DAHIL SA kakaibang ganda ng malinaw na dagat kasama ng ingay ng makukulit na mga lalaking nagtatampisaw roon ay masasabi ni Blythe na hindi na rin masama ang biglaang bakasyon nilang ito. Ang naging pagtakas niya para huminga lang sandali ay naging isang masayang kaganapang siyang dahilan ngayon ng malawak na ngiti sa kaniyang mga labi. Another realization about things are starting to happen inside her head, and it tells her that she's wrong when she said that she has been alone all her life. Truth is she was not because at night when she's crying like a helpless child, Luna has always there comforting her with its wonderful light and the serenity it brought with her. And today, she realized further that it wasn't just the moon anymore. The world wasn't that selfish for giving her Dame, her son. The most valued treasure she has and she can call as her own, and won't leave her when everyone does. Bonus na lang siguro sina Venedict at Addi na kahit ilang beses niyang itinaboy dahil sa
BAHAGYANG NA-ALIMPUNGATAN si Blythe nang makaramdam siya ng isang bagay na mabigat sa kaniyang tiyan, bahagya niyang idinilat ang kaniyang mga mata hanggang sa matagpuan ang isang brasong naka-pulupot sa kaniyang katawan. Medyo mabigat iyon pero sa halip ay para bang kinikiliti pa ang kaniyang tiyan sa tuwa, ang init nitong hatid ay para bang apoy na dahan-dahang inu-ubos ang lakas niya.Marahan niyang ipinihit ang kaniyang ulo, halos mahigit niya ang kaniyang hininga nang tumambad sa mga mata niya ang malapad na panga ni Venedict. Tiny stubbles are growing in there, it looks manly and she's kind of tempted to touch it."Why don't you touch it?" anito na lalo pang nakapagpabilog sa mga mata ni Blythe.Sa gulat ay marahas niyang na-itulak si Venedict at dahil nasa dulo ito ng higaan ay mabilis lang itong nahulog sa sahig, ngunit gawa ng kumot na naka-balot sa kanilang mga katawan ay maski si Blythe nadala nito patungo roon. Mas maganda nga lang ang naging pagkaka-hulog niya dahil hindi
SA HAPON ng kasunod na araw nang magpasya si Blythe na magkape kasama si Addi sa isang sea side restaurant. Nagkasundo kasi sina Dame at Venedict na mangisda sa isang floating cottage sa isang isla, nagkaroon naman ng problema si Addi sa negosyo nito kaya't kanailangan niyang makipag-meeting sa harap ng computer ng ilang oras. Gano'n din siya pero hindi naman iyong sinlala ng sa kaniyang kaibigan kaya't nagkaroon kaagad siya ng oras para sa sarili.Nagpaalam sa kaniya si Addi nang muling tumunog ang cellphone nito, bahagya itong lumayo para humanap ng signal. Nangalumbaba naman si Blythe mula sa lamesa habang pinamamasdan ang araw na dahan-dahan nang nagtatago sa ilalim ng makakapal na mga ulap.Hindi pa siya nangangawit sa kaniyang posisyon ay tumambad naman bigla sa harapan niya ang isa sa mga staff dala ang isang palumpon ng pulang rosas. Napapataas ng kilay si Blythe habang pinagmamasdan iyon; this is new to her eyes. Aside from Venedict's still on the nearby island, he also never
SUMASAYAW ang maliit na apoy ng kandila sa kaunting hangin na pumapasok sa loob ng baso kung saan ito naka-silid, pinanonood lang iyon ni Blythe habang pinaglalaruan niya ang pasta sa kaniyang plato. Muli na namang umiihip ang malamig na panggabing hangin sa kanila ni Zandro, wala pa ring nag-uumpisang magsalita sa kanilang dalawa kaya naman sumisiklab muli ang iritasyon sa kaniyang puso.Aside from the overflowing hate she's feeling for this man in front of her is the wind that's getting harsh and colder. Mukhang maski ang mundo ay ayaw sa ideyang magkita sila ng binata para mag-usap. Maliban kay Claudia ay sinungaling din si Zandro, he kept a lot of things from her before and certainly he would always be.Pero hindi naman ang katotohanang iyon ang ipinunta ni Blythe ngayong gabi, it's the promising happiness that Venedict told her. The new shot of life and the end of this misery after she finally let go of everything, including this unfaithful brute. Also, to inform him of Dame's ex
BLYTHE LOOKED at him in disbelief. "It's not about what pleases me. Kung ako lang, hindi na sana dahil alam ko namang wala ng pakialam sa akin si Zandro at ang pagpasok sa kaniya sa buhay ni Dame ay magtutulak lang sa maraming katanungan sa utak ng anak ko.""Iyon naman pala, e. Then, why f*cking thinking about that?" he said in an ice-cold tone."Because I feel like it's part of my responsibility as his parent. Tatay niya rin si Zandro, Venedict!""Yes, but he never fathered him. So how on earth you called him his father now?" The pain that crossed his eyes startled her a bit.Bahagyang napa-atras si Blythe, hindi makapaniwala sa ina-asta ng binata sa kaniyang harapan. Venedict doesn't alway bleed in her front, he used to keep it to himself. But she's aware that this man is a possessive and a jealous sort... Sa pagkakataong ito, hindi lang para sa kaniya ang mga iyon kun'di maski na kay Dame.He's hurt and furious of Zandro for trying to take her and Dame for goodness sake!"Ilang ar
SURREAL AS it may seem, eight years ago when Blythe got her heart badly broken for the fact that her son would never get the chance to meet his father anymore. Isa ito sa mga dahilan kung bakit hindi niya magawang bitiwan ang dati niyang asawa, hindi niya gustong mawalan ito nang pagkakataong maging parte pa rin ng kanilang buhay.Halos hindi gumalaw ni kumurap si Blythe habang pinanonood niya ang kaniyang mag-ama sa unang pagkikita ng mga ito. Mariin niyang pinanood ang bawat ekspresyon sa mukha ni Dame, maski roon ay masa-salamin ang labis na gulat lalo nang lumuhod si Zandro sa harapan nito at atakehin ito ng yakap.Para bang naninikip ang dibdib ni Blythe sa labis na tuwa, the urge to scream in joy has been slamming unto her. But she has to avoid herself from causing any scene because this moment isn't for her, and she should give it to them.Dapat nga ay hindi na siya sasama sa floating cottage kung saan piniling makipagkita ni Zandro dahil alam niyang ikakasama na naman iyon ng
NAGING MADALAS ang pagkikita nila Zandro at Dame dahil sa kagustuhan nitong mapa-lapit sa bata. Marami itong nais gawin kasama si Dame ngunit dahil sa limitasyon nito dala ng araw na tirik na tirik sa labas ay hindi sila gaanong maka-kilos sa umaga kaya naman mas madalas na sa gabi lang sila nakakapag-jet ski o kaya naman ay sa mga malililim na lugar lamang sila nagbo-bonding.Gaya na lang nang datnan niya ang dalawang nagpipinta sa loob ng kanilang silid. Zandro brought so much of art materials and Dame as the enthusiastic kid wants to try all of them, hindi na nito masyadong pinansin ang kapaligiran. Aliw na aliw ito mga pintura sa kaniyang kamay, halos mapuno rin ng pintura maski ang damit at mukha nito. Malakas na natawa si Zandro nang ma-pansin iyon, hindi pa ito nakuntento ay dinagdagan pa niya.Napa-iling nalang si Blythe. It's Zandro and the child inside him!Bago pa siya madamay ay lumabas na lamang siya sa silid at piniling maglakad-lakad muna roon para hayaang maka-pagsaril
BUMABA KAAGAD si Venedict ng sasakyan pagkatapos nitong i-park nang maayos ang kotse nito sa harapan ng bahay nina Blythe. Matapos siya nitong pagbuksan ng pinto ay mabilis itong bumaling sa passenger's seat para naman kay Dame at dahil malalim na ang tulog nito ay hindi na niya ginising ang bata bagkos ay kinarga na lamang niya ito. Ang binata na rin ang kumuha sa mga bag nila mula roon, mukhang nahihirapan ito kaya naman nagpresinta si Blythe na tutulong ngunit nilampasan lamang siya ng binata. Buong maghapon sa byahe ay wala itong kibo, tanging pagtango at pag-iling lamang ang sagot nito sa tuwing kinakausap ito ni Blythe at hindi siya tanga para hindi malaman ang dahilan. "Blythe..." Mula sa malapad na likod ni Venedict ay lumipad ang mga mata niya sa kaniyang Mama Celia, wumawagayway ang duster nito sa kaniyang mabilis na paglalakad. Nang makalapit ito ay nagmano kaagad si Blythe, niyakap naman siya ng ginang at hinalikan. "Anong nangyari? Bakit bigla-bigla naman 'ata ang pag-
"SA TINGIN mo ba ay matutuwa siyang makilala ako, hija?" Inilapag ni Blythe ang pastang hawak niya sa lamesa, muli niyang ini-ayos ang mga pagkain doon bago niya binalingan ang kaniyang mama sa gilid ng lamesa. Kanina pa ito hindi mapakali at halos maya't maya kung tanungin siya. Lumapit siya rito para ayusin ang namumuti na nitong buhok, ginagap niya rin ang nanlalamig na mga kamay ng ginang at marahan niya itong pinisil. "Mama, relax lang po. Malapit na raw si Zandro." But she did the opposite, her shaking worsened and her breathing became rapid. "Sigurado ka ba rito, hija? Paano kung ayawan niya ako? Lalo at hindi ko lang siya pinahirapan noon, maski ngayon habang nasa gitna siya ng isang misyon." "Mama, mahal ka po ni Zandro at alam kong ma-uunawaan niya kung ano man ang nagawa ninyo... Kung hindi ka niya gustong makilala, bakit siya pumayag sa date ninyo ngayong gabi?"
SA KATANUNGANG iyon tuluyang natahimik si Zandro. Wala naman sa hinagap niyang ang mama ni Blythe ang tunay niyang ina kaya't hindi alam ni Zandro kung paano siya magpapakilala rito. Isama pang hindi pa siya maaaring magpakilala bilang siya sa kahit sino... therefore he can't do any move for now. But his biological mother seems like she knows their connection by now and she's the one who's making moves... only for Zack. Whenever he's with Blythe, she used to push him away and let Zack have his way. Na-iinis si Zandro sa tuwing nangyayari iyon ngunit kalaunan ay natatawa na lang siyang parang baliw. Why feel bad when it's him, and his marriage with Blythe she's protecting? Goddammit! Life is truly a roller coaster, it's filled with thrill and fun... "So, shall we pop the champagne's cork now?" Don Vico came and visited his office after he found out about his proposal to Blythe. Zandro was clueless about how he learned about it
EIGHT years had been a roller coaster ride for Zandro's journey, it was heaven in hell, his rainbow on the storm and his happiness amidst his heartaches. Living inside somebody else's identity has never been easy, bukod sa ibang tao ang tingin sa kaniya ni Blythe ay hindi niya rin magawang alamin kung ano ba talaga ang laman ng isip nito. Sa lumipas na ilang taon ay halos tone-toneladang pasensiya, pang-unawa, tapang, katatagan at pagmamahal ang binaon ni Zandro sa kaniyang sarili nang sa gano'n ay hindi siya pumalpak sa pinaka-mabigat na pagsubok sa kaniyang buhay. Maraming laban na ang napagtagumpayan niya, mga kasong kaniyang na-ipanalo. But this one is the most precious one, the result will dictate what kind of life is he going to live for the next years to come. So, he has to win this game without breaking any rule! Sumugal siya sa kabila ng takot at pangamba, tinanggap niya ang lahat ng mga pagsu
"F*CK YOU, Zandro. Talagang papatayin kita kapag hindi mo pa tinuldukan ang buhay ng demonyong iyan!" Dimas screamed despite the struggle. "You see, he's the root of all of this. He's been deceiving us for so long now and he put our tribe in danger, he put Blythe in danger. So, once you let him live, I will be the one to cut your head!" Muling inangat ni Zandro ang dambuhalang bato sa kaniyang kamay, handa na siyang itapon iyon kay Lord Howard nang subukan siya nitong muling paglaruan. "Will you really let your brother die? His son saves your wife and what? Won't give justice—" "You, as*hole! Just kill him!" Umiling si Zandro sabay itinapon sa malayo ang hawak niyang bato, tumalikod siya sa kalaban na ikinangiti ni Lord Howard. Bago siya gumawa ng unang hakbang palayo ay misan pa siyang pumihit at kasabay no'n ay ang paghagis niya sa napulot niyang punyal na kaagad tumarak sa d
THE BLOODY WAR between Zandro and Lord Howard didn't end up just because they fell down from the tall building of the Villalobos' mansion, it wasn't extinguished that fast instead it started to ignite higher and hotter as if a drum of fuel leak around the whole place making a hell for the next five consecutive days. Kapangyarihan sa kapangyarihan, lakas sa lakas. Walang kawala ang kahit isa sa kanila dahil isa lang ang maaaring lumabas nang buhay, bagay na siyang nagpapahina sa loob ni Zandro. The latter can feel the losing of his breathe, nagliliyab pa rin ang kaniyang katawan dala ng sakit sa hindi matapos-tapos na proseso roon. Pareho na silang naliligo ni Lord Howard sa kani-kanilang mga dugo at pawis na naghahalo sa madurungis nilang mga katawan. Nasa bingit man ng kamatayan ay nagagawa pa rin nitong ngumiti para lalong insultuin ang binata, itinaas nito ang kaniyang kamay at gamit ang hintuturo nitong puno ng singsing ay inayayahan niyang muling lumapit si Zandro. Bumuwelo si
BLYTHE WALKED out of her car like a zombie dancing on the music of melancholy, time passed has dried her tears away but her heart remains bleeding inside her chest. The last time she felt this way was when she lost Zandro... Well, guess what? She also lost Venedict and so she has a reason to act this way again. The sharp pain cutting inside her has been numbing her whole body that Blythe can't feel anything anymore, like a sheet of paper being blown by a harsh wind everywhere. Hindi dapat siya umalis doon dahil tiyak na hahanapin si ng binata, pero kung ikakasira naman nila ng ina nito ay tiyak na hindi iyon magiging maganda. Ngayon pa lang nakikilala ng binata ang kaniyang ina, ngayon pa lang sila bumabawi sa mga taong hindi sila nagkasama kaya naman sino si Blythe para pahirapan si Venedict at muling ilayo sa ina nito? Speaking of parent, aligagang tinuyo ni Blythe ang ilang bakas ng mga luha sa kaniyang mata nang matanaw niya sa harapan ng kanilang bahay ang papa niyang naka-tay
THE VIILLALOBOS was long gone now yet, she still can't find the happiness or the peace of mind she's been dreaming ever since. Lahat naman ay ginagawa ni Blythe para ayusin ang ubod ng gulo niyang buhay, marami na rin siyang isinakripisyo at pinagdaanan. Ngunit ano't sadyang walang tamang paraan para umayos na ang lahat sa kaniyang mundo?Ang lahat na lang ng kasiyahan niya'y may katumbas na kalungkutan, ang bawat tagumpay ay may kaakibat na pagkatalo at ang masakit pa'y nagmumula iyon madalas sa mga taong malapit sa kaniya; sa mga taong labis niyang pinahahalagahan.Three days passed since that unexpected argument she had with her family, up until now the cold war stayed in their house. Hindi na siya muli pang kinausap ng kaniyang pamilya matapos ang masasakit na mga salitang binitiwan ni Blythe, maski ang Mama Celia niya ay hindi na muli pang kumibo sa kaniya. Na-uunawaan naman ni Blythe ang reaksyon ng mga ito at hindi niya sila pipiliting patawarin siya gaya ng kagustuhan niyang h
SUMUNOD SI Blythe kay Addi papasok sa loob, nang makarating siya roon ay mabilis na dumikit sa kaniya ang seryosong mga mata na animo'y sibat na tutugis sa kaniya sa isang maling kilos lang.Natigilan si Blythe nang matagpuan din niya si Elaine sa tabi ng kaniyang lola, naka-yakap ito sa matanda habang umiiyak."Lola, lolo, ano po ang problema?" aniya habang naguguluhan niyang pinasasadahan ng tingin ang bawat isa."Nagtatanong ka pa talaga? Mang-aagaw!" Elaine exclaimed her accusation very much that Blythe felt her ears deafened. "Lola, please, scold her and tell her to stop with her flirtiness.""Elaine, your mouth," saway ni Tamarra rito. "Hindi makakatulong na ganiyan ka. Kumalma kana—""Paano ako kakalma?" Asik nito pabalik, nanggigigil nitong dinuro si Blythe. "That girl is stealing what's mine. Akin si Venedict!"Blythe watched her in disbelief. "Elaine, nasisiraan kana ba ng bait? Hindi kailanman naging sa'yo si Venedict at malinaw iyon sa'yo at sa kaniya.""No! Akin siya," pa
THE NEXT days came more terrible than expected, the small gap she had with her Mama Celia grew wider and Blythe was left taking extra dose of patience and understanding the following days. And Zandro being around didn't help at all, he used to worsen the situation like Blythe sometimes forgot courtesy for her ex-husband especially when he's pulling some stunts that will annoy Venedict.Kasama na roon ang pagdalo nito sa family day ng school nina Dame kahit pa wala namang nagsabi rito ng tungkol doon lalo at si Venedict ang pinili ni Dame na sasama sa kanila... Kaya naman ang naging ending ay apat sila sa grupo at madalas pang nagtatalo ang dalawa kung sino ang sasama sa mga games."I'm way more gorgeous than you," pagmamalaki ni Zandro. "Ako dapat ang sasama sa anak ko. Hindi ba, Dame? Grupo ito ng mga guwapo.""But you are done with your part," Venedict said in a complaint. "You joined the first two and you both lost them. Now, it's my time. Hayaan mo namang maglaro ang magagaling, w