Chapter 2

Kinabukasan, maagang nagising si Erika upang maghanda sa pagpasok sa trabaho. Matapos niyang maligo ay nagmadali siyang nagbihis ng kanyang uniporme bilang guro. Her hair was tied up high, and the slightly curly ends of her hair passed through an arc in the air.

Agad niyang inasikaso ang activity na gagawin nila ng kapwa guro niya nang araw na iyon nang makarating siya sa school. 

Erika is a teacher in a private catholic kindergarten. Mini-concert ang event nila ngayong araw at required na umattend lahat ng mga magulang ng mga bata kaya naman hindi na niya naitago ang excitement na nararamdaman.

“Teacher Larson, nag-aaway ang mga estudyante mo!” naaalarmang tawag sa kanya ng isa pang guro sa school na iyon.

Agad na nagpanic si Erika. Hindi maaaring masaktan ang mga estudyante niyang mga bata habang nasa puder ito nila dahil kung hindi ay sila ang malalagot sa nakatataas. The children who can attend their school are either rich or noble, at bilang sila ang mga guro, sila ang naatasang magbantay sa mga ito.

Erika hurried to the backstage, where the two little boys were fighting. Zion Vallejo rode on Yosef Florida and punched him with his left hand. Agad na umatungal si Yosef at namula ang buong mukha nito. Although Zion is young, his eyes show a cruelty that should not be seen at this age. Ang dalawang bata na ito ay ang parehong nag-iisang anak sa pamilya Vallejo at Florida kaya naman parehong spoiled at palaging nag-aaway. 

The teachers only dared to stop them verbally, and no one dared to step forward to start a fight.

"That’s enough, Yosef and Zion!” Maawtoridad na sigaw ni Erika sa dalawang bata.

Agad na tumigil ang dalawa sa pagrarambulan at tila ba biglang umamo nang marinig ang boses ni Erika. Mabilis na tinulak ni Yosef si Zion at tumakbo papalapit kay Erika habang humihikbi.

“Teacher Larson… It was Zion’s fault. He hit me here…” humahagulgol nitong sabi at tinuro pa ang kanyang tiyan. “Blow it off for me, Teacher.” 

Napailing na lamang si Erika at  marahas na bumuntong hininga habang sinisipat ang mga gasgas ni Yosef sa braso. Sigurado siyang parehong may mga injury ang dalawang bata at ito na rin ang katapusan ng career niya.

“Alright. Teacher will blow it off, so stop crying. I’m here,” pang-aalo niya kay Yosef at marahang pinunasan ang mga luha nito sa namumulang pisngi niya. 

Nang dumako ang tingin ni Erika kay Zion ay doon niya napansin ang dugo sa gilid ng labi nito. His eyes were staring at her. Tila ba nais din nitong magpaalaga, ngunit nanatili ito sa sulok at nakatanaw lamang sa kanila.

“It’s alright. For now, go with Teacher Frida to change your clothes, okay? I will call your parents,” aniya at sinenyasan si Frida na nasa kanyang gilid na dalhin na si Yosef para mapalitan ng damit.

Gaya ng nakasanayan, siya na naman ang bahalang magpaliwanag nito sa mga magulang ng mga batang ito. Wala naman siyang ibang pagpipilian.

Nilapitan na niya si Zion nang makaalis na si Yosef. Lumuhod siya sa harapan ng batang lalaki at marahang pinunas ang dugo sa gilid ng labi nito.

“It must be very painful, right?" she gently asked the little boy.

Tumalim at sumungit ang mga mata ng batang lalaki at nag-iwas ng tingin sa kanya.

“It doesn’t hurt at all,” nakangusong sinabi nito.

Kinuha ni Erika mula sa kanyang bulsa ang isang cotton ball at betadine saka marahang pinahid iyon sa sugat na nasa gilid ng labi ni Zion. His mouth twitched in pain.

"Still saying it doesn't hurt, huh?" aniya at hinarap sa kanya ang bata. “Tell me, why were you fighting again? Hindi ba’t nag-usap na tayo tungkol sa pakikipag-away?”

Sa buong school ay siya lamang ang may kakayahan na makipag-usap nang ganito kay Zion dahil kabisado na niya ang timpla nito. Mabuti na lang talaga ay mahaba ang kanyang pasensya at kaya niyang ihandle ang ganitong sitwasyon.

Zion lowered his head and murmured, "He said I don't have a mother."

Napansin ni Erika ang nanginginig na mga maliliit na kamay ng bata na tila ba nagpipigil ng kanyang emosyon. Ramdam ni Erika ang pagsikip ng kanyang dibdib dahil sa naramdamang awa.

"That’s why you hurt him?”

Doon na umangat ang tingin sa kanya ng bata. Seryoso at may halong sakit ang pinukol na tingin sa kanya nito.

“I promised you not to bully other kids here, so I replied that I'm not like him who doesn't have a mother and a father. If that's his situation, how is he living now? After I said that to him, he punched me, Teacher. Is it still my fault?" Paliwanag sa kanya ni Zion na agad niyang ikinatigil. Marahil ay kinikimkim lamang ito ng bata sa kanyang dibdib at ngayon lamang lumabas dahil hindi naman ito nagsasalita ng ganon kahaba.

Magsasalita na sana si Erika para bigyan ng leksyon ang bata, ngunit naputol iyon nang bigla siyang tawagin ng kung sino.

“Teacher Larson, Zion’s father is here.”

Dad? Erika thought to herself. Kahit kailan ay hindi pa niya nakikita ang mga magulang ni Zion dahil palaging ang nanny lang nito ang naghahatid at sundo sa bata. Dahil kaya sa event kaya nandito ang dad ni Zion?

“Alright. Did you hear that? Your daddy’s here. It’s fine now,” aniya. Inayos niya ang mukha ni Zion at tuluyan nang tumayo saka hinarap ang ama ng kanyang estudyante.

Walang tingin-tingin na inilahad niya ang kanyang palad sa lalaki at ngumiti nang malawak.

“Good morning, Mr. Vallejo, I’m Zion’s teacher, Erika Larson. May biglaang nangyari lang…”

Before Erika finished her words, she stared at the man coming in against the light. Logan Vallejo was dressed in a black suit and leather shoes, with tight three-dimensional facial features, and sharp eyes, exuding a dignified and distant aura.

Nagpabalik-balik ang tingin ni Logan mula kay Zion at kay Erika nang ilang segundo bago niya tanggapin ang malambot na kamay ng babae. His broad and rough hands held the catkins that he had played with many times.

"Nice to meet you, Teacher Larson,” Logan uttered with his deep and hoarse voice.