Kabanata 7 Ang Bartender ay CEO

“Huling bagay, kung kailangan niya ng kahit ano, ikaw ang mag-aasikaso. Magiging katulong ka niya habang nakatira ka sa ilalim ng kanyang bubong,” sabi ni Mark.

Nakita niyang kinagat ni Gabrielle ang kanyang labi, kaya’t siniguro siya ni Mark, “Huwag kang mag-alala. Magandang kamay ka. Ang taong makakatrabaho mo ay si Mister Kyle Wright, ang CEO ng Wright Diamond Corporation. Siya ay isang kilala at marangal na tao.”

Pinisil ni Gabrielle ang kanyang mga labi ng sandali bago magtanong, “Maka… makikitira ba ako nang mag-isa kasama siya?”

“Oo, pero tulad ng sinabi ko, magkakaroon ka ng sariling pribadong espasyo,” ipinangako ni Mark.

Siyempre, nag-aalangan siya. Nang magkasama sila ni Warren, inalok siya nito na magkasama silang titira, ngunit hindi siya pumayag. Palagi siyang natatakot sa kung ano ang mangyayari kapag ang isang lalaki at babae ay nagsasama sa iisang bubong.

Ngunit habang iniisip ito, lihim niyang kinutya ang ideya. Sinaway niya ang kanyang sarili, ‘Bakit naman ang CEO ng Wright Diamond Corporation ay magkakaroon ng interes sa akin? Mangarap ka pa, Gaby.’

Isinasaalang-alang ang kanyang sitwasyon, ito na ang pinakamagandang opsyon para sa kanya. Wala siyang karapatang magpili.

Ang pinaka-gusto niya sa alok ay ang oras na kinakailangan siya sa penthouse ay nasa labas ng kanyang oras ng klase! Tila ito na ang perpektong trabaho para sa kanya—isang milagro na walang schedule na kumakalat sa kanyang mga klase!

“Kaya, klaruhin natin ito,” tanong niya habang binabalikan ang kontrata. “May libre akong pagkain, libre ang tirahan, mukhang akma sa aking pag-aaral ang iskedyul, kaya mahusay din… tapos bayaran ako ng limang libong dolyar bawat buwan?”

“Oo, dagdag pa ang personal na driver na magdadala sa iyo sa paaralan at pauwi kapag kinakailangan, para hindi ka malate sa pag-aalaga sa bahay ni Mr. Wright,” dagdag ni Mark na may ngiti.

Nang bumagsak ang panga ni Gabrielle, hindi siya makapaniwala sa narinig! ‘Magkakaroon ako ng driver? Pfft! Ito ba ay talagang trabaho?’

Nang makabalik siya sa kanyang sarili, inihayag niya, “Sali ako! Saan ako pipirma—ibig sabihin, kung matatanggap ako?”

Matawa-tawa si Mark bago siya tumango. “Binabati kita, Miss Taylor. Tinanggap ka namin para sa trabaho. Magsisimula ka ngayong Biyernes!”

‘Wow, napakadali!’ Pinalakas niya ang kanyang loob.

Walang pag-aksaya ng oras, agad na lumipat si Mark sa huling pahina ng kontrata at sinabi, “Dito ka pwedeng pumirma.”

Pagkatapos pumirma ni Gabrielle ng mga dokumento, kinuha ni Mark ang mga papel at ibinigay sa kanya ang personal na kopya. Pinaalalahanan siya, “Bilang paalala, ayon sa 4.3 sa kontratang ito, hindi ka pinapayagang tapusin ang kasunduan. Kung gagawin mo, may bayad na 50,000 dolyar.”

Pumuti ang mukha ni Gabrielle sa termination fee. Napagtanto niyang hindi niya nabasa ang bahagi tungkol sa pag-terminate ng kontrata, ngunit nang mag-isip muli tungkol sa kanyang kasalukuyang estado, mahina niyang sinabi, “I… committed ako na magtrabaho para kay Mr. Wright ng isang taon.”

“Magaling,” sabi ni Mark. “Ngayon, handa ka na bang makilala si Mr. Wright?”

“Ngayon din?” tanong ni Gabrielle.

“Oo! Ngayon din. Sabik na siyang makita ka,” sagot ni Mark, ngunit nang makita ang naguguluhang ekspresyon ni Gabrielle, nagbago siya ng tono, “Kasi wala kaming maaasahang tao na mag-aalaga sa kanyang penthouse sa loob ng isang panahon. Inaasahan niyang makakatulong ka sa pagpapanatili ng kaayusan sa kanyang tirahan.”

“Syempre, kailangan niyang makilala ka bago ka opisyal na... lumipat ngayong Biyernes,” dagdag ni Mark.

Sumang-ayon si Gabrielle, nauunawaan kung paano ito mangyayari.

Habang papunta siya sa opisina ng CEO, napansin niyang lahat ay nakatingin sa kanya. Tumingin siya sa ibaba, iniwasan ang kanilang mga sulyap, at sinundan lang ang tinuturo ni Mark Esperanza.

Matapos ang isang katok sa pinto, pumasok si Mark sa opisina at ipinakilala, “Mr. Wright, nandito si Miss Gabrielle Taylor. Tinanggap niya ang trabaho para pamahalaan ang iyong penthouse.”

“Papasukin mo siya,” mula sa gilid ng pinto, narinig ni Gabrielle ang boses ng isang lalaki.

Sa wakas, pinapasok siya sa marangya at maayos na opisina ni Mister Kyle Wright. Pagpasok niya, bumagsak muli ang kanyang panga. Akala niya ay nagniningning ang lugar! Tila lahat ay sobrang linis! Para bang makikita niya ang kanyang repleksyon sa mga tiled floor!

Ang mga muwebles ay marangya at moderno ang disenyo. Sa kanyang kaliwa, nakita niya ang kamangha-manghang tanawin mula sa mga glass windows.

‘Wow,’ siya ay tahimik na nagkomento.

“Pakaupo, Miss Taylor,” sabi ni Mark, tinuturo ang upuan sa harap ng desk ng CEO.

Nakaharap si Kyle Wright sa kanyang upuan habang siya ay naupo. Nang umalis si Mark, matiyagang naghintay siya upang makita ang mukha ng lalaki na namumuno sa pinakamalaking kumpanya sa lungsod.

Narinig na niya ang tungkol sa CEO na ito. Sinasabi na siya ay isang mahusay at guwapong tao. Ilan sa kanyang mga katrabaho sa media company ay nagsabi na ang kanyang mukha ay nakakaakit.

‘Well, to see is to believe,’ siya ay nagpasya. Dahil bihira ang lalaki na magpakita sa media, ito ang unang pagkakataon para kay Gabrielle na makita ang mukha sa likod ng pinakamalaking korporasyon sa lungsod.

Hindi nagtagal ang chair ay umikot at sa wakas ay nakilala niya… si Kyle Wright.

Sa pagtingin sa kanya, napansin niyang pinipisil niya ang kanyang mga labi, iniisip, ‘Wow… ang guwapo… Pero, parang… kilala ko siya.’

Sa isang segundo, natagpuan niyang titig na titig siya sa matinding brown na mga mata, sa kanyang chiselled na panga, at sa kanyang magandang hugis na kilay. Pagkilala sa lalaki sa harapan niya bilang isa sa mga pinakamagandang nilikha ng Diyos, agad siyang tumayo at iniabot ang kanyang kamay. “Mr. Wright. Nice to meet you! Maraming salamat sa pagkakataon sa trabaho.”

Tinanggap ni Kyle ang kanyang kamay at niyugyog ito.

“Miss Taylor, mayroon akong mga inaasahan sa pagpapanatili ng aking bahay, ngunit hangga’t mayroon kang mata para sa kalinisan, sigurado akong magagawa mo ang magandang trabaho,” sagot ni Kyle, nagpapakita ng propesyonalismo habang nauupo muli sa kanyang upuan.

Nagpatuloy si Kyle na ipaliwanag ang kanyang mga inaasahan, at habang ginagawa niya ito, patuloy na tinitingnan ni Gabrielle ang kanyang kahanga-hangang mukha, sinusubukang alamin kung saan niya siya nakita dati.

‘Siguro sa TV o sa media company? Sa isang magasin? Grrr… Saan ko siya nakita dati? Bakit parang pamilyar siya?’ Tanong niya sa kanyang sarili.

Higit sa isang minuto, patuloy na nag-iisip si Gabrielle, naghahanap ng sagot. Sa wakas, napagtanto niya kung saan niya nakita ang makalangit na mukha.

Ibinangon niya ang kanyang ulo, nag-uugnay ng dalawang bagay. ‘Ito ay…’ Nilunok niya ang kanyang laway at nakita ang eksaktong maganda na mukha na may mataas na pangangatawan na nakatayo sa bar ng lobby ng Second Diamond Hotel.

Habang si Kyle ay patuloy pa ring nagsasalita, bumagsak ang panga ni Gabrielle. Agad niyang tinakpan ang kanyang bibig, napagtanto kung sino ang lalaking ito! ‘Puta! Ito ang bartender na hinalikan ko sa hotel! Ako ay... patay na!’

Tumingin siya sa kanyang damit sa takot at sinabi sa kanyang sarili, ‘Shit! Pareho ang suot kong damit! I - AM – SO-DEAD!’

‘Kaka-kiss ko lang ba sa isang CEO?’