Kung gano’n, hindi man lang siya magkakaroon ng pagkakataon na makatira sa villa na binigay ni Zeke kay Charlie pagkatapos maayos ito.Agad sumuko si Elaine nang maisip niya ito.Sa sandaling ito, nagbuntong hininga na lang siya at sinabi, “Sige, pipiliin ko na suportahan ka. Hindi ko na babanggitin ang Wilson Group, okay?”Nakontento na si Claire at tumango siya bago sinabi, “Sige, hindi na kami aalis.”Hindi mapigilan ni Charlie ang sarili niya na sumenyas nang magaling kay Claire pagkatapos niyang makita ang pag-aalsa nila ng kanyang ina.Ang galing talaga ng asawa niya. Kahit na hindi ito madaling mapansin, palaging epektibo si Claire sa pag-aasikaso ng mga krikital na sandali.Walang sinabi kanina si Jacob pero nang makita niyang nagalit ang kanyang anak na bihirang maubusan ng pasensya at nabalisa, lumapit siya at sinabi, “Tingnan mo! Bakit kayo nag-aaway? Hindi ba’t mabuti kung magkakasundo at magiging masaya ang pamilya?”Tumingin nang masama si Elaine na may matalas na
Nang sinabi ito ni Jacob, tumingin sa kanya ang lahat nang may hindi makapaniwalang ekspresyon sa kanilang mga mukha.Tinanong sa sorpresa ni Elaine si Jacob, “Sinasabi mo ba sa akin na may taong gustong magbayad ng tatlong daang libong dolyar para sa sira-sirang bagay na ito? Sa tingin ko ay hindi mo nga ito mabebenta ng limampung dolyar!”Sumagot nang tagumpay si Jacob, “Bakit ako magsisinungaling sa’yo? Kung hindi ka naniniwala sa akin, bakit hindi mo tingnan ang message history ko?”Sa sandaling sinabi niya ito, inilabas ni Jacob ang kanyang selpon bago niya binuksan ang mga mensahe at nag-click sa isang voice note na ipinadala sa kanya ng taong may pangalang Zachary.Narinig ang boses ni Zachary sa sandaling ito. “Tito Jacob, mayroon ka talagang magandang lalagyan ng panulat sa mga kamay mo! Sa tingin ko ay galing talaga sa Qing Dynasty ang lalagyan ng panula na iyan! Bakit hindi mo na lang ibenta sa akin ito? Bibigyan kita ng tatlong daang libong dolyar para dito!”Labis na
“Sige, ako na ang magmamaneho.”Ang mag-asawa ay pumunta sa Antique Street.Dahil sabado ngayon, maraming tao sa Antique Street.Matagal nang nagbukas ng kuwadra si Zachary sa Antique Street. Kaya, mayroon na siyang sariling permanenteng puwesto sa kalye. Nakita agad siya ni Charlie nang pumasok siya sa Antique Street.Sa sandaling ito, may hawak na pekeng palawit na jade si Zachary habang nagyayabang siya sa mag-nobyong dayuhan. “Sinasabi ko sa inyo na ang palawit na jade na ito ay sinuot dati ng emperador ng Ming Dynasty bago niya ito ipinasa sa kanyang apo at sa henerasyon pagtapos nito. Pagkatapos ng maraming paikot-ikot, dumating sa akin ang palawit na jade…”“Mahalaga ba talaga ito?” Tinanong sa sorpresa ng di gaano katandang lalaki. “Magkano ang palawit na jade na ito?”Ngumisi si Zachary bago siya sumagot, “‘Dahil tinadhanang magkita tayo ngayon, ibebenta ko sa iyo ito sa halagang isang daan at walumpung libong dolyar lang. Pagkatapos mong umalis sa Antique Street, maibe
Tumango nang kuntento si Charlie nang makita niya kung gaano kasunurin si Zachary.Sa totoo lang, napakatalinong tao ni Zachary at siguradong magiging kapani-pakinabang siya kay Charlie sa hinaharap.Pagkatapos, sinabi ni Charlie sa kanya, “Zachary, siguradong tatratuhin kita nang mabuti kung makukuntento ako sa ugali mo.”Nagmamadaling pinagdaup ni Zachary ang mga kamo niya at sinabi, “Huwag kang mag-alala, Mr. Wade. Siguradong makukuntento ka!”Hindi maiwasang ngumiti ni Charlie sa pambobola ni Zachary. “Alam mo ba na gusto kitang suntukin ngayon dahil mukha kang walang hiya ngayon?”Tumawa si Zachary bago sinabi, “Mr. Wade, alam ko na pangit ang mukha ko pero dapat mo ring malaman na kailanman ay hindi naging pangit ang pera!”Pagkatapos, naglabas ng itim na kahon si Zachary sa ilalim ng kanyang upuan bago ito ibinigay kay Charlie. “Mr. Wade, ito ang tatlong daang libong dolyar na dapat ibibigay ko sa biyenan mong lalaki. Mangyaring tingnan mo kung tama ang dami.”Iwinasiwas
Binuksan ni Claire ang pinto ng kotse bago siya lumabas nang nagmamadali na may payong sa kanyang kamay.Nagmadaling hinabol ni Charlie si Claire sa sandaling nakita niya siyang lumabas ng kotse.“Anong nangyari, Loreen?”Tinanong ni Claire sa sandaling nagmadali siya papunta kay Loreen.“Claire? Anong ginagawa mo dito?” Tinanong ni Loreen sa sandaling nakita niya si Claire. Nanginginig siya dahil nabasa na siya sa malakas na ulan.Mukhang sobrang nasorpresa siya at nahihiya, tila ba hindi niya gustong makita siya nang ganito ng kanyang matalik na kaibigan.Itinaas ni Claire ang payong sa taas ng ulo ni Loreen at mabilis niyang sinabi, “Nagkataon na dumaan kami rito ni Charlie nang makita kita sa gilid ng kalsada. Anong nangyari sa’yo?”Mabilis sumagot si Loreen na may naiinis na ekspresyon sa kanyang mukha, “Huwag na natin itong pag-usapan! May inutos na ipagawa sa akin ang kumpanya ngayon at binigyan nila ako ng kotse para gawin ito. Iyon ang dahilan kung bakit ako nagmaneho u
Sa dalawang taong naglalakad papunta sa kanila, ang taong nasa harapan ay nakaputi.May suot siyang puting damit na gawa sa silk at wumawagway ito sa hangin. Ang mas nakakagulat ay ang katotohanan na wala man lang kahit isang patak ng ulan ang tumama sa kanya.Ang isang lalaki ay nakaitim at mayroon siyang sobrang lakas at matipunong katawan.Bukod dito, nakikita niya na ang dalawang lalaki ay gumawa ng isang barrier sa paligid ng kanilang katawan, tila ba ibinubukod nila ang tubig-ulan mula sa kanila.Sumulyap si Charlie sa dalawang lalaki at napagtanto niya na magaling silang makipaglaban.Sa sandaling ito, si Zachary na nakaupo sa loob ng kotse, ay tumingin sa bintana at agad namutla ang mukha niya, tila ba nakakita siya ng isang multo! Sa sandaling ito, binuksan niya ang pinto ng kotse bago niya sinubukang tumakas.Mabilis ang mga mata ni Charlie at mabilis niyang sinunggaban ang kwelyo ni Zachary bago niya sinabi, “Bakit ka tumatakas?”Ang Butcher Brothers… sila ang Butcher
Hindi talaga ito gusto ni Claire at ayaw niyang iwanan si Charlie. “Hindi, ayoko! Gusto kong manatili dito kasama ka!”Sa sandaling ito, sumagot nang malamig si Charlie, “Pumunta ka na! Kung maiiwan ka sa likod ko, magugulo mo lang ako at hindi ito mabuti kung lahat tayo ay masasaktan!”Tumango si Claire bago niya pinangunahan si Loreen sa kotse.Nalalampa si Loreen habang hinila siya palayo ni Claire at sa sandaling ito, isang puting bato ang umangat sa kanyang bulsa at nahulog sa lupa.Umirap si Charlie habang nakatingin siya sa Butcher Brothers. “Kayong dalawa ay isang dalawang langgam lang sa akin at sinasabi niyo na papatayin niyo ko? Mukhang pagod talaga kayong mabuhay!”Ngumisi ang matipunong lalaki bago sinabi, ‘Bakit hindi natin tingnan kung sino ang langgam dito?”Pagkatapos, sumugod ang matipunong lalaki kay Charlie habang sinubukan niya siyang suntukin sa mukha. Sobrang lakas ng kamao niya at tila ba direkta nitong babasagin ang mukha ni Charlie.Gayunpaman, nakita n
Sa sumunod na segundo, ang lahat ay malabo na. Ang katawan ng lalaking nakaputi ay isa nang anino habang sumugod siya kay Charlie.Sa sandaling sinuntok ng lalaking nakaputi ang hangin, isang bugso ng hangin ang umikot sa kanyang katawan habang pinwersa niya ang ulan sa paligid niya na kumalat nang hindi sinasadya.Sa tuwing may papatak na ulan sa kanyang kamao, agad magiging usok ang ulan.“Handa siyang pumatay!”Natakot nang sobra si Zachary at gusto niyang gumapang at magtago sa ilalim ng kotse.Sa sandaling ito, si Loreen, na hinila ni Claire papunta sa loob ng kotse, ay nakatakot din nang sobra habang pinipigilan niya ang kanyang hininga. Sobrang kinakabahan siya at nababalisa sa sandaling ito dahil natatakot siya na mamamatay ang tagapagligtas niya ngayon nang dahil sa kanya.Kahit na sobrang kinakabahan din si Claire, naramdaman niya na siguradong matatalo ni Charlie ang dalawang lalaki. Tumingin lang nang masama si Charlie sa lalaking nakaputi na may malamig na ekspresy
Parang naputol ang daloy ng kuryente sa utak ni Charlie sa sandaling iyon. Sa ngayon, mukhang malaki na ang posibilidad na sadyang ipinadala si Raymond sa Aurous Hill, at ang taong nagplano ng lahat ng ito ay marahil ang mismong ama niya na pumanaw na dalawampung taon na ang nakalipas.Dahil dito, nakaramdam si Charlie ng kakaibang tensyon at bigat sa dibdib. Ano ba talaga ang nangyari sa mga magulang niya noon? Hindi lang ito nauwi sa isang trahedya, kundi mukhang may matagal at malawak na plano na pala para sa kanya, kahit bago pa man nangyari ang lahat.Nang mangyari ang aksidente sa mga magulang niya, agad siyang inilagay ni Stephen sa ampunan. Isa na iyon sa mga plano ng ama niya noon pa man. At sa hindi inaasahan, pati ang pagpapapunta kay Mr. Cole sa Aurous Hill at ang pagsasaayos ng ‘bitag’ na ito para sa kanya halos dalawampung taon ang lumipas, ay bahagi rin pala ng plano ng kanyang ama.Habang iniisip ito ni Charlie, agad niyang kinuha muli ang cellphone at tinawagan si Ja
Pagkasabi nito, muling nagtanong si Charlie, “Siya nga pala, Jasmine, pwede mo ba akong tulungan na maghanap ng impormasyon tungkol sa taong ito?”Sagot ni Jasmine, “Kakausapin ko ang kasalukuyang namamahala sa Vintage Deluxe. Naka-save pa sa computer ang mga employee records nila. Hindi kasi orihinal na naka-rehistro sa Moore Group ang Vintage Deluxe kaya hindi naisama ang files sa main HR system ng Moore Group, at hindi rin ganoon kahigpit ang file management nila.”Sabi ni Charlie, “Kung ganoon, pakikuha sana ang impormasyon, at kapag nahanap mo na, pakipadala agad ito sa akin sa lalong madaling panahon.”“Okay, Master Wade!”Pagkatapos ng tawag, sinabi ni Charlie kay Vera, “Kapag nakuha na natin ang impormasyon mamaya, paki-forward kay Mr. Sandsor ito at pakisabi sa kanya na sana ay tulungan niya akong suriin ang lahat ng impormasyon kaugnay sa tanong ito.”Agad na sumagot si Vera, “Huwag kang mag-alala, Young Master, agad ko siyang sasabihan.”Tumango si Charlie at balisa sil
Noong una, akala niya ay sinuwerte lang talaga siya na nakuha niya ang Apocalyptic Book. Pero kamakailan, nabanggit ng uncle niya na nakuha raw ng mga magulang niya noon ang Preface to the Apocalyptic Book, kaya nagsimula siyang maghinala na baka may koneksyon ang dalawang aklat. Pero wala siyang matibay na ebidensya.Ngayon, bigla niyang nadiskubre na ang manager ng Vintage Deluxe na si Raymond ay matalik palang kaibigan ng tatay niya mula pa mahigit dalawampung taon na ang nakaraan. At si Raymond din mismo ang nag-abot ng jade vase sa biyenan niyang si Jacob.Noong nangyari iyon, nasa labas si Charlie ng VIP room habang sina Raymond at Jacob ay nasa loob. Hindi niya mismo nasaksihan ang eksaktong nangyari, pero ayon sa kwento ni Jacob pagkatapos, si Raymond daw ang naglabas ng jade vase mula sa magandang packaging at iniabot ito sa kanya. Pero nadulas ito sa kamay ni Jacob at nahulog sa sahig. Ngayon na alam niyang kasangkot si Raymond, hindi na ito maaaring isang simpleng pagkakata
Nang makita ni Vera ang pangungusap na ito, agad niyang sinabi, “Ang Queens na ito ay siguro ang Queens, New York City. Kaya't ang larawang ito ay talagang kuha sa Queens. Tungkol naman sa ‘Cole’, mukhang ang tao sa larawan kasama ang tatay mo ay may apelyidong Cole at siya ay may lahing Oskian. Ang hindi lang natin alam ay ang buong pangalan niya.”“Tama ka…” Tumango si Charlie nang marahan habang patuloy na nakakunot ang kanyang kilay.Bumulong siya, “May pakiramdam ako na pamilyar ang lalaking may apelyidong Cole, pero kahit anong gawin ko, hindi ko maalala kung saan ko siya nakita dati.”Nagmamadaling sinabi ni Vera, “Wag kang mag-alala, Young Master. Ang pakiramdam ng pagiging pamilyar ay tiyak na may pinagmulan sa iyong alaala. Baka lang hindi malalim ang alaala mo sa taong iyon, o baka saglit lang ang pagkikita niyo. Kaya, wag kang mag-alala. Kung mag-iisip ka nang mabuti, tiyak may maalala kang mga palatandaan.”Pagkatapos niyang sabihin iyon, tinanong ni Vera si Charlie, “B
Itinuro ni Vera ang isang karatula na may postcode sa tabi ng pinto ng tindahan at sinabi, “Young Master, ang tindahang ito ay nasa Queens, New York.”Nagtanong si Charlie nang mausisa, “Ganoon ba? Paano mo nalaman? Hindi ko halos mabasa ang mga salita dito dahil sa resolution na ito.”Ipinaliwanag ni Vera, “Dati akong nakatira sa Queens. Ang laki, kulay, at pwesto ng karatulang ito para sa postal code ay tipikal na istilo ng Queens noon. Hindi ko lang alam kung sinusunod pa nila ang parehong istilo ngayon.”“New York…” Tumango si Charlie, bigla niyang naalala ang sinabi ng tiyuhin niya ilang araw na ang nakalipas. Bumili ang mga magulang niya ng set ng mga sinaunang libro mula sa isang antique shop sa New York. Ang set ng mga librong ito ay walang iba kundi ang Preface to the Apocalyptic Book.Kasama ng antique shop sa larawan, biglang naalala ni Charlie ang isang bagay at sinabi kay Vera, “Maaaring ito nga ang antique shop kung saan nabili ng tatay ko ang Preface to the Apocalypti
Nang marinig ni Charlie ang mga sinabi ni Vera, tumingin siya agad sa itim na photo album na hawak niya. Sa unang tingin, halatang luma na ang album.Sa nakaraang dekada, dahil sa mabilis na pag-usbong ng mga smartphone, hindi namamalayan ng karamihan na nadidigitize na nila lahat ng mga larawan nila. Kunti na lang ang bumibili ng mga photo album na iba't ibang laki at kapal tulad ng ginagawa ng mga tao dalawampung taon na ang nakalipas para ayusin ang mga litrato nila.Hindi alam ni Charlie kung ano ang laman ng album, kaya kinuha niya ito mula kay Vera at maingat na binuksan ang unang pahina. Ang unang bagay na tumama sa mata niya sa unang pahina ay dalawang magkahiwalay na larawan ng dalawang kabataan na kuha sa harap ng Statue of Liberty sa America.Ang lalaki sa larawan ay kamukhang-kamukha ni Charlie, pero medyo luma ang pananamit dahil suot ng lalaki ang kilalang knit sweater at kupas na jeans na sikat noong mga panahong iyon. Siya ang ama ni Charlie, si Curtis.Ang babae sa
Pagkasabi nito, sumunod siya kay Charlie palabas ng dining room at pumunta sa courtyard kung saan dating nakatira ang mga magulang ni Charlie.Dahil malaki ang courtyard na iyon, may apat na magkadikit na kwarto ang mga magulang ni Charlie noon. Bukod sa main hall at bedroom, may study rin at sariling kwarto si Charlie.Sa madaling sabi, parang isang three-bedroom apartment na may living room ito. Ilang taon din siyang nanirahan doon kaya kabisado na niya ang buong ayos ng lugar. Bukod pa roon, halos walang nabagong anuman kaya madali para sa kanya na suriin ito.Pagpasok sa main hall, halos pareho pa rin ang mga kasangkapan at ayos ng lahat mula noong huling naroon sila ng mga magulang niya. Sa isang iglap, bumalik sa alaala ni Charlie ang mga sandaling magkasama sila ng kanyang mga magulang noong bata pa siya, at biglang sumiklab ang samu’t saring damdamin sa puso niya.Mabilis niyang nilibot ang mga kwarto kasama si Vera. Maliban sa mga kasangkapan, may mga bagong kumot at unan s
Madalas mag-alala si Ashley noon tungkol sa pagpapalaki kay Charlie pagdating sa ugali niya, pagkatao, at mga pinapahalagahan sa buhay. Bilang ina, natural lang na gusto niyang maibigay ang pinakamahusay na edukasyon, kapaligiran, at gabay para sa anak niya. Pero ang tanging magagawa lang niya ay panoorin si Charlie habang lumalaki sa ampunan kasama ng ibang bata, at panoorin siyang tumigil sa pag-aaral sa high school para magtrabaho sa isang construction site, nang hindi man lang niya kayang makialam o makagambala kahit kaunti.May mga pagkakataong nag-aalala siya na baka maapektuhan ang pananaw sa buhay ni Charlie, o kaya’y masyado siyang matutong makibagay sa mga kalakaran ng mundo sa ganoong kapaligiran. Pero sa kabutihang palad, nahanap ni Charlie ang tamang balanse sa pagitan ng pagiging anak-mayaman noong bata pa siya, at ng pagiging ulilang mahirap pagkatapos niyon. Dahil doon, napanatili niya ang maayos na pananaw sa buhay at matibay na pakiramdam ng katarungan.Hindi lang ni
Sarado na ngayon ang sikat na templong ito sa mga bisita.Mag-isa lang si Ashley na nakatayo sa loob ng courtyard, habang napapaligiran ng amoy ng insenso na nanatili sa hangin. Nakatingala siya sa maliwanag na buwan at damang-dama ang halo-halong emosyon. Matagal na niyang inaasam ang kanyang anak, si Charlie, na dalawampung taon na niyang hindi nakikita.Ang layo ng Harmony Temple sa lumang mansyon ng mga Wade ay isa o dalawang milya lang, sampung minuto lang ang biyahe sakay ng kotse. Pero kahit ganoon, paulit-ulit na ipinapaalala ni Ashley sa sarili niya na hindi pa ito ang tamang oras para magkita sila ng anak niya.Nang makita ng pekeng abbess na tila malungkot si Ashley habang nakatayo nang mag-isa sa courtyard, marespeto siyang lumapit at nagtanong, “Madam, ilang kanto na lang ang layo niyo kay Young Master. Siguro ay sabik na sabik ka nang makita siya, tama po ba?”Tumango si Ashley, “Dalawampung taon ko nang hindi nakikita ang anak ko. Paanong hindi ako mananabik?”Pagka