Inutusan siya ni Charlie na bantayan si Loreen habang siya ay nagtatrabaho at laging mag report sa kanya kung mayroon mang kakaiba.Pagkatapos kausapin si Doris, sumakay si Charlie ng taxi papunta sa airport upang sunduin si Loreen.Nang nasa airport na siya, bumaba si Charlie at pupunta na sana sa arrival hall nang may isang Mercedes-Benz G-Class ang biglang pumreno at tumigil sa harap niya.Si Harold, ang pinsan ni Claire, ay nilabas ang kanyang ulo sa bintana ng kotse at kumunot ang noo nang makita niya si Charlie. “Bakit ka nandito?”“Nandito ako para sunduin ang kaibigan ni Claire. Bakit ka nandito?”Kumunot rin ang noo ni Charlie nang makita niya ang mga pamilyar na mukha na nakaupo sa kotse—bukod kay Harold, nandoon din sina Gerald at Wendy.Kinutya ni Harold. “Si Miss Thomas ba? Nandito kami para aliwin siya, isa ka lamang pabigat, umalis ka na!”Suminghal nang walang pakialam si Charlie at sinabi, “Ikaw ang umalis.”Kaya, hindi sila pinansin ni Charlie at naglakad dire
Bahagyang nasorpresa si Charlie nang narinig niyang nagreserba rin si Harold sa Heaven Springs.Grabe ang pagkakataon. Hindi ba si Albert ang nagmamay-ari ng Heaven Springs? Naghanda rin siya ng suite para sa kanya sa restaurant, hindi ba?Samantala, napanganga sa gulat si Gerald. “Aba, Harold, talaga bang nakapag reserba ka ng Golden Suite sa Heaven Springs? Hindi ito kayang gawin ng lahat!”Tumawa nang matagumpay si Harold. “Sa totoo lang, bukod sa Diamond Suite na hindi ko talaga kayang abutin, ang ibang suite ay madali lang.”Sa kabila ng hambog na pahayag niya, nagyayabang lang si Harold.Sa totoo lang, para makapag reserba sila ng Golden Suite, si Lady Wilson mismo ang humiling ng maraming pabor mula sa maraming tao upang ireserba ito.Narinig ni Loreen ang tungkol sa Heaven Springs kahit sa Eastcliff. Mabilis niyang sinabi, “Magkakaibigan tayong lahat, hindi mo kailangang mag reserba ng magarbong lugar para sa akin.”Sinabi nang nahihiya ni Harold, “Hindi ah, ikaw ang ami
Tinanong nang may mapanglait na ngiti ni Wendy, “Charlie, hindi ba’t nag reserba ka rin dito? Anong suite? Dalhin mo kami para makita namin!”Sinabi nang payak ni Charlie, “Sa totoo lang, hindi ko talaga pinag-isipan kung anong suite ang irereserba ko. Nag-text lang ako sa boss nila at nag pareserba sa kanya. Titignan ko ang mensahe niya, bigyan mo ako ng isang minuto.”Kinutya nang masungit ni Harold, “Manahimik ka! Kilala mo ba ang boss dito? Siya ang tanyag na si Don Albert Rhodes! Gaano ka kangahas na magsinungaling dito? Mag ingat ka, kapag narinig ka niya, pipisilin ka niya hanggang mamatay ka sa mga daliri niya.”Hindi pinansin ni Charlie ang kanilang masasamang sinabi at patuloy na tiningnan ang kanyang mga mensahe sa selpon. “Sinabi niya na nagreserba siya ng Diamond Suite para sa’kin.”Tumawa agad si Harold. “Hahaha… Diamond Suite? Charlie, ‘wag mo kaming patawanin, okay? Kilala mo ba kung sino lang ang mga nakakapasok sa Diamond Suite? Wala pang sampung tao sa buong Auro
Nagulantang sa pagkahanga at pagkalito si Loreen.Hindi niya inaasahan na malaki ang koneksyon ni Harold sa Aurous Hill. Talagang mas maasahan siya kumpara kay Charlie. Pinag-isipan niya na mas mabuting mapalapit siya kay Harold para sa kanyang pang araw-araw.Ang lalaki na may itim na suit ay hinatid nang magalang ang grupo sa pinto ng Diamond Suite. Kinuha niya ang bill, at direkta itong binigay kay Charlie, at sinabi nang magalang “Sir, mangyaring pumirma ka rito.”Ang Diamond Suite at espesyal na nakalaan para kay Charlie at ang kanyang pirma ay kailangan para sa kumpirmasyon.Ngumiti si Charlie at kinuha ang panulat at papel, pero bago pa niya mapirmahan gamit ang kanyang pangalan, umalingawngaw ang malakas na sigaw ni Harold.“P*cha! Ibaba mo ang panulat!”Naglakad si Harold nang may madilim na mukha. Inagaw niya ang panulat at papel mula sa mga kamay ni Charlie, pinirmahan nang mabilis gamit ang kanyang pangalan, at sumigaw kay Charlie, “Walang hiyang daga! Wala ka ba tala
Sa kabilang dako, natakot siya dahil mayroon lamang isang hanay ng mga mamahaling handa na nakahanda para sa Diamond Suite at naihatid na ito sa mga taong ‘to. Anong gagawin niya kapag dumating na ang totoong marangal na bisita rito?Tumayo si Harold at sinigaw sa pagkabalisa, “Anong ginagawa niyo? Nireserba ko ang suite na ‘to, sino ka ba sa tingin mo para gumawa ng gulo rito?”Tinuro ni Bill si Harold at tinanong, “Ikaw ba si Harold Wilson?”Tumango si Harold at sinabi nang mapagmataas, “Oo, ako nga!”Inutos nang malamig ni Bill, “Dalhin niyo siya sa’kin!”Dalawang lalaki na may malaking katawan ang humila kay Harold sa kanyang upuan at kinaladkad siya palayo.“Ano sa tingin niyo ang ginagawa niyo? Pakawalan niyo ‘ko!”“P*ta, manahimik ka!”Sinipa ng isang lalaki ang tuhod ni Harold at direkta siyang napaluhod sa harap ni Bill habang tumili siya sa sakit.Tiningan ni Bill si Harold mula ulo hanggang paa gamit ang kanyang matalas na paningin, pinanginig siya na parang isang d
Takot na takot si Gerald sa punto na hindi na niya kayang kontrolin ang panginginig niya at halos maihi na rin siya sa pantalon. Ang kanyang nag-uutal na boses ay narinig, “Big Boss Bill, galing ako sa pamilya White…”“Pamilya White?” Ngumiti nang masama si Bill. “Ano raw? Huwag mo ‘kong patawanin, okay!”Dumura nang masungit si Bill. Sinipa niya si sahig Gerald at sinabi, “Katatapos lang ng don na turuan ng leksyon ang isang tanga mula sa pamilya White kahapon, ang tangang ‘yon ay sinampal ng isa naming tauhan ng sampung libong beses sa mukha! May lakas-loob ka pang banggitin sa akin ang pamilya White, huh!”“Ha?” Napaatras si Gerald sa sobrang gulat.Akala niya na binugbog si Kevin habang ninanakawan siya, pero ang totoo pala ay si Don Albert ang bumugbog sa kanya!Habang nasa kalagitnaan siya ng sobrang pagkagulat at pagkatakot, itinaas ni Bill ang kanyang pamalo at pinalo ito sa ulo niya!Bang!Naramdaman ni Gerald na ang mundo ay umiikot sa paligid niya. Isang buzz ang patu
Nandito na si Don Albert!Mr. Wade? Sino si Mr. Wade?Pumasok si Albert sa kwarto at binugbog si Bill sa sahig. “Tarantado ka, paano mo hindi nakilala si Mr. Wade! Papatayin kitang hayup ka!”Nagmura si Albert habang balisang sinisipa si Bill.Si Bill, na napakalakas at mapagmataas kanina, ay nakayuko sa sahig at umuungol na parang isang asong binubugbog.Talagang nagulantang si Loreen. Anong nangyayari?Ang lahat ng tao ay nag-panic din. Si Mr. Wade ba talaga ang batang lalaki? Muntik na rin nilang bugbugin siya. Literal na hinuhukay nila ang kanilang libingan!Galit na sinabi ni Albert sa mga natira, “At kayong mga tanga rin! Bakit nakatayo lang kayo diyan na parang kahoy? Humingi kayo ng tawad kay Mr. Wade, ngayon na!”“Mr. Wade, humihingi po kami ng tawad. Kami ay mga tanga at hindi ka nakilala! Patawarin mo po kami!”Ang lahat ng lalaki ay sabay-sabay na lumuhod at walang tigil na humingi ng tawad.Parehong natakot si Bill. Sinampal niya ang kanyang mukha habang humihing
Pumayag si Loreen kay Doris Young ng Emgrand Group na magsimulang magtrabaho bukas.Pagkatapos umalis ng Heaven Springs, hinatid siya ni Charlie sa hotel kung saan siya mananatili at umalis na.Gulat pa rin si Loreen sa nangyari kanina sa restaurant habang iniisip ang kanyang gagawin sa hinaharap.May mahalaga siyang layunin ngayon para pumunta ng Aurous Hill. Mula sa halatang pananaw, nandito siya para sa kanyang bagong trabaho sa Emgrand Group, pero mayroon siyang mas malaking agenda mula sa kanyang pamilya.Sinabi sa kanya ng kanyang ama na ayon sa isang sikretong impormasyon, ang pamilya Wade, ang pinaka prominenteng pamilya sa Eastcliff, ay nahanap na ang kanilang young master na ilang taon nang nawawala. Binili pa nila ang buong Emgrand Group bilang regalo sa kanilang young master upang sanayin at hasain ang kanyang kasanayan sa pagnenegosyo.Sa ibang salita, ang young master ng pamilya Wade ay nasa Aurous Hill ngayon at siya ang bagong chairman ng Emgrand Group.Sa Eastcli
Tumango si Vera at sinabi, “May kaunting alam ako sa lahat, pero mga pangunahing kaalaman lang.”Hindi mapigilan ni Charlie na bumuntong hininga at sabihin, “Nagdala ako ng maraming pill bago ako umalis, pero wala nang natira ngayon…”Pagkatapos itong sabihin, may naalala siya at mabilis niyang tinanong si Vera, “Siya nga pala, ano na ang petsa at oras ngayon?”Hindi alam ni Charlie kung gaano katagal ang lumipas bago siya napunta dito. Kung kaunting panahon lang ito, may oras pa siya para magmadaling umuwi at sirain ang sulat na iniwan niya para kay Claire. Kung matagal na panahon na ang lumipas, marahil ay nalaman na ni Claire ang tungkol sa sikreto niya.Nang makita ni Vera na nababalisa nang sobra si Charlie, sinabi niya nang nagmamadali, “Huwag kang mag-alala, Charlie. Karirinig ko lang ng ilang segundo ang pagsabog sa timog bago ka lumitaw sa hot spring pool. Nasa kalahating oras pa lang ang lumipas simula noon.”Sa wakas ay huminga na nang maluwag si Charlie nang marinig ni
Pakiramdam ni Charlie na pagod na pagod na ang utak niya, at hindi niya maunawaan ang lohika. Sa sandaling ito, bigla niyang naalala na ginamit ni Vera ang pangalan na ‘Veron’ nang bumisita siya sa Aurous Hill, pero pagkatapos siyang makita, tinawag niyang ‘Vera’ ang sarili niya.Kahit na may kaunting pagkakaiba lang sa pangalan na ‘Vera’ at ‘Veron’, bukod-tangi ang kahulugan nito para kay Charlie.Agad siyang nakaramdam ng lamig sa kanyang gulugod at tinanong nang mahina sa gulat, “Hindi… Naa… Naaalala mo ako?”Tumango si Vera at nahihirapan na alalayan ang nanghihinang si Charlie habang papunta siya sa kanyang kwarto. Sinabi niya nang malambot, “Charlie, niligtas mo ang buhay ko sa Northern Europe. Hinding-hindi ko ito makakalimutan!”Nagulat nang sobra si Charlie. Binulong niya, “Bakit… Bakit naaalala mo pa rin? Maaari ba… Maaari ba na isa ka ring cultivator?”Ngumiti nang nahihiya si Vera at sinabi, “Charlie, hindi ako isang cultivator, pero medyo espesyal ang katawan ko, kaya
Simula noong nawalan siya ng malay, walang ideya si Charlie kung gaano katagal na siyang lumulutang sa kawalan, hanggang sa huli, isang kaunting ilaw ang biglang lumitaw sa harap ng mga mata niya.Sa sandaling ito, kasama ng kaunting ilaw ay ang matinding sakit at malakas na pakiramdam ng kahinaan. Sa sobrang lakas ng pakiramdam ng kahinaan na ito, hindi niya man lang kayang buksan ang mga mata niya.Hindi katagalan, naramdaman niya na para bang binalot ng mainit na pakiramdam ang katawan niya, at parang nagbigay ng ilang kaginhawaan ang init na ito sa matinding sakit sa paligid niya. Pagkatapos ay nadiskubre niya na inaangat siya ng mainit na pakiramdam na ito.Pagkatapos nito, narinig niya ang isang pamilyar na boses na sinabi sa tainga niya, “Charlie!” Dahil sa tawag na ito, unti-unting bumalik ang paningin ni Charlie.Nang binuksan ng nanghihingang Charlie ang mga mata niya at nakita niya ang tao na nakatayo sa harap niya, natulala siya dahil bigla niyang nadiskubre na ang maga
Walang sinabi si Isaac, sa halip, ipinakita niya lang ang screen ng kanyang cellphone sa harap niya.Nang makita ni Rosalie ang mga salita sa screen, agad natipon ang mga luha sa mga mata niya. Ang mga salita sa screen ay: ‘May nangyari sa Young Master. Panatilihin mo sana ang katahimikan mo at tulungan mo akong tipunin ang mga Harker para maghanap ng mga bakas!’Hindi nagsalita si Rosalie at tumango lang siya nang mabigat. Hind katagalan, mahigit sampung miyembro ng pamilya Harker ang nagmamadaling nagtipon, sumakay sa helicopter, at lumipad pabalik sa eksena ng pangyayari.Nang makita ni Rosalie ang nakakatakot na eksena, pakiramdam niya na tila ba pinunit ang puso niya, at hindi niya nakontrol ang mga luha niya. Pero, pinunasan niya ang mga luha niya at naghanap ng mga bakas sa paligid ng bilog na lugar ng pagsabog kasama ang mga miyembro ng pamilya Harker.Patuloy na pinalawak ng mahigit isang dosenang tao ang paghahanap nila, umabot pa ng radyus na isang kilometro mula sa gitn
Biglang huminto saglit ang puso ni Merlin nang marinig niya na ang mga shell fragment sa kamay ni Albert ay pagmamay-ari ni Charlie.Binulong niya sa sarili niya, “Mga gamit ni Charlie? Hindi ba’t ang ibig sabihin ay napahamak siya?”Pagkasabi nito, mabilis siyang yumuko para maingat na suriin ang mga bakas na iniwan ng pagsabog. Sa pag-obserba ng direksyon ng pagsabog, nakahanap siya ng mas maraming piraso ng Tridacna sa lupa.Namutla ang kanyang mukha, at binulong niya, “Sobrang lapit ng mga gamit ni Charlie sa gitna ng pagsabog. Hindi ba’t ang ibig sabihin ay malapit siya sa gitna nang mangyari ang pagsabog?!”Nang marinig ito, namaga ang mga mata ni Albert sa luha, at napaiyak siya. Hindi siya makapaniwala habang sinabi niya kay Merlin, “Chief Lammy, sobrang lakas ni Master Wade. Hindi siguro siya masasaktan sa ganitong uri ng pagsabog, tama?”Nag-squat si Merlin sa sahig, pinulot ang piraso ng tumigas na itim na lupa, puwersahan itong kinuskos, at pagkatapos ay inamoy ito. Ma
Pagkasabi nito, si Albert, na natataranta, ay tumakbo agad palabas at sumakay sa helicopter na naghihintay sa courtyard. Pagkatapos ay sinabi niya nang balisa sa piloto na naka-standby, “Bilis! Paliparin mo!”Sa sandaling ito, isang tao ang mabilis na tumakbo palabas, at tumalon si Merlin sa helicopter gamit lang ang ilang hakbang, sinasabi, “Mr. Albert, sasama ako sayo!”Sinabi nang nagmamadali ni Albert, “Chief Lammy, kumikilos ako ayon sa mga utos ni Master Wade para siguraduhin ang kaligtasan mo at ang mga miyembro ng pamilya Acker. Mas mabuti na manatili ka dito!”Umiling si Merlin at sinabi, “Mr. Albert, huwag mong kalimutan na isa akong pulis. Kung may hindi inaasahang sitwasyon, lalo na ang pag-iimbestiga sa eksena, walang mas propesyonal kaysa sa akin!”Pagkatapos itong pag-isipan, pumayag si Albert at sinabi, “Kung gano’n, kailangan kitang abalahin, Chief Lammy!”Pagkatapos itong sabihin, humarap siya sa piloto at sinabi, “Umalis na tayo!”Binilisan ng helicopter ang ma
Alam niya na ang ibig sabihin pagsabog ngayong araw pagkatapos paganahin ni Mr. Chardon ang pineal gland niya ay patay na sila ngayon ni Charlie. Ipineperesenta nito ang perpektong pagkakataon para maglaho siya nang walang bakas. Sa puntong ito, wala na siyang hangarin na bumalik sa Qing Eliminating Society o patuloy na pagsilbihan ang British Lord. Sa mga mata niya, masyadong nakakatakot ang taong ito, at ang pananatili sa tabi niya ay hahantong sa resulta na hindi mas malala sa kapalaran ni Mr. Chardon.Sa halip nito, inisip niya na mas mabuti na samantalahin ang pagkakataon na ito na maglaho sa mundo. Pagkatapos gumaling sa mga injury niya, maghahanap siya ng isang angkop na lugar para tumira sa seklusyon at sulitin ang natitirang dalawang taon ng buhay niya. Para sa kanya, mas mabuti na mabuhay nang malaya ng dalawang taon kaysa mabuhay ng dalawang daang taon pa kasama ang British Lord.Nang maisip ito, tiniis niya ang matinding sakit at patuloy na gumapang nang nahihirapan papun
Agad umugong sa buong Aurous Hill ang matindi at nakabibinging pagsabog, ginising pa ang buong siyudad mula sa pagtulog nito sa gabi. Nawasak makapal na halamanan sa lambak kung saan nangyari ang pagsabog, gumawa ito ng isang bilog na blangkong espasyo na may radyus na ilang daang metro.Naglaho nang walang bakas si Mr. Chardon, naging hangin ang buong katauhan niya, walang iniwan na mga labi.Ang ideya na ‘mabubuhay ang kaluluwa sa kabila ng pagkamatay ng pisikal na katawan’ ay isa lang panloloko. Isa itong walang laman na pangako na binigay niya sa kanila, niloko sila na isakripisyo nang mapagbigay ang sarili nila.Napagtanto lang ni Mr. Chardon sa sandali ng pagkamatay niya na ang formation na iniwan ng British Lord sa loob ng pineal gland nila, tatlumpung taon na ang nakalipas, ay hindi para iligtas ang parte ng kaluluwa nila. Sa halip, isa itong napakalakas na self-destructive formation. Sa kritikal na sandali ng kamatayan, ang pinaniniwalaan nila na isang pag-asa para mabuhay
Si Ruby, na nakatago sa dilim, ay walang napansin na kakaiba. Nang marinig niya ang sinabi ni Mr. Chardon kanina lang, alam niya na napagana na niya ng pineal gland niya, at agad siyang huminga nang maluwag.Kahit na hindi sila nagkakasundo ni Mr. Chardon, naramdaman niya sa pagkamatay ni Mr. Jothurn na magkakaugnay sila. Ngayong ginamit na ni Mr. Chardon ang pineal gland niya, maituturing na nakatakas na siya sa kapit ng kamatayan!Sa sandaling ito, mas lalong naging mabangis ang ekspresyon ni Mr. Chardon nang napakabilis. Inabot lang ng isa o dalawang segundo para mapagana ang pineal gland niya, at nakaramdam siya ng isang napakainit at hindi maikukumparang apoy na nagliyab sa utak niya. Ang apoy na ito, na parang isang pagsabog ng bituin, ay mabilis na lumaki at lumakas! Tumataas din ang pressure sa pineal gland niya!Pakiramdam niya na tila ba isang malaking bundok ang puwersahan na siniksik sa utak niya! Ang matinding sakit na ito ay maikukumpara sa labing-walong patong ng impy