Higit sa lahat, black-market price na ang presyo ng unipormeng ito sa taas ng patong nila at profit margin na katumbas ng 99.99%.Sa pagkakataong ito, naging seryoso ang tono ng boses ni Charlie, “Mr. Cameron, tignan mo naman. Madalas na nagsusuot ng LV at Hermes ang grupo ng mga taong ito at akala nila nakamamangha sila dahil sa bagay na iyan. Ilang daang libo ang halaga ng bawat damit na may logo ng LV, at ang presyo naman ng isang Hemes bag ay hindi kapani-paniwala. Dahil arogante ang mga taong ito, hindi naman masama kung gagawin nating luxury brand ang Rejuvenating Pill. Ano naman ang laban ng Hermes kumpara sa sportswear natin na nagkakahalaga ng 1.5 million dollars?”Pinagpawisan si Isaac dahil sa hiya.Alam niyang maitim ang budhi ng kanyang young master minsan, pero hindi niya inakalang aabot sa ganitong punto.Kung lalabas ang impormasyong ito sa publiko, sasabihin nilang walang hiya ang management ng Shangri-La.Subalit, alam niyang ganito talaga kumilos si Charlie. Kah
Nang marinig ni Sherry ang mga salita ni Kathleen, kinakabahan siyang nagtanong, “Young Lady, hindi ba mailalantad ang pagkatao mo kung dadalhin mo si Lord Fox para kumain kasama si Charlie Wade?”“Hindi naman iyan ang mangyayari.” Sambit ni Kathleen, “Balak kong imbitahin muna si Claire saka ko sasabihin kay Claire na imbitahan si Charlie Wade. Pagkatapos, direkta kong dadalhin si Lolo para ipakilala sa kanila habang kumakain.”Hindi mapigilang magtanong ni Sherry, “Kung gano’n, sasabihin mo ba kay Charlie Wade kung ano ang relasyon mo kay Lord Fox?”Tumugon si Kathleen, “Simple lang naman. Sasabihin ko na malayo kong kamag-anak si lolo. Matapos ang lahat, malapit naman ang pamilya Jane sa pamilya Fox. Walang magiging problema sa lohika.”Hindi mapigilang magtaka ni Sherry saka siya sumagot, “Young Lady, hindi ko masyadong maunawaan. Bakit gusto mong magkita si Lord Fox at si Charlie Wade? Magkahiwalay naman ang dalawa mong plano at wala naman silang kinalaman sa isa’t isa. Kaya,
Tumango nang marahan si Charlie at tinanong, “Miss Jane, nakahanap ka na siguro ng lugar na matutuluyan mo, tama?”Tumango si Kathleen at sinabi, “Oo. Mananatili ako sa Aurous International Hotel.”Ngumiti si Charlie at sinabi, “Mabuti naman.”Pagkatapos itong sabihin, tumingin si Charlie sa oras at sinabi, “May kailangan pa akong gawin, kaya hindi na kita aabalahin pa, Miss Jane.”Sinabi ni Kathleen nang maunawain, “Mr. Wade, mangyaring mauna ka na at maging abala kung may mga gagawin ka pa.”Pagkasabi nito, biglang idinagdag ni Kathleen, “Mr. Wade, gusto ko kayong imbitahin ni Claire na maghapunan kasama ko kung may oras kayo sa ibang araw. Dahil, maraming araw na tayo magkakilala ngayon, at hindi pa kita napapasalamatan nang maayos para sa tulong na binigay niyo sa akin ni Claire.”Nang marinig ito ni Charlie, naramdaman agad niya na may kahina-hinala sa layunin ni Kathleen.Kaya, hindi niya siya tinanggihan nang direkta. Sa halip, tumango siya at ngumiti habang sinabi, “Sige
Ang masterclass na tinutukoy ni Kelly ay isang high-end training course na pinapangunahan ng Rhode Island School of Design, ang nasa pinaka itaas ng mundo sa larangan ng design. Ito rin ang pinaka-advanced skill class sa buong larangan ng interior design, at kilala ito bilang duyan ng mga top designer sa buong mundo.Ito ay parang Lakeside University na itinayo ng may-ari ng Alibaba dati. Ang mga makakapasok dito ay sobrang makapangyarihan o maaasahang batang entrepreneur sa Oskia.Para sa ganitong uri ng lugar, bukod sa pagkakaroon ng access sa rurok na kaalaman, teknolohiya, at akademya sa industriya, ang ibig sabihin ng pagtapak sa lugar na ito ay magkakaroon ka ng access sa rurok ng pyramid ng industriya. Sa sandaling nagkaroon ka ng access dito, magiging konektado ka sa pinakamagandang resource sa industriya.Sobrang mas mahirap din na makapasok sa masterclass sa Rhode Island School of Design kumpara sa Lakeside University.Bago itinigil ang Lakeside University, pumipili lan
Samantala, naghahanda si Claire na mananghalian sa kumpanya.Dahil maraming opisyal na gawain at negosyo sa kumpanya, karaniwan ay hindi na nag-aabala si Claire na umuwi sa tanghali para kumain. Sa halip, kakain siya ng mga takeout sa kumpanya dahil mahigit isang oras ang matitipid niya dito.Pupulutin na niya sana ang kanyang cellphone at o-order ng pagkain nang makatanggap siya ng tawag mula kay Kathleen.Kaya, pinulot ni Claire ang cellphone at ngumiti habang sinabi, “Miss jane, ano ang utos mo para sa akin?”Sinabi ni Kathleen, “Claire, hindi ba’t matagal ko nang sinabi sa iyo na huwag mo akong tawaging Miss Jane? Tawagin mo na lang akong Kylie.”Tumawa si Claire at sinabi, “Kaibigan kita kapag hindi oras ng trabaho, pero ikaw ang kliyente ko pagdating sa trabaho, kaya, dapat maging magalang ako sa iyo.”Tumawa nang walang magawa si Kathleen at sinabi, “Tanghali na. Oras pa rin ba ng trabaho? Wala ka bang lunch break sa kumpanya mo?”Ipinaliwanag ni Claire, “May lunch break
“Umalis sa Aurous Hill?!”Nang marinig ni Claire ang tanong ni Kathleen, tinanong sa pagkabigla, “Bakit gusto mo akong umalis sa Aurous Hill?”Ngumiti si Kathleen at sinabi, “Dahil gusto ka namin imbitahin ni Kelly na pumunta sa ibang bansa pansamantala.”“Pumunta sa ibang bansa? Ng isang buwan?!” Nang marinig ito ni Claire, mabilis siyang kumaway at sinabi nang hindi akma, “Paano ako magkakaroon ng napakaraming libreng oras? Kailangan ko pang pamahalaan at alagaan ang kumpanya, at kailangan ko rin alagaan ang pamilya ko. Kaya ko itong pilitin at magkaroon ng oras para dito kung tatlo o limang araw lang ako aalis, pero masyadong matagal ang isang buwan, at hindi ko ito magagawa…”May seryosong ekspresyon si Kathleen habang sinabi, “Claire, hindi mo pa ba naririnig na madalas itong sinasabi ng tao? Ang oras ay parang isang bagay na mayroon ang isang babae… kung pipisilin mo ito, mayroon pa rin dito…”Medyo nahiya si Claire, at hinawakan niya ang kanyang noo habang sinabi nang walan
“Pupunahin?” Sinabi nang mapanghamak ni Kelly, “Sa simula pa lang ay binigyan na ako ng awtoridad ng Rhode Island School of Design na magbigay ng isang special quota. Binigay sa akin ang awtoridad na ito, at ako ang magpapasya na ibigay ito sa kahit sinong gusto ko. Kahit hindi na banggitin na hindi sapat ang kwalipikasyon mo, pero kahit na isa itong tao na hindi nag-aral ng design, basta’t ilalagay ko ang impormasyon niya at ipapadala ito sa Rhode Island School of Design, makakasali nang tapat ang taong ito sa masterclass, at walang makakapagsalita ng kahit isang salita tungkol dito!”Pagkatapos itong sabihin, tumingin si Kelly kay Claire at sinabi nang seryoso, “Claire, hindi mo kailangan mag-alala nang sobra. May pagkakataon sa harap mo ngayon, at basta’t itatango mo ang ulo mo, magiging sa iyo ang pagkakataon an ito.”Tinikom ni Claire ang kanyang bibig at tinanong nang medyo nahihirapan, “Kelly… totoo ba ang… sinasabi mo?”Sa sandaling ito, hindi pa rin makapaniwala si Claire s
Lumiwanag agad ang mga mata ni Claire dahil sa mga sinabi ni Kathleen.Bigla siyang napaisip, ‘Kadalasan ay walang mahalagang ginagawa si Charlie sa Aurous Hill. Karaniwan ay tinutulungan niya lang ang ilang kakilala niya para tingnan ang Feng Shui nila, kaya hindi dapat napaka importante…’‘Kung hihilingin ko sa kanya na samahan ako sa United States, siguradong marami siyang oras para gawin ito…’‘Sa ganitong paraan, hindi ko kailangan mag-alala na malayo sa kanya nang napakatagal…’Pagkatapos, inisip ni Claire ang mga magulang niya, at inisip niya nang palihim, ‘Nagkataon na malapit nang pumunta sa Korea si papa para sa exchange activity, at malapit na rin gumaling ang binti ni Mama. Hindi siguro siya magkakaroon ng problema na maging mag-isa sa bahay, at ayon sa ugali ni Mama, magiging mas masaya siya na tumira nang mag-isa sa isang napakalaking bahay.’Nang maisip ito ni Claire, naramdaman niya na ang pagsama ng kanyang asawa, si Charlie, sa United States ang pinakamagandang s
Sa una ay balak ni Charlie na maghapunan kasama ang lolo at lola niya bago pumunta sa Scarlet Pinnacle Manor para makipagkita kay Vera, kaya hindi siya nagmamadali na tanungin si Vera tungkol sa mga tiyak na detalye ng kapalaran ng ascending dragon.Sa kailaliman ng puso niya, nabigla pa rin siya mula sa gulat sa nakaraan ng mga magulang niya.Nang marinig niya mula sa kanyang tito na sinasaliksik ng mga magulang niya ang Preface to the Apocalyptic Book mahigit dalawampung taon na ang nakalipas, nakaramdam si Charlie ng malaking pagbabago sa pananaw niya sa kanyang mga magulang.Hinding-hindi niya inaakala na may malalim na ugnayan ang mga magulang niya pagdating sa cultivation. Bukod dito, hinding-hindi niya inaakala na nakuha ng mga magulang niya ang Preface to the Apocalyptic Book mahigit dalawampung taon na ang nakalipas. Para kay Charlie, ang pagbubunyag na ito ay kasing-lakas ng pagsabog ng isang nuklear.Aksidenteng nakuha ng kanyang ama ang Preface to the Apocalyptic Book,
Ang panimulang bahagi ay karaniwang ang pambungad na impormasyon bago ang pangunahing laman. Kaya, pakiramdam ni Charlie na kung ang libro talaga na nakuha ng kanyang ama dati ay tinatawag na ‘Preface to the Apocalyptic Book’, marahil ay ito nga ang panimulang bahagi sa Apocalyptic Book!Nang maisip ito, tinanong niya nang mabilis, “Uncle, pagkatapos makuha ng aking ama ang libro na ito, ano pa ang mga sinabi o ginawa niya na hindi mo maintindihan o nag-iwan ng malalim na alaala sayo?”Nag-isip saglit si Christian at sinabi, “May sobrang daming kilos ng iyong ama na hindi ko maintindihan. Naghanap siya ng mga sinaunang libro at materyales kung saan-saan at naglakbay pa siya kasama ang iyong ina nang ilang beses, minsan ay ilang buwan pa. Pero sa oras na iyon, akala ko na medyo kakaiba ang isipan ng iyong ama, kaya hindi ko masyadong binigyan ng atensyon kung ano talaga ang ginagawa niya.”Sa puntong ito, biglang may naalala si Christian at sinabi, “Oh, naaalala ko na binanggit nang
Matagal nang alam ng mga Acker na ang benefactor nila at ang benefactor ng pamilya Fox ay ang parehong tao. Pero, nang malaman ni Christian na ang tao sa likod, na may mga mata at tainga kahit saan, ay ang nawawala niyang pamangkin ng dalawampung taon, medyo hindi pa rin siya makapaniwala.Sa sandaling ito, hindi itinago ni Charlie ang kahit ano at sinabi nang kalmado, “Sa araw ng auction para sa Rejuvenating Pill, balak ni Mr. Fox na bilhin ang Rejuvenating Pill. Pero, sinamantala ng kanyang anak ang pagkakataon na kunin ang kapangyarihan mula sa kanya. May ilang koneksyon ako kay Miss Fox, kaya tinulungan ko sila nang kaunti.”Tumango nang magaan si Christian at sinabi, “Hindi ko talaga inaasahan na may pambihirang abilidad ang panganay na pamangkin ko. Ang galing mo talaga!”Si Merlin, na kanina pa tahimik, ay nagsalita, “Christian, huwag mong kalimutan na kahit ang buhay ko ay niligtas ni Mr. Wade.”Natauhan si Christian at sinabi, “Oo, tama. Talagang kahanga-hanga ito! Dati ay
Umiling si Charlie at sinabi, “Lola, kahit na bumalik siya, marahil ay hindi ko siya dalhin para makilala kayo ni Lolo.”Tinanong ni Lady Acker sa pagkalito, “Bakit naman, Charlie? May galit ka pa rin ba sa amin?”Umiling nang bahagya si Charlie at sinabi, “Lola, ang asawa ko… Hindi niya pa rin alam ang totoong pagkakakilanlan ko.”Lumaki ang mga mata ng lahat sa sorpresa. Walang nag-aakla na hindi alam ng asawa ni Charlie ng apat na taon ang totoong pagkakakilanlan niya.Hindi mapigilang itanong ni Lady Acker, “Charlie, apat na taon ka nang kasal kay Charlie ngayon, kaya paanong hindi niya pa rin alam ang pagkakakilanlan mo?”Sinabi ni Charlie na parang sinisisi niya ang sarili niya, “Wala ako ng kahit ano noong pinakasalan niya ako. Nagtatrabaho pa rin ako bilang manggagawa sa isang construction site, nagbubuhat ng mga hollow blocks at semento. Pagkatapos naming ikasal, ikinasal ako sa pamilya nila. Sa mga mata ng mga Wilson, isa lang akong tao na walang edukasyon o totoong kaka
Tumango si Charlie at sinabi, “Lolo, sa totoo lang, pagkatapos maaksidente ng mga magulang ko, inayos ni Stephen na manatili ako sa bahay ampunan, kung saan pinanatiling lihim ang pagkakakilanlan ko.”Hindi mapigilan ni Lord Acker na bumuntong hininga at sabihin, “Mukhang minialiit ko ang mga abilidad ng iyong ama. Natatakot ako na ang ama mo lang ang makakaisip ng napakatapang na kilos sa dilim.”Sa puntong ito, sinabi niya nang sobrang saya, “Iniisip ko dati na marahil ay ang ama mo ang pinakamagaling na batang talento na nakita ko, pero hindi ko inaasahan na ikaw, Charlie, ay malalampasan siya. Kung hindi dahil sa tulong mo, ang lola mo, ang tita at mga tito mo, at ako ay matagal nang namatay.”Sinabi nang seryoso ni Charlie, “Loo, hindi mo kailangan na maging sobrang galang sa akin. Nasa ugat ko rin ang parehong dugo na dumadaloy sa mga Acker, kaya hindi lang ako manonood at walang gagawin para sa mga Acker.”Namula ang mga mata ni Lord Acker, at sinabi niya nang nabubulunan, “
Sobrang saya ng mga miyembro ng pamilya Acker nang malaman nila na pupunta si Charlie para maghapunan. Tuwang-tuwa silang lahat, tila ba ipinagdiriwang nila ang Bagong Taon.Inutusan ni Lady Acker ang mga anak niya na linisin ang lamesa at ayusin ang mga pagkain na dinala ng mga tauhan ni Albert.Patuloy na bumubulong si Lord Acker sa sarili niya, “Magandang araw ngayong araw. Kahit ano pa, iinom ako nang kaunti mamaya pagdating ni Charlie!”Si Lulu, na nasa gilid, at sinabi nang nagmamadali, “Pa, kailan ka lang gumaling nang kaunti, kaya hindi ka dapat uminom.”“Kalokohan!” Sumagot si Lord Acker nang walang pag-aatubili, “Hindi ba’t ang layunin ng paggaling ko ay para lang sa araw na ito? Hindi makatwiran para sa akin na hindi uminom sa napakahalagang okasyon!”Ngumiti si Lady Acker at sinabi, “Hayaan mo ang papa mo na uminom kung gusto niya. Dalawampung taon na kaming umaasa na bumalik ang apong lalaki namin. Kahit nga ako ay gusto rin uminom nang kaunti, lalo na siya.”Mabilis
Samantala, sa marangyang Champs Elys hot spring villa sa Aurous Hill, buong araw na naghintay nang balisa ang mga Acker pero hindi nila nakita si Charlie.Hindi sila makakain o makainom buong araw, gusto lang nilang makita si Charlie sa lalong madaling panahon para makumpirma gamit ang sarili nilang mga mata na ligtas nga siya.Sa oras ng hapunan, dumating at pumasok sa bahay si Albert at ang ilang tao. Pagkatapos pumasok, sinabi ni Albert kay Christian, na nagbukas ng pinto, “Mr. Christian, naghanda ako ng ilang masarap na pagkain para sa inyong lahat. Ang mga ito ay espesyal na inihanda ng mga chef mula sa Heavenly Springs. Ako mismo ang namahala sa mga sangkap at binantayan sila habang nagluluto sila. Sinabihan ko sila na gumawa ng sobrang pagkain, at sinubukan ko at sinuri ko na ito para sa lason. Ligtas itong kainin!”Hindi inaasahan ni Christian na ang middle-age na lalaki na ito, si Albert, ay sobrang mabusisi sa trabaho niya. Hindi niya maiwasan na masorpresa at mabilis na i
Nagulat nang sobra si Fleur nang maglaho si Elijah sa isang iglap.Sa una, hindi niya maintindihan kung bakit biglang naglaho si Elijah. Inabot siya nang matagal para mapagtanto na nilipat siguro si Elijah ng singsing sa ibang lugar.Nagalit siya dahil dito. Nagngalit siya sa galit at sinabi, “Ikaw matandang hayop, sobra ang pagkiling mo! Sinabi mo na hindi kami karapat-dapat ni Elijah na manahin ang pamana mo, pero binigyan mo siya ng isang kayamanan na kaya siyang ilipat ng lugar sa isang iglap. Bakit wala ako? Bakit hindi! Sabihin mo! Sabihin mo!!!”Si Fleur lang ang natira sa kuweba kung saan nagpahinga ang Master niya at kung saan naglaho si Elijah, at umalingawngaw sa lambak ang mga sigaw niya na parang baliw.Makalipas ang matagal na panahon, pinunasan ni Fleur ang dugo sa kanyang ispada habang may walang ekspresyon na mukha, ibinalik ang ispada sa kanyang baywang, at sinabi nang malamig, “Elijah, simula ngayon, magkalaban na tayo!”Pagkasabi nito, naglakad siya palayo nang
Puno rin ng galit si Fleur, kaya sinabi niya nang malamig, “Elijah, hindi mo na kailangan ipagtanggol ang matandang lalaki na iyon. Dahil patay na siya, dapat nating inumin ang Eternal Pill na ito at mabilis na pataasin ang cultivation natin. Dapat natin hanapin ang mga kayamanan na tinago niya sa lalong madaling panahon!”Nadismaya nang sobra si Elijah, “Fleur, simula ngayon, hindi mo na ako senior, at hindi na kita junior. Simula ngayon, isa ka na lang miyembro ng pamilya Griffin sa akin. Si Flynn lang ang kinikilala ko, at wala na akong koneksyon sa kahit sino!”Nabalisa agad si Fleur at sinabi, “Elijah, bakit sobrang manhid mo?! Isang libong taon nabuhay ang matandang lalaki na iyon, kaya bakit niya lang tayo binigyan ng mga pill para mabuhay ng limang daang taon? Malinaw na may ipinagkakait siya sa atin at napakahalaga nito!”Kinaway ni Elijah ang kanyang kamay at sinabi, “Kalimutan mo na, Fleur. Tapos na ang relasyon natin ngayong araw. Mananatili ako dio at pagluluksa ang mas