'Bwisit!' Napahiya sina Ambrose at Neil nang makita nila si Antigonus. Mabilis silang nagtago sa likod ng isang bato. Matapos silang makipaglaban kay Antigonus, alam nila kung gaano kalakas at kakila-kilabot siya. Gayunpaman, hindi rin sila nataranta. Malinaw na lumabas na lang si Antigonus at umalis na siya sa lalong madaling panahon. Ang pinakakinaiinisan sina Ambrose at Neil ay ang tumayo siya sa harap ng baitang ng bato ng bahay nang hindi gumagalaw. Tumingin si Antigonus sa karagatan at lumabas. Dahan-dahang lumipas ang oras. Isang minuto ... Dalawang minuto, limang minuto… Di-nagtagal, lumipas ang sampung minuto, at si Antigonus ay tumayo pa rin sa baitang na walang balak na umalis. Nagsimulang mabalisa sina Ambrose at Neil. Hinawakan ni Ambrose ang kanyang kamao nang mahigpit na nagsimulang pawis ang kanyang palad. 'Mapahamak! Paano ko masuri ang bahay ng bato kung hindi umalis ang taong ito? Ano ang dapat kong gawin?' Pinalaki ni Neil ang kanyang mga browser at tu
Hindi nagtagal pagkatapos umalis sina Neil at Ambrose, isang kaakit-akit na pigura ang lumakad sa hardin patungo sa mga silid. Nakasuot siya ng isang mahabang pulang damit na nagbalangkas sa kanyang mga kurba, na ginagawa siyang nakamamanghang tingnan. Ito ay si Morticia. Si Morticia ay nasa isang mahusay na kalagayan noon, dahil siya ay lumabas lamang sa isang medyo mabunga na sesyon ng paglilinang at kasalukuyang tumungo upang makita ang kanyang anak. Si Morticia ay naging mas banayad mula pa noong pagkakaroon ng isang anak at natagpuan ang kanyang sarili na nawawala ang kanyang anak. Ngunit sinasabi na ang kanyang anak ay sobrang cute. Madalas siyang nangungulila sa kanyang anak kaysa sa hindi at nais na nasa paligid ng kanyang anak sa lahat ng oras. Oh? Nang malapit na siyang makarating sa bukana ng mga silid, tumigil si Morticia nang isang hindi mapakali na pakiramdam na gumagapang sa kanyang dibdib. Ang lahat ng maaaring makita ay ang ilang mga maid na bumagsak laba
"Nagpadala ang Archfiend ng isang paghahanap sa paligid ng isla, ngunit walang balita. Akala namin namatay sila sa dagat, ngunit 'tila hindi iyon ang kaso." "Oh, tama. Ang isa sa dalawang pangalan ng kalalakihan ay si Ambrose Darby. Anak ni Darryl Darby." Habang nagsasalita siya, si Forsythe ay kinuyom ang kanyang mga kamao habang ang kanyang tingin ay mukhang positibong gustong pumatay. Noong lumaban sina Ambrose at Neil laban kay Antigonus, si Forsythe ay dumating din upang panoorin ang labanan. Nang marinig ang paglalarawan ni Morticia, naisip niya kaagad na dapat na alisin ang Young master ng dalawang lalaki. Anak ni Darryl Darby? Sa mga salita, ang dibdib ni Morticia ay kumabog habang ang kanyang nerbiyos ay lumubog sa isang kakaibang pakiramdam. "Pumunta sila sa isla? At sobrang sugatang sila?" Siya ay naglilinang sa pribadong silid at sa gayon ay wala siyang alam tungkol dito. "Oo." Tumango si Forsythe, malupit na sabi, "Talagang may lakas ng loob sila, matapang na b
Tumawag si Forsythe bilang tugon bago humingi ng ilang mga detalye at nagmamadali sa labas ng palasyo. Pagkatapos niyang umalis, bumagsak si Morticia sa lupa na parang napisat na lobo, kapwa mula sa pagkabahala at pagkapagod. Siya ay umaakto sa harap ni Forsythe sa buong oras. Ngayon na wala nang ibang tao sa paligid, hindi na siya maaaring magpanggap. Sa kabila ng pagiging isang Fiend Empress, siya ay isang babae lamang sa pagtatapos ng araw. Ang mga pakiramdam ng maternal ay hindi matitinag, at walang paraan para huminahon siya kasama ang kanyang anak sa problema. 'Pakiusap na wala sanang mangyari sa'yo, anak ko.' 'Wala na akong hinihiling pa, nakikiusap ako.' Habang nakaupo siya sa sahig, ipinikit ni Morticia ang kanyang mga mata at nagsimulang manalangin. … Iniwan ni Forsythe ang palasyo at nagsimulang tumungo patungo sa bahay ng bato. Ito ay dahil inutusan ni Morticia si Forsythe na mapag-isa upang ang balita ay hindi lalabas. Naisip niya ito. Dadalhin niya si He
Pagkatapos lamang nito, sa ibang banda. Mabilis na bumalik sina Ambrose at Neil sa inabandunang isla kasama ang sanggol. Mag-uumaga na at nagising ang bata. Binuksan niya ang kanyang mga mata, kumikislap na kakaiba sa dalawang lalaki. Sa paningin, hindi mapigilan ni Neil kundi ang humalakhak. Inunat niya ang isang daliri upang malumanay na hampasin ang baba ng sanggol. "Alam mo, maganda siya." Para sabihin ang totoo, pinlano ni Neil na maging maingat dahil ito ay anak ng kaaway. Ngunit ang sanggol ay masyadong maganda, at hindi niya magawang maging malamig dito. Nasimangot din si Ambrose. Hindi alam ni Neil kung dadalhin nila si Heather para ipagpalit, kaya bakit siya mukhang masaya? Noon lamang, ang tingin ng bata ay lumingon kay Ambrose bago magsimulang humalakhak din. Pinahid niya ang kanyang mga paa sa saya, tulad sa bata na nakakita lang ng isang pamilya. Ang sanggol ay nagbahagi ng isang ama kay Ambrose, na pwede niyang gawing kapatid si Ambrose. Bagaman hindi alam
Nang papalapit na sila sa baybayin, malapit nang magmadali si Ambrose. "Tumayo ka 'ron!" Pero halos dalawang hakbang pa lang ang nagagawa nila nang malamig silang tinawag ni Forsythe, "Ibigay mo sa akin ang Young Master." Habang nagsasalita siya, sinulyapan ni Forsythe ang bata sa mga bisig ni Neil. Whew! Huminga ng malalim si Ambrose, nagsasalita sa isang matatag na tono. "Ang aking mga patakaran dito. Hayaan si Heather na umalis, at ibibigay ko sa'yo ang sanggol kapag bumaba siya sa bangka." Sinasabi niya ang mga salita, ngunit ang tingin ni Ambrose ay hindi kailanman iniwan si Heather sa buong oras, hindi maitago ang kanyang pagmamadali. 'P*ta!' Nakakakita na sinusubukan pa rin niyang mag-bargain sa isang oras na tulad nito, halos hindi maari ni Forsythe ang kanyang galit. "Huwag mong isipin na magagawa mo ang nais mo dahil ikaw lamang ang Master ng Elysium Gate. Sinasabi ko sa iyo ngayon, sisiguraduhin kong hindi ka na nakakakita ng ibang araw ng kapayapaan kung may
Ang bagyo ay tumagal ng hanggang walong oras. Pagkatapos nito, ang kalangitan ay nawala ang liwanag dahil sa papalubog na araw. Whew! Sa nakikita, kapwa sina Ambrose at Neil ay nagpakawala ng hininga. Ngunit pagkatapos lamang, hindi na ito mapigilan ni Heather. Tumapak siya sa lupa, ang mukha niya at ang kanyang katawan na walang lakas. Hindi siya kumakain o umiinom ng tatlong araw at nakaligtas lamang sa bagyo. "Heather." Nang makita siya, nagmadali si Ambrose upang matulungan siyang tumayo. "Ayos ka lang ba?' Habang nagsasalita siya, naramdaman niya ang kanyang pulso at agad na nahulaan na si Heather ay nasa ganitong estado na ito dahil sa gutom. "Ako ay…" Nang maramdaman ang pag-aalaga ni Ambrose, pinilit ni Heather ang isang ngiti habang mahina ang sinabi niya, "Ambrose, gutom ... gutom ako." Siya ay isang medyo mahina na babae at medyo nahihiya na aminin ang kanyang gutom noon. Ang kanyang tinig ay napakababa. Tanging si Ambrose lamang ang makakarinig sa kanya. Mah
Habang ang mga salita ay umalingawngaw sa himpapawid, si Ambrose ay ngumiti ng mapait at sinabi sa isang seryosong tono kay Heather, "Heather, alam kong naaawa ka sa kawawang na bata, ngunit hindi namin siya ibabalik. Pasensya na." "Ang Dragon King Island ay masyadong mapanganib. Wala sa atin ang makakaalis kung babalik tayo." Sa mga salita, sumimangot si Heather habang napapaisip siya. Alam niya na nagsasabi ng totoo sina Ambrose at Neil at mamamatay sila kung babalik sila. Gayunpaman ... ang pilitin na paghiwalayin ang isang bata mula sa kanyang ina ay isang bagay na hindi niya magawa sa kanyang sarili. Pagkalipas ng ilang segundo, sinabi ni Heather, "Sige, Ambrose. Kung hindi natin ibabalik ang sanggol, ipangako mo sa akin ang isang bagay." Habang nagsasalita siya, nilaro niya ang kumot na nakatalukbong sa bata. Ngumiti si Ambrose. "Alam ko ang ibig mong sabihin. Nag-aalala ka na sasaktan ko ang sanggol. Kung gan'on, hindi iyon isang bagay na dapat mong isipin. Ang kanyang