That was the best I could say to make her leave, but then I closed my fist when she didn't leave. Ni hindi siya gumalaw sa kinatatayuan niya. Biglang tinignan niya lang ako na para bang naaawa na siya sa akin.“Just say whatever you want to say. Sa huli naman ikaw ang kawawa dahil alam ko ang totoo. And it makes me excited right now that he lied to you when you asked him about that island. Lumalabas lang na talagang pinaglalaruan ka niya,” she said na para bang biglang umilaw ang tuktok niya nang maisip niya iyon.I stopped and didn't know what to say.“Do you really trust him? Hmmm, then kawawa ka.” She looked at me with a pitiful expression.“Sinabi mismo nila Danica at Bea sa lola nila ang tungkol doon nang hindi nila mapakalma si Madam Anastasia. Heard that? It's from Danica and Bea, and then Madam Anastasia told me that while smiling. Grabe iyong tuwa niya nang sabihin niya sa akin iyon. She really don't want you kahit na magkaibigan naman na ang pamilya niyo.""Shut up—""Don't
I don't know how I ended up in front of our newly built house here in Manila. Ilang beses akong muntik ng bumangga at ilang beses na ring sinita. Nanghihina akong tinignan ang bahay. I'm planning to go here with Zacky, nasabi ko nga kay Mommy kanina, but now, I was here alone.I want to hear from them about that. Hindi pa ako nakakalabas sa kotse ay bumukas na ang gate at nakita ko ang papalabas ng isa pang kotse na ginagamit nito rito sa Manila.Bumukas ang pinto non at lumabas si Mom at Dad. They looked at the car and I know that they know that it's me who is inside. Paniguradong alam na nila ang nangyari. I'm sure, Zacky already called them, o kung hindi man, ang driver ang tumawag.Kinatok ni Dad ang bintana. I looked their way at kitang-kita ko ang galit sa mukha ni Daddy. I wiped my tears and opened the door.“What the hell are you thinking again? Bakit tinakbo mo ang kotse? Hindi mo ba alam ang salitang aksidente? I always tell you too—”“Please,” mahinang ani ko rason ng pagkat
Kinabukasan, halos mahirapan ako sa paulit-ulit na pagduwal, pero halos tubig lang naman ang naisusuka ko. Hindi ko rin alam kung bakit sobrang nanghihina ang buong katawan ko.Para akong lantang gulay at napaupo na lang sa sahig ng bathroom nang tuluyang tumigil ang pagduwal ko.“Anak, let's eat!” I heard that from the door outside, pero hindi ako nag-abalang sumagot o ano. I was already too weak.Nanghihina akong tumayo at lumapit sa sink para maghilamos at magmomog. Pati nga ang pagkuha ng toothbrush ay talagang mahirap para sa akin.“Anak!” muling tawag ni Mommy.Nang matapos kong ayusin ang sarili, saka lang ako lumapit sa pinto. Mom looked at me worriedly when I opened it to see her.“The food is read—Are you okay? You look pale.” Hindi niya natuloy ang una niyang gustong sabihin nang mapansin na namumutla ako. Hinawakan pa niya ang noo kaya napaatras ako ng kaunti.“I'm fine. I just want to eat. Gutom lang ‘to,” sambit ko at agad na siyang nilagpasan.Hindi ako kumain kagabi ka
Ramdam ko na kanina pa ang mga matang nakatingin sa akin. I don't want to look their way, but I can sense how they start watching me. Siguro napansin na nila ako kaya nakatingin na sila. Alam ko na hindi ko naman dapat sila idamay sa nararamdaman ko, pero they also know that.Sabagay, mas matagal naman nilang kilala si Keisha. Siguro na mas gusto nila na siya ang maengage sa kuya nila.Hindi ko maiwasang isipin na halos lahat sila ay pakitang tao lang ang pinakita sa akin. I know that i shouldn't thinking that way, pero hindi ko mapigilan."Pwede naman talaga tayong lumipat. Saka alam kong dito mo gusto kasi nasabi ko sayo na dito lang ako nakakagalay ng maayos dahil walang gaanong pumupunta rito na mga reporter. I can disguise."Napabuntong hininga ako at tipid na tinignan siya.“Dito na tayo. Ayos lang talaga. Saka ako pa ba itong mag-iinarte? Ako na nga itong nag aya ng wala sa oras." Hinaluan ko ng pagtawa ang sinabi ko dahil gusto kong ipakita na ayos lang talaga, pero inilingan
84 “You're joking,” mariing ani ko dahil hindi ko na alam ang gagawin ko at sasabihin sa sinabi niya. Pakiramdam ko may mali na sa tenga ko at iba na ang naririnig. I don't even know what I am going to think. “Buntis? Sino? Ako?” Tinaasan niya ako ng kilay, pero bigla siyang huminga ng malalim. “Sa ating dalawa ikaw ang nakakakilala sa sarili mo. At bakit naman ako magbibiro? Anong mapapala ko? The doctor said na maselan ang pagbubuntis mo, reason why I called your parents right away.” Napasinghap ako. Napailing ako, pero napatulala na lang nang maalala kong hindi pa ako nadatnan at hindi ko na nga maalala kung kailan ako huling nadatnan. I don't know what to think, or even do after that. Hirap akong iproseso sa isip ko ang nangyari dahil kahit kailan ay hindi naman iyon dumako sa isip ko. Yes, we did it, but… what? Buntis ako. And who is the father? Shìt! Damn it! Do you even have the guts to ask that? To ask who the father is? Of course that fvcking liar is your child'
85 7 Years Later “So you are here because?” Nagkatinginan kami ni Mommy nang marinig ang pagmamaldita na naman ni Alie dahil nakita si Luigi sa lamesa. Kakarating niya lang galing sa eskwelahan at sinundo siya ni Tita Nheya, pero unang napansin niya ay si Luigi na nakikipagtawanan kay Daddy. Tita Nheya just sighed and didn't say anything, ganoon din naman si Mom and Dad na halos lahat sila ay ini-spoil ang anak ko. “Alie, we already talked, right?” mahinahon kong saway sa kanya, but she didn't even look at me and just looked straight to Luigi na hirap na atang lunukin ang kinakain dahil kay Alie. “I’m asking you why you are here again?” Pag-uulit pa niya sa tanong at tinignan ng masama si Luigi. Well, hindi lang naman kay Luigi siya ganoon. Halos lahat ng lumalapit sa aking lalaki ay pinagmamalditahan niya na akala mo naman ay sobrang habulin ng lalaki ang Mommy niya. Napakamot si Luigi at napatikhim. “Well, I just got my free time after my concert yesterday so—” “I d
It hurts me to see her like this. Siya ang naging lakas ko noong mga panahong sobrang nadurog ako sa lahat ng mga nangyari sa buhay ko, but right now, seeing her like this, begging to see her father and begging to have a complete family makes me want to cry. “I already told you, right? I left the Philippines while he didn't know that I was pregnant with you. He doesn't know about your existence, Anak. I'm sorry, but I don't know how to tell him about you,” I said full of apologies, which made her cry more.“Mommy, please,” she cried more, as if that was the only thing she wanted right now and she didn't care about anything else.I already told her that her father doesn't know about her existence. Sinabi ko iyon kasabay ng pagsasabi ko kung sino ang ama niya. Just like what I said, I don't want to lie or feed her a lie that eventually can hurt her. Hindi ko lang sigurado kung nakuha ba niya nang maayos ang ibig sabihin noon.It's hard for me to say that to her because I know that it c
“Mommy, is he playing basketball? What is his hobby? Does he have many jerseys?” Walang katapusang tanong ni Alie sa akin habang nilalagay ko sa taas ang mga maleta namin.Kanina pa siya tanong ng tanong nang nasa bahay pa kami. I can also see how curious she is. Maya't maya ang pagtatanong na para bang si Zacky na lang ang laman ng isip niya ngayon.She’s already sitting on her assigned chair, but she kept asking about Zacky. May ningning ang mga mata niya habang nagtatanong tungkol kay Zacky at sa mga gusto nito.“Mommy!” Tawag pa niya nang wala siyang marinig na sagot galing sa akin. I looked at her nang maayos ko ng mabuti ang maleta.“Alie,” mahinahon kong tawag sa pangalan niya.“Do you think he will agree if I ask him to play basketball with me?” Tanong pa niya.I sighed and sat beside her.“If I'm going to answer all your questions, you wouldn't get time to rest on this flight,” I said and then she pouted.“Well, fine. If you don't want to talk about my dad, then fine, mommy.
Kinabukasan ay hindi ko siya matignan. Hindi ko alam kung anong iisipin ko at gagawin pagkatapos ng naging usapan namin.Dahil wala kaming gagawin sa umaga, naisip kong umalis para dalawin si Kuya. Sinama mo si Alie habang si Zacky ay naiwan. We almost spent our time there for 3 hours bago umuwi.“A-Ako na ang mag-aayos nito at ako na rin maghuhugas,” utal na sambit ko sa kanya nang matapos kaming kumain ng tanghalian. Alie went back to her room after she ate, kaya dalawa lang kami ang natira rito.“Ako na rito,” he just said and also didn't look at me.“Pero ikaw na naman ang nagluto—”“Hello, everyone!” Napapikit ako nang marinig ang boses ni Boduy. Bago pa makapagsabi o gumawa ulit ng kung anong maisip niya, hinarap ko na siya at hinila paalis doon, leaving Zacky at the dining table.“Wala ka bang trabaho? Pakiramdam ko sayang lang sinasahod mo kasi puro pang-aasar lang ang ginagawa mo,” sarkastikong ani ko.“Grabe ka naman sa akin. May pinuntahan ako malapit rito na parte ng traba
Gusto kong lumayo, pero hindi ko mautusan ang katawan ko. I suddenly felt safe in his arms. Amoy ko rin ang alak sa kanya, pero hindi iyon naging masama sa ilong ko.I let him hug me. I could also hear his breathing. Ilang sandali ay naramdaman ko ang pagluluwag ng yakap niya. Akala ko ay lalayo siya, but I felt him holding me para iharap sa kanya.Nagtama ang tingin namin. Mapungay ang mata niya siguro ay dahil sa alak na nainom niya.“Lasing ka na. You should go upstairs,” mahinahong sambit ko at sinubukang dumaan sa gilid, pero hindi niya ako hinayaan.Halos manlambot ako nang hawakan niya ako sa bewang at haplusin iyon.“Maliban sa kaya mo ng mag-drive, what else has changed about you?” Mahinahong tanong niya sa akin habang nanatili sa harap ko. Hindi niya pinansin ang sinabi ko.Naisandal ko ang katawan ko sa sink dahil sa panghihina nang mas lumapit siya sa akin. I can smell the beer in his breath sa sobrang lapit namin.“Gusto kong malaman ang mga bagay na nag-iba sa'yo. Lahat-
“I don't know why he needs to say that. Para saan? Liligawan niya si Alie bago ako? What the hell does that mean?” Si Boduy ang una kong tinawagan dahil parang nababaliw na ata ako kakaisip sa naging huling usapan namin.Nasa site na kami. We had done checking the site and all, at kasalukuyan na silang nagmemeryenda. I just excused myself because I really can't take this anymore! Kanina todo asikaso rin siya kay Alie na talaga namang nagpapamangha kay Alie.“Seryoso? Ang bilis naman ata niyang bumigay. Nalaman niya lang single ka, binabakuran ka na agad,” I heard that from Boduy na nagpanguso sa akin.“I really just can't get everything—”“Obvious na nga hindi mo pa makuha? Teka. Hindi naman pwedeng madali lang para sa kanya! Aabsent ako ngayon at pupunta ako diyan. Patayin natin sa selos ang lalaking iyan,” he suddenly said and before I could say something, namatay na ang tawag.Napakurap-kurap ako at parang mas lalo akong naguluhan pagkatapos naming mag-usap. At ano raw? Pupunta siy
Kinabukasan ay halos hindi ko alam ang gagawin sa nadatnan sa dining table.“No! I don't want any of that! I want bacon!” Si Alie habang masungit na nakatingin sa ama niya.“We don't have bacon here—”“Then I'm not going to eat. I'll just wait for Tito Boduy so that we can eat outside with Mommy. We'll just go on a date outside like a whole family,” she said at nakapamaywang pa habang nakikipagtalo sa ama niya. Habang si Zacky ay mukhang natataranta at namumutla.“Alie, what are you doing?” Hindi ko naitago ang pagkagalit sa boses ko at lumapit sa kanila.“Mommy, don't eat anything! I am going to call Tito Boduy and tell him we are going to eat outside. You know, a date with him because soon, he will be part of our family!” Deklara niya na talaga namang nagpasakit sa ulo ko.“Natalie,” mariing tawag ko ulit. “Your Da—Tito Zacky cooked breakfast for us. You should—”“It's fine. Aalis na lang ako saglit para bumili ng bacon,” Zacky suddenly said na ikinaawang ng labi ko. Bago ko pa siya
“Sabing ayos lang ako,” sambit ko at buong lakas na hinila ang kamay ko sa kanya nang tuluyang mahugasan ang kamay ko.I heard his sigh.“Pupunta na ako sa taas, mamaya ko na lang tapusin yan,” sambit ko na lang, pero inisang hila niya ang kamay ko at isinandal sa lababo.Hindi ko alam kung bakit siyang naging ganito. Hindi naman siya nanghihila o lumalapit ng sobra kanina kaya hindi ko maiwasang magtaka. Is this because of what Budoy and Alie said?“Let's talk,” he seriously said at ibinaba pa niya ang sarili para tignan ako mismo sa mata.“About business? Pwede mamaya na? Aayusin ko pa iyong damit at—”“Oh, come on, don't act like you fvcking don't know what I want to talk about.”Pansin ko ang paghinga nito ng malalim.“You don't have a fiancé? How fvcking come? Kung ganoon, ano mo si Luigi? Hindi ba bumalik ka para magpakasal sa kanya? What the hell is Luigi's problem and not even fvcking marrying the mother of his daughter?” Tuloy-tuloy at halos rinig ko ang nangangalaitang boses
"A big basketball court!” Binitawan ni Alie at masayang tumakbo papunta sa gitna ng court.“Careful, Alie!” tanging sambit niya lang dahil sa pagtakbo nito. Napangiti na lang ako nang makita ko kung gaano siya kasaya.Pinapanood ko lang si Alie na ngayon ay pinulot ang isang bola sa gilid.“Parehong pareho talaga kayo.” Napatingin naman ako kay Budoy nang sabihin niya iyon.Pinanliitan ko siya ng tingin. “Bakit ka nga pala nandito? Hindi ba may trabaho ka?”Hindi na nagtatrabaho si Budoy dito dahil isa na siyang pulis. Sa ngayon nga ay suot-suot niya ang uniform niya. Seven years and everything has really changed. Hindi ko naman maiwasang maging masaya sa narating niya.Hinarap niya ako at tinignan ng masama, pero dahil alam ko naman ang ibig sabihin ng tingin na iyon ay natawa na lang ako.“Siyempre dahil darating kayo. Seven years, Callie. Seven years akong walang balita sa'yo gayong best friend mo ako,” biglang sambit niya at dahil sa pagsimangot niya ay nagmukha siyang batang nagm
I don't know how this became like this. Mom, Dad, and I felt awkward. Nakaupo na kaming lahat maliban kay Zacky at Luigi na wala pa hanggang ngayon. Alie is now busy talking to everyone like they know each other for too long, dahilan kaya mas lalong awkward para sa amin nila Dad.Ilang sandali ay bumalik na sila. When Alie saw Zacky, she became silent. Nandoon na naman iyon excitement na nagpapakaba sa kanya. Zacky just silently started eating and didn't say anything even when Danica tried to talk to him.“I never thought that this would come after what happened. I'm also happy that you are already settled down, Iha,” Tita Gillian said while looking at me.Hindi ko naman sinasadyang pansinin, but I saw how Danica and Bea looked at Zacky na para bang may ibig sabihin ang salitang iyon. Busy si Danica sa anak niya, pero nakapatingin ito kay Zacky. Habang si bea ay umiinom ng tubig, pero nakatutok ang tingkn kay Zacky.They were asking me about my life in Canada, na sinubukan ko namang s
“Oh, you are going somewhere?” I glanced at the door when I heard that. Dad and Mom looked at Luigi when they also heard him.They were the first to greet Luigi, and Luigi greeted them back. After that, Luigi looked at me again and smiled at Alie, who was already ready to leave the house.“Wala po akong trabaho ngayon, Tita. I just want to spend time here today, pero mukhang may pupuntahan kayo. I think next time na lang,” he said, kitang kita ko na parang hiyang hiya siya sa pagpunta ngayon dito gayong may pupuntahan naman kami.I glanced at Alie beside me when I heard her deep sigh. I couldn't help but laugh when I saw the expression on her face. She was frowning deeply while looking at Luigi, so I playfully pinched her cheek. When she looked at me, she sighed again.“Kakain lang kami sa labas. Tamang-tama lang that you are here. Sumama ka na rin. Pupunta na kasi sila bukas sa probinsya kaya sinamantala na naming kumain sa labas,” Mom said to Luigi.Napakamot na lang sa ulo si Luigi
Ilang malalalim na buntong-hininga ang pinakawalan ko habang nagtitipa sa laptop ko. Wala akong nagawa kundi sundin ang lahat ng utos niya. He is seriously working on his laptop, and I was also busy working on my own laptop. Sinabi niya kung ano ang babaguhin at mukhang matatapos ito ng lagpas alas 5 dahil halos lahat ay ipapabago niya.I even called Dad's secretary at sinabing i-cancel na nga ang lahat ng meeting ko ngayong araw.I look at the room where Alie is. Sigurado akong pumasok siya roon para umiyak, but it's already been 2 hours since she entered there. Umiiyak pa ba siya? I sigh again dahil hindi ko maiwasang mag-alala sa kanya."I'll send something via email. Check it and follow the instructions there," I heard him say, which made me glance at him. He was just looking at his laptop. He was on the long sofa while I was on the single sofa. In front of us were the papers we needed to finish.“Okay,” tipid na sambit ko at tinignan ang sinend niya. Ginawa ko ang mga nakalagay r