Tumakbo si Wendy palabas ng bahay pagkatapos siyang sampalin ni Lady Wilson. Pero, pinigilan siya ni Christopher bago pa siya makalabas ng courtyard.Kinumbinsi siya ni Christopher na bumalik sa bahay, pero tumanggi siya. Naramdaman ni Wendy na ang dahilan kung bakit naging ganito siya dahil kay Lady Wilson. Kung hindi dahil sa kanya, magiging ganito ba siya ka-miserable?Kaya, nagalit nang sobra si Wendy sa sandaling ito at gusto niyang tumakbo palayo ng kanilang bahay hangga’t kaya niya.Gayunpaman, kinalimutan niya ito nang marinig niya ang sinabi ng kanyang ama.Sa sandaling ito, sinabi nang tapat ni Christopher, “Wendy, saan ka pupunta kung tatakbo ka sa bahay? Wala ka ngang trabaho, at wala kang matitirahan sa labas! Dahil, isa kang babae, at imposible na lumabas ka at magtrabaho ngayon para makapag renta ka ng titirahan, tama? Alam ko na mali ang lola mo, pero ano pang magagawa natin bukod sa pagdikit sa lola mo? Siya pa rin ang pinuno ng pamilya Wilson.Nanahimik saglit si
Alam ni Wendy na sobrang labo na ng hinaharap niya.Pinunasan ni Lady Wilson ang luha sa mukha ni Wendy at sinabi nang seryoso, “Wendy, dati ay ikaw ang prinsesa ng bahay natin. Pinalaki kita sa layaw, pinalaki ka sa layaw ng mga magulang mo, at pinalaki ka rin sa layaw ng kapatid mo. Hindi ka nag-focus sa pag-aaral, at kahit nagtapos ka, hindi ka nagtrabaho, pero tanggap pa rin namin iyon. Pero, dati iyon. Hindi na tulad ng dati ang pamilya natin. Wendy, kailangan mong magbago. Kailangan mong maging mature para kunin mo ang ilang responsibilidad sa pamilya Wilson. Kung hindi, mas lalo lang maghihirap ang pamilya natin.”Tumango si Wendy bago sinabi, “Lola, patawarin mo ako. Mapaglaro ako dati at wala akong natutunan. Pasensya na at wala akong magawa para sa pamilya natin…”Pinisil ni Lady Wilson ang kamay ni Wendy at sinabi nang tapat, “Wendy, ang lahat ng iyong ay tapos na. Ikaw ay, at ikaw palagi, ang mahal kong apo. Paano kita masisisi?”Pagkatapos sinabi ni Lady Wilson nang ta
Pagkatapos mag-shower sa gabing iyon, nagbalot lang ng tuwalya si Wendy sa sarili niya bago siya kumatok sa pinto ng kwarto ni Kenneth.Hindi na lumabas ulit si Wendy sa kwarto ni Kenneth sa gabing iyon.Kinabukasan nang umaga, sobrang pangit ng ekspresyon nina Christopher at Hannah, at sobrang nahihiya sila at hindi mapalagay nang makita nila si Kenneth na bumababa sa hagdan kasama si Wendy.Nang napagtanto ni Kenneth na marahil ay hindi nasiyahan ang mag-asawa sa kanya dahil sa relasyon nila ni Wendy, mabilis niyang sinabi nang walang pag-aalangan, “Nagpasya na ako na mag-invest ng walumpung milyong dolyar sa pamilya Wilson para tulungan kayong itayo ulit ang Wilson Group. Para ipakita ko ang katapatan ko, magpapadala ako ng sampung milyong dolyar sa Wilsong Group ngayon. Babayaran ko ang pitumpung milyong dolyar sa Wilson group sa loob ng isang buwan!”Sa sandaling narinig nila ang mga sinabi niya, nasabik nang sobra ang lahat sa pamilya Wilson.Hindi na nahiya at hindi mapalag
Naramdaman niya na may pagkakataon na siyang sumikat!Nagpatuloy si Kenneth, “Siya nga pala, mayroong decoration industry summit sa Aurous Hill pagkatapos ng dalawang araw. Nakatanggap din ako ng imbitasyon na dumalo sa summit. Dadalhin ko kayong lahat sa araw na iyon, at ipapakilala ko rin ang Wilson Group sa lahat bago ko i-aanunsyo na nagpasya na akong mag-invest sa Wilson Group!Sa sandaling ito, tinanong nang malandi ni Wendy, “Kenneth, paano mo naman ako ipapakilala sa lahat?”Ngumiti si Kenneth bago sinabi, “Kailangan mo munang magtiis sa ngayon, okay? Sasabihin ko sa lahat na tito mo ako. Kapag dumating ang oras, hihiwalayan ko ang matandang babae sa bahay, at papakasalan kita at gagawin kitang asawa ko!”Natuwa nang sobra si Wendy at binulong niya, “Kenneth, magandang balita iyon! Gusto kong manatili sa tabi mo at kasama kang tumanda!”Hinawakan ni Kenneth ang makinis na kamay ni Wendy at sinabi, “Huwag kang mag-alala, mahal. Sisiguraduhin ko na magiging tayong dalawa hab
Kinabukasan nang umaga, maagang nagising si Claire at nag makeup.Pagkatapos mag makeup, kaunting naging sabik si Charlie dahil sobrang ganda niya ngayon.Gayunpaman, tinanong niya kay Claire dahil sa pagkausisa niya, “Mahal kong asawa, karaniwan ay pumapasok ka nang walang makeup. Bakit nag makeup ka ngayon? May kikitain ka bang importante?”Sa kahit anong normal na araw, palaging umaalis si Claire nang walang makeup dahil maganda na ang hitsura niya. Mayroon siyang pink at mala-rosas na kutis, at bihira lang niya kailangan mag makeup.Sumagot nang tapat si Claire, “Ngayon ang decoration industry summit ng Aurous Hill. Bakit hindi ka sumama sa’kin? Bihira lang na imbitahin ako na pumunta sa summit dahil kasisimula pa lang ng kumpanya ko. Magandang pagkakataon ito para lumitaw ako at gumawa ng pangalan sa industriya. Kaya, dapat siguraduhin ko na magkaroon ako ng pundasyon sa industriya para gumaling pa ako sa hinaharap.”Tinanong ni Charlie na may nasorpresang ekspresyon sa kanya
Ang lalaki pala na yakap ni Wendy ay walang iba kung ‘di ang chairman ng isang public-listed company sa Eastcliff!Hindi lamang iyon, pero ang apelyido niya rin ay Wilson? Kamag-anak ba nila siya?Hindi maiwasang itanong ni Charlie kay Claire, “Mahal, alam mo ba ang relasyon sa pagitan ng pamilya Wilson at ng lalaking Kenneth Wilson? Malayo ba siyang kamag-anak?’“Hindi ko alam…” sumagot si Claire. “Hindi ko pa narinig ang tungkol sa kanya…”“Kakaiba…” binulong ni Charlie. “Karaniwan, ang chairman ng isang public-listed company na may merkadong halaga na sampu-sampung bilyong dolyar ay hindi makikihalubilo sa isang mahirap tulad ng pamilya Wilson, lalo na ang katulad ni Wendy. Sa tingin mo ba ay may hindi angkop na relasyon sila?”Mabilis na sumagot si Claire, “Huwag kang magsabi ng kalokohan! Mukhang mas matanda pa ang lalaking iyon sa tito ko! Paano sila magkakaroon ng hindi angkop na relasyon?”Sa sandaling ito, sobrang saya at sabik ni Wendy habang napapalibutan siya ng mga t
Sobrang sabik ni Wendy nang maisip niya na may pagkakataon na siyang maghiganti kina Claire at Charlie. Hinawakan niya ang braso ni Kenneth nang sabik habang pinangunahan niya siya sa kanilang dalawa.Sa sandaling nilapitan nila ang mag-asawa, sinabi nang mayabang ni Wendy, “Ah, tingnan mo nga naman kung sino ang nandito! Ito pala ang babaeng pinaalis sa pamilya Wilson at ang manugang ng pamilya Wilson na isang basura! Kwalipikado ba kayong dalawa na dumalo sa summit na ito?”Pagkasabi nito, tiningnan ni Wendy si Claire mula ulo hanggang paa at suminghal nang mayabang, “Claire, kabubukas pa lang ng studio mo at wala ka pa ngang ni isang empleyado! Sa tingin mo ba talaga ay may karapatan ang kumpanya mo na dumalo sa industry summit na ito? Marahil ay bulag ang Emgrand Group at inimbita ka nila para dumalo sa summit ngayon!”Nang makita ni Charlie na nilapitan na sila ni Wendy, tinanong niya lang sa malamig na boses, “Wendy, nakaluhod ka lang at nagmamakaawa sa akin noong nakaraang ar
Tiningnan ni Kenneth si Charlie mula ulo hanggang paa bago siya umirap at sinabi, “Ikaw ang walang kwentang manugang ng pamilya Wilson?”Sumagot nang magaan si Charlie, “Oo, ako nga. Anong maitutulong ko?”Sumagot nang malamig si Kenneth, “Narinig ko na maraming beses mong ininsulto at pinahiya si Wendy dati. Pagbabayaran mo nang unti-unti ang ginawa mo kay Wendy!”Tumango si Charlie bago niya sinabi nang mapanghamak, “Kung gano’n, wala na dapat tayong sayangin na oras. Kung gusto mo, ipaghiganti mo na siya ngayon mismo.”Sa una ay inisip ni Kenneth na mapapaluhod niya si Charlie at hihingi siya ng awa kung sasabihin niya ang pagkakakilanlan niya at magsasabi ng ilang mababangis na salita sa kanya. Gayunpaman, hindi niya inaasahan na mangangahas ang basurang tulad niya na kausapin siya nang walang respeto! Kinagat ni Kenneth ang ngipin niya at sinabi, “Binata, mukhang sobrang yabang mo at mapagmataas. Kilala mo ba kung sino ako?”Ngumisi si Charlie bago sianbi, “Isa ka lang basura
Parang naputol ang daloy ng kuryente sa utak ni Charlie sa sandaling iyon. Sa ngayon, mukhang malaki na ang posibilidad na sadyang ipinadala si Raymond sa Aurous Hill, at ang taong nagplano ng lahat ng ito ay marahil ang mismong ama niya na pumanaw na dalawampung taon na ang nakalipas.Dahil dito, nakaramdam si Charlie ng kakaibang tensyon at bigat sa dibdib. Ano ba talaga ang nangyari sa mga magulang niya noon? Hindi lang ito nauwi sa isang trahedya, kundi mukhang may matagal at malawak na plano na pala para sa kanya, kahit bago pa man nangyari ang lahat.Nang mangyari ang aksidente sa mga magulang niya, agad siyang inilagay ni Stephen sa ampunan. Isa na iyon sa mga plano ng ama niya noon pa man. At sa hindi inaasahan, pati ang pagpapapunta kay Mr. Cole sa Aurous Hill at ang pagsasaayos ng ‘bitag’ na ito para sa kanya halos dalawampung taon ang lumipas, ay bahagi rin pala ng plano ng kanyang ama.Habang iniisip ito ni Charlie, agad niyang kinuha muli ang cellphone at tinawagan si Ja
Pagkasabi nito, muling nagtanong si Charlie, “Siya nga pala, Jasmine, pwede mo ba akong tulungan na maghanap ng impormasyon tungkol sa taong ito?”Sagot ni Jasmine, “Kakausapin ko ang kasalukuyang namamahala sa Vintage Deluxe. Naka-save pa sa computer ang mga employee records nila. Hindi kasi orihinal na naka-rehistro sa Moore Group ang Vintage Deluxe kaya hindi naisama ang files sa main HR system ng Moore Group, at hindi rin ganoon kahigpit ang file management nila.”Sabi ni Charlie, “Kung ganoon, pakikuha sana ang impormasyon, at kapag nahanap mo na, pakipadala agad ito sa akin sa lalong madaling panahon.”“Okay, Master Wade!”Pagkatapos ng tawag, sinabi ni Charlie kay Vera, “Kapag nakuha na natin ang impormasyon mamaya, paki-forward kay Mr. Sandsor ito at pakisabi sa kanya na sana ay tulungan niya akong suriin ang lahat ng impormasyon kaugnay sa tanong ito.”Agad na sumagot si Vera, “Huwag kang mag-alala, Young Master, agad ko siyang sasabihan.”Tumango si Charlie at balisa sil
Noong una, akala niya ay sinuwerte lang talaga siya na nakuha niya ang Apocalyptic Book. Pero kamakailan, nabanggit ng uncle niya na nakuha raw ng mga magulang niya noon ang Preface to the Apocalyptic Book, kaya nagsimula siyang maghinala na baka may koneksyon ang dalawang aklat. Pero wala siyang matibay na ebidensya.Ngayon, bigla niyang nadiskubre na ang manager ng Vintage Deluxe na si Raymond ay matalik palang kaibigan ng tatay niya mula pa mahigit dalawampung taon na ang nakaraan. At si Raymond din mismo ang nag-abot ng jade vase sa biyenan niyang si Jacob.Noong nangyari iyon, nasa labas si Charlie ng VIP room habang sina Raymond at Jacob ay nasa loob. Hindi niya mismo nasaksihan ang eksaktong nangyari, pero ayon sa kwento ni Jacob pagkatapos, si Raymond daw ang naglabas ng jade vase mula sa magandang packaging at iniabot ito sa kanya. Pero nadulas ito sa kamay ni Jacob at nahulog sa sahig. Ngayon na alam niyang kasangkot si Raymond, hindi na ito maaaring isang simpleng pagkakata
Nang makita ni Vera ang pangungusap na ito, agad niyang sinabi, “Ang Queens na ito ay siguro ang Queens, New York City. Kaya't ang larawang ito ay talagang kuha sa Queens. Tungkol naman sa ‘Cole’, mukhang ang tao sa larawan kasama ang tatay mo ay may apelyidong Cole at siya ay may lahing Oskian. Ang hindi lang natin alam ay ang buong pangalan niya.”“Tama ka…” Tumango si Charlie nang marahan habang patuloy na nakakunot ang kanyang kilay.Bumulong siya, “May pakiramdam ako na pamilyar ang lalaking may apelyidong Cole, pero kahit anong gawin ko, hindi ko maalala kung saan ko siya nakita dati.”Nagmamadaling sinabi ni Vera, “Wag kang mag-alala, Young Master. Ang pakiramdam ng pagiging pamilyar ay tiyak na may pinagmulan sa iyong alaala. Baka lang hindi malalim ang alaala mo sa taong iyon, o baka saglit lang ang pagkikita niyo. Kaya, wag kang mag-alala. Kung mag-iisip ka nang mabuti, tiyak may maalala kang mga palatandaan.”Pagkatapos niyang sabihin iyon, tinanong ni Vera si Charlie, “B
Itinuro ni Vera ang isang karatula na may postcode sa tabi ng pinto ng tindahan at sinabi, “Young Master, ang tindahang ito ay nasa Queens, New York.”Nagtanong si Charlie nang mausisa, “Ganoon ba? Paano mo nalaman? Hindi ko halos mabasa ang mga salita dito dahil sa resolution na ito.”Ipinaliwanag ni Vera, “Dati akong nakatira sa Queens. Ang laki, kulay, at pwesto ng karatulang ito para sa postal code ay tipikal na istilo ng Queens noon. Hindi ko lang alam kung sinusunod pa nila ang parehong istilo ngayon.”“New York…” Tumango si Charlie, bigla niyang naalala ang sinabi ng tiyuhin niya ilang araw na ang nakalipas. Bumili ang mga magulang niya ng set ng mga sinaunang libro mula sa isang antique shop sa New York. Ang set ng mga librong ito ay walang iba kundi ang Preface to the Apocalyptic Book.Kasama ng antique shop sa larawan, biglang naalala ni Charlie ang isang bagay at sinabi kay Vera, “Maaaring ito nga ang antique shop kung saan nabili ng tatay ko ang Preface to the Apocalypti
Nang marinig ni Charlie ang mga sinabi ni Vera, tumingin siya agad sa itim na photo album na hawak niya. Sa unang tingin, halatang luma na ang album.Sa nakaraang dekada, dahil sa mabilis na pag-usbong ng mga smartphone, hindi namamalayan ng karamihan na nadidigitize na nila lahat ng mga larawan nila. Kunti na lang ang bumibili ng mga photo album na iba't ibang laki at kapal tulad ng ginagawa ng mga tao dalawampung taon na ang nakalipas para ayusin ang mga litrato nila.Hindi alam ni Charlie kung ano ang laman ng album, kaya kinuha niya ito mula kay Vera at maingat na binuksan ang unang pahina. Ang unang bagay na tumama sa mata niya sa unang pahina ay dalawang magkahiwalay na larawan ng dalawang kabataan na kuha sa harap ng Statue of Liberty sa America.Ang lalaki sa larawan ay kamukhang-kamukha ni Charlie, pero medyo luma ang pananamit dahil suot ng lalaki ang kilalang knit sweater at kupas na jeans na sikat noong mga panahong iyon. Siya ang ama ni Charlie, si Curtis.Ang babae sa
Pagkasabi nito, sumunod siya kay Charlie palabas ng dining room at pumunta sa courtyard kung saan dating nakatira ang mga magulang ni Charlie.Dahil malaki ang courtyard na iyon, may apat na magkadikit na kwarto ang mga magulang ni Charlie noon. Bukod sa main hall at bedroom, may study rin at sariling kwarto si Charlie.Sa madaling sabi, parang isang three-bedroom apartment na may living room ito. Ilang taon din siyang nanirahan doon kaya kabisado na niya ang buong ayos ng lugar. Bukod pa roon, halos walang nabagong anuman kaya madali para sa kanya na suriin ito.Pagpasok sa main hall, halos pareho pa rin ang mga kasangkapan at ayos ng lahat mula noong huling naroon sila ng mga magulang niya. Sa isang iglap, bumalik sa alaala ni Charlie ang mga sandaling magkasama sila ng kanyang mga magulang noong bata pa siya, at biglang sumiklab ang samu’t saring damdamin sa puso niya.Mabilis niyang nilibot ang mga kwarto kasama si Vera. Maliban sa mga kasangkapan, may mga bagong kumot at unan s
Madalas mag-alala si Ashley noon tungkol sa pagpapalaki kay Charlie pagdating sa ugali niya, pagkatao, at mga pinapahalagahan sa buhay. Bilang ina, natural lang na gusto niyang maibigay ang pinakamahusay na edukasyon, kapaligiran, at gabay para sa anak niya. Pero ang tanging magagawa lang niya ay panoorin si Charlie habang lumalaki sa ampunan kasama ng ibang bata, at panoorin siyang tumigil sa pag-aaral sa high school para magtrabaho sa isang construction site, nang hindi man lang niya kayang makialam o makagambala kahit kaunti.May mga pagkakataong nag-aalala siya na baka maapektuhan ang pananaw sa buhay ni Charlie, o kaya’y masyado siyang matutong makibagay sa mga kalakaran ng mundo sa ganoong kapaligiran. Pero sa kabutihang palad, nahanap ni Charlie ang tamang balanse sa pagitan ng pagiging anak-mayaman noong bata pa siya, at ng pagiging ulilang mahirap pagkatapos niyon. Dahil doon, napanatili niya ang maayos na pananaw sa buhay at matibay na pakiramdam ng katarungan.Hindi lang ni
Sarado na ngayon ang sikat na templong ito sa mga bisita.Mag-isa lang si Ashley na nakatayo sa loob ng courtyard, habang napapaligiran ng amoy ng insenso na nanatili sa hangin. Nakatingala siya sa maliwanag na buwan at damang-dama ang halo-halong emosyon. Matagal na niyang inaasam ang kanyang anak, si Charlie, na dalawampung taon na niyang hindi nakikita.Ang layo ng Harmony Temple sa lumang mansyon ng mga Wade ay isa o dalawang milya lang, sampung minuto lang ang biyahe sakay ng kotse. Pero kahit ganoon, paulit-ulit na ipinapaalala ni Ashley sa sarili niya na hindi pa ito ang tamang oras para magkita sila ng anak niya.Nang makita ng pekeng abbess na tila malungkot si Ashley habang nakatayo nang mag-isa sa courtyard, marespeto siyang lumapit at nagtanong, “Madam, ilang kanto na lang ang layo niyo kay Young Master. Siguro ay sabik na sabik ka nang makita siya, tama po ba?”Tumango si Ashley, “Dalawampung taon ko nang hindi nakikita ang anak ko. Paanong hindi ako mananabik?”Pagka