Samantala, para pagbigyan siya ni Charlie, lumuhod si Lilian at nagkowtow sa sahig habang inuntog niya ang ulo niya sa sahig nang paulit-ulit hanggang sa namaga ito. Pero, hindi naniwala si Charlie dito.Alam ni Charlie kung anong uri ng tao siya.Isang malupit na tao lang siya! Mas masama at mas malupit pa siya sa kanyang biyenan na babae, kay Elaine.Kahit na gusto ni Elaine na pakasalan ng kanyang asawa, ni Claire, ang isang mayamang lalaki, kailanman ay hindi naisip ni Elaine na ikasal ang kanyang anak sa isang lalaking may anak na.Pero, handa talaga si Lilian na puwersahin ang anak niya na maging ama ng anak ng iba dahil lang sa limampung milyong dolyar na dowry. Wala siyang hiya at wala siyang integridad.Kaya, sigurado ni Charlie na hindi galing sa puso ang pagsisisi niya ngayon, nagsisisi lang siya dahil napipilitan siya sa sitwasyon niya ngayon.Kung bibigyan niya pa ng pagkakataon ang babaeng ito, siguradong mas masama ang gagawin niya kay Magnolia sa hinaharap.Kaya,
Nang makita niya na dadalhin na ni Albert ang grupo ng mga taong ito sa Civil Affairs Bureau, tinanong ni Isaac si Charlie, “Master Wade, dapat ba akong sumama at bantayan ang sitwasyon?”Kumaway si Charlie at sinabi nang mahina, “Hindi mo na kailangang pumunta doon. Maghintay ka na lang dito at dumalo sa wedding banquet kasama ako.”Kanina pa nakatayo si Claire sa tabi niya nang walang sinasabi. Nang makita niya na dinala na ang lahat, hindi niya maiwasang itanong, “Charlie, nandito talaga tayo para pumunta sa wedding banquet nina Magnolia at Draco. Hindi ba’t medyo hindi angkop ang sitwasyon nila ng kanyang ama?”Ngumiti si Charlie bago tinanong, “Mahal, ano sa tingin mo ang angkop, kung gano’n? Kung hindi ko sisiguraduhin na mapapaalis si Lilian sa pamilya Scotson ngayong araw, at kung hindi natin tuturuan ng leksyon ang pamilya Scotson, sa tingin mo ba ay magkakaroon ng maganda at masayang buhay sa hinaharap ang kaklase mo pagkatapos siyang ikasal sa pamilya Scotson?”Tahimik n
Nabulunan si Lilian at sinabi, “Ma’am, nasa bahay namin ang marriage certificate. Pwede bang ibigay mo muna sa amin ang divorce certificate? Pagkatapos, dadalhin na lang namin ang marriage certificate mamaya.”Sinabi ng staff, “Hindi ito ayon sa karaniwang pamamaraan namin. Dapat ay bumalik muna kayo at kunin niyo muna ang marriage certificate niyo.”Sumagot nang nagmamadali si Turk, “Hindi, masyado nang huli ang lahat sa oras na iyon, ma’am. Kailangan naming madivorce bago mag tanghali.”Sinubukan silang himukin ng staff member, “Kahit na wala na kayong nararamdaman para sa isa’t isa, hindi niyo naman kailangang mag divorce ngayon din, tama? Kahit na hindi kayo madivorce ngayong araw, pwede naman kayong bumalik dito at madivorce mamayang hapon!”Sa sandaling ito, sumingit si Albert, “Miss, maraming taon na silang kasal at matagal na nilang nawala ang marriage certificate nila. Kaya, maaari bang iproseso mo na ito?”Pagkatapos niyang magsalita, tinuro niya si Turk bago niya sinabi
Itinaas ni Jayden ang kanyang kamay habang naghahanda na siyang paalisin si Lilian.Umiyak nang mapait si Lilian habang sinabi, “Ikaw… kahit papaano, dapat hayaan mo muna akong umuwi at mag impake!”Sumagot nang malamig si Jayden, “Ikaw letseng matandang babae. Iniisip mo pa rin na umuwi ka at iimpake ang mga damit mo?! Binibigyang respeto na nga kita dahil hindi ko na tinanggal ang mga damit mo ngayon. Kung patuloy kang magsasabi ng mga kalokohan, tatanggalin ko ang mga damit mo bago kita papaalisin!”Nang marinig ito ni Lilian, hindi na siya naglakas-loob na magsalita. Sumunod na lang siya na parang aso habang hinatid siya palabas ni Jayden.Pagkatapos makita na pinaalis na si Lilian, tinuro ni Albert si Juliet at sinabi, “Ikaw, halika dito.”Ayaw na ayaw ito ni Juliet sa kailaliman ng puso niya. Pero, hindi siya nangahas na suwayin si Albert sa sandaling ito.Lumapit lang siya kay Albert habang sinabi sa nanginginig na boses, “Don… Don Albert…”Tumango si Albert bago niya tin
“Mabuti!” Sa wakas ay lumuwag na ang pakiramdam ni Turk nang marinig ito.Sa sandaling ito, tinawag silang dalawa ng staff sa counter para mag-apply sa kanilang marriage certificate.Twenty-six years old na si Juliet ngayong taon, habang si Turk ay fifty-two na. Eksaktong doble ang pagitan ng edad nila.Binigay ng dalaga ang marriage certificate sa kanilang dalawa habang nagngangalit siya sa galit.Pagkatapos mabigay ng marriage certificate, bahagyang ngumiti si Albert bago sinabi, “Okay, dahil nakuha na ng dalawang mag-asawa ang kanilang marriage certificate ngayong araw, bilisan na natin at bumalik na tayo sa hotel. Naghihintay pa rin si Master Wade na dumalo sa wedding banquet niyo.”Kaya, sinundan na lang nilang apat si Albert habang bumalik sila sa Hilton hotel.Sa sandaling ito, ang banquet hall sa Hilton ay napuno na ng mga kamag-anak at kaibigan ng pamilya Scotson.Dinala ni Charlie ang kanyang asawa, si Claire, habang umupo sila sa lamesa na pinakamalapit sa stage.Nak
Sa sandaling sumigaw nang malakas si Albert, biglang bumalik sa diwa ang pamilya Scotson, at pumalakpak sila sa sandaling ito kahit ayaw nila.Sa totoo lang, hindi rin sila masaya dahil sa kasal na ito. Dahil mawawalan talaga ng dangal ang pamilya Scotson dahil dito.Pero, dahil nandito na ito, wala nang magagawa ang kahit sino na baguhin ito.Sa sandaling ito, si Juliet, na may suot na wedding dress at may malamig na ekspresyon sa kanyang mukha, at si Turk, na nagpapakitang disente at matino siya habang may suot siya ns uit, ay umakyat sa entablado nang magkasama.Pagkatapos, ngumiti ang emcee at sinabi, “Sunod, salubungin natin ang pangalawang mag-asawa, ang groom, si Draco Scotson, at ang bride, si Magnolia Zevell!”Sa totoo lang, ayaw na ayaw din ng pamilya Scotson na palakpakan ang mag-asawang ito.Hindi lamang sina Lilian at Turk ang may ayaw kay Magnolia, ngunit ang lahat ng pamilya Scotson ay kinamumuhian at minamaliit din ang napakahirap na babaeng ito.Pero, ayon sa le
Ngumiti ang emcee at sinabi, “Oh! Hindi ko talaga inaasahan na maaantig nang sobra si Miss Morningstar. Siguradong matagal na siyang naghihintay para sa kasal na ito. Isa talaga itong perpekto at pares na ginawa ng langit! Hilingin natin ng maligayang kasal ang mag-asawang ito, habang buhay na pag-ibig, at isang maliwanag at payapang buhay gamit ang isang malakas na palakpakan!”Nang marinig ito ni Juliet, naramdaman niya na tila ba babagsak na siya. Napaupo siya sa sahig habang binaon niya ang kanyang mukha sa mga kamay niya at patuloy siyang umiyak nang miserable.Nakita ng emcee ang kanyang emosyon at patuloy na sinabi, “Mukhang sobrang emosyonal ng bride natin ngayon. Kausapin natin ang ating groom. Maaari ko bang itanong Mr. Turk Scotson, ano ang nararamdaman mo ngayon, dahil mapapakasalan mo ang isang bata at magandang asawa?”Bahagyang humagikgik si Turk habang sinabi, “Sobrang sabik ng nararamdaman ko…”Ngumiti ang emcee at tinanong, “Kung gano’n, Mr. Turk Scotson, may hili
Syempre, hindi masaya si Turk na kailangan niyang mag-kowtow sa harap ng napakaraming tao ngayong araw.Mahigit limampung taon na siya. Medyo nakakahiya ito nang sobra para sa kanya.Gayunpaman, sa sandaling ito, sinabi ng emcee, “Groom, ngayong araw ang mahalagang kasal mo. Ang dalawang pamilya ay magiging isang pamilya. Hindi ka lang magkakaroon ng bata at magandang asawa ngayong araw, ngunit magkakaroon ka rin ng mga magulang na mamahalin ka at aalagaan ka sa hinaharap. Tayong mga Oskian ang may pinaka tapat na ugali simula pa noong sinaunang panahon. Nararapat lang sa atin na lumuhod at mag-kowtow sa harap ng ating mga magulang. Kaya, bakit nag-aalangan ka pa rin? At saka, ang tradisyon ng ating Oskian para sa kasal ay mag-kowtow sa harap ng dalawang magulang at alukin sila ng isang tasa ng tsaa.”Napaiyak agad ang asawa ni Zell pagkatapos itong marinig.Totoo na ang dalawang pamilya ay magiging isang pamilya. Pero, ayaw niya talaga na magsimula ng pamilya ang anak na babae niy
Tulad ng sinabi ni Vera, sa buong buhay niya, hindi niya kayang maghiganti kay Fleur gamit ang lakas niya, pero kaya niyang harapin si Fleur gamit ang matinding tapang. Marahil ay ang pinakamagandang paraan para harapin niya si Fleur ngayon ay huwag mapansin ni Fleur na malapit siya sa kanya.Kaya, medyo naimpluwensyahan din si Charlie sa kanya at sinabi, “Kung gano’n, hindi na natin kailangan kumuha ng tao para palihim na maglagay ng mga monitoring equipment. Sasamahan kita dito at hihintayin si Fleur. Gusto kong makita kung sino ba talaga ang Fleur na ito!”Tinanong ni Vera sa sorpresa, “Young Master, sasamahan mo talaga ako?”Tumango si Charlie. “Oo.”Sinabi nang seryoso ni Vera, “Parang maglalakad tayo sa isang lubid sa bangin. Nakamamatay ang isang kamalian.”Tumawa si Charlie at sinabi, “Kung hindi ka takot, bakit ako matatakot?”Ngumiti nang bahagya si Vera, at puno ng katapatan ang kanyang mga mata habang sinabi, “Kuntento ako sa mga sinabi mo, Young Master, pero hindi ak
Hindi inaasahan ni Charlie na si Vera, na mukhang mahina at walang masyadong karanasan, ay may ganitong tapang. Malinaw na alam niya na hindi nila kayang tapatan ni Fleur. Sa sandaling magkita sila, halos sigurado na mamamatay sila.Dahil, dati, sinabi ni Ruby sa kanila na nabuksan na ni Fleur ang kanyang elixir field, mahigit isang daang taon na ang nakalipas, at ang ibig sabihin ay mas malakas na siya noong isang daang taon na ang nakalipas kaysa sa kasalukuyang lakas ni Charlie.Pero kahit gano’n, handa si Vera na kunin ang panganib.“Alam mo na wala tayong pag-asa na mabuhay laban kay Fleur. Sigurado ka ba na gusto mong kunin ang panganib dito?” Tinanong nang seryoso ni Charlie.Tumango nang seryoso si Vera, nakatingin kay Charlie nang disidido habang sinabi, “Sa mahigit tatlong daang taon, iniwasan ko siya. Naging maingat ako sa punto na hindi na ako tumatapak sa kahit anong lugar na may kaugnayan sa kanya sa halos buong buhay ko. Pero ngayon, kahit alam ko na marahil ay pupun
Bukod dito, kung may mangyayari, mahihirapan siyang protektahan si Vera.Mukhang alam na ni Vera ang iniisip ni Charlie. Ngumiti siya at naunang magsalita at sinabi, “Darling, huwag kang mag-alala. Bihira lang magkaroon ng malakas na hangin sa Yorkshire Hill, at mas bihira pa dito sa taas. Bukod dito, sobrang ganda ng panahon ngayon. Isang gabi lang tayo mananatili, kaya walang kahit anong malakas na hangin. Kahit na mayroon, hindi ito abot sa atin.”Hindi inaasahan ni Charlie na may ganitong hilaw na ideya si Vera, kaya sinabi niya, “Sige, Darling, bumaba muna tayo sa bundok at pag-usapan ito sa daan.”“Okay!” Tumango nang kuntento si Vera, kinabit ang kanyang braso sa braso ni Charlie, at sinabi nang malambing, “Kung gano’n, kailangan nating magmadali. Natatakot ako na kung mahuhuli tayo, wala nang matitira na maayos na lugar!”Habang pababa ang dalawa sa bundok at nang silang dalawa na lang sa paligid, nagsalita si Charlie, “Miss Lavor, seryoso ka ba sa sinabi mo?”Sumagot nang
Hindi maiwasan ni Vera na ngumiti nang kaunti nang makita niya ang seryosong ekspresyon ni Charlie, at sinabi niya, “Young Master, kahit na kayang patayin ng mga close-defense missile si Mr. Jothurn, marahil ay hindi nila mapatay si Fleur. Bukod dito, si Fleur lang ang nakakaalam kung saan nag-cultivate si Master Marcius Stark. Young Master, mangyaring magtiis ka pa nang kaunti at huwag mong tapusin ang buhay ni Fleur dito.”Tumawa nang masaya si Charlie, “Sinasabi ko lang ang mga pakiramdam ko. Kahit na may makakapagdala ng mga close-defense missile dito, hindi ko magagamit ang mga ito dito.”Tumango nang bahagya si Vera at sinabi, “Young Master, walang mga camera dito. Mangyaring hintayin mo ako saglit. Magbibigay galang ako sa mga ninuno ng mga Lavor.”Tumango sa maginoong paraan si Charlie at sinabi, “Hihintayin kita dito.”Ngumiti si Vera na parang humihingi siya ng tawad, pagkatapos ay naglakad sa malapit na gubat ng mga pine.Makalipas ang limang minuto, naglakad si Vera pa
Ngumiti si Charlie at sinabi, “Huwag kang mag-alala, hindi ako padalus-dalos na tao. Alam ko ang mga limitasyon ko.”Huminga nang maluwag si Vera, “Mabuti naman…”Pagkatapos nilang umakyat sa unang undok, inakyat nila ang bundok na parang likod ng isang pagong. Dahil ito ang ruta sa pangalawang bundok, marami pa rin ang mga tao dito tulad sa unang bundok.Ipinakilala ni Vera kay Charlie, “Parang likod ng isang pagong ang bundok na ito. Tinatawag itong Mount Turtle Back. Isa itong bihirang kayamanan na lupa dito. Noong isang lokal na pinuno ang lolo ko, nagsikap siya na piliin ang bundok na ito bilang ancestral tomb ng pamilya namin.”Tinanong nang mausisa ni Charlie, “Ang buong bundok ba na ito ang ancestral tomb ng pamilya ng lolo mo?”Tumango si Vera at sinabi, “Tama. Maganda ang Feng Shui dito, parang isang dragon na nakapalibot sa bundok. Itinuturing ito na sobrang swerte. Ang pagpili sa lugar na para paglagyan ng ancestral tomb ay kayang biyayaan ang mga susunod na henerasyon
Nang bumalik si Vera sa Stoneridge makalipas ang mahigit tatlong daang taon, hindi na ito kagaya ng dati. Kahit na nandoon pa rin ang Ensel Bay, nabago na nang sobra ang hitsura nito dahil sa ilang siglo na pag-unlad kumpara sa nakaraang tatlong daang taon.Habang nakatayo sa malagong mga kalye ng Stoneridge, hindi tugma sa memorya ni Vera ang kasalukuyang eksena. Buti na lang, hindi malaki ang mga pagbabago sa bundok. Sa kabila ng ilang rurok na medyo minina, hindi nagbago masyado ang kabuuang tanawin.Pagkatapos itong makita ni Vera, natukoy niya na ang libingan ng kanyang ama ay matatagpuan sa hilagang-silangan ng kasalukuyang bayan ng Stoneridge, sa likod ng medyo mininang rurok at ang bundok na parang isang shell pagong.Iniwan nina Charlie at Vera ang kotse sa bayan at nagsuot ng magkaparehong sapatos na maagang inihanda ni Vera. Pagkatapos ay umakyat sila papunta sa mga bundok.Habang umaalis sila, tahimik na pinagana ni Charlie ang kanyang mental cultivation method, itinago
“Sa kalaunan, naisip ko rin na sa halip na tumakbo palagi, mas mabuti na iwan ko ang singsing kay Fleur para hindi na niya ako habulin at hayaan akong mabuhay nang payapa. Pero pagkatapos itong pag-isipan ulit, si Fleur ang pumatay sa aking ama. Kung magkokompromiso ako at magmamakaawa sa kanya, anong kaibahan namin ni Sanguine, na nagpapasok sa Qing dynasty? Magiging traydor kaming dalawa, kung gano’n.”Pagkatapos itong sabihin, sinabi ni Vera, “Pagkatapos maintindihan ang lahat ng ito, nagpasya ako na kahit gaano pa ito kahirap, dapat ay mabuhay ako. Kahit gaano pa ito kahirap, hindi ako pwedeng magkompromiso at sumuko kay Fleur. Basta’t mabubuhay ako, siguradong mabubuhay ako nang mas matagal kay Fleur. Sa sandaling iyon, ako ang mananalo sa huli.”Sinabi nang matatag ni Charlie, “Huwag kang mag-alala, siguradong mas tatagal ang buhay mo kaysa sa kanya.”Tumango nang tapat si Vera at sinabi, “Sigurado ako na mas tatagal ang buhay mo sa akin, Young Master. Pagkatapos kong mamatay,
Sa tuwing binabanggit si Sanguine, nagngangalit si Vera sa galit. Nang binanggit niya na walang nabuhay sa apat na tito at sa mga supling nila, napaiyak si Vera.Hindi inaasahan ni Charlie na sobrang lagim ng nangyari sa pamilya ng lolo ni Vera, at hindi niya maiwasan na bumuntong hininga habang sinabi, “Sa panahon na iyon, ang mga buhay ay kasing liit ng mga damo at dahon. Maraming pamilya na tumagal ng daang-daang taon o kahit libo-libong taon ang naputol sa panahon na iyon.”Kinuyom ni Vera ang mga kamao niya at nagngalit, sinasabi, “Ang lahat ng ito ay dahil sa traydor na iyon, si Sanguine!”Nang sinabi ang mga ito, nagpakita siya ng isang mabangis na ugali na bihira niyang ipinapakita, at sinabi nang mabagal, “Naging tapat ang mga Lavor sa maraming henerasyon! Ibinuhos ng mga ninuno ko ang lahat para pagsilbihan ang bansa, at sumali pa sa militar ang aking ama, nilabanan ang Qing Dynasty sa kalahati ng buhay niya, hindi nakalimutan na suportahan ang Oskia. Pero, hindi lang pina
Tumango nang marahan si Charlie, “Okay, salamat sa pagsisikap mo.”-Nang dumating ang eroplano ni Fleur sa Melbourne, nakaalis na sa Aurous Airport ang eroplano na sinakyan nina Charlie at Vera, papunta sa malayong Londel na mahigit isang libong kilometro ang layo.Habang lumilipad ang eroplano sa kanluran, nawala na ang dating sigla at kulit ni Vera. Sumandal siya panandalian sa balikat ni Charlie, at pagkatapos ay para bang nawalan ng focus ang kanyang mga mata habang nakatingin sa labas ng bintana.Nakikita ni Charlie na may mali sa kanya, at naiintindihan niya nang mabuti ang kalagayan niya ngayon. Dahil, sa mundong ito, walang sino man ang mas angkop na mangulila sa tahanan kaysa kay Vera.Isa siyang dalaga na mahigit tatlong daang taon nang hindi nakakauwi, at sa wakas ay pauwi na siya. Ang kahit sino ay makakaramdam ng magkahalong mga emosyon.Makalipas ang mahigit dalawang oras, dumating ang eroplano sa Londel Airport. Nang bumaba si Vera sa eroplano, medyo nanghina nang