Walang duda na walang magandang impresyon si Charlie kina Christopher at Harold.Pero, sa sandaling narinig niya na bali na ang lahat ng paa’t kamay nila, nawala na ang karamihan ng galit sa puso ni Charlie.Walang mas nakakaalam sa pamilya Wilson bukod sa kanya.Kahit na kasuklam-suklam sila, hindi sila karumaldumal na kontrabida.Sinubukan ni Hannah na lokohin si Elaine dati. Pero, malaking parte ng dahilan ay dahil naglalaro ng mahjong si Elaine sa bahay ng kaibigan niya at nagkataon na nakasalubong niya sina Hannah at Christopher, na nandoon para suriin ang bahay ng kaibigan niya. Napahiya nang sobra si Hannah nang nilait siya ni Elaine at ng mga kaibigan niya nang paulit-ulit. Kaya, gusto niyang lokohin si Elaine at kunin ang pera niya.Ang dahilan din kung bakit gustong dukutin nina Christopher at Harold si Elaine at ipadala siya sa brick factory ay dahil gusto nilang pawiin ang sama ng loob nila at maghiganti sa kanya dahil ipinadala niya si Hannah sa coal mine. Sa totoo la
Tumingin ulit si Charlie kay Donald bago sinabi, “Siguraduhin mo na iulat kay Albert ang lahat sa hinaharap. Huwag mong subukang gumawa ng kalokohan. Naiintindihan mo ba ako?”Nagmamadaling tumango si Donald bago sinabi, “Mr. Wade, huwag kang mag-alala. Susundin ko ang lahat ng utos ni Don Albert at ang utos mo simula ngayon…”Sinabi ulit ni Charlie, “Siya nga pala, ikaw ba ang bumili ng Villa A06 sa Thompson First?”Sumagot nang di mapalagay si Donald, “Opo, ako ang bumili nito…”Tinanong siya ni Charlie, “Binili mo ba ang villa ng pamilya Wilson para lang pandirihan ko sila at pasamain ang pakiramdam ko?”“Tama…” Sinabi nang kinakabahan ni Donald, “Mr. Wade, mali ako. Huwag kang mag-alala. Babawiin ko ang willa at papaalisin ko agad ang pamilya Wilson sa villa!”“Huwag mong gawin iyon!” Kumaway si Charlie bago sinabi, “Masyadong boring kung aalis sila nang gano’n lang. Bakit hindi nalang natin ito gawin? Una, gusto kong itigil mo ang lahat ng operasyon sa Wilson Group, at gusto
Sa sandaling ito, puno na ng pagsisisi si Harold.Ang pinakamalalang bagay ay hindi lang sila naging walang kwentang basura dahil binali ng mga tauhan ni Donald ang mga paa’t kamay nila. Dahil, ilang buwan lang bago sila gumaling.Ang pinakamalala ay sinabi ng mga Interpol officer kanina na ibibigay sila sa lokal na awtoridad. Kung ibibigay talaga sila sa lokal na awtoridad, kakasuhan sila ng kidnapping na krimen!Isa itong mabigat na kasalanan, at ang pinakamagaan na parusa para sa krimen na ito ay sampung taon sa presinto!Nang maisip niya na kailangan niyang makulong ng sampung taon, nawalan ng pag-asa si Harold.Habang dala-dala siya ng mga tauhan ni Albert, humikbi si Harold, at napuno ng luha ang mukha niya habang tinanong, “Officer, pwede ba akong magtanong? Maaari bang… ipapadala niyo kami… sa kulungan ngayon? Kaming dalawa… sinulsol kami na gawin ito. Ginagawa lang namin ang utos ng iba. Ang totoong mastermind sa buong pangyayaring ito ay si Donald Webb…”Umiyak din nang
“Ekaskto!” Bumuntong hininga si Lady Wilson habang sinabi, “Pero hindi ito mahalaga. May walang hanggan na paghihirap na naghihintay kay Elaine pagdating niya sa brick factory!”Sa sandaling ito, sa Aurous Hill Women Detention Center.Biglang bumahing si Jennifer.Lumapit ang ilang ka-cellmate niya sa kanya at tinanong nang nag-aalala, “Jennifer, anong mayroon? May sipon ka ba?”Kinuskos ni Jennifer ang kanyang ilong habang sinabi, “Hindi ko rin alam eh. Marahil ay may nakamiss sa akin.”Ngumiti ang babaeng nakaupo sa tabi niya bago sinabi, “Mga preso tayo na walang pamilya o kamag-anak. Kaya, sinong mag-iisip sa mga preso na tulad natin?”“Tama.” Sumingit ang isa pang tao, “Malapit na ang Bagong Taon, at walang miyembro ng pamilya ang bumisita sa akin. Sobrang nadismaya talaga ako dahil dito!”Pagkatapos nito, tumingin siya kay Jennifer bago tinanong, “Jennifer, gaano katagal ka pa bago ka makalaya?”Pinagtampal ni Jennifer ang mga labi niya bago sinabi, “Nasa lima o anim na b
Sa sandaling narinig ito ni Jennifer at ng iba, nagulat sila at nagulantang!Sa parehong oras, mas naging sabik at masaya sila!Tinanong niya, “Nakuha ba ni Lady Wilson ang marangyang villa ng manugang na babae niya sa Thompson First?”Sumagot nang magaan ang guwardiya, “Bumili siya ng sarili niyang villa doon.”“Jusko!” Nagulantang si Jennifer habang sinabi, “Bumili siya ng isang villa na mahigit isang daang milyong dolyar nang gano’n lang?!”Ngumiti ang guwardiya bago sinabi, “Syempre! Gumastos pa siya ng mahigit isang milyong dolyar para bayaran ang piyansa niyong tatlo sa detention center. Mukhang gusto niya kayong bayaran para sa kabaitan niyo sa kanya. Kaya, gusto niya kayong ilabas at dalhin sa villa ng Thompson First para matupad na ang pangarap niyong buhay simula ngayon!”Naantig si Jennifer at napaiyak, at pinunasan niya ang kanyang luha habang nabulunan siya at sinabi, “Tinrato ako ni Lady Wilson kung paano ako tinrato ng sarili kong ina…”Sabik na sabik ang dalawang
Sumagot nang nagmamadali ang kabila, “May malalang injury sina Christopher at Harold. Ginagamot na sila sa emergency department sa Silverwing Hospital. Bilang pamilya nila, dapat pumunta kayo agad dito!”“Ano?!” Tinanong ni Lady Wilson sa sorpresa, “May injury silang dalawa?! Anong nangyari?”Sumagot ang kabila, “Bali ang lahat ng paa’t kamay nila. Kahit na wala itong banta sa buhay nila, malala pa rin ang injury nila, at kailangang may mag-alaga sa kanila. Kaya, dapat pumunta ka dito sa lalong madaling panahon!”Nagulantang si Lady Wilson!Sa sandaling ito, tinanong ni Wendy na nakaupo sa gilid, “Lola, anong nangyari?”Sumimangot nang miserable si Lady Wilson habang sinabi, “Tumawag ang hospital at sinabi an may malalang injury ang ama at kapatid mo. Nasa hospital sila ngayon! Pinapapunata nila tayo doon!”“Ahh?!” Nagulat nang sobra si Wendy at tumayo siya agad habang tinanong nang kinakabahan, “Lola, anong nangyari? Hindi ba’t lumabas ang aking ama at ang kapatid ko para turuan
Pagkatapos makinig sa driver, tumingin si Jennifer sa marangyang Mercedes Benz habang sinabi niya nang sabik, “Sobrang bait talaga ni Lady Wilson sa amin! Hindi pa ako nakakasakay sa isang Mercedes Benz sa buong buhay ko!”Hindi maiwasang bumuntong hininga ni Yara, na nasa tabi niya, at sinabi niya, “Ang pinakamagandang kotse na naupuan ko ay isang police car noong naaresto ako…”Tumango nang paulit-ulit si Yulia habang sinabi, “Yara! A… ako rin!”Nang marinig ng driver ang usapan nila, ngumiti siya habang sinabi, “Ladies, mangyaring sumakay kayo sa kotse!”“Okay! Okay!” Si Jennifer ang unang bumalik sa diwa, at nagmamadali niyang binuksan ang pinto sa likod ng kotse bago siya pumasok sa kotse.Sabik na sabik din ang dalawang babae na magsiksikan sa likod ng kotse. Sa sandaling ito, sinabi nang nagmamadali ng driver, “Dalawa lang ang upuan sa likod. Kaya, isa sa inyo ang kailangang umupo sa co-driver seat!”Bubuksan na ni Yara ang pinto sa likod sa kabilang banda ng kotse para ma
Ang villa na ito, ang pinakamaganda at pinakamalaking villa sa siyudad ng Aurous Hill. Bukod dito, may marangyang renovation na ang villa na ito. Sobrang matingkad at marangya ang istilo ng dekorasyon nito, at malinaw na inayos ang bahay para ipagyabang ang yaman nila.Kaya, namangha agad si Jennifer at ang dalawang babae at naging sabik na sabik nang tiningnan nila ang villa.Ito ay dahil iniisip na nila kanina pa kung ano ang hitsura ng villa ni Lady Wilson.Pero, malayo ang pinakamatapang na iniisip nila sa totoong sitwasyon at kondisyon ng villa!Sa sandaling ito, sinabi ni Yulia sa gilid, “Ito… anong klaseng villa ito? Mas mukhang palasyo ito, tama?!”“Kalokohan!” Sinabi ni Yara, “Mas marangya ang villa na ito kumpara sa isang palasyo! Letse! Tingnan mo ang sofa na iyon! Sobrang ganda nito! Hihiga muna ako saglit sa sofa!”Habang nagsasalita siya, tumakbo na si Yara papunta sa sofa.“Gusto ko ring pumunta!” Nang makita ni Yulia na papunta si Yara doon, ayaw niyang magpatal
Humagikgik si Vera, itinupi ang mga kamay niya nang matiwasay sa isang bahagi ng kanyang baywang, at yumuko nang bahagya kay Charlie. Sinabi niya nang magalang, “Young Master, hindi mo ako kailangan maging magalang nang sobra sa akin. Tawagin mo na lang ako na Vera.”Sinabi nang tapat ni Charlie, “Hindi, halos 400 years old ka na, kaya dapat kitang tawagin bilang nakakatanda ko…”Ngumiti si Vera at sinabi nang seryoso, “Sa pananaw ko, isa lang akong babae na hindi lumaki, hindi isang imortal at matandang mangkukulam. Kahit na halos apat na raang taon na talaga ako nabubuhay, pakiramdam ko na tila ba 17 years old lang ako…”“Ah…” Nalaman ni Charlie na hindi akma ang sitwasyon niya, na may dalawang magkasalungat na boses na nagtatalo sa isipan niya.Sinabi ng isang boses, “Tama siya. Kahit na halos apat na raang taon na siyang nabubuhay, noon pa man ay 17 o 18 years old lang siya.”Sinabi ng isang boses, “Pero halos 400 years old na siya ngayon! Anong ibig sabihin ng 400 years old?!
Nang maglaho ang katawan ni Vera sa itaas ng bundok, agad bumalik ang kamalayan ni Charlie sa realidad mula sa kailaliman ng mga bundok sa timog ng Yorkshire Hill.Sa sandaling binuksan niya ang mga mata niya, naniwala na siya nang buo sa mga sinabi ni Vera. Naniniwala siya na ang babaeng ito ay nabubuhay na mula tatlong daang taon na ang nakalipas hanggang ngayon. Sa sandaling ito, sa wakas ay napagtanto na niya kung bakit palagi niyang nararamdaman na kahanga-hanga si Vera kahit na hindi niya maintindihan kung ano ang mayroon sa kanya.Sa edad na 17 o 18, bihasa na siya sa halos mala-diyos na sining ng panghuhula, na kahit ang isang katulad ni Chandler, na 100 years old, ay hindi na-master.Sa 17 o 18, walang tigil siyang hinabol ng Qing Eliminating Society. Kung limang taon na siya hinabol ng Qing Eliminating Society, hindi ba’t nakikipagtagisan ng talas ng isip na siya sa kanila noong 12 years old pa lang siya?Bukod dito, sa edad na 17 o 18, misteryoso siyang lumitaw sa Aurous
Tinanong ni Charlie si Vera nang hindi namamalayan, “Ipininta mo ba ang painting na ito?”Tumango si Vera at sinbi, “Ipininta ko ito ilang araw na ang nakalipas. Ipininta ko ito para sayo, Young Master.”Hindi maiwasang mamangha ni Charlie. Hindi niya inaasahan na may pambihirang galing si Vera sa pagpipinta. Kailan lang, sinabi ng biyenan na lalaki niya na may isang art exhibition na isasagawa ng Calligraphy and Painting Association, at nahihirapan siyang makahanap ng mga magagandang likha. Kung dadalhin ni Charlie ang painting na ito doon, marahil ay gumawa ito ng kaguluhan sa mga landscape painter sa buong bansa!Biglang sinunggaban ni Vera nang kanang kamay ni Charlie, na may singsing, at pinagsama ang daliri nila. Pagkatapos ay sinabi niya nang may umaasang ekspresyon, “Young Master, maaari ko bang imungkahi na dalhin ka para makita ang hitsura nito gamit ang sarili mong mga mata noong tatlong daang taon na ang nakalipas?”Pagkasabi nito, ang singsing, na nanatiling tahimik ka
“Ano… Anong sinabi mo?!” Pakiramdam ni Charlie na namanhid ang buong katawan niya dahil sa mga sinabi ni Vera. Hindi ito pagmamalabis. Nakaramdam talaga siya ng mahinang kuryente mula sa kanyang ulo hanggang paa!Sinabi ni Vera na napanood niya ang Mother of Pu’er Tea na nabigong lampasan ang kalamidad nito sa Heavenly Lake tatlong daang taon na ang nakalipas. Ang ibig sabihin ba nito ay mahigit 300 years old na siya?!Sa una ay hindi kayang maniwala ni Charlie sa sinabi ni Vera. Dahil, kahit na nahanap talaga ng isang tao ang daan sa mahabang buhay, karaniwan ay unti-unting proseso ito.Marahil ay mag-cultivate ang isang tao sa 20s o 30s, pero madalas posible na magsimula ang cultivation sa edad na 50 o 60, o mas matanda pa.Habang lumalalim ang cultivation ng isang tao, humahaba ang buhay niya, pero kahit ang isang cultivator na mahigit 100 years old, tulad ng great earl ng Qing Eliminating Society, ay napanatili lang ang hitsura niya na isang lalaki na nasa 60 years old.Kung m
Humagikgik si Vera at sinabi, “Nagkataon, may natira pa na huling piraso ng Pu’er tea. Nag-aatubili akong inumin ito, at hinihintay ko ang araw na maitimpla ko ito para sayo para matikman mo ito. Charlie, mangyaring maghintay ka saglit!”Sinabi nang nagmamadali ni Charlie, “Miss Lavor, hindi mo na kailangan abalahin ang sarili mo. Bigyan mo na lang ako ng isang baso ng tubig.”Tumayo si Vera at hindi na lumingon habang sinabi, “Ang Pu’er tea na mayroon ako ay ang pinakamasarap ng Pu’er tea sa buong mundo. Charlie, siguradong pagsisisihan mo sa hinaharap kung hindi mo ito titikman.”Pagkatapos itong sabihin, idinagdag ni Vera, “At saka, ipapaliwanag ko ang lahat ng mga bagay kung saan ka nalilito, simula sa piraso ng Pu’er tea na iyon.”Pagkatapos ay mabilis na kinuha ni Vera ang kumpletong tea set niya at ang Pu’er tea na palagi niyang pinapahalagahan nang hindi na hinihintay ang sagot ni Charlie.Pagkatapos bumalik sa tabi ng kama, maingat na sinindihan ni Vera ang uling ng olibo
Nang marinig ang paliwanag ni Vera, kumunot ang noo ni Charlie at tinanong, “Paano iyon posible? Nagsisinungaling ka siguro sa akin.”“Bakit ako magsisinungaling sayo?” Sinabi nang sigurado ni Vera, “Totoo talaga ito! Kaya kong mangako sa buhay ko!”Umiling si Charlie at sinabi nang sobrang seryoso at tapat, “Paniniwalaan kita kahit na may pagdududa ako. Naniniwala ako na kaya nga ng singsing na ito na ipadala ang tao sa iba, pero nang mangyari ang pagsabog kanina, hindi ikaw ang iniisip ko… Ang iniisip ko ay ang mga pumanaw na magulang ko…”Pagkasabi nito, patuloy na binulong ni Charlie, “Mukhang lumitaw sa isipan ko ang imahe ng asawa ko sa dulo. Kung totoo ang sinabi mo, dapat ay ipinadala ako ng singsing na ito sa asawa ko…”Tinikom ni Vera ang mga labi niya at sinabi nang may kaunting lungkot, “Charlie, hindi ako nagsisinungaling sayo. Natural na alam ko na hindi mo ako iisipin sa sandali ng buhay at kamatayan. Kaso nga lang ay ang ama ko ang nag-iwan ng singsing na ito sa aki
Tumango si Vera at sinabi, “May kaunting alam ako sa lahat, pero mga pangunahing kaalaman lang.”Hindi mapigilan ni Charlie na bumuntong hininga at sabihin, “Nagdala ako ng maraming pill bago ako umalis, pero wala nang natira ngayon…”Pagkatapos itong sabihin, may naalala siya at mabilis niyang tinanong si Vera, “Siya nga pala, ano na ang petsa at oras ngayon?”Hindi alam ni Charlie kung gaano katagal ang lumipas bago siya napunta dito. Kung kaunting panahon lang ito, may oras pa siya para magmadaling umuwi at sirain ang sulat na iniwan niya para kay Claire. Kung matagal na panahon na ang lumipas, marahil ay nalaman na ni Claire ang tungkol sa sikreto niya.Nang makita ni Vera na nababalisa nang sobra si Charlie, sinabi niya nang nagmamadali, “Huwag kang mag-alala, Charlie. Karirinig ko lang ng ilang segundo ang pagsabog sa timog bago ka lumitaw sa hot spring pool. Nasa kalahating oras pa lang ang lumipas simula noon.”Sa wakas ay huminga na nang maluwag si Charlie nang marinig ni
Pakiramdam ni Charlie na pagod na pagod na ang utak niya, at hindi niya maunawaan ang lohika. Sa sandaling ito, bigla niyang naalala na ginamit ni Vera ang pangalan na ‘Veron’ nang bumisita siya sa Aurous Hill, pero pagkatapos siyang makita, tinawag niyang ‘Vera’ ang sarili niya.Kahit na may kaunting pagkakaiba lang sa pangalan na ‘Vera’ at ‘Veron’, bukod-tangi ang kahulugan nito para kay Charlie.Agad siyang nakaramdam ng lamig sa kanyang gulugod at tinanong nang mahina sa gulat, “Hindi… Naa… Naaalala mo ako?”Tumango si Vera at nahihirapan na alalayan ang nanghihinang si Charlie habang papunta siya sa kanyang kwarto. Sinabi niya nang malambot, “Charlie, niligtas mo ang buhay ko sa Northern Europe. Hinding-hindi ko ito makakalimutan!”Nagulat nang sobra si Charlie. Binulong niya, “Bakit… Bakit naaalala mo pa rin? Maaari ba… Maaari ba na isa ka ring cultivator?”Ngumiti nang nahihiya si Vera at sinabi, “Charlie, hindi ako isang cultivator, pero medyo espesyal ang katawan ko, kaya
Simula noong nawalan siya ng malay, walang ideya si Charlie kung gaano katagal na siyang lumulutang sa kawalan, hanggang sa huli, isang kaunting ilaw ang biglang lumitaw sa harap ng mga mata niya.Sa sandaling ito, kasama ng kaunting ilaw ay ang matinding sakit at malakas na pakiramdam ng kahinaan. Sa sobrang lakas ng pakiramdam ng kahinaan na ito, hindi niya man lang kayang buksan ang mga mata niya.Hindi katagalan, naramdaman niya na para bang binalot ng mainit na pakiramdam ang katawan niya, at parang nagbigay ng ilang kaginhawaan ang init na ito sa matinding sakit sa paligid niya. Pagkatapos ay nadiskubre niya na inaangat siya ng mainit na pakiramdam na ito.Pagkatapos nito, narinig niya ang isang pamilyar na boses na sinabi sa tainga niya, “Charlie!” Dahil sa tawag na ito, unti-unting bumalik ang paningin ni Charlie.Nang binuksan ng nanghihingang Charlie ang mga mata niya at nakita niya ang tao na nakatayo sa harap niya, natulala siya dahil bigla niyang nadiskubre na ang maga