Seven: Rosa Misteryosa

8 Years ago. . . . . .

"Bakit ngayon ka lang?"

Tanong ko kay T nang pag buksan ko sya ng main door as I sneak her in into the house.

"Akin na yang shoes mo. Baka marinig nila footsteps mo"

Bulong ko sakanya. Susuray suray sya mag lakad kaya hirap na hirap akong iakyat sya sa room nya.

"Hayss bakit ba naman kasi nag lasing ka ng ganyan kambal?"

Tanong ko nang maibagsak ko sya sa malambot nyang kama.

"Eh kasi naman, si Janice."

Kumirot ang puso ko nang marinig ko ang sinabi nyang pangalan. The woman I could never ever get.

"Nag away kayo ng girlfriend mo?"

"psh! sana nga girlfriend! She's not mine. She's into someone else."

Tinanggal ko ang jeans nya at naiwan ang pantilette nya.

"And you got yourself drunk because you're jealous?"

Tumango sya. Nakapikit na sya at halatang antok na antok na.

"Yeah. Because she can't stop talking about that stupid person who can't even like her back."

Umupo ako sa tabi nya.

"Straight yun bal, wag kang aasa sa taong straight. Baka in the end maging kayo nga, but it's all just out of curiosity."

I smirked when I heard her snore.

P R E S E N T . . . . . .

RAINE

"Oh yun naman pala eh kilala mo naman pala ako eh, baka pwede naman nating pagusapan kung anong pwede kong gawin para mapa payag namin kayo na ibenta yung lupain nyo sa amin."

Napakunot ang noo nya sa sinabi ko.

"Anong pinag sasabi mo dyan?"

"Yung mga pwede kong gawin para pumayag ka na at ang grupo nyong nag poprotesta sa amin na ibenta nyo ang lupa nyo"

"Ikaw yun!?"

Tumaas ang kilay nya.

"Yes. Lorraine Alcavar, CEO of AGC"

I offered a handshake. She didn't take it.

Napahiya ako kaya ang ginawa ko ay kinuha ko ang wallet ko sa bag ko at kinuha ang calling card ko. Iniabot ko ito sa kanya at tinanggap nya ito.

"That's a proof"

Binalik nya sa akin ang calling card.

"You keep it"

Sambit ko pero hindi nya ako pinansin.

"Mas lalong wag kang maka lapit lapit sa akin."

Akmang tatalikod na sya nang hinawakan ko sya sa braso.

"Rosa"

Tawag ko sakanya.

"Wag mo akong hawakan!"

Agad nyang binawi ang braso nya.

"So-sorry. I'm sorry. Please talk to me. Ano bang nagawa kong kasalanan sayo? Did I do something wrong?"

"Hindi mo ba ako naalala!? Miss Alcavar?"

Napakunot ang noo ko sa sinabi nya.

"Have we met before?"

"Hahahaha! Punyeta ka!"

Nagulat ako nang mag curse sya sa akin.

"Hey! Don't you dare curse on me!"

Napalapit ako sakanya, sya namang atras nya. Sinampal nya ako!

"Wag kang makalapit lapit sa akin! Ni wag mo akong hahawakan!"

Nagulat ako sa ginawa nya. Sa tingin ko talaga akala niya ay ako si Tanya.

"Hey Miss, please calm down. Baka naman sa kakambal ko ikaw galit at hindi sa akin? Maybe she did something terrible to you and you think I'm her?"

Maraming beses nang nangyari ito kaya sanay na akong napag kakamalang si Tanya.

"M-may kakambal ka?"

I took my phone and browsed through my gallery. I showed her a picture of me and T.

"Yes. She is my twin sister. I mean, she was. She recently passed away."

Napa upo sya sa hagdanan sa tapat ng pinto ng bahay nya.

"D-did you personally know her? Mag kaibigan ba kayo? Or magkakilala kayo?"

Nakatingin lang sya sa dagat na maingay na umaalon. It is sunset already and I fell inlove with the view. Nag aagawan ang dilaw, kahel at asul sa pwesto sa kalangitan habang tahimik na nagtatago ang araw.

"She committed suicide."

Basag ko sa katahimikan. Lumingon ako sakanya. Tulala parin. Tumabi ako sa kanya habang nakaupo sa unang baitang ng maiksing hagdan paakyat sa pinto ng bahay nya.

"She was suffering from Leukemia, stage four. So ang tingin nyang natitirang solusyon sa pinag dadaanan nya is to do that."

I kept browsing our pictures and I suddenly missed my twin sister. We have differences but we both know when we need each other. We were close growing up. Naging masungit lang ako pag balik ko ng Manila galing dito sa Palawan.

"Ti-Tinuloy nya?"

Napalingon ako sa kanya mula sa pag kakayuko sa phone ko. Nahuli kong nakatingin na sya sa akin.

"Ang alin?"

"P-patay na sya? B-bakit nya yun ginawa?"

"Kasi nga di na nya kinaya yung sakit nya. Nag suicide sya para matapos na ang pag hihirap nya at di na mahirapan ang asawa nyang si Janice."

Nanlaki ang mga mata nya nang marinig ang pangalan ni Janice. Sa tingin ko ay nakahinga na sya ng maluwang.

"Kilala mo ba ang kapatid ko?"

Maingat na tanong ko sa kanya at baka ma trigger na naman whatever emotion she has for Tanya.

"Oo. Pero ako, ni hindi ko alam kung kilala nya ako."

Matigas na sagot nya pero pinilit ko ulit mag salita.

"Galit ka ba sa kanya?"

"Oo. Noon. Pero ngayon, pinapalaya ko na ang galit na iyon dahil wala na sya dito sa mundo. Wala nang saysay mabigat lang sa dibdib."

"May I know what she did to you?"

Pagkasabi noon ay matalas nya akong tinitigan na syang dahilan para mapaatras ako.

"Oh, okay. Okay. Chill"

Bigla syang tumayo kaya hawakan ko sya sa wrist.

"Dito ka lang muna. Makinig ka muna sa akin."

Tinitigan nya ako at ang kamay ko.

"Bibitawan kita kung hindi ka na aalis sa tabi ko."

She rolled her eyes at umupo sa tabi ko.

"Pwede bang pakinggan mo muna ako? Baka pwedeng makausap ko kayo. Lalo ka na tungkol sa pag bili namin ng lupa nyo. Just hear me out."

"Kakausapin ko sila kung pagbbgyan ka ng tsansa na pakinggan. Kapag pumayag sila, sige."

Napakunot ang noo ko sa sinabi nya.

"Hindi ba ikaw ang leader nila? Bakit hindi ka mag desisyon para sa grupo nyo?"

She smirked.

"Dahil hindi ganun kadali iyon. Kung gusto mo talaga, mag hihintay ka. Kailangan mo munang mag tanim para meron kang anihing tsansa na pakinggan ka namin, at depende pa iyon kung papayag kami."

"W-what do you mean?"

May maliit na ngiti akong nasilip mula sa sulok ng labi nya.

"Bukas ng umaga, alas kwatro ng madaling araw ay bumalik ka rito. Kung gusto mong intindihin ka namin, gusto kong maintindihan mo muna kung anong buhay meron kaming mga simpleng mamamayan dito."

Nagulat ako sa sinabi nya. Kaya ako napatayo sa kinauupuan ko. Is she trying to make me do what they do? What's her plan?

"What? You're kidding, right?"

She chuckled at saka tumayo.

"Bahala ka, kung gusto mo ng tsansang mag salita at pakinggan, kailangan mo iyong pag hirapan. Hindi basta basta nakukuha ang respeto dito. Dapat dun ay pinag hihirapan."

Pumasok sya ng bahay nya at ako naman ay nag lakad papalapit sa dalampasigan. Naalala kong magpasundo sa kanila. Leslie called me countless times ni hindi ko na nasagot dahil busy akong makipag usap kay Rosa. Ang pointed nose, mapungay na mata, kulot nyang buhok at mestizang mukha.

Ang ganda ganda mo, Rosa.

"ANO!?"

Napalakas ang boses ni Leslie nang marinig nya ang mga napagusapan namin ni Rosa. Syempre yung tungkol lang sa trabaho.

"Yes. And I'm not gonna do it."

"Ha? Bakit?"

Tanong nya na medyo malakas parin ang boses dahil sa gulat. Nandito kami ngayon sa study room na tingin ko ay wala namang gumamit. Pero fully furnished at malinis. May mga book shelves, may couch, may center table at maganda ang ambiance at setup, classy.

"Because I'm a fucking CEO. Not a farmer"

She shrugged her shoulders.

"What?"

Tanong ko dahil umupo lang sya sa couch.

"Ma'am it's our only way and only chance para masakatuparan itong project na 'to. If you want your position to be kept, you have to do whatever it takes."

Napalingon ako sakanya.

"No. Bahala sya sa buhay nya but I will never do her condition."

Nag walk out ako sa study room at nagpunta sa kwarto ko at naligo. Puro ako pawis mula sa pag sunod sa babaeng iyon. Halos isang oras din akong naghintay kina Tatay kanina dahil hindi ko alam kung anong lugar ang natunton ko. Masyado na akong malayo mula sa bahay ni Rosa para bumalik at magtanong. Isa pa, naiinis ako sakanya! Sino ba sya para utusan ako at bigyan ng choices? Kung tutuusin kayang kaya kong ipa demolish ang kubo nya!

"UGH!!!"

Hindi ako mapakali. Kanina pa ako paikot ikot sa higaan. I'm still bothered by her words. Napaka simple pero matapang. Mukha lang syang simpleng mahinhing babae pero ang yabang naman pala! Nakaka inis. Kala mo kung sino maka asta! Ilang taon na kaya sya? Sya lang kaya mag isa sa bahay nya? May asawa na siguro sya kaya ayaw nya mawala yung lupain nila.

Nakatulog na lang ako kakaisip.

"HAAAAAAYYYYY!!!"

Napalingon ako dahil sa boses nyang narinig kong nag hihikab. Pag lingon ko ay nakapikit sya, naka taas ang dalawang kamay at nag iinat. Mula sa ilaw nya sa loob ng bahay ay tanaw na tanaw ko ang hugis ng katawan nya, dahil sa manipis nyang bestida na sigurado akong isinuot nyang pang tulog. Ang malusog nyang dibdib, tayong mga utong, ang balingkinitan at maliit nyang bewang, napanganga ako. Hindi ko mapigilang mapa tulala sa perpektong nilalang na nasa harapan ko.

"OUCH!!!!"

Natauhan ako dahil sa masakit na pag landing ng isang baso sa noo ko.

"ANO BA TINITINGIN TINGIN MO DYAN!!!"

"KAGIGISING KO LANG DIN KAYA MEDYO WALA PA KO SA SARILI KAYA AKO TULALA! BAKIT KA BA NANANAKIT! HA!?"

She hugged herself.

"BAKIT MO AKO SINISILIPAN!?"

"BAKIT BA GANYAN KA MANAMIT HA!? AYUSIN MO NGA KA BABAE MONG TAO!"

Bulyaw ko rin sakanya.

"EH BAKIT KA RIN NAKATINGIN! KABABAE MO RING TAO!!!"

Nanahimik ako at umupo sa pinakamababang baitang ng hagdan nya.

"MAG BIHIS KA NA!"

Bulyaw ko sakanya habang nakatalikod. Pag lingon ko ay wala na pala akong kausap at nakasara na ang pinto nya.

"Sigurado ka na ba!?"

Napalingon ako sa kanya pag labas nya.

"Pupunta ba ako dito kung hindi?"

Hindi na sya nagsalita at naglakad na paalis. Sumunod lang ako sakanya.

"Saan ba tayo pupunta?"

Tanong ko nang sabayan ko sya mag lakad.

"Sa bukid."

"Saan ba way nun? Baka pwedeng gamitin natin yung sasakyan ko?"

"Mahihirapan kalang mag maneho. Malubak ang daan at maputik. Saka dapat nag tsinelas ka lang. Ang arte arte mo. Naka sapatos ka pa. Hay nako. Mga mayayaman talaga. Walang alam."

Nabwisit na nga ako dahil napapagod na ang mga paa ko kakalakad mula pa kahapon tapos ngayon ganun na naman!? Damn!

"Nag kape ka na ba?"

Tanong ko sakanya. Nakakita ako ng coffee shop na bukas. Katabi ng mall na pinuntahan namin kahapon. 24 hrs yata ito.

"Oo."

Hinawakan ko sya sa braso at hinatak para tumawid.

Pag pasok sa loob ay magandang chill jazz music ang bumungad sa amin at kakaunti lang ang mga tao. Nag tinginan ito sa amin dahil syempre, dalawang magandang babae ang pumasok.

"Good Morning ma'am what can I brew for you?"

Tumingin ako kay Rosa na halatang out of place. Nasa pinto lang sya at hindi nag sasalita. Ramdam kong hindi sya komportable at nanliliit sya sa sarili nya.

"What do you want?"

I asked. Pero umiling lang sya.

"Miss wait lang ha"

Paalam ko sa barista.

"Sure ma'am take your time"

Naglakad ako pabalik kay Rosa at marahan syang inakbayan.

"Act like you own the place."

Bulong ko sakanya. Lumingon lang sya sa akin. Huminga ako ng malalim dahil naiinis ako at hindi nya ako magets.

"Chin up"

Hinawakan ko ang chin nya at iniangat ito. Pumunta ako sa likod nya at hinawakan sya sa braso at likod.

"Straight body"

Sumusunod naman sya.

"Walk with me, like we own this place."

Marahan ko syang hinawakan sa palad at humakbang. Pero hindi parin sya gumagalaw. Lumingon ako sa kanya at tinitigan sya na parang sinasabing 'come on' pag katapos ay ngumiti sa kanya.

"Si-sige"

Naglakad sya kahawak ang kamay ko. I looked back at her at nginitian sya.

Pag dating namin sa counter ay nag order na ako ng para sa aming dalawa at inaya syang maupo.

"I'm proud of you."

Ngiti ko sakanya ng nakakaloko. Napatingin sya sa akin at nang maalala nyang hawak ko pa ang kamay nya ay agad nya itong binawi; ng padabog.

"Two Americano's for Raine"

Nang marinig ko ito akma akong tatayo pero bigla akong hinawakan ni Rosa sa kamay. Nakita ko ang pangungusap sa mga mata nya na para bang nag sasabing 'wag kang umalis'.

"Kukunin ko lang coffee natin."

Marahan nya akong binitawan saka tumango.

What's up with her?

Inilapag ko ang kape namin sa table at ibinigay ang kape nya.

"Naputulan ka na ba ng dila?"

Tanong ko sakanya habang hinihipan ang kape ko. Umiling lang sya.

"Bakit hindi ka nag sasalita?"

Umiling lang sya ulit.

"Natatakot ka ba?"

Tumango lang sya.

"Saan?"

She shrugged her shoulders.

"Hindi mo ba kayang mag salita?"

She shrugged again.

"Wow. You're making me look like a fool."

"hahaha"

Natigilan ako nang marinig kong matawa sya. Nakita ko ang maganda nyang mga ngipin, ang mga mata nyang nakangiti, ang mukha nyang maaliwalas na parang kanina lang ay puno ng takot.

"Ang ganda mo"

Wala sa sariling naibulalas ko. Natigilan sya sa pag ngiti at yumuko. I reached for her chin.

"Don't look down. You are so pretty. Be proud of yourself."

Pagkatapos noon ay bumalik na kami sa paglalakad sa hindi ko alam kung bukid o bundok. Parang mas masukal ang lugar na ito kaysa sa cabin namin sa US na syang pinuntahan namin ni Pat.

"Alam mo ba parang mas masukal tong daan na 'to kaysa sa daan namin papunta sa Cabin. May Cabin kasi kami sa US. Ako lang ata may pake dun. May relatives kami sa US pero busy rin sa kanya kanya nilang assets."

Kwento ko habang naglalakad kami at sya ay wala lang imik.

"Tss, yabang"

Narinig kong bulong nya pero di nalang ako umimik. Mas lalo ko syang gustong asarin.

"Kasya naman dito yung van ko ah? Ang taba ng road track oh, kasya nga dito Lamborghini ko eh."

Napailing sya.

"Napakayabang talaga."

Narinig ko ulit ang bulong nya na sya namang dahilan para magpigil ako ng tawa. Dinukot ko ang phone ko sa bulsa ng pants ko at chineck ang phone ko. Natigilan ako bigla.

"OMG! walang signal! Paano ko papapuntahin dito si Leslie!?"

I sounded like a spoiled teenager right there, pero sinasadya ko naman talaga. Tuloy tuloy lang sya sa pag lalakad.

"Hey hey hey! Hold this and take a picture of me."

Nakakunot ang noo nyang tinanggap ang phone ko.

Tumayo ako sa pagitan ng dalawang bamboo tree at nag fierce pose. Wala man lang expression ang mukha nya. Nag sakit tyan pose ako pero I posed it with exxaggeration to make it funny.

"Haha"

Mahina at maiksing tawa nya. This is the second time I made her smile, today. Sa totoo lang kasi ang hirap nyang pangitiin. Pag katapos niyon ay naglakad pa kami ng ilang minuto o oras, di ko na alam. Wala syang ibang narinig sa akin kundi ang mag reklamo dahil masakit na ang paa ko.

"Magandang umaga sayo Rosa"

Bati sakanya ng mga magsasaka na nasa ilalim ng isang cottage at may lamesa rin sa gitna. Naroon ang isang kaldero, mga tupperware na may takip at mga dahon ng saging. Siguro ay pag kakainan nila mamaya.

"Sino yang kasama mo hija?"

Tanong ng isang babaeng sa tantya ko ay nasa edad thirty years old.

"Bago ho nating makakasama sa pag bubukid. Si Lorraine po, yung may ari ho ng ACG. Yung pinaka boss ho ng gustong bumili nitong lupain."

Napalingon ang mga mag sasaka na naka kunot ang noo.

"Opo, at sya rin ang papalit sa akin sa pag sasaka. Kaya sana po maging mabait kayo sakanya."

"Oo naman, kami na ang bahala dyan kay Lorraine nga ba ang pangalan mo ineng? Eh bakit naman sasama samin mag saka yung businesswoman na gustong bilhin ang mga lupain dito at magpalayas sa amin?"

Tanong sa akin ng isang lalaking may kalakihan ang tyan at kalbo.

"Opo Lorraine po. Ako nga po yun. Sinabi ho kasi sa akin ni Rosa na bibigyan nyo ho ako ng tsansa na magsalita kapag naintindihan ko na ho ang buhay na meron kayo dito. Hindi ko ho alam ang purpose nito but I'm willing to do it."

Pagkatapos ko mag salita ay nag lahad ako ng kamay. Natigilan ang matandang lalaki at napatingin kay Rosa na syang nasa tabi ko.

"Nando"

Sagot nya at tinanggap ang kamay ko. Pagkatapos ay kinamayan ko rin ang iba pang mag sasaka. Pwera sa isang halatang ma sungit.

"Aba ayos ka ah. Magalang ka."

"Hah talaga?"

Narinig kong bulong ni Rosa. Bakit ganon? Lahat ng bulong nya ay naririnig ko.

"Halika na Nando!"

Umalis ang mga mag sasaka at nag lakad na.

"Oh ano hinihintay mo? Sumunod ka na dun!"

"Sa-sakanila?"

"Oo! Si Nanay Iska ang bahala sayo. Yung nandito kanina sa gilid."

"Hala parang ang sungit naman nya eh!"

"Ganun lang talaga yun pero masungit talaga sya"

Kinabahan ako pero sumunod nalang ako sakanila, may mga naararo nang side at iyon ang nilalagyan ng butil ng mais.

Ah, so maisan pala ito.

"Kapag naubusan ka, kuha ka lang doon sa sako."

Tumango lang ako at nag simulang sundin ang sinabi nila. Dire diretsong lakad, tantyahan ng layo, laglagan ng butil.

Napalingon ako sa gawi ni Rosa nang may makita akong kausap sya na lalaki. May ka gwapuhan kahit moreno at halatang batak sa trabaho ang katawan. Magkausap silang dalawa at halatang masaya sila.

"Si Ponsoy yan, nobyo ni Rosa. Ilang buwan na rin yata sila."

Bulong sa akin ni Nica. Sa tingin ko ay mas bata sya sa akin ng ilang taon lang pero parang ang matured nya na mag salita. Pansin ko lang.

"Taga saan ka ba?"

Sa kabilang bayan. Nag kakilala lang kami kahapon ni Rosa.

"Kahapon lang?"

Sabay kaming nag lalakad at nag tatanim.

"Oo."

"Aba"

I hear her smirk.

"Bago yun ah. Si Rosa, nag sama ng bagong kaibigan dito? Kakaiba. Anong ginawa mo kay Rosa bakit ka nya pinag tiwalaan at dinala dito."

"B-bakit?"

Kasi yan si Rosa, hindi yan sanay sa mga pagbabago. Hindi sya sanay na sumusubok o gumagawa ng mga bagay na hindi pamilyar sakanya o hindi pa nya nagawa noon. Yang ganda nyang yan na wawalan sya ng... ng ano.."

pinatunog nya ang dalawang daliri nya at tumingala sa langit.

"Con...con.."

Dugtong pa nya.

"Confidence?"

Nagliwanag ang mukha nya sa sinabi ko.

"Yun! Confidence. Hahaha"

Natawa rin ako at napalingon kay Rosa habang kausap si Ponsoy na nobyo nya.

Kaya pala kanina, ganun ka. You're not used to changes and new things. Maybe I can teach you how to be adventurous, while you teach me how to be, well I don't know.

I bit my lip at napaisip. Rosa, ang babaeng mysteryosa.

Lakas maka indie film. Idagdag pa nga yung nakita ko kaninang umaga. Damn.