Sa sandaling inanunsyo ni Zakir ang kapalaran nina Helen at Sophie, sa wakas ay huminga na nang maluwag ang lahat.Ligtas na sila ngayon!Pero, napasailalim sa sobrang desperasyon si Sophie. Hindi niya maintindihan kung bakit pipiliin ni Zakir silang mag-ina sa mahigit isang daang tao dito.Pero, hindi niya maiwasang isipin, ‘Hindi sa pagmamayabang, pero kung titingnan niya ang lahat ng tao dito pagdating sa hitsura at ganda, talagang kami ni Mama ang namumukod-tangi sa kanilang lahat…’‘Hindi lang mukhang matatag ang Zakir na ito, ngunit medyo malaswa rin siya. Makatwiran na piliin niya kami ni Mama sa lahat ng tao dito..,’‘Pero, hindi ko alam kung may iba pa siyang masamang hangarin sa pagpili sa amin bilang hostage…’Sa puntong ito, tumingin siya nang kinakabahan sa kanyang ina.Nang makita ang tingin ng kanyang anak, marahan na tinapik ni Helen ang kanyang kamay at binulong nang marahan, “Sophie, huwag kang mag-alala, kasama mo ako. Poprotektahan kita kahit anong mangyari.”
Kasama ang isang malakas na putok, isang madugong butas ang lumitaw sa noo ng babae.Pagkatapos, agad siyang bumagsak paatras habang nakadilat ang mga mata.Isang malaking pool ng dugo ang dumaloy sa sahig, at napuno ng amoy ng mala-kalawang na amoy ng preskong dugo ang sahig.Natakot nang sobra ang lahat sa hall, at umalingawngaw agad ang malalakas na sigawan sa hall. Walang nag-aakala na sobrang malupit si Zakir.Nagsalita lang ang babae, at talagang nilagyan niya ng bala ang kanyang ulo!Sa totoo lang, hindi pinatay ni Zakir ang babae dahil naiirita siya sa kanya, ngunit dahil gusto niyang manaig kina Helen at Sophie.Kailangan niyang bugbugin ang aso sa harap ng liyon para maging masunurin sila nang taos puso sa kanya. Doon lang niya matutupad ang kanyang plano at makukuha silang dalawa.Kaya, tumingin siya sa namumutlang si Helen at tinanong sa naintrigang tono, “Ano sa tingin mo, sweetie? Gusto mo pa rin ba akong tawaran?”Umiling agad si Helen sa takot.Alam niya na ma
Hindi nasorpresa si Charlie nang makita niyang lumabas sina Helen at Sophie sa Treasure Pavilion.Matagal na niyang naramdaman na hindi simple ang bagay na ito.Ngayon, mas lalong tumatag ang pananaw niya tungkol dito dahil lumabas sina Helen at Sophie sa pamimilit ni Zakir.Pero, hindi niya pa nalalaman kung sino ang gagawa ng ganito at gagawa ng eksena para lang galawin ang dalawang babae.Sa sandaling ito, nakalabas na sina Helen at Sophie sa Treasure Pavilion habang nakasunod si Zakir sa likod nila hawak-hawak ang baril sa isang kamay, at ang detonator sa kabila.Tumingin siya sa paligid ng mga malalaking building, ngumisi, at sinabi sa mga pulis, “Alam ko na may mga sniper kayo sa paligid na handa akong barilin, pero payo ko sa inyo na pag-isipan nang mabuti ang mga kilos niya dahil hawak-hawak ko ang detonator. Kahit na nasa kamay ng isang taong gulang ang detanor na ito, agad sasabog ang bomba kapag nadaplisan ito! Kung gusto niyong mamatay dito kasama ako, sige at hayaan n
May bahagyang pag-aatubili sa ekspresyon ni Charlie. Makalipas ang ilang segundo, marahan siyang umiling at sinabi, “Kalimutan mo na. Kalaban ko ang pamilya Schulz, pero paulit-ulit kong niligtas ang miyembro ng pamilya nila bago pa ako makapaghiganti. Sila Jaime, Sophie, at Rosalie. Niligtas ko na nang isang beses ang tatlong miyembro ng pamilya Schulz na ito. Kung kikilos ulit ako ngayong araw, limang buhay na ang utang sa akin ng pamilya Schulz!”Ngumisi si Isaac at sinabi, “Oo, tama ka. Niligtas mo ang buhay nila bago ka pa makapaghiganti sa kanila. Talagang pinaglalaruan ka ng Diyos.”Hindi maiwasang bumuntong hininga ni Charlie. “Kahit ano pa, kung may mangyari talaga kay Helen Dunn, ilalagay ulit sa auction ang bahay ng ama ko, tama?”Sumagot si Isaac, “Hindi ako sigurado kung naayos na ni Mrs. Dunn ang purchasing procedure. Kung naayos na niya, magiging pamana niya ang bahay. Kung hindi, sa tingin ko ay ilalagay ulit ito sa judicial auction makalipas ang ilang panahon.”Kum
Nang marinig ang sinabi ni Charlie, sinabi ni Isaac, “Mr. Wade, sa tingin mo, sino ang nasa likod nito?”Pinag-isipan ito ni Charlie at sinabi, “Sa tingin ko ay mataas ang posibilidad na ang pamilya Schulz ang mastermind sa likod nito.”“Ang pamilya Schulz?!” Napabulalas si Isaac sa pagkagulantang. “Bakit gagalawin ng pamilya Schulz ang mga babae?! Hindi ito makatwiran…”Sinabi ni Charlie habang may seryosong ekspresyon, “Kung gusto mong maging makatwiran ito, kaya kong maka-isip ng ilan. Gustong idivorce ni Helen Dunn si Sheldon Schulz. Sapat na ang motibo na ito para dumihan ang reputasyon ng pamilya. Siguradong may sama ng loob si Sheldon sa puso niya, at ang matandang lalaki.”Tumango si Isaac at sinabi, “Para sa isang marangal na pamilya, ang isang asawa o manugang na lantarang gusto ng divorce ay siguradong magdadala ng epekto sa dangal ng pamilya, pero hindi naman sila sosobra, tama?”Sinabi ni Charlie, “Malaki at prominenteng pamilya sila. Minsan, ang reputasyon at dangal
Kahit na walang remote summoning function ang Rolls Royce, ang ibang function nito ay nandoon, kasama na ang location tracking function. Makukuha ang lokasyon ng kotse mula sa internal software nito.Hindi matagal, ipinadala ng mga tauhan ni Isaac sa kanya ang lokasyon ng kotse.Pagkatapos itong makita, sinabi niya, “Young Master, papunta sa mga bundok si Zakir Luiz.”“Sa mga bundok?” Kumunot ang noo ni Charlie. “Saan ang eksaktong lokasyon?”Sinabi nang nagmamadali ni Isaac, “Sa direksyon ito ng Champs Elys Resort.”“Okay!” Inutos agad ni Charlie, “Pumunta na tayo sa hotel mo ngayon at sumakay sa helicopter para maaga nating mapigilan ang kotse nila!”Sinabi ni Isaac, “Young Master, nababalot ng bomba si Zakir. Sigurado ka ba na kaya mo siyang hulihin?”Ngumisi si Charlie at sinabi nang mapanghamak, “Kung gusto ko, kaya ko pang hindi pakurapin si Zakir, lalo na ang pindutin ang detonation switch!”“Magaling!” Huminga nang maluwag si Isaac at nagmamadaling nagmaneho papunta sa
Nang papalapit nang papalapit na siya sa lagusan, hindi maiwasan ni Zakir na mas kabahan sa sandaling ito.Ito ay dahil para kay Zakir, ito na ang mahalagang sandali para matukoy kung magiging matagumpay ba ang lahat sa kanya.Kaya, patuloy siyang nagdasal sa puso niya, ‘Lord, ako, si Zakir Luiz, ay hindi pa nagmakaawa para sa kahit saan sa buong buhay ko. Ngayon, nagmamakaawa ako sayo na gawin akong ligtas at basbasan mo ako para maging maayos ang lahat ngayong araw!’‘Lord, kung magiging maayos ang lahat, kailangan mo lang ako bigyan ng isang oras para makatakas pagkatapos kong patayin ang mag-ina!’‘Sapat na ang isang oras para mapatakas ako ng pamilya Schulz!’‘Sa sandaling ito, bukas, masisimulan ko na ang bagong buhay ko sa ibang bansa gamit ang bagong pagkakakilanlan!’Nang maisip niya ito, hindi maiwasang masabik ni Zakir.Sa parehong oras, hindi maiwasang kabahan nina Helen at Sophie na nakaupo sa likod ng Rolls-Royce.Hindi maiwasang kabahan at nerbiyosin ni Sophie. N
‘Bukod dito, malaki ang posibvilidad na may kinalaman ito sa kung bakit siya pumasok at pumunta sa Treasure Pavilion ngayong araw!’Nang maisip niya ito, nakagawa ng konklusyon si Sophie. ‘Siguradong may tao na nasa likod niya tungkol dito. Kung gano’n, hindi nagkataon na pumasok siya sa Treasure Pavilion ngayong araw!’‘Kung hindi ito nagkataon, hindi rin nagkataon na kinidnap niya kami ng ina ko!’‘Maaari ba… maari ba na kami talaga ni mama ang target niya?!’Biglang mas nataranta si Sophie!‘Kung nagkataon lang talaga na pumasok si Zakir sa Treasure Pavilion dahil hinahabol siya, basta’t makikipagtulungan kami kay Zakir, pagkatapos niyang makatas at maging ligtas, may malaking posibilidad na mabubuhay kami ng aking ina. Dahil, nilantad na niya ang sarili niya sa pulis. Kaya, hindi niya kailangan na patayin kami ng ina ko para mas lalong galitin ang pulis at gumawa ng opinyon ng publiko tungkol dito. Mas magiging masama ito sa kaso niya…’‘Pero, kung may nag-utos kay Zakir na g
Habang umaakyat siya sa Mount Turtle Back at nakita ang ilang tolda at isang dosenang kabataan sa malapit, kumunot nang kaunti ang mga kilay niya.Nakatingin ang mga taong ito sa direksyon kung saan sisikat ang araw, malinaw na gusto itong hangaan. Hindi nagduda si Fleur sa kanila, pero nainis at nadismaya siya nang kaunti dahil masyadong malapit ang mga taong ito sa libingan ng kanyang senior, si Elijah.Ang layunin ng pagbisita niya sa lugar na ito ay para alalahanin ang nakaraan sa libingan ni Elijah, at magsalita nang kaunti mula sa kailaliman ng puso niya sa kanyang senior.Pero, ang posisyon ng mga taong ito ay nasa dalawa o tatlong daang metro lang mula sa libingan ni Elijah, at siguradong makukuha niya ang atensyon nila kung didiretso siya doon. Mahihirapan siyang kausapin ang senior niya dahil dito.Sa sandaling ito, nasulyapan ni Charlie ang isang bata at mature na babae na kalilitaw lang sa malayo. Kayang makita ni Charlie ang hitsura niya gamit ang kanyang pambihirang p
Sa sandaling ito, nang sampung minuto na lang bago sumikat ang araw, nagdagdag ang lahat ng ilang sangay sa bonfire at nagsimulang hintayin ang sandali na sisikat ang araw mula sa likod ng bundok.Makalipas ang halos sampung minuto, ang dating maputlang langit ay nagsimulang lumiwanag ng ginintuang tingkad. Ito ang bakas na malapit nang sumikat ang araw sa abot-tanaw.Habang sabik ang lahat na makita ito, biglang naramdaman ni Charlie na may tao sa malayo na mabilis na papalapit sa lokasyon nila. Dahil nag-aalala siya na madidiskubre siya ni Fleur, sinanay ni Charlie ang mental cultivation method na tinuro sa kanya ni Ruby simula kagabi, mahigpit na kinulong ang sarili niyang Reiki sa loob ng katawan niya.Para sa mga cultivator, ang bawat tao ay parang isang submarine na naglalakbay sa malalim na karagatan, umaasa sa sonar detection para mahanap ang isa’t isa. Gamit ang analohiya na ito, ang isang tao na may mas mataas na cultivation ay parang isang mas advanced na submarine na may
Hindi katagalan, tuluyan nang lumubog ang araw, sinindihan na ng lahat ang bonfire at ang barbecue pit. Dahil naghanda ng sangkap ang lahat at nagdagdag pa si Charlie, medyo marami ang hapunan nila.Bukod dito, bumili rin si Charlie ng maraming wine, kaya mas sumigla ang paligid at atmospera. Sa madaling salita, nagpasya ang lahat na uminom at magsaya sa gabing iyon.Kaya, naglagay si Charlie ng ilang Reiki sa wine. Hindi kaya ng Reiki na palakasin ang katawan nila o gamutin ang mga sakit nila, pero sinisigurado nito na kahit gaano pa karami ang inumin nila sa gabing iyon, hindi man lang sila hihikab.Bukod dito, sa sandaling pumasok ang Reiki sa katawan nila, hindi ito mag-iiwan ng bakas. Kahit na pumunta si Fleur, wala siyang mapapansin.Ang Yorkshire Hill ay matatagpuan sa isang talampas, at medyo malaki ang pagkakaiba ng temperature sa umaga at gabi. Kasam na ang taas ng Mount Turtle Back, bumaba nang sobra ang temperature pagkatapos maggabi. Kaya, umupo ang lahat sa paligid ng
Habang nagsasalita siya, unti-unting naging seryoso ang ekspresyon niya. Sinabi niya, “Leni, mangako tayo sa isa’t isa. Subukan muna nating mabuhay ngayong taon. Kung sa susunod na taon, may mangyaring himala at walang namatay sa atin, pwede kang pumunta sa Oskia at makilala ang mga magulang ko para makuha ang basbas nila. Pagkatapos, pupunta ako sa United States kasama ka.”Si Leni, na kanina pa masaya, ay biglang naging mukhang pagod. Binulong niya, “May apat na buwan pa hanggang sa susunod na taon. Natatakot ako na kahit na hindi ako mamatay sa sandaling iyon, hindi ako makakapunta sa Oskia para makita ka.”Namula ang mga mata ni Shermaine, pero ngumiti siya at sinabi, “Ayos lang. Araw-araw na lang tayo mag-video call. Online na ang lahat ngayon. Kahit ang mga korte ay may hearing sa online. Kung kailangan, pwede na lang tayo kumuha ng isang pari, at pakakasalan kita sa online.”Pinigilan ni Leni ang mga luha niya, tumango nang marahan, at ngumiti habang sinabi, “Okay, deal. Kapa
Hindi inaasahan ni Charlie na habang nagca-camping siya sa mga bundok ng Yorkshire Hill, matatagpuan niya ang dalawang batang pasyente na may cancer. Ang nagpasorpresa sa kanya ay gustong sumali ng dalawang ito sa mga clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical sa Aurous Hill, pero tinanggihan silang dalawa.Ang mas nagpahanga pa sa kanya ay ang taong ito, si Leni, ay kilala pa si Jameson.Habang iniisip ang iba ang tungkol kay Jameson, na dating pinapangunahan ang buong FDA, na kusang umalis at nagsimula ng charity sa Aurous Hill, tinanong nang mausisa ni Charlie si Leni, “Helron, sobrang pamilyar ka ba kay Jameson Smith?”Sumagot nang kalmado si Leni, “Hindi naman. Dahil, bago siya umalis, isa siyang mataas na opisyal sa United States, at ang mga taong nakakausap niya sa FDA ay mga matataas na biopharmaceutical company at mga negosyante sa buong mundo. Ang isang tao tulad ni Jameson ay kahanga-hanga kahit sa mataas na lipunan. Paano magkakaroon ng pagkakataon ang isang ordinaryong
Sinabi ni Shermaine, na nasa gilid, “Hindi naman gano’n. Ang pamamahagi ng mga pwesto para sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical ay hindi base sa kung sino ang may pera at kapangyarihan, ngunit kung sino ang pinaka nangangailangan ng gamot. Ang lahat ng sumali para sa clinical trial ay mga pasyente na may cancer. Halos tatlumpung porsyento sa kanila ang idineklara ng mga doktor na may anim na buwan na lang para mabuhay. May daang-daang pasyente na may advanced pancreatic cancer, at marami sa kanila ay mga bata. Ang mga taong katulad namin na nasa 20s na ay mahihirapan na makakuha ng pwesto.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Shermaine, sumali ka rin ba sa clinical trial ng Apothecary Pharmaceutical?”Tumango si Shermaine at sinabi, “Oo, pero hindi ako napili. Ang pamamaraan ng pagpili ng Apothecary Pharmaceutical ay parang pagkukumpara ng mga paghihirap. Una, ikukumpara nila kung sino ang may pinakamalalang sakit, pagkatapos ay kung sino ang pinakabata, kung sinong pamilya
Ang mga kabataan na mahilig sa mga panlabas na gawain ay karaniwang bukas at masigla, at karamihan sa kanila ay palakaibigan at madaling pakisamahan. Bukod dito, ang mga kabataan na ito ay puno ng sigla kina Charlie at Vera, kaya mabilis na nag-usap nang masaya ang lahat.Sobrang laki na impluwensya ni Helron sa grupong ito, at malinaw na ginagalang siya ng lahat. Napansin ni Charlie na parang hindi siya masyadong matanda, kaya tinanong niya siya nang mausisa, “Heron, estudyante ka ba o nagtatrabaho ka na?”Tumango si Helron at sinabi, “Estudyante pa ako. Nag-aaral ako sa United States dati. Isa akong Oskian American, at bakasyon ngayon, kaya gusto kong bumalik sa Oskia para mag-hike nang kaunti at maranasan ang ganda ng bansa natin.”Nagpatuloy siya, “Karamihan sa amin ay mga estudyante sa unibersidad. Kami nila Jung, Louie Mant, ay nag-aaral sa United States. Sina Shermaine at Bobbi ay galing sa Queenston University. Sina Perry Hinskey at Jenell Looten ay galing sa Blastun Univers
Kaharap ang imbitasyon ng binatang ito na nagngangalang Helron, taimtim na pumayag si Charlie at sinabi nang nakangiti, “Kung gano’n, hindi na kami mahihiya sa inyo!”Tumawa si Helron at sinabi, “Hindi mo kailangan maging magalang nang sobra. Magkakaibigan tayo mula sa iba’t ibang lugar, ang pag-aalaga sa isa’t isa ay ang tradisyon ng mga hiker.”Pagkasabi nito, tinanong niya si Charlie, “Tol, anong pangalan mo?”Magsasalita na sana si Charlie nang ngumiti si Vera, na nasa tabi niya, at sinabi, “Charlesly Lavor ang pangalan ng boyfriend ko. Pwede mo siyang tawaging Charles!”Nagulat si Charlie. Naintindihan niya ang layunin ni Vera. Dahil, nandito sila para hintayin si Fleur. Kahit na totoong pangalan ito ni Charlie o ni Vera, siguradong pamilyar si Fleur sa kanila, kaya mas mabuti na iwasang gamitin ang totoong pangalan nila hangga’t maaari.Pero, hindi niya inaasahan na bibigyan siya ni Vera ng alias na ‘Charlesly Lavor’ at nag-isip pa ng palayaw na ‘Charles’ para sa kanya.Ini
“Sigurado ako!” Hinila ni Vera si Charlie sa tulay na bato-bato. Sa gitna ng tulay, tinuro niya ang isang basag na asul na bato at sinabi kay Charlie, “Nasira ito dahil sa isang natakot na kabayo. Ang may-ari nito ay isang mason ng bato na pumunta para magdala ng dalawang batong rebulto sa bagong mansyon ng pinuno ng Stoneridge. Nabalisa ang kabayo, nadulas, at halos bumagsak siya, at nahirapan itong umabante na tila ba baliw ito, binaliktad ang hinihila nitong kariton. Tumama ang isa sa mga rebulto sa batong ito, at nag-iwan ito ng basag dito.”Habang nagsasalita siya, nagpatuloy si Vera, “Nagkataon, sinamahan ko ang lolo ko mula sa Digerro town sa araw na iyon para batiin ang pinuno dito. Kaya, nagkataon na nakita ko ang buong pangyayari noong gumawa ng problema ang kabayo sa tulay.”Habang nakikinig si Charlie sa paglalarawan niya, hindi niya maiwasan na isipin ang eksena na sinabi niya.Sa sandaling iyon, isang babae na nasa seven o eight years old na may suot na tradisyonal na