“Ma!” tawag ko kay mama na kasalukuyang nasa labas ng presinto, napalingon siya sa gawi namin kaya naman napabilis ang paglakad ko papunta sa kaniya. Ang hawak-hawak kong si Jun ay tumahan na. Nang lumapit ako kay mama ay mahigpit niya akong niyakap, sa yakap niyang iyon ay sunod-sunod ng dumaloy ang luhang kanina pang bumabadyang tumulo sa aking pisngi, my heart felt warm as well suffocated. Nanghihina ako sa nangyari, nanghihina ako sa kalagayan ni mama. “Ang papa… Ang papa mo…” paulit-ulit na sambit niya, marahan kong hinagod ang kaniyang likod. “Nakulong siya… pinakulong…” aniya ngunit hindi niya matuloy ang sinasabi dahil sa paghikbi. Narinig kong tumunog ang cellphone ni Dave, napalingon ako sa kaniya. Kunot noo niyang pinapakinggan ang kung sino mang tumawag sa kaniyang cellphone. While Syrien stayed silent while watching us. While watching the tragedy that happened to my family. Pinanunasahan ko ang a
Dalawang taon simula ng magkacollege ako ay wala akong ginawa kung hindi mag-aral ng mabuti. Sa dalawang taon na iyon ay napabilang ako sa Dean Lister, hindi na ako nagtaka ro'n. Knowing that i put all of my hardwork and perseverance to finished my school task. Hindi na nakakataka, pero hindi ko rin maiwasang mangamba. In the past 2 years, inabala ko rin ang sarili sa paghahanap ng trabaho. Syrien build a coffee shop near at my university. Kaming dalawa ni AC ang empleyado na nag-aasikaso tuwing umaga, sa gabi ni naman ay si Kuya Renz at si Syrien kung may libreng oras. "Joy! Paturo naman ako sa solution nito. Nakakabobo mag engineering pwede bang maging patatas nalang?" Natawa ako sa sinabi ni Claire, isa sa kaklase ko. Pumayag ako sa gusto niya, mabuti na lang at wala gaanong customer sa coffee shop at hindi ako gaanong napagod, kahit papaano ay nakakapag-isip pa ako ng maayos. Ang kapatid kong si Jun ay kahit papaano ay nakakarecover na sa nangyari sa mag
Agad ko chineck ang profile ng comment niya at nadismaya sa nakita. It wasn't him, it was from a fan of mine, who appreciates my songs. Mabilis ang pagkauwi namin sa Pilipinas, sinalubong ako ng mga fans na tawag ko ay dishwashers dahil sa Joy ang pangalan ko. They gave me a lot of things, such as teddy bears and clothes. Some gave me food and cute things.Madaling araw palang pero ang dami na nag-abang. Hindi nagtagal ang pakikipag-usap ko sa mga fans dahil may aasikasuhin pa akong endorsement mamayang hapon. Hance reminded me to sleep and get ready before the contract signing of my new endorsement. Halos hindi ko na nagawang kamustahin ang kapatid pagkauwi sa sobrang pagod, hindi niya na rin ako makausap dahil abala siguro siya sa kaniyang projects sa kaniyang school. Hindi pa nag-iisang oras ang tulog ko ng may tumawag. Galing iyon kay Syrien, kaya kahit hindi ko maibuka ang isa kong mata dahil sa antok ay sinagot ko pa r
"Pagkatapos ng concert rito sa coachella, uuwi na ta'yo. Pagod na pagod na ako sa sunod-sunod na concert mo. Pagkauwi naman na'tin, may pipirmahan ka na contract for advertising. Siguro, i-request ko na lang na after a week or two yung shoots. Since, kakauwi lang na'tin nun. Para na rin makapagpahinga ka." Aniya ni Hance, manager ko. Abala ako sa paglagay ng eyeshadow at pag-aayos ng sarili. Hinayaan ko lang siyang magbanggit ng gagawin ko sa susunod na mga araw. Isang linggo na rin ako rito sa coachella, ngayon ang huling araw at concert ko pa. Balak ko sanang maglibot pa pero gipit na ata ako sa oras. Gaya ng sabi ni Hance, umuwi kami after ng concert ko. Pagod na ako at gusto ko ng magpahinga pero kailangan ko pang magligpit ng gamit para sa flight. Kanina lang siya nagbook at mamaya-maya ang magiging alis namin. Halos hindi na nga maayos ang paglagay ng mga damit namin sa maleta, hindi rin kasi ako naghire ng personal assistant dahil kaya ko naman na ang sarili k
"I nominate Joycelyn Lopez as a muse." Aniya ng isa sa mga kaklase ko.Agad akong napayukod ng marinig ko ang hagikhikan ng mga kaklase ko. Ang aming guro, halos walang pakielam o nakikitawa lamang sa mga nangyayari sa silid. Ang nominadong presidente ay abala sa pagsusulat ng pangalan ng manonominadong muse sa klase."Wala na ba?" Inosenteng tanong ng presidente habang patuloy pa rin sa hagikhikan ang mga kaklase ko."Wala na, may papalag pa ba sa ganda ni Joyce? Close niyo na." Sabat ng kaklase ko.Hanggang sa matapos ang botohan ay patuloy pa rin maghagikan ng mga kaklase ko, hindi na ako umimik dahil maiinis lang ako at maiiyak dahil wala akong magawa para ihulma ang utak nilang baluktot. Sa huli napabuntong hininga na lamang ako.
Tumungo ako kaagad ng classroom ng matapos kong masabi iyon kay Alex, hindi ko alam bakit ang attitude ko ngayong araw o sadyang ayaw ko lang talaga ng tao sa paligid ko. Pakiramdam ko, lahat ng tao na nasa paligid ko ay kukutyain ako."Hi, Miss. Do you know where is the classroom of grade 10 section b?" Tumango ako."Yes, actually. I am your classmate."Sumilay ang ngiti sa labi niya sa sinabi ko. Tumalikod lang ako sa kaniya at magpatuloy maglakad patungo sa room ko."Great, i just have to follow you. Do not feel strange okay! I'm not a bad person.""You look like a bad person." Puna ko.Hindi naman siya mukhang masamang tao, gwap
Pagkatapos mabili lahat ng paninda namin ni Dave ay umuwi na kami ng bahay kasama si Tyra, tuwang-tuwa si mama ng maubus lahat ng paninda. Akala ko nga ay nagbibiro lang iyon si Dave, mahilig pa naman magbiro ang taong yon. "Boyfriend mo ba yun, Joy?" Tanong ni Tyra dahilan para mabulunan ako sa iniinom kong softdrinks. Nang maayos na ang aking pakiramdam ay sinamaan ko siya ng tingin. "Siraulo, hindi ko yun boyfriend." Sabi ko, tumaas ang kilay niya senyales na hindi siya naniniwala sa sinasabi ko. "Oo nga, sa gwapo non. Papatol yun sa akin?" "Malay mo naman gusto ka niya--" "Ewan ko sa'yo, lahat nalang ng bagay ginagawan mo ng issue." Reklamo ko, humahalkhak siya.
"May gagawin ka ngayon?" Tumango ako sa tanong niya, tutulungan ko naman si mama katulad ng nakagawian ko kapag walang klase. "Ikaw?" Tanong ko. Nanlaki ang mata niya, kalaunan ay ngumisi siya. "Masyado ka ng interesado sa buhay ko." Sabi niya at humalakhak. "Ikaw rin... masyado kang interesado sa buhay ko." Tinaas ko ang isang kilay ko, inaasar siya. Natigilan siya sa sinabi ko at napakagat ang labi. Napatingin ako ron, kalaunan ay iniwas rin ang tingin dun. "Gagala lang ako sa palengke, hindi na ako sumama sa pangangabayo nila Alexa, tinatamad ako."
Agad ko chineck ang profile ng comment niya at nadismaya sa nakita. It wasn't him, it was from a fan of mine, who appreciates my songs. Mabilis ang pagkauwi namin sa Pilipinas, sinalubong ako ng mga fans na tawag ko ay dishwashers dahil sa Joy ang pangalan ko. They gave me a lot of things, such as teddy bears and clothes. Some gave me food and cute things.Madaling araw palang pero ang dami na nag-abang. Hindi nagtagal ang pakikipag-usap ko sa mga fans dahil may aasikasuhin pa akong endorsement mamayang hapon. Hance reminded me to sleep and get ready before the contract signing of my new endorsement. Halos hindi ko na nagawang kamustahin ang kapatid pagkauwi sa sobrang pagod, hindi niya na rin ako makausap dahil abala siguro siya sa kaniyang projects sa kaniyang school. Hindi pa nag-iisang oras ang tulog ko ng may tumawag. Galing iyon kay Syrien, kaya kahit hindi ko maibuka ang isa kong mata dahil sa antok ay sinagot ko pa r
Dalawang taon simula ng magkacollege ako ay wala akong ginawa kung hindi mag-aral ng mabuti. Sa dalawang taon na iyon ay napabilang ako sa Dean Lister, hindi na ako nagtaka ro'n. Knowing that i put all of my hardwork and perseverance to finished my school task. Hindi na nakakataka, pero hindi ko rin maiwasang mangamba. In the past 2 years, inabala ko rin ang sarili sa paghahanap ng trabaho. Syrien build a coffee shop near at my university. Kaming dalawa ni AC ang empleyado na nag-aasikaso tuwing umaga, sa gabi ni naman ay si Kuya Renz at si Syrien kung may libreng oras. "Joy! Paturo naman ako sa solution nito. Nakakabobo mag engineering pwede bang maging patatas nalang?" Natawa ako sa sinabi ni Claire, isa sa kaklase ko. Pumayag ako sa gusto niya, mabuti na lang at wala gaanong customer sa coffee shop at hindi ako gaanong napagod, kahit papaano ay nakakapag-isip pa ako ng maayos. Ang kapatid kong si Jun ay kahit papaano ay nakakarecover na sa nangyari sa mag
“Ma!” tawag ko kay mama na kasalukuyang nasa labas ng presinto, napalingon siya sa gawi namin kaya naman napabilis ang paglakad ko papunta sa kaniya. Ang hawak-hawak kong si Jun ay tumahan na. Nang lumapit ako kay mama ay mahigpit niya akong niyakap, sa yakap niyang iyon ay sunod-sunod ng dumaloy ang luhang kanina pang bumabadyang tumulo sa aking pisngi, my heart felt warm as well suffocated. Nanghihina ako sa nangyari, nanghihina ako sa kalagayan ni mama. “Ang papa… Ang papa mo…” paulit-ulit na sambit niya, marahan kong hinagod ang kaniyang likod. “Nakulong siya… pinakulong…” aniya ngunit hindi niya matuloy ang sinasabi dahil sa paghikbi. Narinig kong tumunog ang cellphone ni Dave, napalingon ako sa kaniya. Kunot noo niyang pinapakinggan ang kung sino mang tumawag sa kaniyang cellphone. While Syrien stayed silent while watching us. While watching the tragedy that happened to my family. Pinanunasahan ko ang a
Nanginginig ang kamay kong nilagay ang cellphone sa bag ko, bigla nablanko ang utak ko sa gagawin. Iniisip ko na lang na umuwi at hindi alalahanin ang entrance exam dahil sa sigaw ni mama sa telepono na nakapagpakaba sa akin. Napatingin sa a kin si Dave, napakunot ang noo niya. Alam ko sa mga oras na ito ay namumutla. Hindi ako mapakali at gusto ko ng umuwi sa mga oras na ito. “What happened? Mukha kang kinakabahan…” Nag-alalang sabi sa akin ni Dave, hinawakan niya ang kamay kong nalalamig sa kaba.“Gusto ko ng umuwi.” Iyon lamang ang nasabi ko at tumango siya. Kinausp niya sila Syrien, hindi ko na lamang pinagtuunan ng pansin iyon dahil sa kagustuhang umuwi na kaagad ng Pangasinan. Lumapit sa akin si AC at niyakap ako, pati na rin si Syrien at Tyra. “Saan ba Dave ang sakayan rito papuntang Pangasinan? Yung isang byahe lang sana para hindi nakakapagod pang maghanap ng sasakyan…” “
Buwan ng agosto at magkakaroon ng camping ang grade 12 STEM students, hindi ko alam kung sa amin lang ang mayroon dahil wala akong nabalitaang kasama ang mga HUMSS student. Napagdesisyunan ko ng hindi ako sasama, pero ng ibalita ko iyon kay mama ay pinilit niya akong sumama. Wala akong makakausap doon, maliban kay Syrien. Hindi ko rin naman maeenjoy ang mga nangyayari dahil halos lahat ng kaklase ko ay hindi ako gusto. "Mamaya bibilhan kita ng tent, kaya sumama ka." Pamimilit sa akin ni mama ng humalik ako sa pisngi niya, papasok na ako ng school at kada pagpasok ko sa eskwelahan ay pinapaalala niya anng camping. Ngumuso ako at hindi pinansin ang ibinalita niya. Natanaw ko si Dave na papunta sa bahay, ngunit nakasalubong ko na siya at hindi na tumuloy sa bahay. "Kumain ka na?" Tanong ko, tumango siya sa akkin at inalalayan sa paglalakad. May pagkalubak pa ang daanan sa amin kaya minsan ay natatapilok ako."Sandwich lang, papunta rito.
I don't know if i am being too dramatic or what. Niyakap ko bigla si Dave na naghihintay sa labas ng pintuan ng bahay namin. Alam kong nagulat siya sa inaakto ko. Niyakap niya rin ako at naramdaman ang pagpatak ng halim niya sa aking ulo. "Are you done?" Tumango ako sa tanong niya, hinaplos niya ng marahan ang aking buhok.Siniksik ko ang ulo ko sa dibdib niya, he's wearing a hoodie and night gown pants. May dala rin siyang plastic bag. I am really addicted in his smell, parang hindi ako magsasawang amuyin iyon habang buhay. "I contacted your groupmates, ang iba ay sumagot naman sa naging mensahe ko." Tumingala ako sa kaniya. I couldn't clearly see his face, but i know he's mad. "Hindi mo na dapat ginawa yun... that is not your business." Umirap ako, hinaplos niya ang pisngi ko at marahan pinisil yun. "Nagawa ko na eh..." he reasoned, mas humigpit ang yakap ko sa kaniya. "I bought you some banana milk, just incase you are ha
My senior highschool journey began last month. Isang buwan na ako bilang STEM student at aaminin kong nahihirapan ako. Doble ang pagod ko noong junior highschool, mabuti na lang ngayong semester hindi isinama ang basic chemistry. Sa ngayon ay pre-calculus ako pinakanahihirapan na subject, pero kahit papaano ay nairaraos ko naman. Next sem raw ang basic chemistry, mabuti nalang kung ganoon, kasi paniguradong mababaliw ako. Si Dave naman ay palagi na akong hinahatid at sundo. Palagi rin kaming sabay kumain kahit magkaiba na kami ngayon ng section at strand. Kaklase ko si Syrien, samantalang si Dave naman ay kaklase si AC. Si Alex ay nag-ABM, kung hindi ko siya nakasalubong no'ng isang araw ay hindi ko pa malalaman. Wala ring idea si Dave sa kung anong kinuha ng pinsan niya. "Does anyone know who own this paper? Walang pangalan." Sabi ng guro ko sa oral communication, maraming kaklase ko ang tumingin sa papel, ngunit wala namang may alam. "Alam kong mahir
Dumating si Dave kinagabihan, kasama niya pa si Sirius at AC. Hindi na makakapunta si Tyra dahil siguro ay nagbakasyon sila ng pamilya niya sa japan. Taon-taon silang pumupunta roon, kaya walang problema sa akin kung hindi man siya makapunta sa birthday ko. May dala-dala si Dave na cake at paper bag na may nakalagay na cartier. Hinalikan niya ang kamay ni mama at yumukod naman siya sa aking ama bilang pagpapakita ng respeto. Syrien gave me a gallon of ice cream, while AC gave me a basket that full of fruits. Dave opened the box of cake, sinindihan ni mama ang candle ng cake at nagsimula silamg kumanta ng happy birthday. Ofcourse, before i blow the cake, i should have to wish first. Napatingin ako kay Dave na nakangiti sa akin ngayon, tipid akong ngumiti sa kaniya. I closed my eyes. Today, i wish that my family and friends good health and, i wish that my i can reach my dreams with him... with Dave, my friends and my family.
There are things that i've prayed before but it didn't happened, but there also things that i didn't prayed but it happened. Hindi ko inaasahan ang pagdating ni Dave sa buhay ko, hindi ko nga rin ipinagdasal na sana may ibang taong magkakagusto sa akin. Laging nasa isip ko at ipinagdarasal ko ang mabuting kalusugan ng pamilya ko at si Tyra dahil ito lamang ang kaibigan ko, noon. When Dave came into my life, ang akala ko ay isa siya sa mga taong dadagdag sa paghihirap ko. Araw-araw ko nadaranasan ang sakit dulot ng panlalait ng mga tao, araw-araw ko rin iniiyakan noon. But he came, natigil iyon. Natigil ang sakit na iyon, nawala sa isipan ko ang panlalait ng mga tao, because he always keep me reminded na maganda ako, na may halaga ako, at nararapat rin akong mahalin ng ibang tao. I'm afraid to take risks, natatakot ako na baka sa isang araw, katulad rin siya ng ibang tao. I doubted him at first and i still doubted him in the long run. Ang unfai