Chapter 102

Dinala ni Logan ang first-aid kit, pinutol ang nag-iinit na sandali sa pagitan nila.

Tonight's encounter stirred something intense, but he knew there was still no rush; this flame needed to burn even brighter.

Matiyagang hinintay ni Logan ang tamang pagkakataon—yung oras na hindi na siya tatanggihan ni Erika.

Nakikita niya itong unti-unting bumubukas sa kanya, at ramdam niyang papalapit na ang araw na iyon.

The key was to be patient and not too eager, as pushing her too hard would only scare her off.

Siyempre, ang naging resulta ay sunud-sunod na malamig na paligo sa gabi, isang pagkadismaya na nararamdaman nilang pareho, bagama't sa magkaibang paraan.

Maingat niyang ginamot ang maliit na sugat sa paa nito, "Buti na lang at maliit lang 'to. Bukas, okay na 'yan."

Namamaga ng kaunti ang noo ni Erika, palatandaan ng kung gaano siya kalakas noon.

Logan, nababahala na baka magkaroon siya ng concussion, ay nagtanong, "Are you dizzy? Any nausea or vomiting?"

Tumingin si Erika sa mangkok ng l