Si Yule na nasa huling stage na ng pancreatic cancer ay biglang gumaling at bumalik ang buong lakas. Dagdag pa rito, para bang bumata ng sampung taon si Yule. Lahat ng nasa upper-class society ng Eastcliff ay gustong-gustong malaman ang dahilan sa likod ng bagay na ito, at gusto nilang malaman kung anong magandang oportunidad ang natagpuan ni Yule.Gayunpaman, walang makakuha ng anumang epektibong impormasyon kahit na matagal itong inimbestigan ng lahat.Nang biglang banggitin ni Charlie ang lahat ng insidenteng ito, hindi mapigilan ni Carmen na magtanong dahil sa takot, “Ibig mo bang sabihin lahat ng bagay na iyon ay mayroong kinalaman sa iyo?!”Malamig na suminghal si Charlie bago sabihing, “Anong ibig mong sabihin sa ‘mayroong kinalaman sa akin’? Lahat ng iyon ay ginawa ko, ni Charlie Wade!”Sa pagkakataong ito, kahit si Donald ay nagulat at hindi alam ang sasabihin.Ang pagkamatay ng The Big Eight ay naging dahilan upang mawalan ng malaki ang pamilya Webb. Gayunpaman, hindi al
Sa sobrang takot ay hindi naglakas-loob pa si Donald na tumingala matapos pagalitan ni Charlie.Alam niya ang mga bagay na iyon tungkol kay Kian.Akala niya noon na ang bagay na ito ay sa pagitan lang ng kaniyan anak at ng ibang dalaga. Kahit na talagang nanakit nga ng ilang babae ang kaniyang anak, hindi sinaktan ni Kian si Charlie o ang mga taong nasa paligid ni Charlie. Kaya bakit ginawa iyon ni Charlie sa kaniyang anak?Gayunpaman, nang makita ni Donald kung gaano katindi ang galit ni Charlie sa sandaling ito, napagtanto niya na ang malakas na paniniwala ni Charlie sa hustisya ay higit pa sa kaniyang inaasahan!Nakatitig si Charlie kay Donald ngayon bago malamig na sabihing, “Donald, noong una ay iniisip kong bigyan ka ng daan para makatakas, ngunit mukhang hindi mo natutunan ang leksyon mo! Kung ganito ang sitwasyon, ayaw ko na ng apatnapung porsyento ng assets ng pamilya Webb. Hahayaan ko na lang ang pamilya Wade na itapon ka kung paano man nila gustuhin!”Umiyak bigla si Do
Tumingin nang masama si Carmen kay Charlie, at may gusto siyang sabihin para ipagtanggol ang reputasyon niya, pero wala siyang masabi kahit na dumating na sa mga labi niya ang mga salita.Napagtanto niya na ang pagkatao ni Charlie ay masyadong katulad sa kanyang ama, iyon ay walang iba kundi ang pangalawang kuya niya, si Curtis.Bakit sikat na sikat si Curtis dati?Marahil ay mukha siyang isang mahinang iskolar, pero madali niyang mapapatunayan ang kanyang lakas at abilidad sa harap ng isang hukbo.Basta’t nagpasya na siya, hinding-hindi siya susuko o mabibigo sa kanyang misyon.Kahit na kalaban niya ang buong mundo, lalaban pa rin siya at uukit ng daan para sa sarili niya.Dati, may kasabihan sa upper-class society sa Eastcliff.‘May anak sa pamilya Wade na isang Totoong Dragon!”Sa tuwing binabanggit si Curtis, kahit ang mga kalaban ay bibigyan siya ng thumbs up.Sa oras na iyon, si Curtis ang pinakamagaling na bayani sa pamilya Wade.Biglang napagtanto ni Carmen na nakikit
Walang duda na walang magandang impresyon si Charlie kina Christopher at Harold.Pero, sa sandaling narinig niya na bali na ang lahat ng paa’t kamay nila, nawala na ang karamihan ng galit sa puso ni Charlie.Walang mas nakakaalam sa pamilya Wilson bukod sa kanya.Kahit na kasuklam-suklam sila, hindi sila karumaldumal na kontrabida.Sinubukan ni Hannah na lokohin si Elaine dati. Pero, malaking parte ng dahilan ay dahil naglalaro ng mahjong si Elaine sa bahay ng kaibigan niya at nagkataon na nakasalubong niya sina Hannah at Christopher, na nandoon para suriin ang bahay ng kaibigan niya. Napahiya nang sobra si Hannah nang nilait siya ni Elaine at ng mga kaibigan niya nang paulit-ulit. Kaya, gusto niyang lokohin si Elaine at kunin ang pera niya.Ang dahilan din kung bakit gustong dukutin nina Christopher at Harold si Elaine at ipadala siya sa brick factory ay dahil gusto nilang pawiin ang sama ng loob nila at maghiganti sa kanya dahil ipinadala niya si Hannah sa coal mine. Sa totoo la
Tumingin ulit si Charlie kay Donald bago sinabi, “Siguraduhin mo na iulat kay Albert ang lahat sa hinaharap. Huwag mong subukang gumawa ng kalokohan. Naiintindihan mo ba ako?”Nagmamadaling tumango si Donald bago sinabi, “Mr. Wade, huwag kang mag-alala. Susundin ko ang lahat ng utos ni Don Albert at ang utos mo simula ngayon…”Sinabi ulit ni Charlie, “Siya nga pala, ikaw ba ang bumili ng Villa A06 sa Thompson First?”Sumagot nang di mapalagay si Donald, “Opo, ako ang bumili nito…”Tinanong siya ni Charlie, “Binili mo ba ang villa ng pamilya Wilson para lang pandirihan ko sila at pasamain ang pakiramdam ko?”“Tama…” Sinabi nang kinakabahan ni Donald, “Mr. Wade, mali ako. Huwag kang mag-alala. Babawiin ko ang willa at papaalisin ko agad ang pamilya Wilson sa villa!”“Huwag mong gawin iyon!” Kumaway si Charlie bago sinabi, “Masyadong boring kung aalis sila nang gano’n lang. Bakit hindi nalang natin ito gawin? Una, gusto kong itigil mo ang lahat ng operasyon sa Wilson Group, at gusto
Sa sandaling ito, puno na ng pagsisisi si Harold.Ang pinakamalalang bagay ay hindi lang sila naging walang kwentang basura dahil binali ng mga tauhan ni Donald ang mga paa’t kamay nila. Dahil, ilang buwan lang bago sila gumaling.Ang pinakamalala ay sinabi ng mga Interpol officer kanina na ibibigay sila sa lokal na awtoridad. Kung ibibigay talaga sila sa lokal na awtoridad, kakasuhan sila ng kidnapping na krimen!Isa itong mabigat na kasalanan, at ang pinakamagaan na parusa para sa krimen na ito ay sampung taon sa presinto!Nang maisip niya na kailangan niyang makulong ng sampung taon, nawalan ng pag-asa si Harold.Habang dala-dala siya ng mga tauhan ni Albert, humikbi si Harold, at napuno ng luha ang mukha niya habang tinanong, “Officer, pwede ba akong magtanong? Maaari bang… ipapadala niyo kami… sa kulungan ngayon? Kaming dalawa… sinulsol kami na gawin ito. Ginagawa lang namin ang utos ng iba. Ang totoong mastermind sa buong pangyayaring ito ay si Donald Webb…”Umiyak din nang
“Ekaskto!” Bumuntong hininga si Lady Wilson habang sinabi, “Pero hindi ito mahalaga. May walang hanggan na paghihirap na naghihintay kay Elaine pagdating niya sa brick factory!”Sa sandaling ito, sa Aurous Hill Women Detention Center.Biglang bumahing si Jennifer.Lumapit ang ilang ka-cellmate niya sa kanya at tinanong nang nag-aalala, “Jennifer, anong mayroon? May sipon ka ba?”Kinuskos ni Jennifer ang kanyang ilong habang sinabi, “Hindi ko rin alam eh. Marahil ay may nakamiss sa akin.”Ngumiti ang babaeng nakaupo sa tabi niya bago sinabi, “Mga preso tayo na walang pamilya o kamag-anak. Kaya, sinong mag-iisip sa mga preso na tulad natin?”“Tama.” Sumingit ang isa pang tao, “Malapit na ang Bagong Taon, at walang miyembro ng pamilya ang bumisita sa akin. Sobrang nadismaya talaga ako dahil dito!”Pagkatapos nito, tumingin siya kay Jennifer bago tinanong, “Jennifer, gaano katagal ka pa bago ka makalaya?”Pinagtampal ni Jennifer ang mga labi niya bago sinabi, “Nasa lima o anim na b
Sa sandaling narinig ito ni Jennifer at ng iba, nagulat sila at nagulantang!Sa parehong oras, mas naging sabik at masaya sila!Tinanong niya, “Nakuha ba ni Lady Wilson ang marangyang villa ng manugang na babae niya sa Thompson First?”Sumagot nang magaan ang guwardiya, “Bumili siya ng sarili niyang villa doon.”“Jusko!” Nagulantang si Jennifer habang sinabi, “Bumili siya ng isang villa na mahigit isang daang milyong dolyar nang gano’n lang?!”Ngumiti ang guwardiya bago sinabi, “Syempre! Gumastos pa siya ng mahigit isang milyong dolyar para bayaran ang piyansa niyong tatlo sa detention center. Mukhang gusto niya kayong bayaran para sa kabaitan niyo sa kanya. Kaya, gusto niya kayong ilabas at dalhin sa villa ng Thompson First para matupad na ang pangarap niyong buhay simula ngayon!”Naantig si Jennifer at napaiyak, at pinunasan niya ang kanyang luha habang nabulunan siya at sinabi, “Tinrato ako ni Lady Wilson kung paano ako tinrato ng sarili kong ina…”Sabik na sabik ang dalawang
Nahiya at nabalisa si Vera, “Hindi ko pa nararanasang umibig, pero marami na akong nakitang mga romance drama! Hindi ba’t normal ang mga ganitong mapaglarong asaran sa mga romance drama?”“Oo, oo…” Tumango si Charlie nang nakangiti. Sa sandaling ito, mabagal na lumabas na ang eroplano sa gate, kaya binalk ni Charlie ang usapan sa punto habang binulong, “Dadating tayo sa Londel ng mga dalawang oras. Naaalala mo pa ba ang eksaktong lokasyon ng libingan ng iyong ama?”Tinanggal ni Vera ang kanyang ngiti at sumagot, “Nasa hilagang-silangan ng Ensel Bay ang libingan ng aking ama. Nakita ko ang mga mapa at litrato ng satellite. Tinatawag ng Stoneridge ang lugar na iyon.”Tumango si Charlie, nilabas ang kanyang cellphone para suriin ang mapa, at sinabi, “Medyo mas malapit sa Londel ang Stoneridge. Halos isa’t kalahating oras na biyahe ito mula sa airport.”“Mm-hmm…” Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Nasa isang bundok sa hilagang-silangang bahagi ng Stoneridge ang libingan ng aking
Isang sabay sa uso at mapormang mag-jowa na may suot na pang-mataas na klase ng fashion ang hawak-kamay na dumaan sa VIP passage para kumpletuhin ang proseso ng pagsakay nila. Pagkatapos ay hawak-kamay silang sumakay sa business car ng airport na para lang sa mga VIP.Sa mga tagalabas, ang dalawang ito ay isa sigurong mag-jowa na mga mayaman na tagapagmana. Hindi lang na may suot silang mga high-end na brand, ngunit marahil ay gumastos sila ng daang-daang libo sa private charter para sa biyahe nila.Pero, ito ang pinakamagandang balatkayo para kina Charlie at Vera.Sa kasalukuyang hitsura ni Charlie, walang magdududa na 20 years old lang siya. Kahit na may makita siyang kakilala, hindi nila siya makikilala.Habang papasakay ang dalawa sa eroplano, ginabayan sila ng crew sa isang maluwag na cabin. Hindi pinansin ni Vera ang unang dalawang first-class na upuan at hinawakan ang kamay ni Charlie habang naglakad siya sa likod at sinabi nang malambing, “Darling, gusto kong katabi ka.”M
Hindi maiwasan ni Vera na tanungin siya nang galit, “Hindi ba’t dapat tawagin mo rin akong ‘darling’?”Umubo nang dalawang beses si Charlie at tinanong siya, “Walang ibang tao dito. Gusto mo ba talaga na tawagin kitang ganito?”Nadismaya si Vera at sinabi, “Pinagkasunduan natin ito kanina…”Sinabi agad nang seryoso ni Charlie, “Sige, tutuparin ko ang pangako ko.”Pagkatapos ayusin ang sarili niya, sinabi niya, “Darling, darating tayo sa airport sa loob ng kalahating oras.”Ngumiti nang matamis si Vera at sinabi, “Okay. Salamat, darling!”Si Vera, na kuntento na, ay hindi maiwasan na mapansin ang kaliwang kamay ni Charlie sa manibela, at tinanong niya nang mausisa, “Darling, hindi mo ba sinuot ang singsing na binigay ko sayo nang lumabas ka?”Sumagot nang kaswal si Charlie, “Bakit ko ito isusuot? Kinilala ng singsing ang ama mo bilang may-ari nito, hindi ako. Kung malalagay tayo sa panganib, ite-teleport pa rin ako nito sayo. Kung makikita talaga natin si Fleur, hindi ba’t parang
Sa sandaling ito, may nahihiyang ngiti si Vera sa kanyang mukha, kagaya ng isang dalaga.Malinaw na sobrang sigla niya habang naglalakad sa tabi ni Charlie. Paminsan-minsan ay nagnanakaw ng tingin ang mga mata niya kay Charlie, pero sa tuwing nangyayari ito, sulyap lang ito, hindi siya naglalakas-loob na tumingin nang matagal. Sa tuwing tumitingin siya, kumukurba ang mga mata niya na parang mga dahon ng willow na sumasayaw sa hangin, talagang kinakatawan ang isang nakakapigil-hininga na kagandahan.Pero, ang Vera na naaalala nila ay palaging walang inaalala, mapaglaro, at minsan ay dominante, pero hindi mahiyain o mailap. Kailanman ay hindi nila siya inugnay sa mga salitang ‘mahiyain’ at ‘mailap’.Ngayon, sa wakas ay napagtanto na nila na may pambabae at mahiyaing bahagi rin si Vera.Pinanood ni Logan si Vera na naglalakad papunta sa kanila mula sa malayo at hindi niya mapigilan na bumuntong hininga habang nakangiti, “Kung magsusuot si Miss ng isang wedding dress o isang tradisyona
Hindi napigilan ni Vera ang pagkibot ng mga kilay niya dahil sa mga sinabi ni Charlie. Mukhang may naintindihan siya pero hindi na siya nagtanong. Sa halip, isinantabi niya ang bagay na ito at ngumiti kay Charlie, sinasabi, “Young Master, dahil hindi ka makapagpasya, ako na ang bahala dito.”Pagkatapos itong sabihin, ibinaling niya ang kanyang ulo saglit, at sinabi, “Kung sa sinaunang panahon ito, siguradong tatawagin kitang ‘irog’. Pero ngayon, wala nang gumagamit ng salitang iyon, at dahil magpapanggap tayo na mag-jowa sa halip na mag-asawa, paano kung tawagin kitang ‘darling’, at tawagin mo rin akong ‘darling’?”Pagkatapos itong sabihin, huminga nang mabilis si Vera. Namumula siya habang pinapanood si Charlie, natatakot siya na tatanggi siya o hindi siya masisiyahan.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni Charlie. Magpapanggap sila na mag-jowa, at magkapareho pa ang suot nila. Normal lang para na medyo malambing ang tawagan sa pagmamahalan. At saka, kung mag-jowa sila, parang hindi
Inisip ni Charlie, ‘Anong tulong ang kailangan ko para magbihis? Hindi naman ako isang tao na may kapansanan.’Pero, ngumiti pa rin siya at sinabi, “Okay, aakyat muna ako.”Sa kwarto ni Vera sa itaas.Nakakalat sa kwarto ang parehong bango ni Vera, medyo nahilo siya dahil dito.Naalala nang hindi sinasadya ni Charlie ang karanasan niya na tinulungan siyang dalhin ni Vera sa kama noong may malalang injury siya, at hindi niya mapigilan na makaramdam ng kakaibang pakiramdam sa puso niya. Pero, hindi siya nangahas na mag-isip nang sobra at mabilis na nilabas ang mga damit na inihanda ni Vera para sa kanya.Habang nilalabas niya ang mga damit, napagtanto niya na naghanda si Vera ng magkaparehong damit ng mag-asawa para sa kanila. Ang mga damit na nasa kamay ni Charlie ay isang malaking Gucci T-shirt, klasikong LV-printed shorts, at parehong Hermes na tsinelas. Mukhang gusto ni Vera na magpanggap silang mag-asawa kapag pumunta sila sa Yorkshire Hill.Hindi ito masyadong pinag-isipan ni
Tinikom ni Charlie ang mga labi niya, may gusto siyang sabihin, pero nagpigil pa rin siya.Kahit na halos apat na raang taon na ang pinagsama-samang edad ng apat na nakakatandang tao na ito, palagi nilang itinuturing na gabay na prinsipyo ang mga salita ni Vera. Hindi pagmamalabis na sabihin na si Vera ang gabay nila sa buhay. Naniniwala sila at ginagawa nila ang kahit anong sabihin ni Vera at pinapagawa ni Vera sa kanila.Kaya, kung taliwas ang sinabi niya sa mga sinabi ni Vera, siguradong pipiliin nila na makinig kay Vera.Walang nagawa si Charlie at hinayaan na lang ang matandang babae na lumuhod at pasalamatan siya. Pagkatapos niyang tumayo, nagsalita si Charlie at sinabi, “Siya nga pala, bumaba na ba si Miss Lavor?”Sinabi ni Logan, “Mr. Wade, inutusan kami ni Miss na pangunahan ka muna sa courtyard niya pagdating mo.”Akala ni Charlie na nagmamadali sila at bababa si Vera at pagkatapos ay magkasama silang pupunta sa airport. Hindi niya inaasahan na gusto ni Vera na paakyatin
“Anong sinabi mo?!” Sumabog sa galit si Fleur sa sandaling iyon.Dahil apat na raang taon na siyang nabubuhay, hindi niya pinansin ang halos lahat sa nakaraang tatlong daang taon. Sa tatlong daang taon na ito, siya ang unang tao na nagsabi sa kanya na pupugutan niya siya ng ulo.Nang marinig ni Zekeiah, na nasa kabilang linya, ang galit na sigaw ni Fleur, agad siyang natakot nang sobra, at mabilis siyang yumuko sa kabilang dulo habang humingi ng tawad, sinasabi, “British Lord, patawarin mo ako. Inuulat ko lang ang mga sinabi niya at wala akong balak na maging bastos…”Kahit na alam ni Fleur na inuulit lang ni Zekeiah ang mga sinabi sa kanya, nakaramdam pa rin siya ng galit sa puso niya.Natatakot si Zekeiah na hindi mawawala ang galit ni Fleur, kaya idinagdag niya nang mabilis, “British Lord, handa akong ibahagi ang pag-aalala mo at pumunta sa Aurous Hill sa personal para sayo. Sa sandaling iyon, susubukan ko ang lahat ng makakaya ko para alamin kung sino ang misteryosong tao na iy
Kahit na sobrang bilis na ng paglalakbay sa bilis ng halos isang libong kilometro kada oras, nababalisa pa rin si Fleur dito.Simula noong lumabas ang portrait ng master niya sa Aurous Hill, nabasag ang mentalidad niya. Nawalan siya ng kalma na dapat mayroon sa isang 400 years old na babae.Tumingin siya sa flight navigation chart sa harap niya nang mag-isa, tinitigan ang altitude at speed data, at hindi mapigilan na sabihin nang galit, “Kapag mas mabilis umunlad ang modernong teknolohiya, mas nagiging sakim ang mga hayop na ito. Dati, kayang lumipad ng Concorde ng mahigit dalawang libong kilometro sa isang oras. Ngayon, hindi man lang kayang umabot ng isang libo ang mga eroplano, at ang mga hindi ito kayang gawin ay walang sapat na layo! Nakakainis ito!”Nang makita ng isang crew member ang inis niya, mabilis siyang lumapit at sinabi nang magalang, “British Lord, kumalma ka po. Masyadong malayo ang distansya. Kahit na may Concorde tayo, mahihirapan ito. Ang pinakamalayong abot nito