Kahit patuloy na dumudugo ang sugat, nanatiling kalmado si Logan, hindi man lang kumikibot. Naalala ni Erika kung gaano siya ka-pagod noong una silang nagkita. Ngayon malinaw na—may sugat pala siya noon, pero kumilos siya na parang walang nangyari, maging sa pagiging masigla niya.He had been messing around with her as if nothing was wrong.Mabilis na natutunan ni Erika ang tamang paraan ng pag-aalaga sa sugat matapos ipaliwanag ni Logan kung ano ang gagawin. Maingat niyang itinali ang huling buhol, saka lamang siya nakahinga nang maluwag.It was her first time treating such a serious injury, and her nerves had left her sweating. She looked up at Logan’s sharp features, his face distant and cold despite the playful words he had spoken earlier.Kahit nakaupo, si Logan ay mas matangkad pa rin kay Erika. Ang laki ng kanyang katawan ay nagpapa-ikli ng maliit na tent, at ang pakiramdam ng pressure ay nakaka-overwhelm.Pinagmasdan siya nito nang matagal hanggang sa maramdaman ni Erika ang p
Kinabukasan.Kumakanta ang mga ibon na magkakapareha sa mga sanga, at ang hangin ay puno ng natatanging halimuyak ng mga halaman sa bundok.In her sleep, Erika turned over and fell off the bed.The moment he hit the ground, Erika woke up with a start.Logan!Mabilis siyang tumingin sa paligid. Walang bakas ng lalaki sa maliit na kama, tanging ang zipper ng kurtinang gawa sa tela ng gasa ang bukas.The sound of her fall woke Frida. She raised her hand and opened the curtain between them, looking down at Erika with sleepy eyes. "Are you awake?"Huminga ng maluwag si Erika. Hindi niya alam kung kailan umalis si Logan."Yeah," sagot ni Erika na tila may kaunting kaba.Frida rubbed her eyes and stood up. "I heard a helicopter around 6 a.m. It kept me awake for a while. Where would a helicopter even come from in these mountains?""Who knows," bulong ni Erika. Mahimbing ang tulog niya noon at wala siyang narinig.Erika checked her phone and found two messages from a man, sent around 3:30 a.m
Nang marinig ni Erika ang mga salita ni Lance, biglang nanigas ang kanyang buong katawan, at nagsimulang magmadali ang kanyang isip.Malinaw na hindi siya tinanggihan ni Lance—kung oo, hindi niya sana binanggit nang detalyado ang eksaktong oras.Nang napagtanto niya ang sitwasyon, nagbalik si Erika sa kanyang composure. Hindi na siya nag-abala pang itanggi. "Oo, nakatulog ako nang maayos. Talagang maayos."There was no one else around, and she wasn’t interested in hiding anything anymore. It was the best way to turn down Lance.To her surprise, he didn’t react with any visible emotion. "No wonder Log, who never shows up to these events, came here. I could tell something was up with you two just by the way he looked at you."Nagpatuloy si Lance, "But don’t worry, senior, I don’t mind. I can wait for you."Lumaki ang mga mata ni Erika. "You..."“Because I know Log won’t follow through. If Ms. Larson prefers another member of the Vallejo family, there might be a chance. But if it’s Log…
Pagkatapos basahin ang mensahe, muntik nang mabitawan ni Erika ang kanyang telepono. Hindi ito tulad ng tipikal na tono ni Logan na pabiro; sa halip, pakiramdam niya ay parang may makamandag na ahas na nagtatago sa dilim, nakamasid sa bawat galaw niya, handang umatake kapag may pagkakataon at lunukin siya nang buo.She’d encountered situations like this back in school. Some men, who couldn’t accept her rejection, had spread her number around. Because of this, Erika constantly received disturbing messages and calls, even after reporting it to the police.Para sa mga taong ganito, parang may sobra silang oras o may twisted na kasiyahan sa pag-abala ng ibang tao. Parang nakalulunok ng langaw—nakakadiri at wala siyang magawa.Eventually, she changed her number and limited her social interactions. When she got together with Dylan, these issues gradually disappeared.Ang unang hinala niya ay si Lance, ang taong kilala siya nang mabuti. Pero mukhang imposible iyon; kakatapat lang nito ng dam
Kinuha ni Erika ang card at tini-type ang detalye ng nagpadala sa kanyang phone, pero wala siyang makuhang useful na impormasyon."Tsk, tsk, Rika, sino kaya itong mysterious admirer mo?" pang-aasar ni Frida.Napakunot ang noo ni Erika sa pag-iisip ng stalker. Nagpatuloy sa pang-uusisa si Frida, ngunit nanatiling tahimik si Erika. Kung sasabihin niya kay Frida, tiyak na aabot kay Gio—at posibleng makarating pa kay Logan.Instinctively, gusto niyang panatilihin ang distansya kay Logan."I don’t know." Itinapon ni Erika ang card sa basurahan.Di nagtagal matapos itapon ito, may nag-abot na naman ng isa pang bouquet ng masiglang mga sunflower. Sa card, nakasulat nang bold ang mga salitang:"Ms. Larson, I’m officially pursuing you."Niakap ni Frida ang bouquet na nakangisi pa na parang magnanakaw. "Kilala ko kung sino ‘to! Teacher Larson, grabe ka naman ka-charming."Habang nagbibiro si Frida, isa pang bouquet ang dumating—ngayon naman, mga maliliit na yellow roses na walang kasamang card.
Habang pababa ang eroplano, tumunog ang telepono ni Logan. Nagsimulang magsalita si Erika, punong-puno ng kasabikan, at hindi napigilan ni Logan ang bahagyang ngumiti. Mukhang miss din siya ng batang iyon.The moment he answered, however, the background noise on her end made his face tighten – something was wrong."Mr. Santos, I never expected someone as low as you to still be around." Erika’s voice was calm and steady, betraying no hint of fear.Sinubukan niyang bigyan ng oras si Logan, kaya't sinadya niyang banggitin ang ilang pangalan para mabigyan siya ng babala.Logan glanced at Max. “Check out this Mr. Santos, and send a bodyguard over immediately.”Medyo matatagalan bago siya makalabas sa airport, ngunit patuloy siyang nakikinig sa boses ni Erika, nag-aalala kahit na sinasadyang hinahabaan ni Erika ang usapan kay Mr. Santos.Sa kabila ng kanyang tapang, isa pa rin siyang dalaga, matapang ngunit marupok, at matagal na niyang hinihintay si Logan upang siya’y samahan.How scared m
Ang higpit ng hawak ng lalaki sa panga ni Erika ay unti-unting kumakawala sa kanyang hininga.Her slender neck, so fragile, looked like it could snap with the slightest pressure.He held a twisted blend of hatred and desire for her, but love drew him in even stronger—a love so fierce he wanted to tear her apart.Kulog ang umalingawngaw, niyanig ang lupa.Sa isang kidlat, nagliwanag ang maputlang mukha ni Erika, kita ang tensyon sa kanyang mga mata. Si Mr. Santos, para bang nasa ilalim ng isang mahika, ay dahan-dahang lumapit, ang mga labi halos dumampi sa kanya.This was the woman he had obsessed over for years, the one who drove him to claw his way up from the depths.Ngunit bago pa man dumikit ang kanyang mga labi kay Erika, hinampas ni Erika ang kanyang ulo nang buong lakas.Bang!Kahit si Logan, na mabilis na patungo sa kanya sakay ng kotse, narinig ang tunog ng pagbunggo ng kanilang mga ulo.His heart clenched painfully, but he made no sound, focusing only on getting to her befor
Bumuhos ang ulan kasabay ng malalakas na kulog sa kalangitan. Mahigpit na kumapit si Erika sa tie ni Logan, ibinabaon ang mukha sa kanyang dibdib. Nanginginig siya nang di mapigilan, magulo ang emosyon at kalat ang isip—hindi niya alam ang gagawin o sasabihin. Tanging ang gabing iyon ang naiisip niya: ang kidlat, ang kulog, ang mga puno na gumagalaw sa dilim ng mga poste, parang mga anino ng halimaw na gustong lamunin siya.She remembered Mr. Santos’s ferocious, unrestrained grin as he yanked her ankle, pulling her down. She screamed until her voice went hoarse, but there were no passersby on that stormy night. Her body fell into muddy water, splashing it all over her face."Don't be afraid, I'm here." His voice was low and gentle, calming her frantic nerves.He had rushed over, arriving two minutes before his bodyguards, and found her drenched, her small frame soaked through. Her hair clung to her face, her forehead bruised and swollen, her wide, fearful eyes darting.Napangiwi si Lo