pa siya makatayo, hinablot ni Erika ang kwelyo nito at binigyan ng dalawang malakas na sampa
Napalunok si Logan, at gumalaw ang Adam's apple niya habang nanuyo ang kanyang bibig at katawan. Napaisip siya, siguro naman ay walang masama kung magkadikit sila, tama ba?Pero bago pa niya lubusang maisip iyon, kusa nang lumapit siya kay Erika. Halos maabot na niya ang maliit na “isda” nang bumukas ang mga mata ni Erika.Napatitig siya sa kanya nang malabo pa sa antok at nagtanong ng paos na boses, “What are you doing?”Damn it, why is she awake now? Thankfully, Logan’s dark complexion and thick skin kept his flushed face hidden. He quickly grabbed a corner of the blanket, pulling it up with an innocent expression that masked the earlier thoughts in his mind.“Your blanket slipped; I was just covering you up.” Erika gave him a sleepy smile. “You’re so kind.”With that, she drifted back to sleep, a faint smile lingering on her lips, her long eyelashes curling beautifully like a delicate beauty lost in fevered dreams.Napatingala si Logan at napabuntong-hininga. Grabe ang struggle! Tu