Sinundan ni Hiroshi ang salesgirl at sumakay sa kotse papunta sa Building 1 pagkatapos magbayad ng one million dollars para sa booking fee.Nauna na si Marianne at pumunta sa apartment unit sa top floor kasama si Madam Marilyn.Si Madam Marilyn, na nahihiya pa rin sa sobrang kumpiyansa niya kanina lang, ay sinundan si Marianne at hindi mapigilang sabihin, “Miss Marianne, buti na lang, may pananaw ka sa hinaharap. Hindi mo sinundan ang payo ko kanina at binayaran nang maaga ang booking fee. Kung hindi, nabili na ng taong iyon ang apartment unit na ito…”Ngumiti nang bahagya si Marianne at sinabi, “Madam Marilyn, huwag mo iyan sabihin. Wala akong pananaw sa hinaharap. Medyo maingat lang ako. Marahil ay siyamnapu’t siyam sa isang daang beses ay magiging balewala ang pag-iingat ko, pero sa opinyon ko, sulit kung magagamit ang pag-iingat ko kahit isang beses lang.”Tumango nang bahagya si Madam Marilyn. Namangha talaga siya kahit na mayroon siyang kalmadong ekspresyon.Dahil matagal na
Napansin ni Madam Marilyn na hindi man lang tumingin si Marianne sa paligid ng apartment pagkatapos niyang pumasok ngunit tumayo lang siya sa malaking bintana na mula sahig hanggang kisame, kaya hindi niya mapigilan na paalalahanan siya, “Miss Marianne, gusto mo bang tingnan ang layout ng bahay para makatulong ako kung hindi ka kuntento sa kahit ano o kung may gusto kang ayusin.”“Ah, okay…” Natauhan si Marianne at nilibot ang buong apartment kasama si Madam Marilyn.Hindi masyadong malaki ang apartment unit. Mahigit 200 square meters ito na may apat na kwarto, ang isa ay ginawang study room. Bukod dito, may reception hall din sa gilid ng Yaak River. Nagdagdag ang developer ng mga sports equipment sa apartment unit, na maituturing medyo maayos na fitness area, at makikita rin ang tanawin ng ilog mula sa sofa sa sala dahil sa salamin mula sahig hanggang kisame sa pader.Para sa isang mayaman na tagapagmana tulad ni Marianne na sanay sa mga luxury house, ang apartment na ito ay wala k
Sa gabing iyon, pagkatapos maayos ni Marianne ang mga bagong biling kagamitan sa bahay, bumalik siya sa Scarlet Pinnacle Manor kasama si Madam Marilyn.Sobrang saya ni Logan at ng asawa niya nang malaman nila na nakuha si Marianne. Sinabihan niya ang mga tauhan niya na gumawa ng isang maayos na handaan sa bahay bilang pagdiriwang para kay Marianne.Sa sorpresa ni Logan, si Vera, na hindi mahilig sa mga ganitong kaganapan, ay sumali rin nang masaya.Sa hapag-kainan, sinabi ni Logan kay Marianne, “Marianne, kung wala kang ginagawa kapag pumunta ka sa Aurous Hill para magtrabaho sa hinaharap, pwede kang pumunta at tumira sa Scarlet Pinnacle Manor at sabihan si Marilyn na maghanda ng isang malaking kwarto para sayo!”Sinabi nang nagmamadali ni Marianne, “Lord Carrick, sinamahan na ako ni Madam Marilyn para bumili ng isang bahay sa Aurous Hill ngayong hapon, at nagbigay na rin ng apartment ang university para tirahan ko sa hinaharap.”Sinabi ni Logan sa sorpresa, “Bumili ka na ng bahay
Nagpaalam si Marianne kay Logan at sa asawa niya pati na rin kay Vera pagkatapos kumain, at hinatid siya ni Madam Marilyn pabalik sa Thompson First.Biglang nakaramdam ng kaginhawaan si Marianne sa sandaling pumasok siya sa unang bahay na binili niya sa Aurous Hill.Binuksan niya ang bintana ng balkonahe, humiga sa dulo ng kama, at pinanood ang gabing tanawin at mabagal na mga barko sa Yaak River. Agad siyang naging relax habang umiihip sa kanya ang hangin mula sa ilog.May napakagandang tanawin ang top floor, at ang apartment unit na ito ay nasa gilid ng top floor, kaya hindi ito maiistorbo ng mga ingay mula sa mga kapitbahay. Kaya, pakiramdam ni Marianne na mas sulit pa ito.Nakaramdam pa siya ng udyok na manatili sa Aurous Hill ng ilang araw dahil dito.Pero, pagkatapos itong pag-isipan, naramdaman niya na mas mabuting umalis sa Aurous Hill sa lalong madaling panahon pagkatapos pirmahan ang kontrata sa Aurous University. Naisip niya rin na sabihin kay Charlie na nakuha siya ng
Si Elaine, na biglang nagkaroon ng inspirasyon, ay halos napagtanto agad na sobrang taas ng posibilidad na magtagumpay ang ideya na naisip niya.Sikat na sikat na internet celebrity na si Hannah ngayon, at palaging may sampu-sampung libong tao na online sa live broadcast room niya. Minsan, ang dami pa ng viewer sa live broadcast room niya ay umaabot ng dalawampu o tatlumpung libo. Kung masusugpo niya ang ganito katanyag na anchor, siguradong makakakuha siya ng maraming atensyon sa mga viewer.Bukod dito, kahit na hindi makakuha ng mga fans, kita, o benepisyo si Elaine, handa pa rin siyang ibunyag si Hannah.Kahit hindi na banggitin na hindi siya makakakuha ng mga benepisyo, pero kung may magsasabi kay Elaine na magbayad ng 100 thousand dollars kapalit ang pagkasira at kahirapan ni Hannah, siguradong magngangalit si Elaine at maglalabas ng 100 thousand dollars.Ito ay dahil pakiramdam niya na ang ideya niya ay katumbas ng paggawa ng dalawang bagay gamit ang isang kilos at talagang m
Natakot nang sobra si Elaine, at ang unang naisip niya ay tumakbo palayo.Pero, naisip niya na nag iika-ika pa rin siya sa isang binti at hindi niya matatakbuhan silang tatlo kahit anong mangyari.Kung sisigaw siya at tatawagin ang biyenan na lalaki niya para humingi ng tulong ngayon, marahil ay magulat si Hannah, na nagla-live broadcast sa itaas. Kung malalaman ni Hannah na umaaligid siya sa paligid ng villa niya, baka mahulaan ni Hannah ang mga layunin niya. Hindi ba’t mawawalan siya ng pagkakataon na ibunyag siya kung magiging maingat si Hannah sa kanya?Mabilis ang takbo ng isipan ni Elaine, at kumikibot din nang sobra ang mga mata niya.Nang makita ni Jennifer ang pagkibot ng mga mata ni Elaine at kung paanong hindi siya makapagsalita makalipas ang matagal na panahon, umabante siya agad, sinunggaban si Elaine sa kwelyo, at sinampal siya habang sinabi nang galit, “Naiinis ako kapag nakikita ka. Umalis ka sa lugar na ito!”Nagalit at natakot si Elaine pagkatapos sampalin, per
“Hannah Queen?!”Sumimangot agad si Jennifer nang marinig ito at tinanong nang mahigpit, “Paano mababaliktad ng isang tulad niya ang buhay nila? Maaari ba na ginagamit niya ang hitsura niya para makipagtalik sa iba?!”Ngumisi si Elaine at sinabi, “Ibebenta ang katawan niya sa hitsura niya? Ang isang katulad niya?! Tantya ko na ang isang tao na nagbebenta ng katawan na may ganitong hitsura ay makakakuha lang ng dalawang siopao!”Pagkasabi nito, tumingin si Elaine sa paligid at tumingala bago sinabi nang nagmamadali, “Jennifer, hindi ito ang lugar para mag-usap. Pumunta tayo doon at mag-usap. Huwag mong hayaan na marinig tayo ng pamilya Wilson sa itaas!”Kumindat agad si Jennifer sa mga kaibigan niya. Naintindihan agad ito ni Yulia at humakbang para alalayan si Elaine. Mabilis silang naglakad sa dulo ng bakod.Nang makita ni Elaine na hindi na niya kailangan mag-alala na maririnig siya ng pamilya Wilson, pinigilan niya sila at sinabi, “Dito na tayo mag-usap!”Si Jennifer ang unang
Pagkasabi nito, itinaas niya ang isang mangkok ng kanin na hawak niya sa camera at iprinesenta, “Salamat sa nutritional rice cereal company na ito na alam sa paghihirap ng pamilya ko, nagpadala sila ng isang batch ng nutritional rice cereal. Gumaling nang sobra ang asawa ko simula nang kinain niya ang rice cereal na ito.”Nakipagtulungan din si Christopher sa kanya at binuksan ang kanyang bibig para sumigaw habang desperadong itinaas ang kanyang leeg para sa kutsara ng kanin na nasa kamay niya.Mabilis na pinakain ni Hannah ang kanin sa kanya at nagpatuloy, “May limang flavor ang nutritional rice cereal na ito, at pwede mo itong kainin pagkatapos lagyan ng kumukulong tubig. Laman nito ang lahat ng sustansya na kailangan sa katawan ng tao. Magkakaroon ng sapat na nutrisyon ang mga nasa hustong gulang araw-araw sa pag-inom ng tatlong sachet kada araw, at gawa ito sa raw green at organic na materyales. Bukod dito, nagdagdag din sila ng iba’t ibang vitamins, amino acid, at DHA na kailang
Habang umaakyat siya sa Mount Turtle Back at nakita ang ilang tolda at isang dosenang kabataan sa malapit, kumunot nang kaunti ang mga kilay niya.Nakatingin ang mga taong ito sa direksyon kung saan sisikat ang araw, malinaw na gusto itong hangaan. Hindi nagduda si Fleur sa kanila, pero nainis at nadismaya siya nang kaunti dahil masyadong malapit ang mga taong ito sa libingan ng kanyang senior, si Elijah.Ang layunin ng pagbisita niya sa lugar na ito ay para alalahanin ang nakaraan sa libingan ni Elijah, at magsalita nang kaunti mula sa kailaliman ng puso niya sa kanyang senior.Pero, ang posisyon ng mga taong ito ay nasa dalawa o tatlong daang metro lang mula sa libingan ni Elijah, at siguradong makukuha niya ang atensyon nila kung didiretso siya doon. Mahihirapan siyang kausapin ang senior niya dahil dito.Sa sandaling ito, nasulyapan ni Charlie ang isang bata at mature na babae na kalilitaw lang sa malayo. Kayang makita ni Charlie ang hitsura niya gamit ang kanyang pambihirang p
Sa sandaling ito, nang sampung minuto na lang bago sumikat ang araw, nagdagdag ang lahat ng ilang sangay sa bonfire at nagsimulang hintayin ang sandali na sisikat ang araw mula sa likod ng bundok.Makalipas ang halos sampung minuto, ang dating maputlang langit ay nagsimulang lumiwanag ng ginintuang tingkad. Ito ang bakas na malapit nang sumikat ang araw sa abot-tanaw.Habang sabik ang lahat na makita ito, biglang naramdaman ni Charlie na may tao sa malayo na mabilis na papalapit sa lokasyon nila. Dahil nag-aalala siya na madidiskubre siya ni Fleur, sinanay ni Charlie ang mental cultivation method na tinuro sa kanya ni Ruby simula kagabi, mahigpit na kinulong ang sarili niyang Reiki sa loob ng katawan niya.Para sa mga cultivator, ang bawat tao ay parang isang submarine na naglalakbay sa malalim na karagatan, umaasa sa sonar detection para mahanap ang isa’t isa. Gamit ang analohiya na ito, ang isang tao na may mas mataas na cultivation ay parang isang mas advanced na submarine na may
Hindi katagalan, tuluyan nang lumubog ang araw, sinindihan na ng lahat ang bonfire at ang barbecue pit. Dahil naghanda ng sangkap ang lahat at nagdagdag pa si Charlie, medyo marami ang hapunan nila.Bukod dito, bumili rin si Charlie ng maraming wine, kaya mas sumigla ang paligid at atmospera. Sa madaling salita, nagpasya ang lahat na uminom at magsaya sa gabing iyon.Kaya, naglagay si Charlie ng ilang Reiki sa wine. Hindi kaya ng Reiki na palakasin ang katawan nila o gamutin ang mga sakit nila, pero sinisigurado nito na kahit gaano pa karami ang inumin nila sa gabing iyon, hindi man lang sila hihikab.Bukod dito, sa sandaling pumasok ang Reiki sa katawan nila, hindi ito mag-iiwan ng bakas. Kahit na pumunta si Fleur, wala siyang mapapansin.Ang Yorkshire Hill ay matatagpuan sa isang talampas, at medyo malaki ang pagkakaiba ng temperature sa umaga at gabi. Kasam na ang taas ng Mount Turtle Back, bumaba nang sobra ang temperature pagkatapos maggabi. Kaya, umupo ang lahat sa paligid ng
Habang nagsasalita siya, unti-unting naging seryoso ang ekspresyon niya. Sinabi niya, “Leni, mangako tayo sa isa’t isa. Subukan muna nating mabuhay ngayong taon. Kung sa susunod na taon, may mangyaring himala at walang namatay sa atin, pwede kang pumunta sa Oskia at makilala ang mga magulang ko para makuha ang basbas nila. Pagkatapos, pupunta ako sa United States kasama ka.”Si Leni, na kanina pa masaya, ay biglang naging mukhang pagod. Binulong niya, “May apat na buwan pa hanggang sa susunod na taon. Natatakot ako na kahit na hindi ako mamatay sa sandaling iyon, hindi ako makakapunta sa Oskia para makita ka.”Namula ang mga mata ni Shermaine, pero ngumiti siya at sinabi, “Ayos lang. Araw-araw na lang tayo mag-video call. Online na ang lahat ngayon. Kahit ang mga korte ay may hearing sa online. Kung kailangan, pwede na lang tayo kumuha ng isang pari, at pakakasalan kita sa online.”Pinigilan ni Leni ang mga luha niya, tumango nang marahan, at ngumiti habang sinabi, “Okay, deal. Kapa
Hindi inaasahan ni Charlie na habang nagca-camping siya sa mga bundok ng Yorkshire Hill, matatagpuan niya ang dalawang batang pasyente na may cancer. Ang nagpasorpresa sa kanya ay gustong sumali ng dalawang ito sa mga clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical sa Aurous Hill, pero tinanggihan silang dalawa.Ang mas nagpahanga pa sa kanya ay ang taong ito, si Leni, ay kilala pa si Jameson.Habang iniisip ang iba ang tungkol kay Jameson, na dating pinapangunahan ang buong FDA, na kusang umalis at nagsimula ng charity sa Aurous Hill, tinanong nang mausisa ni Charlie si Leni, “Helron, sobrang pamilyar ka ba kay Jameson Smith?”Sumagot nang kalmado si Leni, “Hindi naman. Dahil, bago siya umalis, isa siyang mataas na opisyal sa United States, at ang mga taong nakakausap niya sa FDA ay mga matataas na biopharmaceutical company at mga negosyante sa buong mundo. Ang isang tao tulad ni Jameson ay kahanga-hanga kahit sa mataas na lipunan. Paano magkakaroon ng pagkakataon ang isang ordinaryong
Sinabi ni Shermaine, na nasa gilid, “Hindi naman gano’n. Ang pamamahagi ng mga pwesto para sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical ay hindi base sa kung sino ang may pera at kapangyarihan, ngunit kung sino ang pinaka nangangailangan ng gamot. Ang lahat ng sumali para sa clinical trial ay mga pasyente na may cancer. Halos tatlumpung porsyento sa kanila ang idineklara ng mga doktor na may anim na buwan na lang para mabuhay. May daang-daang pasyente na may advanced pancreatic cancer, at marami sa kanila ay mga bata. Ang mga taong katulad namin na nasa 20s na ay mahihirapan na makakuha ng pwesto.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Shermaine, sumali ka rin ba sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Shermaine at sinabi, “Oo, pero hindi ako napili. Ang pamamaraan ng pagpili ng Apothecary Pharmaceutical ay parang pagkukumpara ng mga paghihirap. Una, ikukumpara nila kung sino ang may pinakamalalang sakit, pagkatapos ay kung sino ang pinakabata, kung sinong pamilya
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na