"WE ARE ONE FOR VICTORINA"NAPA-TUNGO SI Zandro sa nakikita niyang pagmamaka-awa sa mga mata ng kaniyang ama. Hindi kailanman umakto nang ganito ang kanilang daddy kaya naman tunay na huminto sa pag-inog ang kaniyang mundo, did he really mean his betrayal against the family? "Please, don't put your life into my nightmare. Tama na, hijo. All your life you acted as my great son who would do everything to make me proud. Alam kong marami ka pang pangarap sa buhay at hindi lang isang babae ang haharang doon." Sinubukan nitong lumapit para abutin ang panga ni Zandro; sa maalam na paraan siya nito tiningnan. "Hindi ba, Zandro. . .anak?"Oh, damn! Why is the need to act this way?To disappoint his father is a different story for Zandro. He can't just let Lieutenant Arquero Vizmanos down... Not for so long but when Blythe was involved as the factor of his movement, he doesn't think so."Dad, a woman won't stop me from pursuing my dreams..." Nahuli niya ang pasulpot ng pag-asa sa mukha nito. "N
"I LOVE YOU SO MUCH IT HURTS..."SA GITNA ng kadiliman ay isang nakakatakot na nilalang na mayroong pulang mata, ang ilaw nito ay nagbibigay kay Blythe nang wagas na panghihina sa kaniyang katawan. Naniksik siya sa makapal na pader sa kaniyang likuran; ang bawat kabog ng kaniyang puso ay tila nagmimitsa ng kaniyang kamatayan. Humiyaw si Blythe nang minsan siya nitong sunggaban, ang mahahaba nitong mga daliring mayroong matatalas na itim na kuko ay hawak ang kaniyang leeg at pinipigil ang kaniyang paghinga. Walang kahirap-hirap siya nitong inangat sa ere; dahan-dahah ay bumukas ang napaka-lawak nitong bunganga. Ang mahahaba nitong pangil ay kumikinang sa tama ng liwanag ng bilong na buwan. Ipinikit ni Blythe ang kaniyang mga mata, nangunyapit ito sa kaniyang katawan. Sinubukan niyang muling humiyaw para manghingi ng saklolo ngunit gaya sa mga na-una'y walang tinig na lumalabas sa kaniyang bibig."Please, tulungan ninyo ako!" sigaw niya't mabilis na bumangon mula sa kaniyang pagkakahiga.
"NEPHEW" ILANG BESES nang napapa-taas ang kilay ni Blythe habang naka-upo siya sa carpet na naka-latag sa damuhan at pinanonood niya sina Zandro at Charlie na naglalaro sa 'di kalayuan. Mukha namang nag-e-enjoy si Zandro sa ginagawa nila, nag-e-enjoy na pagurin at pahirapan si Charlie na maghabol sa bolang kanina pa nito ihinahagis sa kabilang dulo ng gate. Damn this heartless brute! Ilang beses na itong sinaway ni Blythe ngunit halata namang masama pa rin ang loob ng kaniyang asawa at hindi talaga nito gustong nasa poder nila si Charlie. Kung ano man ang ipinakikita nito ngayon ay nakaalang-alang lang iyon sa kaniya at sa pag-iwas na iwan nga siya ni Blythe para sa bata."Can we rest first?" hiyaw ni Charlie pagkakuha nito sa bolang itinapon ni Zandro. Ihinulog niya iyon sa lupa, humahangos itong napa-luhod at bakas na bakas sa kaniyang mukha ang pagod. "I'm very exhausted na po.""What? nag-uumpisa pa lang tayo, kid! Are you sure you are a boy? Bakit ang arte mo?" panunuya rito ni
"OUT OF THEIR WAR" "WHO REALLY are you?" Matalas na tiningnan ni Zandro si Charlie habang naka-upo ito sa bangko, sa loob ng malawak niyang opisina. Gaya kanina ay mukha pa rin itong hindi komportable sa kaniyang mga titig at pananalita, namumutla ang bata sa takot ngunit walang pakialam si Zandro. What's in his mind is his anger for whatever this bullsh*t is going on in his house. Kung hindi pa pala siya nagpilit na tumakas ay hindi niya malalamang pinamumugaran na ng anak ni Dimas ang kaniyang mansyon at unti-unti na nitong nilalason ang inosenteng utak ng kaniyang asawa. "My name is Charlie Evander Marquez Vizmanos—""I'm not asking your name. I'm asking who you really are!" bahagyang tumaas ang tinig ni Zandro sa inis dito, ngunit sinikap niyang kumalma lalo't alam niyang nasa labas lang si Blythe at nakikinig marahil. "Sino ka at ano ang kailangan mo sa amin? Bakit nasa bahay kita?""You want to see my school I.D. po?" Mukhang nalilito ito sa mga tanong ni Zandro, bahagya itong
"IGNITES INTO THE HOTTEST FLAME"HINDI PA RIN mapigilan ni Blythe ang mamangha sa kaniyang nakita, talaga bang buhat ni Zandro ang anak ni Dimas? How does that happened? Lumapit si Blythe sa malapit na sofa at doon niya idineposito ang inaantok na ngang si Charlie, mukhang labis ang pagod nito at namumugto rin ang kaniyang mga mata. Kung ano man ang dahilan noon ay marahil hindi gano'n kalala. Zandro is not a perfect man but he won't stoop that low hurting Charlie just to have revenge from his brother. "Why crying?" aniya rito habang hinahaplos ang bilugang mukha ng bata. "May masakit ba sa'yo?""I miss daddy," nanghihina ang tinig nito at sumasaliw roon ang tono ng lumbay at pangungulila. "I want my daddy back. I want to hug him again and play with him. I want to be with him, eat ice cream with him; play with him—""Hush, Charlie... Surely one of these days, babalik din siya at magkikita kayong dalawa. Magagawa ninyo ulit ang mga bagay na nais mong gawin kasama siya.""Mama Blythe.
"ZXC"MASIGLANG nag-umpisa ang araw ni Blythe pagputok ng bukang-liwayway sa sunod na araw. Maaga siyang nag-umpisang magluto sa kusina at naghanda ng kanilang almusal, sa ibabaw ng counter ay si Charlie na nilalasahan ang pan cakes na bagong gawa niya lang. Balak niyang dalhin iyon kay Zandro dahil hindi ito makabangon at mukhang nilalagnat pa yata. Blythe wants to think that it's because of what they had shared last night, but they have done it few times already at ngayon lang naman nagka-sakit si Zandro. "What do you think, Judge Charlie?" tanong niya rito nang sa ikalawang pagkakataon ay ma-ubos ng bata ang nasa kaniyang plato. "Do you think your tito will like it?" Ngumiti sa kaniya si Charlie at sabay nag-thumbs up. "Kapag po ayaw niya ay ako na lang ang kakain, Mama Blythe.""Pero marami pa iyang nasa plate mo, ah?""Yes, but food is food and you cook better than my mom. Minsan durog o kaya naman sunog ang pancakes niya po, e."Ngumiti si Blythe at masuyong pinunasan ang choco
"DESPISE AND FEAR BURNING IN HER WET EYES""MAMA BLYTHE!" Charlie suddenly called her.Binitiwan ni Blythe ang hawak niyang singsing sabay balisa niyang pinahiran ang mga luhang lumalandas sa kaniyang mukha. Pinilit niyang kalmahin ang kaniyang sarili bago harapin si Charlie, kinagat niya ang kaniyang labing nangangatal pa sa hindi niya ma-ipaliwanag na dahilan."Bakit mo po ako hinahanap?" Naka-higa lang ito sa pink na kama at mukhang nag-eenjoy itong panoorin ang mga laruang paru-paro na naka-sabit sa may kisame."K-kasi..." Hinagilap niya sa loob ng kaniyang isipan ang sagot sa tanong ni Charlie. "Kasi kailangan mo nang k-kumain.""But I already had my breakfast, Mama Blythe." Naguguluhan siyang tiningnan nito.Gustong kutusan ni Blythe ang sarili niya, her brain just won't function properly. It can't leave all the informations she just found, but dammit! Hindi siya puweding magpadalos-dalos ngayon dahil lang sa hindi niya ma-ipaliwanag na pagkabigo at kirot.Zandro already said too
"YOUR FAKE HUSBAND IS GONE NOW"MABILIS NA lumipad ang mga kamay ni Blythe sa tiyan niyang hindi na gaanong namimilipit ngayon, hinaplos niya iyon nang paulit-ulit sa marahang paraan at kamangha-manghang napapawi ang sakit doon na halos pumatay sa kaniya. Dahan-dahan niyang iminulat ang kaniyang mga mata hanggang sa makilala niya ang isang kamangha-manghang silid na hindi pamilyar sa kaniyang paningin. Nasaan ba siya? She tried to recall everything that she could before the moment she fell into a deep sleep. If her memory serves her right, she's in that forbidden room with Charlie and she was catching her breaths as the torturous realization suddenly rained down on her. Napa-ngiwi si Blythe nang maalala ang mga nalaman niya sa loob ng silid, sina Zandro at Claudia... damn! The wildfire is starting to burn her alive once again.But her mind didn't just stop there yet, it goes on and on recalling everything until the moment she reached the point where she was trying hard to run for her
"SA TINGIN mo ba ay matutuwa siyang makilala ako, hija?" Inilapag ni Blythe ang pastang hawak niya sa lamesa, muli niyang ini-ayos ang mga pagkain doon bago niya binalingan ang kaniyang mama sa gilid ng lamesa. Kanina pa ito hindi mapakali at halos maya't maya kung tanungin siya. Lumapit siya rito para ayusin ang namumuti na nitong buhok, ginagap niya rin ang nanlalamig na mga kamay ng ginang at marahan niya itong pinisil. "Mama, relax lang po. Malapit na raw si Zandro." But she did the opposite, her shaking worsened and her breathing became rapid. "Sigurado ka ba rito, hija? Paano kung ayawan niya ako? Lalo at hindi ko lang siya pinahirapan noon, maski ngayon habang nasa gitna siya ng isang misyon." "Mama, mahal ka po ni Zandro at alam kong ma-uunawaan niya kung ano man ang nagawa ninyo... Kung hindi ka niya gustong makilala, bakit siya pumayag sa date ninyo ngayong gabi?"
SA KATANUNGANG iyon tuluyang natahimik si Zandro. Wala naman sa hinagap niyang ang mama ni Blythe ang tunay niyang ina kaya't hindi alam ni Zandro kung paano siya magpapakilala rito. Isama pang hindi pa siya maaaring magpakilala bilang siya sa kahit sino... therefore he can't do any move for now. But his biological mother seems like she knows their connection by now and she's the one who's making moves... only for Zack. Whenever he's with Blythe, she used to push him away and let Zack have his way. Na-iinis si Zandro sa tuwing nangyayari iyon ngunit kalaunan ay natatawa na lang siyang parang baliw. Why feel bad when it's him, and his marriage with Blythe she's protecting? Goddammit! Life is truly a roller coaster, it's filled with thrill and fun... "So, shall we pop the champagne's cork now?" Don Vico came and visited his office after he found out about his proposal to Blythe. Zandro was clueless about how he learned about it
EIGHT years had been a roller coaster ride for Zandro's journey, it was heaven in hell, his rainbow on the storm and his happiness amidst his heartaches. Living inside somebody else's identity has never been easy, bukod sa ibang tao ang tingin sa kaniya ni Blythe ay hindi niya rin magawang alamin kung ano ba talaga ang laman ng isip nito. Sa lumipas na ilang taon ay halos tone-toneladang pasensiya, pang-unawa, tapang, katatagan at pagmamahal ang binaon ni Zandro sa kaniyang sarili nang sa gano'n ay hindi siya pumalpak sa pinaka-mabigat na pagsubok sa kaniyang buhay. Maraming laban na ang napagtagumpayan niya, mga kasong kaniyang na-ipanalo. But this one is the most precious one, the result will dictate what kind of life is he going to live for the next years to come. So, he has to win this game without breaking any rule! Sumugal siya sa kabila ng takot at pangamba, tinanggap niya ang lahat ng mga pagsu
"F*CK YOU, Zandro. Talagang papatayin kita kapag hindi mo pa tinuldukan ang buhay ng demonyong iyan!" Dimas screamed despite the struggle. "You see, he's the root of all of this. He's been deceiving us for so long now and he put our tribe in danger, he put Blythe in danger. So, once you let him live, I will be the one to cut your head!" Muling inangat ni Zandro ang dambuhalang bato sa kaniyang kamay, handa na siyang itapon iyon kay Lord Howard nang subukan siya nitong muling paglaruan. "Will you really let your brother die? His son saves your wife and what? Won't give justice—" "You, as*hole! Just kill him!" Umiling si Zandro sabay itinapon sa malayo ang hawak niyang bato, tumalikod siya sa kalaban na ikinangiti ni Lord Howard. Bago siya gumawa ng unang hakbang palayo ay misan pa siyang pumihit at kasabay no'n ay ang paghagis niya sa napulot niyang punyal na kaagad tumarak sa d
THE BLOODY WAR between Zandro and Lord Howard didn't end up just because they fell down from the tall building of the Villalobos' mansion, it wasn't extinguished that fast instead it started to ignite higher and hotter as if a drum of fuel leak around the whole place making a hell for the next five consecutive days. Kapangyarihan sa kapangyarihan, lakas sa lakas. Walang kawala ang kahit isa sa kanila dahil isa lang ang maaaring lumabas nang buhay, bagay na siyang nagpapahina sa loob ni Zandro. The latter can feel the losing of his breathe, nagliliyab pa rin ang kaniyang katawan dala ng sakit sa hindi matapos-tapos na proseso roon. Pareho na silang naliligo ni Lord Howard sa kani-kanilang mga dugo at pawis na naghahalo sa madurungis nilang mga katawan. Nasa bingit man ng kamatayan ay nagagawa pa rin nitong ngumiti para lalong insultuin ang binata, itinaas nito ang kaniyang kamay at gamit ang hintuturo nitong puno ng singsing ay inayayahan niyang muling lumapit si Zandro. Bumuwelo si
BLYTHE WALKED out of her car like a zombie dancing on the music of melancholy, time passed has dried her tears away but her heart remains bleeding inside her chest. The last time she felt this way was when she lost Zandro... Well, guess what? She also lost Venedict and so she has a reason to act this way again. The sharp pain cutting inside her has been numbing her whole body that Blythe can't feel anything anymore, like a sheet of paper being blown by a harsh wind everywhere. Hindi dapat siya umalis doon dahil tiyak na hahanapin si ng binata, pero kung ikakasira naman nila ng ina nito ay tiyak na hindi iyon magiging maganda. Ngayon pa lang nakikilala ng binata ang kaniyang ina, ngayon pa lang sila bumabawi sa mga taong hindi sila nagkasama kaya naman sino si Blythe para pahirapan si Venedict at muling ilayo sa ina nito? Speaking of parent, aligagang tinuyo ni Blythe ang ilang bakas ng mga luha sa kaniyang mata nang matanaw niya sa harapan ng kanilang bahay ang papa niyang naka-tay
THE VIILLALOBOS was long gone now yet, she still can't find the happiness or the peace of mind she's been dreaming ever since. Lahat naman ay ginagawa ni Blythe para ayusin ang ubod ng gulo niyang buhay, marami na rin siyang isinakripisyo at pinagdaanan. Ngunit ano't sadyang walang tamang paraan para umayos na ang lahat sa kaniyang mundo?Ang lahat na lang ng kasiyahan niya'y may katumbas na kalungkutan, ang bawat tagumpay ay may kaakibat na pagkatalo at ang masakit pa'y nagmumula iyon madalas sa mga taong malapit sa kaniya; sa mga taong labis niyang pinahahalagahan.Three days passed since that unexpected argument she had with her family, up until now the cold war stayed in their house. Hindi na siya muli pang kinausap ng kaniyang pamilya matapos ang masasakit na mga salitang binitiwan ni Blythe, maski ang Mama Celia niya ay hindi na muli pang kumibo sa kaniya. Na-uunawaan naman ni Blythe ang reaksyon ng mga ito at hindi niya sila pipiliting patawarin siya gaya ng kagustuhan niyang h
SUMUNOD SI Blythe kay Addi papasok sa loob, nang makarating siya roon ay mabilis na dumikit sa kaniya ang seryosong mga mata na animo'y sibat na tutugis sa kaniya sa isang maling kilos lang.Natigilan si Blythe nang matagpuan din niya si Elaine sa tabi ng kaniyang lola, naka-yakap ito sa matanda habang umiiyak."Lola, lolo, ano po ang problema?" aniya habang naguguluhan niyang pinasasadahan ng tingin ang bawat isa."Nagtatanong ka pa talaga? Mang-aagaw!" Elaine exclaimed her accusation very much that Blythe felt her ears deafened. "Lola, please, scold her and tell her to stop with her flirtiness.""Elaine, your mouth," saway ni Tamarra rito. "Hindi makakatulong na ganiyan ka. Kumalma kana—""Paano ako kakalma?" Asik nito pabalik, nanggigigil nitong dinuro si Blythe. "That girl is stealing what's mine. Akin si Venedict!"Blythe watched her in disbelief. "Elaine, nasisiraan kana ba ng bait? Hindi kailanman naging sa'yo si Venedict at malinaw iyon sa'yo at sa kaniya.""No! Akin siya," pa
THE NEXT days came more terrible than expected, the small gap she had with her Mama Celia grew wider and Blythe was left taking extra dose of patience and understanding the following days. And Zandro being around didn't help at all, he used to worsen the situation like Blythe sometimes forgot courtesy for her ex-husband especially when he's pulling some stunts that will annoy Venedict.Kasama na roon ang pagdalo nito sa family day ng school nina Dame kahit pa wala namang nagsabi rito ng tungkol doon lalo at si Venedict ang pinili ni Dame na sasama sa kanila... Kaya naman ang naging ending ay apat sila sa grupo at madalas pang nagtatalo ang dalawa kung sino ang sasama sa mga games."I'm way more gorgeous than you," pagmamalaki ni Zandro. "Ako dapat ang sasama sa anak ko. Hindi ba, Dame? Grupo ito ng mga guwapo.""But you are done with your part," Venedict said in a complaint. "You joined the first two and you both lost them. Now, it's my time. Hayaan mo namang maglaro ang magagaling, w