Nang marinig ang sinabi ni Charlie, sinabi ni Isaac, “Mr. Wade, sa tingin mo, sino ang nasa likod nito?”Pinag-isipan ito ni Charlie at sinabi, “Sa tingin ko ay mataas ang posibilidad na ang pamilya Schulz ang mastermind sa likod nito.”“Ang pamilya Schulz?!” Napabulalas si Isaac sa pagkagulantang. “Bakit gagalawin ng pamilya Schulz ang mga babae?! Hindi ito makatwiran…”Sinabi ni Charlie habang may seryosong ekspresyon, “Kung gusto mong maging makatwiran ito, kaya kong maka-isip ng ilan. Gustong idivorce ni Helen Dunn si Sheldon Schulz. Sapat na ang motibo na ito para dumihan ang reputasyon ng pamilya. Siguradong may sama ng loob si Sheldon sa puso niya, at ang matandang lalaki.”Tumango si Isaac at sinabi, “Para sa isang marangal na pamilya, ang isang asawa o manugang na lantarang gusto ng divorce ay siguradong magdadala ng epekto sa dangal ng pamilya, pero hindi naman sila sosobra, tama?”Sinabi ni Charlie, “Malaki at prominenteng pamilya sila. Minsan, ang reputasyon at dangal
Kahit na walang remote summoning function ang Rolls Royce, ang ibang function nito ay nandoon, kasama na ang location tracking function. Makukuha ang lokasyon ng kotse mula sa internal software nito.Hindi matagal, ipinadala ng mga tauhan ni Isaac sa kanya ang lokasyon ng kotse.Pagkatapos itong makita, sinabi niya, “Young Master, papunta sa mga bundok si Zakir Luiz.”“Sa mga bundok?” Kumunot ang noo ni Charlie. “Saan ang eksaktong lokasyon?”Sinabi nang nagmamadali ni Isaac, “Sa direksyon ito ng Champs Elys Resort.”“Okay!” Inutos agad ni Charlie, “Pumunta na tayo sa hotel mo ngayon at sumakay sa helicopter para maaga nating mapigilan ang kotse nila!”Sinabi ni Isaac, “Young Master, nababalot ng bomba si Zakir. Sigurado ka ba na kaya mo siyang hulihin?”Ngumisi si Charlie at sinabi nang mapanghamak, “Kung gusto ko, kaya ko pang hindi pakurapin si Zakir, lalo na ang pindutin ang detonation switch!”“Magaling!” Huminga nang maluwag si Isaac at nagmamadaling nagmaneho papunta sa
Nang papalapit nang papalapit na siya sa lagusan, hindi maiwasan ni Zakir na mas kabahan sa sandaling ito.Ito ay dahil para kay Zakir, ito na ang mahalagang sandali para matukoy kung magiging matagumpay ba ang lahat sa kanya.Kaya, patuloy siyang nagdasal sa puso niya, ‘Lord, ako, si Zakir Luiz, ay hindi pa nagmakaawa para sa kahit saan sa buong buhay ko. Ngayon, nagmamakaawa ako sayo na gawin akong ligtas at basbasan mo ako para maging maayos ang lahat ngayong araw!’‘Lord, kung magiging maayos ang lahat, kailangan mo lang ako bigyan ng isang oras para makatakas pagkatapos kong patayin ang mag-ina!’‘Sapat na ang isang oras para mapatakas ako ng pamilya Schulz!’‘Sa sandaling ito, bukas, masisimulan ko na ang bagong buhay ko sa ibang bansa gamit ang bagong pagkakakilanlan!’Nang maisip niya ito, hindi maiwasang masabik ni Zakir.Sa parehong oras, hindi maiwasang kabahan nina Helen at Sophie na nakaupo sa likod ng Rolls-Royce.Hindi maiwasang kabahan at nerbiyosin ni Sophie. N
‘Bukod dito, malaki ang posibvilidad na may kinalaman ito sa kung bakit siya pumasok at pumunta sa Treasure Pavilion ngayong araw!’Nang maisip niya ito, nakagawa ng konklusyon si Sophie. ‘Siguradong may tao na nasa likod niya tungkol dito. Kung gano’n, hindi nagkataon na pumasok siya sa Treasure Pavilion ngayong araw!’‘Kung hindi ito nagkataon, hindi rin nagkataon na kinidnap niya kami ng ina ko!’‘Maaari ba… maari ba na kami talaga ni mama ang target niya?!’Biglang mas nataranta si Sophie!‘Kung nagkataon lang talaga na pumasok si Zakir sa Treasure Pavilion dahil hinahabol siya, basta’t makikipagtulungan kami kay Zakir, pagkatapos niyang makatas at maging ligtas, may malaking posibilidad na mabubuhay kami ng aking ina. Dahil, nilantad na niya ang sarili niya sa pulis. Kaya, hindi niya kailangan na patayin kami ng ina ko para mas lalong galitin ang pulis at gumawa ng opinyon ng publiko tungkol dito. Mas magiging masama ito sa kaso niya…’‘Pero, kung may nag-utos kay Zakir na g
May dalawang dahilan kung bakit gusto gumamit ng pera ni Sophie para suhulan si Zakir.Una, kung epektibo na gumamit siya ng pera para suhulan siya, mas mabuti kung ipapadala niya na lang ang pera sa kanya para siguraduhin ang kaligtasan nila.Pangalawa, kung walang epekto ang pera sa kanya, kahit papaano, malalaman ni Sophie ang iniisip ni Zakir at ang layunin niya gamit ang mga salita niya.Sa puntong ito, nakakuha na ng ilang bakas si Sophie ayon sa mga sinabi ni Zakir gamit ang isang set ng magandang pangungusap na naisip niya.‘Una, hindi maniniwala ang ordinaryong tao na nasa dalawampung taon na kaya niyang mag-alok at bayaran siya ng sampu-sampung milyong dolyar o kahit isang daang milyong dolyar nang gano’n lang. Aakalain niya lang na sinasabi niya ang kahit ano para makaalis sa sitwasyon an ito. Pero, hindi nagduda si Zakir sa abilidad niya na bayaran siya ng limampung milyong dolyar, walumpung milyong dolyar, o kahit isang daang milyong dolyar!’‘Pinapatunayan nito na al
…Sa parehong pagkakataon, isang helicopter ang kakaalis lamang sa siyudad papunta sa bulubunduking bahagi ng lugar.Nasa loob ng helicopter si Isaac kasama si Charlie. Nagbigay ng ulat si Isaac, “Young Master, halos sampung kilometro lang ang layo ng target sa atin ngayon. Didiretso lang tayo. Dahil kailangan nilang dumaan sa paikot-ikot na kalsada ng bundok, siguradong mahahabol rin natin sila.”Tumango si Charlie, “May isa pa akong bagay na hindi nauunawaan.”Agad na napatanong si Isaac, “Young Master, ano iyon?”Sumagot si Charlie, “Hindi ko maintindihan kung ano ang plano ni Zakir para makatakas sa sitwasyong ito. Masyadong malaki ang ginawa niyang gulo. Naniniwala akong naghanda na ang mga pulis para sugurin siya o kaya nagsagawa na sila ng roadblock sa isang intersection kahit hindi pa sila nakakahabol. Kahit mamahalin ang Rolls-Royce na minamaneho ni Zakir, kotse pa rin ito. Sa ganitong klase ng sitwasyon, mahihirapan pa rin siyang tumakas kahit magkaroon pa ng pakpak ang
Sa pagkakataong ito, walang alam si Zakir na natuklasan na ni Charlie mula sa langit ang kanilang lokasyon.Patuloy ang kanyang pagtitig sa navigation system habang determinado siyang nagmamaneho.Makikita sa navigation system na hindi hihigit sa limang kilometro ang layo nila mula sa kanilang destinasyon. Ito ang tunnel na napag-usapan nila ng pamilya Schulz.Mula sa kanyang driving speed na nasa 180 kilometers per hour, dalawang minuto lamang ang kakailangan niya para marating ang tunnel!Hindi mapigilang makaramdam ng matinding pagkasabik ni Zakir nang maisip ito.Habang papalapit nang papalapit siya sa tunnel, naghalo ang kaba at saya sa kanyang puso. Hindi niya mapigilang muling tapakan ang accelerator para mas pabilisin pa ang kotseng sinasakyan nila.Sa pagkakataong ito, nagmamaneho si Zakir ng Rolls-Royce sa fast lane.Habang papalapit siya sa tunnel, nakita ni Zakir ang ilang mababagal na trak sa kalsada, isa pagkatapos ng isa ang nasa kanang bahagi ng daang nasa harap
Sa parehong pagkakataon, personal na nasaksihan ni Charlie ang pagpasok ng kotse sa loob ng tunnel mula sa kanyang sinasakyang helicopter sa itaas. Nakita niya ring may nakasunod na dalawang trak sa kotse. Pagkatapos, nasilayan niya rin ang salpukan ng dalawa pang trak sa entrance ng tunnel.Masasabi ni Charlie sa isang sulyap lang na sadya ang salpukan na nangyari sa entrance.Kaya, agad niyang inutusan si Isaac, “Halatang sadyang hinaharangan ng dalawang trak na iyan ang daan. Sa tingin ko, balak nilang gawin ang patayin sila Zakir sa loob ng tunnel. Bilisan natin! Tumungo tayo sa kabilang dulo ng tunnel!”Hindi nagpatumpik-tumpik si Isaac, agad niyang ginawa ang utos ni Charlie, “Sige, Young Master! Pupunta tayo sa kabilang dulo at doon tayo mababa! Ngayon din!”***Sa pagkakataong ito, habang nasa loob ng tunnel, biglang nadiskubre ni Zakir na may harang na rin ang daan sa kanilang harap. Dalawang container trucks ang magkatabing nakaparada dito. Sa pagkakataong ito, agad niya
Habang umaakyat siya sa Mount Turtle Back at nakita ang ilang tolda at isang dosenang kabataan sa malapit, kumunot nang kaunti ang mga kilay niya.Nakatingin ang mga taong ito sa direksyon kung saan sisikat ang araw, malinaw na gusto itong hangaan. Hindi nagduda si Fleur sa kanila, pero nainis at nadismaya siya nang kaunti dahil masyadong malapit ang mga taong ito sa libingan ng kanyang senior, si Elijah.Ang layunin ng pagbisita niya sa lugar na ito ay para alalahanin ang nakaraan sa libingan ni Elijah, at magsalita nang kaunti mula sa kailaliman ng puso niya sa kanyang senior.Pero, ang posisyon ng mga taong ito ay nasa dalawa o tatlong daang metro lang mula sa libingan ni Elijah, at siguradong makukuha niya ang atensyon nila kung didiretso siya doon. Mahihirapan siyang kausapin ang senior niya dahil dito.Sa sandaling ito, nasulyapan ni Charlie ang isang bata at mature na babae na kalilitaw lang sa malayo. Kayang makita ni Charlie ang hitsura niya gamit ang kanyang pambihirang p
Sa sandaling ito, nang sampung minuto na lang bago sumikat ang araw, nagdagdag ang lahat ng ilang sangay sa bonfire at nagsimulang hintayin ang sandali na sisikat ang araw mula sa likod ng bundok.Makalipas ang halos sampung minuto, ang dating maputlang langit ay nagsimulang lumiwanag ng ginintuang tingkad. Ito ang bakas na malapit nang sumikat ang araw sa abot-tanaw.Habang sabik ang lahat na makita ito, biglang naramdaman ni Charlie na may tao sa malayo na mabilis na papalapit sa lokasyon nila. Dahil nag-aalala siya na madidiskubre siya ni Fleur, sinanay ni Charlie ang mental cultivation method na tinuro sa kanya ni Ruby simula kagabi, mahigpit na kinulong ang sarili niyang Reiki sa loob ng katawan niya.Para sa mga cultivator, ang bawat tao ay parang isang submarine na naglalakbay sa malalim na karagatan, umaasa sa sonar detection para mahanap ang isa’t isa. Gamit ang analohiya na ito, ang isang tao na may mas mataas na cultivation ay parang isang mas advanced na submarine na may
Hindi katagalan, tuluyan nang lumubog ang araw, sinindihan na ng lahat ang bonfire at ang barbecue pit. Dahil naghanda ng sangkap ang lahat at nagdagdag pa si Charlie, medyo marami ang hapunan nila.Bukod dito, bumili rin si Charlie ng maraming wine, kaya mas sumigla ang paligid at atmospera. Sa madaling salita, nagpasya ang lahat na uminom at magsaya sa gabing iyon.Kaya, naglagay si Charlie ng ilang Reiki sa wine. Hindi kaya ng Reiki na palakasin ang katawan nila o gamutin ang mga sakit nila, pero sinisigurado nito na kahit gaano pa karami ang inumin nila sa gabing iyon, hindi man lang sila hihikab.Bukod dito, sa sandaling pumasok ang Reiki sa katawan nila, hindi ito mag-iiwan ng bakas. Kahit na pumunta si Fleur, wala siyang mapapansin.Ang Yorkshire Hill ay matatagpuan sa isang talampas, at medyo malaki ang pagkakaiba ng temperature sa umaga at gabi. Kasam na ang taas ng Mount Turtle Back, bumaba nang sobra ang temperature pagkatapos maggabi. Kaya, umupo ang lahat sa paligid ng
Habang nagsasalita siya, unti-unting naging seryoso ang ekspresyon niya. Sinabi niya, “Leni, mangako tayo sa isa’t isa. Subukan muna nating mabuhay ngayong taon. Kung sa susunod na taon, may mangyaring himala at walang namatay sa atin, pwede kang pumunta sa Oskia at makilala ang mga magulang ko para makuha ang basbas nila. Pagkatapos, pupunta ako sa United States kasama ka.”Si Leni, na kanina pa masaya, ay biglang naging mukhang pagod. Binulong niya, “May apat na buwan pa hanggang sa susunod na taon. Natatakot ako na kahit na hindi ako mamatay sa sandaling iyon, hindi ako makakapunta sa Oskia para makita ka.”Namula ang mga mata ni Shermaine, pero ngumiti siya at sinabi, “Ayos lang. Araw-araw na lang tayo mag-video call. Online na ang lahat ngayon. Kahit ang mga korte ay may hearing sa online. Kung kailangan, pwede na lang tayo kumuha ng isang pari, at pakakasalan kita sa online.”Pinigilan ni Leni ang mga luha niya, tumango nang marahan, at ngumiti habang sinabi, “Okay, deal. Kapa
Hindi inaasahan ni Charlie na habang nagca-camping siya sa mga bundok ng Yorkshire Hill, matatagpuan niya ang dalawang batang pasyente na may cancer. Ang nagpasorpresa sa kanya ay gustong sumali ng dalawang ito sa mga clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical sa Aurous Hill, pero tinanggihan silang dalawa.Ang mas nagpahanga pa sa kanya ay ang taong ito, si Leni, ay kilala pa si Jameson.Habang iniisip ang iba ang tungkol kay Jameson, na dating pinapangunahan ang buong FDA, na kusang umalis at nagsimula ng charity sa Aurous Hill, tinanong nang mausisa ni Charlie si Leni, “Helron, sobrang pamilyar ka ba kay Jameson Smith?”Sumagot nang kalmado si Leni, “Hindi naman. Dahil, bago siya umalis, isa siyang mataas na opisyal sa United States, at ang mga taong nakakausap niya sa FDA ay mga matataas na biopharmaceutical company at mga negosyante sa buong mundo. Ang isang tao tulad ni Jameson ay kahanga-hanga kahit sa mataas na lipunan. Paano magkakaroon ng pagkakataon ang isang ordinaryong
Sinabi ni Shermaine, na nasa gilid, “Hindi naman gano’n. Ang pamamahagi ng mga pwesto para sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical ay hindi base sa kung sino ang may pera at kapangyarihan, ngunit kung sino ang pinaka nangangailangan ng gamot. Ang lahat ng sumali para sa clinical trial ay mga pasyente na may cancer. Halos tatlumpung porsyento sa kanila ang idineklara ng mga doktor na may anim na buwan na lang para mabuhay. May daang-daang pasyente na may advanced pancreatic cancer, at marami sa kanila ay mga bata. Ang mga taong katulad namin na nasa 20s na ay mahihirapan na makakuha ng pwesto.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Shermaine, sumali ka rin ba sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Shermaine at sinabi, “Oo, pero hindi ako napili. Ang pamamaraan ng pagpili ng Apothecary Pharmaceutical ay parang pagkukumpara ng mga paghihirap. Una, ikukumpara nila kung sino ang may pinakamalalang sakit, pagkatapos ay kung sino ang pinakabata, kung sinong pamilya
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na