Agad ko siyang hinila ng makapunta ako sa kaniya, mabuti na lang at hindi malala ang natamo niya dahil baka hindi na siya makapasok kinabukasan. Dumating sa pwesto namin ang guro at pinagsabihan sila Dave, kinabahan ako sa sitwasyon niya dahil baka papuntahin siya sa guidance councilor at hindi siya makagraduate dahil sa insidente.
"Ayos ka lang? Bakit ka pa kasi nakikipag-away?" Pangaral ko, hindi siya tumingin s akin at abala lamang siya sa pagpunas ng kaniyang labi. "Masyado kang nagmamatapang! Alam mo naman na ga-graduate na tayo next month, kailangan na'tin ng good moral para magsenior highschool." Naiinis kong sabi sa kaniya, ngunit parang hindi niya manlang iyon isinasaulo."Ayos ka lang ba? Malakas rin iyong hampas ng bola. Hindi ba naalog ang utak mo ng kaunti? Baka hindi ka na maging magaling sa math niyan!" Pagbibiro niya, hinampas ko siya sa braso dahilan para masaktan siya."Ewan ko sa'yo." Inis na sambit ko, ngunit kahit man naiinis ay hiHindi ko talaga gustong may masasaktan na tao ng dahil sa akin, kaya hangga't maaga pa ay pinapalayo ko na ang sarili ko sa ibang tao. Sa sitwasyon namin ngayon ni Dave, ang hirap niyang palayuin sa tabi ko, dahil kahit anong direksyon ang itinatahak ko, ay ganuon rin ang kaniya. "Paano kapag napagod ka sa akin?" Umiwas ako ng tingin sa kaniya ng itanong iyon. Napalunok ako dahil sa tensyon na nararamdaman ko sa pagitan naming dalawa. Kapag naiisip ko ng lalayo siya sa akin ay may mabigat na akong nararamdaman, hindi ko alam ang ibig sabihin no'n, at wala akong ideya sa kung ano bang klaseng pakiramdam ang ganuon. "Bakit naman ako mapapagod sa'yo, eh gustong-gusto nga kita..." Malambing niyang sabi, at marahang hinaplos ang hinlalaki niyang daliri sa maliit kong kamay. Pinilit kong maging seryoso ang aking mukha ngunit bigla nalang umukit ang ngisi sa aking labi. Iniwas ko ang tingin sa kaniya at hinawakan ko ang kaniyang braso upang hilaan si
Natapos ang naging graduation at recognition ay umuwi na agad kami, hindi na kami nakapag-usap ni Dave. Nagkatinginan lang kami sa buong sermonya. Hindi na rin sumama si Tyra sa akin pagkauwi at mas ginustong pumunta sa bahay nila Sirius, hindi ko alam kung fling ba sila o may relasyon pa sila. Mas minabuti ko ng hindi na magtanong pa. "Hindi mo ba iimbitahan si Dave at ang iba mo pang kaibigan?" Tanong sa akin ni mama, abala ako sa pagtanggal ng mga medalya sa aking leeg, nang matanggal ko na ay iniligay ko lang naman iyon sa coffee table na nasa sala. "Hindi siguro ma, magc-celebrate rin sila eh." Sagot ko. Abala sila sa paghahanda ng mga inihandang mga pagkain. Kaunting pagkain lamang iyon. Sapat na para sa amin at sa kaunting darating na bisita kung meroon man. "Ganuon ba?" Tumango na lamang ako sa kaniyang sinabi. Papunta na sana ako sa lamesa upang kumain ng marinig ko ang ingay sa labas. Hindi na ako nagtaka kung sino ang mga
Maagang natapos ang party ni AC kaya maaga rin ang pag-uwi namin. Nagkantahan lang kami at kumain ng inihanda nilang pagkain. Nagkwentuhan rin kami. Kasama pa rin sila Syrien, Tyra at Sirius tyaka pati kami ni Dave. Pakiramdam ko nga kapag palagi kaming magkasama ay hindi kami nauubusan ng kwentuhan."Hindi ka mahilig sa seafoods, puro lumpia ang kinain mo kanina." Sabi ni Dave, kumunot ang noo ko.Maraming inihanda ang magulang ni AC, lalo na ang seafoods. Hindi ako kumain no'n kahit sobrang rami dahil may allergy ako, isa pa ay hindi ako marunong kumain no'n dahil masyado pang matrabaho bago kainin."Allergy." I reasoned out, tumatango-tao siya at pinagbuksan niya ako ng pintuan ng kotse dahil pauwi na.One week had already past after the graduation, everything is quite unusual. Nasanay ako na maaga ako nagigising para maghanda pumasok sa school. Pero ngayon ay wala na akong gaanong ginagawa at wala ng inaabalang mga school activities.Isang linggo na rin ang nakalipas ang graduatio
Naglakad lang ako pauwi, pero sumunod sa akin. Kahit malayo ang bahay ko, sa kanila ay naging mabilis ang pagrating sa bahay ko dahil sa pagbilis ng paglalakad."Mag-usap nga ta'yo, Joy. Hindi yung nagagalit ka sa akin ng hindi ko alam." Ulit niyang sabi. Habang naglalakad kami ay minu-minuto niya iyon sinasabi. Halos marindi na ang tenga ko."Hindi nga ako galit! Bakit naman ako magagalit! Wala naman dapat ikagalit." Ulit kong sagot sa tanong niya.I heard him sighed, kinuha niya ang braso ko pero winaksi ko naman iyong kamay niya. Sinubukan niya muling hawakan iyon, mas naging agresibo ang paghila niya sa akin dahilan para mapahinto ako sa paglalakad."Kung nagagalit ka dahil sa bakasyon ko, hindi na lang ako magbabakasyon. Mananatili na lang ako rito--""Hindi ako nagagalit sa pagbabakasyon mo! Magbakasyon ka kung kailan mo gusto, umuwi ka sa pilipinas kung kailan mo gusto! Mas mabuti kung hindi ka na bumalik!" Sigaw ko, halos kita na ang litid ko. Napapikit siya, naririndi siguro
There are things that i've prayed before but it didn't happened, but there also things that i didn't prayed but it happened. Hindi ko inaasahan ang pagdating ni Dave sa buhay ko, hindi ko nga rin ipinagdasal na sana may ibang taong magkakagusto sa akin. Laging nasa isip ko at ipinagdarasal ko ang mabuting kalusugan ng pamilya ko at si Tyra dahil ito lamang ang kaibigan ko, noon. When Dave came into my life, ang akala ko ay isa siya sa mga taong dadagdag sa paghihirap ko. Araw-araw ko nadaranasan ang sakit dulot ng panlalait ng mga tao, araw-araw ko rin iniiyakan noon. But he came, natigil iyon. Natigil ang sakit na iyon, nawala sa isipan ko ang panlalait ng mga tao, because he always keep me reminded na maganda ako, na may halaga ako, at nararapat rin akong mahalin ng ibang tao. I'm afraid to take risks, natatakot ako na baka sa isang araw, katulad rin siya ng ibang tao. I doubted him at first and i still doubted him in the long run. Ang unfai
Dumating si Dave kinagabihan, kasama niya pa si Sirius at AC. Hindi na makakapunta si Tyra dahil siguro ay nagbakasyon sila ng pamilya niya sa japan. Taon-taon silang pumupunta roon, kaya walang problema sa akin kung hindi man siya makapunta sa birthday ko. May dala-dala si Dave na cake at paper bag na may nakalagay na cartier. Hinalikan niya ang kamay ni mama at yumukod naman siya sa aking ama bilang pagpapakita ng respeto. Syrien gave me a gallon of ice cream, while AC gave me a basket that full of fruits. Dave opened the box of cake, sinindihan ni mama ang candle ng cake at nagsimula silamg kumanta ng happy birthday. Ofcourse, before i blow the cake, i should have to wish first. Napatingin ako kay Dave na nakangiti sa akin ngayon, tipid akong ngumiti sa kaniya. I closed my eyes. Today, i wish that my family and friends good health and, i wish that my i can reach my dreams with him... with Dave, my friends and my family.
My senior highschool journey began last month. Isang buwan na ako bilang STEM student at aaminin kong nahihirapan ako. Doble ang pagod ko noong junior highschool, mabuti na lang ngayong semester hindi isinama ang basic chemistry. Sa ngayon ay pre-calculus ako pinakanahihirapan na subject, pero kahit papaano ay nairaraos ko naman. Next sem raw ang basic chemistry, mabuti nalang kung ganoon, kasi paniguradong mababaliw ako. Si Dave naman ay palagi na akong hinahatid at sundo. Palagi rin kaming sabay kumain kahit magkaiba na kami ngayon ng section at strand. Kaklase ko si Syrien, samantalang si Dave naman ay kaklase si AC. Si Alex ay nag-ABM, kung hindi ko siya nakasalubong no'ng isang araw ay hindi ko pa malalaman. Wala ring idea si Dave sa kung anong kinuha ng pinsan niya. "Does anyone know who own this paper? Walang pangalan." Sabi ng guro ko sa oral communication, maraming kaklase ko ang tumingin sa papel, ngunit wala namang may alam. "Alam kong mahir
I don't know if i am being too dramatic or what. Niyakap ko bigla si Dave na naghihintay sa labas ng pintuan ng bahay namin. Alam kong nagulat siya sa inaakto ko. Niyakap niya rin ako at naramdaman ang pagpatak ng halim niya sa aking ulo. "Are you done?" Tumango ako sa tanong niya, hinaplos niya ng marahan ang aking buhok.Siniksik ko ang ulo ko sa dibdib niya, he's wearing a hoodie and night gown pants. May dala rin siyang plastic bag. I am really addicted in his smell, parang hindi ako magsasawang amuyin iyon habang buhay. "I contacted your groupmates, ang iba ay sumagot naman sa naging mensahe ko." Tumingala ako sa kaniya. I couldn't clearly see his face, but i know he's mad. "Hindi mo na dapat ginawa yun... that is not your business." Umirap ako, hinaplos niya ang pisngi ko at marahan pinisil yun. "Nagawa ko na eh..." he reasoned, mas humigpit ang yakap ko sa kaniya. "I bought you some banana milk, just incase you are ha
Agad ko chineck ang profile ng comment niya at nadismaya sa nakita. It wasn't him, it was from a fan of mine, who appreciates my songs. Mabilis ang pagkauwi namin sa Pilipinas, sinalubong ako ng mga fans na tawag ko ay dishwashers dahil sa Joy ang pangalan ko. They gave me a lot of things, such as teddy bears and clothes. Some gave me food and cute things.Madaling araw palang pero ang dami na nag-abang. Hindi nagtagal ang pakikipag-usap ko sa mga fans dahil may aasikasuhin pa akong endorsement mamayang hapon. Hance reminded me to sleep and get ready before the contract signing of my new endorsement. Halos hindi ko na nagawang kamustahin ang kapatid pagkauwi sa sobrang pagod, hindi niya na rin ako makausap dahil abala siguro siya sa kaniyang projects sa kaniyang school. Hindi pa nag-iisang oras ang tulog ko ng may tumawag. Galing iyon kay Syrien, kaya kahit hindi ko maibuka ang isa kong mata dahil sa antok ay sinagot ko pa r
Dalawang taon simula ng magkacollege ako ay wala akong ginawa kung hindi mag-aral ng mabuti. Sa dalawang taon na iyon ay napabilang ako sa Dean Lister, hindi na ako nagtaka ro'n. Knowing that i put all of my hardwork and perseverance to finished my school task. Hindi na nakakataka, pero hindi ko rin maiwasang mangamba. In the past 2 years, inabala ko rin ang sarili sa paghahanap ng trabaho. Syrien build a coffee shop near at my university. Kaming dalawa ni AC ang empleyado na nag-aasikaso tuwing umaga, sa gabi ni naman ay si Kuya Renz at si Syrien kung may libreng oras. "Joy! Paturo naman ako sa solution nito. Nakakabobo mag engineering pwede bang maging patatas nalang?" Natawa ako sa sinabi ni Claire, isa sa kaklase ko. Pumayag ako sa gusto niya, mabuti na lang at wala gaanong customer sa coffee shop at hindi ako gaanong napagod, kahit papaano ay nakakapag-isip pa ako ng maayos. Ang kapatid kong si Jun ay kahit papaano ay nakakarecover na sa nangyari sa mag
“Ma!” tawag ko kay mama na kasalukuyang nasa labas ng presinto, napalingon siya sa gawi namin kaya naman napabilis ang paglakad ko papunta sa kaniya. Ang hawak-hawak kong si Jun ay tumahan na. Nang lumapit ako kay mama ay mahigpit niya akong niyakap, sa yakap niyang iyon ay sunod-sunod ng dumaloy ang luhang kanina pang bumabadyang tumulo sa aking pisngi, my heart felt warm as well suffocated. Nanghihina ako sa nangyari, nanghihina ako sa kalagayan ni mama. “Ang papa… Ang papa mo…” paulit-ulit na sambit niya, marahan kong hinagod ang kaniyang likod. “Nakulong siya… pinakulong…” aniya ngunit hindi niya matuloy ang sinasabi dahil sa paghikbi. Narinig kong tumunog ang cellphone ni Dave, napalingon ako sa kaniya. Kunot noo niyang pinapakinggan ang kung sino mang tumawag sa kaniyang cellphone. While Syrien stayed silent while watching us. While watching the tragedy that happened to my family. Pinanunasahan ko ang a
Nanginginig ang kamay kong nilagay ang cellphone sa bag ko, bigla nablanko ang utak ko sa gagawin. Iniisip ko na lang na umuwi at hindi alalahanin ang entrance exam dahil sa sigaw ni mama sa telepono na nakapagpakaba sa akin. Napatingin sa a kin si Dave, napakunot ang noo niya. Alam ko sa mga oras na ito ay namumutla. Hindi ako mapakali at gusto ko ng umuwi sa mga oras na ito. “What happened? Mukha kang kinakabahan…” Nag-alalang sabi sa akin ni Dave, hinawakan niya ang kamay kong nalalamig sa kaba.“Gusto ko ng umuwi.” Iyon lamang ang nasabi ko at tumango siya. Kinausp niya sila Syrien, hindi ko na lamang pinagtuunan ng pansin iyon dahil sa kagustuhang umuwi na kaagad ng Pangasinan. Lumapit sa akin si AC at niyakap ako, pati na rin si Syrien at Tyra. “Saan ba Dave ang sakayan rito papuntang Pangasinan? Yung isang byahe lang sana para hindi nakakapagod pang maghanap ng sasakyan…” “
Buwan ng agosto at magkakaroon ng camping ang grade 12 STEM students, hindi ko alam kung sa amin lang ang mayroon dahil wala akong nabalitaang kasama ang mga HUMSS student. Napagdesisyunan ko ng hindi ako sasama, pero ng ibalita ko iyon kay mama ay pinilit niya akong sumama. Wala akong makakausap doon, maliban kay Syrien. Hindi ko rin naman maeenjoy ang mga nangyayari dahil halos lahat ng kaklase ko ay hindi ako gusto. "Mamaya bibilhan kita ng tent, kaya sumama ka." Pamimilit sa akin ni mama ng humalik ako sa pisngi niya, papasok na ako ng school at kada pagpasok ko sa eskwelahan ay pinapaalala niya anng camping. Ngumuso ako at hindi pinansin ang ibinalita niya. Natanaw ko si Dave na papunta sa bahay, ngunit nakasalubong ko na siya at hindi na tumuloy sa bahay. "Kumain ka na?" Tanong ko, tumango siya sa akkin at inalalayan sa paglalakad. May pagkalubak pa ang daanan sa amin kaya minsan ay natatapilok ako."Sandwich lang, papunta rito.
I don't know if i am being too dramatic or what. Niyakap ko bigla si Dave na naghihintay sa labas ng pintuan ng bahay namin. Alam kong nagulat siya sa inaakto ko. Niyakap niya rin ako at naramdaman ang pagpatak ng halim niya sa aking ulo. "Are you done?" Tumango ako sa tanong niya, hinaplos niya ng marahan ang aking buhok.Siniksik ko ang ulo ko sa dibdib niya, he's wearing a hoodie and night gown pants. May dala rin siyang plastic bag. I am really addicted in his smell, parang hindi ako magsasawang amuyin iyon habang buhay. "I contacted your groupmates, ang iba ay sumagot naman sa naging mensahe ko." Tumingala ako sa kaniya. I couldn't clearly see his face, but i know he's mad. "Hindi mo na dapat ginawa yun... that is not your business." Umirap ako, hinaplos niya ang pisngi ko at marahan pinisil yun. "Nagawa ko na eh..." he reasoned, mas humigpit ang yakap ko sa kaniya. "I bought you some banana milk, just incase you are ha
My senior highschool journey began last month. Isang buwan na ako bilang STEM student at aaminin kong nahihirapan ako. Doble ang pagod ko noong junior highschool, mabuti na lang ngayong semester hindi isinama ang basic chemistry. Sa ngayon ay pre-calculus ako pinakanahihirapan na subject, pero kahit papaano ay nairaraos ko naman. Next sem raw ang basic chemistry, mabuti nalang kung ganoon, kasi paniguradong mababaliw ako. Si Dave naman ay palagi na akong hinahatid at sundo. Palagi rin kaming sabay kumain kahit magkaiba na kami ngayon ng section at strand. Kaklase ko si Syrien, samantalang si Dave naman ay kaklase si AC. Si Alex ay nag-ABM, kung hindi ko siya nakasalubong no'ng isang araw ay hindi ko pa malalaman. Wala ring idea si Dave sa kung anong kinuha ng pinsan niya. "Does anyone know who own this paper? Walang pangalan." Sabi ng guro ko sa oral communication, maraming kaklase ko ang tumingin sa papel, ngunit wala namang may alam. "Alam kong mahir
Dumating si Dave kinagabihan, kasama niya pa si Sirius at AC. Hindi na makakapunta si Tyra dahil siguro ay nagbakasyon sila ng pamilya niya sa japan. Taon-taon silang pumupunta roon, kaya walang problema sa akin kung hindi man siya makapunta sa birthday ko. May dala-dala si Dave na cake at paper bag na may nakalagay na cartier. Hinalikan niya ang kamay ni mama at yumukod naman siya sa aking ama bilang pagpapakita ng respeto. Syrien gave me a gallon of ice cream, while AC gave me a basket that full of fruits. Dave opened the box of cake, sinindihan ni mama ang candle ng cake at nagsimula silamg kumanta ng happy birthday. Ofcourse, before i blow the cake, i should have to wish first. Napatingin ako kay Dave na nakangiti sa akin ngayon, tipid akong ngumiti sa kaniya. I closed my eyes. Today, i wish that my family and friends good health and, i wish that my i can reach my dreams with him... with Dave, my friends and my family.
There are things that i've prayed before but it didn't happened, but there also things that i didn't prayed but it happened. Hindi ko inaasahan ang pagdating ni Dave sa buhay ko, hindi ko nga rin ipinagdasal na sana may ibang taong magkakagusto sa akin. Laging nasa isip ko at ipinagdarasal ko ang mabuting kalusugan ng pamilya ko at si Tyra dahil ito lamang ang kaibigan ko, noon. When Dave came into my life, ang akala ko ay isa siya sa mga taong dadagdag sa paghihirap ko. Araw-araw ko nadaranasan ang sakit dulot ng panlalait ng mga tao, araw-araw ko rin iniiyakan noon. But he came, natigil iyon. Natigil ang sakit na iyon, nawala sa isipan ko ang panlalait ng mga tao, because he always keep me reminded na maganda ako, na may halaga ako, at nararapat rin akong mahalin ng ibang tao. I'm afraid to take risks, natatakot ako na baka sa isang araw, katulad rin siya ng ibang tao. I doubted him at first and i still doubted him in the long run. Ang unfai