Noong una, binalak sana ni Lady Wilson na magtrabaho sa supermarket ngayong araw.Nangako rin ang supermarket supervisor sa kanya na doble ang magiging sahod niya ngayong araw.Subalit, nakaupo lamang si Lady Wilson sa bangko ngayon dahil sa taas ng kanyang blood pressure. Masama ang kanyang pakiramdam pagkatapos nakawin ni Hannah ang kanyang pera at makatanggap ng pangungutya kay Elaine.Kahit hindi naman seryoso ang kondisyon niya, wala pa rin siyang magawa kundi kanselahin ang kanyang plano na pumasok sa trabaho. Hindi makakabuti ang mataas na blood pressure habang kasalamuha ang mga kostumer.Nang maalala niyang ninakaw ang pinaghirapan niyang pera at wala na rin siyang oportunidad na kumita nang doble ngayong araw, hindi mapigilang maging mapanglaw ni Lady Wilson.Gusto niya sanang papuntahin si Wendy sa supermarket bilang kapalit niya.Subalit, nang maalala niyang paralisado sila Christopher at Harold at nakahimlay lamang ito sa kama buong araw, dagdag pa na may hypertensio
Samantala, naghahanda sina Charlie at ang kanyang pamilya para sa New Year’s Eve mamayang gabi.Iba’t ibang klase ng sangkap ang nakatambak sa mesa ng kusina.Si Charlie ang pinakamagaling magluto sa kanila kaya hindi niya tinanggihan ang responsibilidad na maging main chef para sa hapunan nila ngayong New Year’s Eve.Dahil sa injury ni Elaine, nakaupo lamang siya sa sahig habang hinahanda ang mga gulay. Tinulungan naman ni Claire si Charlie sa paghuhugas at paghihiwa ng iba’t ibang mga sangkap, samantalang si Jacob naman ang bahala sa magiging palaman ng dumplings.Bibihira lamang ang ganitong klase ng eksena sa bahay nila kung saan nagtutulungan silang apat sa kusina.Nang padilim na ang langit, isa-isa na nilang hinain sa hapag ang mga niluto nila.Sa kabilang banda, sa villa A04, abala rin si Jennifer, Yara, at Yulia sa kusina.Simple lamang ang pamumuhay ng tatlong binibini. Kita rin ito sa mga handang niluluto nila. Bukod sa dumpling na nasa hapag, bumili rin sila ng manok
Sa pagkakataong ito, nasa sala sila Charlie at ang kanyang pamilya, kumakain sila ng hapunan habang nanonood ng Spring Festival Gala sa TV. Masaya ang buong pamilya at nagtatawanan sila.Dahil sa okasyon ngayong araw, itinigil muna ng matandang mag-asawa na si Jacob at Elaine ang kanilang madalas na bangayan.Uminom rin si Jacob at Charlie ng white wine. Kita ang tuwa sa ekspresyon ni Jacob.Samantala, gustong uminom ni Claire ng red wine kasama ang kanyang ina. Subalit, agad na hinablot ni Elaine ang red wine mula sa kamay ng kanyang anak at seryoso siyang nagsalita, “Claire, hindi ka pwedeng uminom ng alak kung sinusubukan mong magbuntis. Hindi iyan maganda para sa bata!”Sumunod, nilingon niya si Charlie saka siya ngumiti, “Mahal kong manugang, huwag ka ring uminom nang marami. Hindi maganda iyan para sa lalaki! Makakaapekto iyan sa kalidad ng magiging anak niyo ni Claire pati na rin sa kalusugan ng bata!”Nataranta si Claire sa mga salita ng kanyang ina. Namumula siya dahil sa
Nang tingnan ni Charlie ang litrato na puno ng niyebe, naalala niya ang gabing umuulan rin ng niyebe sa Kyoto. Ilang araw na ang nakararaan simula nang mangyari ito.Sa kabila ng malakas na buhos ng niyebe. Iniligtas niya si Nanako at hindi niya sinasadyang masagip rin si Jaime at Sophie Schulz.Habang iniisip ito, tahimik siyang bumuntong hininga saka siya sumagot kay Nanako, “Maraming salamat! Happy New Year rin sa iyo!”Hindi niya pinansin ang sinabi ni Nanako tungkol sa pag-ulan ng niyebe sa Kyoto.Alam niyang hindi dapat sila magkaroon ng masyadong maraming interaksyon ng babae.Noong una, pakiramdam niya hindi dapat pasanin ni Nanako ang mga sugat na ibinigay ni Aurora sa kanya kaya gusto niya sanang tulungan na maghilom ito.Ngayong magaling na si Nanako at nailigtas niya ang buhay na ito, sa madaling salita, patas na silang dalawa.Mas magiging komplikado lang ang sitwasyon kapag patuloy niya pang kakausapin ang babae nang walang partikular na rason.Alam rin ni Charlie
Subalit, hindi tumanggi si Nanako at hindi niya rin iniwasan ang usapan. Sa halip, inilagay niya ang kanyang kamay sa harap ng kanyang katawan saka siya yumuko. “Nauunawaan ko, Papa!”Ngumiti si Yahiko, “Masyado na akong matanda para tumayo sa labas habang may niyebe. Babalik muna ako sa loob. Huwag kang masyadong magpuyat.”Agad na sumagot si Nanako, “Ihahatid ko na kayo sa kwarto, Papa!”Kumaway si Yahiko. “Hindi na kailangan. Dahil nag-iisip-isip ka pa, hahayaan muna kita diyan.”Sumunod, tumalikod siya habang kinokontrol ang kanyang electric wheelchair. Pumunta siya sa direksyon ng kanyang kwarto.Pinanood ni Nanako na maglaho sa kanyang paningin ang kanyang ama. Nang mararamdam niya pa rin ang init sa kanyang mukha, marahan niyang inilapat ang kanyang kamay sa makapal na niyebe saka niya ito itinapat sa kanyang pisngi.Bumaba ng kaunti ang temperatura ng kanyang pisngi at unti-unti ring bumagal ang tibok ng kanyang puso.Ilang sandali ang makalipas, muli niyang inilahad ang
Dahil sa bugso ng damdamin, niyakap ni Rosalie nang mahigpit ang baywang ng kanyang ina, “Ma, bakit andito ka? Paano ka nakarating rito?”Nang makitang umatras ang mga sundalo, agad na nagsalita si Yashita, “Rosalie, kinausap ako ng Papa mo na pumunta rito.”“Si Papa?” Agad na napatanong si Rosalie, “Kumusta na siya ngayon? Nakauwi na ba siya? Hindi naman siya nalagay sa peligro?”Umiling si Yashita at banayad siyang nagsalita, “Huwag kang mag-alala, maayos ang kalagayan niya. Ligtas siyang nakabalik ng Eastcliff.”Saka lang nakahinga nang maluwag si Rosalie nang marinig ito, “Mabuti naman… Salamat sa Diyos…”Muling nagsalita si Yashita, “Rosalie, gustong sanang pumunta nang personal ng Papa mo para ilabas ka, pero dahil siya ang puntirya ng mahigpit na security ng Japanese homeland security department, hindi siya pwedeng pumunta rito. Iyan ang dahilan kung bakit ako muna ang bumisita sa iyo rito.”Nagtatakang napatanong si Rosalie, “Ma, paano ka nakapasok rito? Mahigpit ang bant
Muling nagpaalala si Yashita, “Sabi ng papa mo pwede kang mag-isip ng kahit anong pangalan na gusto mo. Tutulungan ka niya sa mga kakailanganin mo sa pagpaparehistro.”Napuno ng tuwa ang mukha ni Rosalie. Pero bago pa siya makaimik, nagdagdag si Yashita, “Rosalie, sabi ng papa mo pwede mo pa ring gamitin ang Schulz bilang apelyido at ikaw na rin ang bahala kung ano ang gusto mong itawag sa iyo, pero hindi pwedeng magmukhang anak ka niya.”Nanigas ang ngiti sa mukha ni Rosalie at napalitan ito ng isang mapaklang ekspresyon. Tinignan niya si Yashita saka siya nagtanong, “Ma, ayaw niya pa rin bang ipaalam sa ibang tao kung sino ako? Tama ba?”Nahihiyang sumagot si Yashita, “Rosalie, anak ka sa labas ng papa mo. Kakaunti lang ang nakakalaam nito. Tanging ang papa at lolo mo lang ang nakakakilala sa iyo sa buong pamilya Schulz. Mahal na mahal ng papa mo at ng asawa niya ang isa’t isa. Kapag nalaman niya kung sino ka, sigurado akong makikipaghiwalay siya sa papa mo…”Nasamid si Rosalie.
Habang nakatitig kay Yashita, tumango si Rosalie. May luha pa rin sa kanyang mga mata, “Huwag kang mag-alala, Mama! Babalik ako nang buhay para makita ka!”Hinaplos ni Yashita ang mukha ni Rosalie saka siya malambing na nagsalita, “Pagkabalik mo sa Oskia, huwag ka munang pumunta sa Schulz. Samahan mo muna kami ng lola mo. Babalik na lang tayo kapag maayos na ang lahat.”Tumango si Rosalie, “Naiintindihan ko, Ma. Basta mag-ingat ka.”Pinaalalahanan ni Yashita ang kanyang anak, “Tungkol sa pagtakas mo, huwag mo itong sabihin sa mga kasamahan mo. Ikaw lang ang balak naming ilabas. Kapag nalaman nila ito, baka bumigat ang loob nila at magdala sila ng gulo sa plano natin.”Bumuntong hininga si Rosalie. “Oo, Mama. Alam ko…”Tumango si Yashita. Sa kabila ng kanyang pag-aalangan, kailangan niya nang umalis. Samantala, dinala na si Rosalie pabalik sa kanyang selda.Subalit, sa pagkakataong ito, puno ng pasasalamat si Rosalie kay Sheldon.Kahit anak lang siya sa labas ng kanyang ama at hi
Kahit na palihim na hinahangad ni Charlie ang Thunderstrike wood ni Vera, nag-atubili siyang hingin ito nang lantaran. Dahil, pinahahalagahan ni Vera ang bagay na ito na mahigit tatlong daang taon, at siguradong napakahalaga nito sa kanya. Pero, alam ni Charlie na hindi niya kailangan mabalisa nang sobra.Sa kasalukuyang sitwasyon, kahit na ibigay sa kanya ni Vera ang Thunderstrike wood, hindi niya ito malilinang.Kaya, tumingin si Charlie kay Vera at tinanong ang isang tanong na nagpausisa sa kanya, “Miss Lavor, sobrang interesado akong malaman kung paano mo pinalampasa ang tatlong daang taon na ito?”Nagkibit balikat si Vera at tumawa na parang sinisisi ang sarili niya, “Hindi ako magaling sa Reiki tulad ni Fleurr, kaya hindi ko kayang makipaglaban sa kanya. Sa nagdaang tatlong daang taon, palagi akong tumatakbo.”Pagkatapos itong sabihin, nagpatuloy si Vera, “Medyo ayos lang ang unang dalawang daang taon. Sa oras na iyon, hindi madali ang transportasyon, at hindi pa maunlad ang
Tumawa si Charlie na parang sinisisi ang sarili niya at tumango habang sinabi, “Wala man lang pala para sa Diyos ang mabuhay ng isang libong taon. Hindi ito karapat-dapat para magpadala siya ng mga kidlat.”Tumango nang bahagya si Vera, “Mukhang gano’n na nga.”Pagkatapos itong sabihin, hindi niya mapigilan na bumuntong hininga, “Pero, may koneksyon nga kayo ni Master Marcius Stark. Kahit na pumanaw na si Master Marcius Stark ng mahigit tatlong daang taon noong ipinanganak ka, may ugnayan ka pa rin sa kanya sa unang limang daang taon na buhay niya at ang pangalawang limang daang taon na buhay niya…”Sa puntong ito, biglang tinanong nang mausisa ni Vera, “Maaari ko bang itanong, paano ka nagsimulang mag-cultivate, Young Master? Sino ang marangal na nakatatanda na gumabay sayo at nagpasok sayo sa cultivation?”Nang makita ni Charlie na sinabi na ni Vera ang lahat ng nakaraan at sikreto niya, hindi na niya itinago ang kahit ano at sinabi, “Nagkataon na may nakuha akong isang sinaunang
Nabigla si Vera sa pangalan na sinabi ni Charlie.Si Charlie ang tuloy-tuloy na nagulat ngayong gabi, habang nanatili siyang kalmado mula sa umpisa kahit na medyo malungkot siya habang pinag-uusapan ang kanyang ama. Pero, nang binanggit ni Charlie ang mga salitang ‘Marcius Stark’, biglang nagulat nang sobra si Vera!Sinabi niya nang hindi nag-iisip, “Paano mo nalaman ang totoong pangalan ng master?! Mahigit tatlong daang taon na simula noong pumanaw siya, at nag-cultivate siya sa seklusyon sa Mount Tason ng sa loob ng isang libong taon noong buhay pa siya. Sobrang kaunting tao lang ang may alam tungkol sa kanya kahit noong buhay pa siya…”Hindi mapigilan ni Charlie na bumuntong hininga at sabihin, “Marcius Stark, na ang orihinal na pangalan ay Martin, ay ipinanganak sa Coleham. Pagkatapos mag-cultivate, tinawag siyang Longevity Master at binago ang pangalan niya na Marcius Stark.”Mas lalong nagulat si Vera, “Young Master, paano mo nalaman ang napakaraming impormasyon tungkol sa ma
“Sa sumunod na dalawang taon, kumuha ang aking ama at si Fleur ng mga determinadong makabayan na gustong ibalik ang bansa natin. Patuloy silang nakipaglaban sa Qing army, pero dahil sa limitadong lakas nila, hindi nila nabago ang unti-unting pagsasama-sama ng Qing army.”“Sa taong 1662, ang tanyag na traydor, si Sanguine, ay pinatay ang hari ng Yorkshire Hill. Napuno ng lungkot ang aking ama at nagdalamhati siya nang sobra. Nakipagtulungan siya kay Fleur at pinangunahan ang mga makatarungan na tao mula sa Qing Eliminating Society para patayin si Sanguine. Sa kasamaang palad, nabigo ang misyon nila.”“Ang aking ama at si Fleur ay hinabol ng sampu-sampung libong sundao mula sa Qing army, at dahil nasa ilalim na ng kontrol ng Qing army ang mga rehiyon sa loob ng bansa, nagpasya silang tumakas sa Taiwan at magtago doon para patuloy na labanan ang Qing army. Sa hindi-inaasahan, hindi matagal pagkatapos nilang umalis, dumating ang balita na biglang pumanaw ang leader ng Taiwan. Dahil wala
Nang marinig niya ang pangalan na ‘Fleur Wiley’, lumaki ang mga mata ni Charlie sa gulat at tinanong, “Babae ang leader ng Qing Eliminating Society?”Tumango si Vera, nagngalit, at sinabi, “Hindi lang siya isang babae, ngunit siya ang pinakamalupit na babae sa buong mundo!”Tinanong ni Charlie sa sorpresa, “Kung siya ang kapatid ng sinumpaang kapatid ng iyong ama, hindi ba’t nabubuhay na rin siya ng tatlo o apat na raang taon?”Nag-isip saglit si Vera at sinabi, “Isang taon na mas bata si Felur sa ama ko, at dalawampu’t tatlong taon na mas matanda siya kaysa sa akin. Apat na raang taon na siya ngayon.”Sinabi ni Charlie, “Uminom din siguro siya ng Eternal Pill, tama?”“Syempre,” sinabi nang emosyonal ni Vera, “Ang Eternal Pill ay binigay sa ama ko at kay Fleur ng kanilang master. Sa una ay nag-iwan siya ng tig-isang pill sa kanila, umaasa na maipagpapatuloy nila ang layunin na pabagsakin ang Qing Dynasty. Bukod sa tig-isang Eternal Pill, ipinagkatiwala rin ng master nila sa ama ko
“Mabilis kong pinahiga nang pansamantala ang aking ama, at binigyan niya ako ng isang hindi kilalang pill, inutusan ako na inumin ito nang masunurin nang hindi nagtatanong.”“Hindi ko alam ang mga epekto ng pill na ito, pero hindi ko kayang suwayin ang utos ng aking ama. Kaya, ininom ko ang pill. Pagkatapos ko itong inumin, sinabi sa akin ng ama ko kung anong pill ito at ang mga epekto nito.”Habang nagsasalita siya, namula ang mga mata niya, at sinabi niya sa malambot na boses, “Para naman sa kung bakit hindi ito ininom ng aking ama at binigay ang Eternal Pill sa akin, sinabi niya na ito ay dahil ayaw niyang makita ang araw nang siya, bilang ama, ay kailangan akong panoorin na tumanda at mamatay nang unti-unti sa harap niya. Sinabi rin ng ama ko na kung may pill na kayang hayaan ang isang ama na mabuhay para panoorin ang kanyang anak na babae na unti-unting tumanda at mamatay, hindi isang elixir ang pill na iyon ngunit isang lason.”‘Sinabi ng ama ko na kailangan niyang mamatay bag
Humagikgik si Vera, itinupi ang mga kamay niya nang matiwasay sa isang bahagi ng kanyang baywang, at yumuko nang bahagya kay Charlie. Sinabi niya nang magalang, “Young Master, hindi mo ako kailangan maging magalang nang sobra sa akin. Tawagin mo na lang ako na Vera.”Sinabi nang tapat ni Charlie, “Hindi, halos 400 years old ka na, kaya dapat kitang tawagin bilang nakakatanda ko…”Ngumiti si Vera at sinabi nang seryoso, “Sa pananaw ko, isa lang akong babae na hindi lumaki, hindi isang imortal at matandang mangkukulam. Kahit na halos apat na raang taon na talaga ako nabubuhay, pakiramdam ko na tila ba 17 years old lang ako…”“Ah…” Nalaman ni Charlie na hindi akma ang sitwasyon niya, na may dalawang magkasalungat na boses na nagtatalo sa isipan niya.Sinabi ng isang boses, “Tama siya. Kahit na halos apat na raang taon na siyang nabubuhay, noon pa man ay 17 o 18 years old lang siya.”Sinabi ng isang boses, “Pero halos 400 years old na siya ngayon! Anong ibig sabihin ng 400 years old?!
Nang maglaho ang katawan ni Vera sa itaas ng bundok, agad bumalik ang kamalayan ni Charlie sa realidad mula sa kailaliman ng mga bundok sa timog ng Yorkshire Hill.Sa sandaling binuksan niya ang mga mata niya, naniwala na siya nang buo sa mga sinabi ni Vera. Naniniwala siya na ang babaeng ito ay nabubuhay na mula tatlong daang taon na ang nakalipas hanggang ngayon. Sa sandaling ito, sa wakas ay napagtanto na niya kung bakit palagi niyang nararamdaman na kahanga-hanga si Vera kahit na hindi niya maintindihan kung ano ang mayroon sa kanya.Sa edad na 17 o 18, bihasa na siya sa halos mala-diyos na sining ng panghuhula, na kahit ang isang katulad ni Chandler, na 100 years old, ay hindi na-master.Sa 17 o 18, walang tigil siyang hinabol ng Qing Eliminating Society. Kung limang taon na siya hinabol ng Qing Eliminating Society, hindi ba’t nakikipagtagisan ng talas ng isip na siya sa kanila noong 12 years old pa lang siya?Bukod dito, sa edad na 17 o 18, misteryoso siyang lumitaw sa Aurous
Tinanong ni Charlie si Vera nang hindi namamalayan, “Ipininta mo ba ang painting na ito?”Tumango si Vera at sinbi, “Ipininta ko ito ilang araw na ang nakalipas. Ipininta ko ito para sayo, Young Master.”Hindi maiwasang mamangha ni Charlie. Hindi niya inaasahan na may pambihirang galing si Vera sa pagpipinta. Kailan lang, sinabi ng biyenan na lalaki niya na may isang art exhibition na isasagawa ng Calligraphy and Painting Association, at nahihirapan siyang makahanap ng mga magagandang likha. Kung dadalhin ni Charlie ang painting na ito doon, marahil ay gumawa ito ng kaguluhan sa mga landscape painter sa buong bansa!Biglang sinunggaban ni Vera nang kanang kamay ni Charlie, na may singsing, at pinagsama ang daliri nila. Pagkatapos ay sinabi niya nang may umaasang ekspresyon, “Young Master, maaari ko bang imungkahi na dalhin ka para makita ang hitsura nito gamit ang sarili mong mga mata noong tatlong daang taon na ang nakalipas?”Pagkasabi nito, ang singsing, na nanatiling tahimik ka