BUMABA KAAGAD si Venedict ng sasakyan pagkatapos nitong i-park nang maayos ang kotse nito sa harapan ng bahay nina Blythe. Matapos siya nitong pagbuksan ng pinto ay mabilis itong bumaling sa passenger's seat para naman kay Dame at dahil malalim na ang tulog nito ay hindi na niya ginising ang bata bagkos ay kinarga na lamang niya ito. Ang binata na rin ang kumuha sa mga bag nila mula roon, mukhang nahihirapan ito kaya naman nagpresinta si Blythe na tutulong ngunit nilampasan lamang siya ng binata. Buong maghapon sa byahe ay wala itong kibo, tanging pagtango at pag-iling lamang ang sagot nito sa tuwing kinakausap ito ni Blythe at hindi siya tanga para hindi malaman ang dahilan. "Blythe..." Mula sa malapad na likod ni Venedict ay lumipad ang mga mata niya sa kaniyang Mama Celia, wumawagayway ang duster nito sa kaniyang mabilis na paglalakad. Nang makalapit ito ay nagmano kaagad si Blythe, niyakap naman siya ng ginang at hinalikan. "Anong nangyari? Bakit bigla-bigla naman 'ata ang pag-
PALABAS SI Blythe mula sa kaniyang opisina pagkatapos niyang mag-ayos ng mga order mula sa kanilang website. Naayos na niya iyon sa kaniyang sticky note at ipe-paste na lang niya ito sa note board sa kanilang kusina ngunit nabitin ang kaniyang mga hakbang nang matagpuan niya si Claudia na sakto ring kaka-pasok lang sa loob ng cafe.Mabilis na nilipad ng hangin ang mumunti niyang ngiti, ang positibo niyang disposisyon ay muling nilusaw ng nag-iinit niyang ulo. Matalim siyang umirap bago humakbang para takasan ang tiyak na lalong sisira sa kaniyang araw, ngunit mabilis itong humabol sa kaniya at humarang sa kaniyang daraanan."Blythe, let's talk please," anito habang sinusubukan siyang hawakan sa braso. "Please... Kahit alang-alang na lang sa pagkakaibigan natin noon.""Pagkakaibigan noon?" Fake amusement ran down her face as she taunted Claudia. "Mayroon ba no'n? Hindi ba't una pa lang ay isa ka ng kalaban? Bata ka pa lang ay demonyo kana, hindi mo alam ang salitang kaibigan.""Hindi a
"FOR A fresh, beautiful, and faithful start!" Claudia shouted with a smile as legit as her branded stuff."For a friendship that won't end despite the trials," Blythe seconded as she raised her champagne glass in the air."For the love that will mend all the bruises I inflicted on my best friend!" Claudia proposed. "For a friendship that's more than a friendship!""For the dreams that we will chase together now!""And the men that we will make fall harder—""What?" Nabitin sa ere ang mga baso nilang dalawa nang putulin ni Blythe ang sunod na pahayag ni Claudia. Napapantastikuhan niya itong tiningnan. "Men, really?""Yeah," kibit-balikat nito. "What's wrong with that? We are pretty and gorgeous ladies but that doesn't mean we just wait for our prince, we actually play because boredom isn't our friend."Her brows snapped together more, still bemused by Claudia's statements. "P-pero paano pala si Zandro? Hindi ba't kayong dalawa?"Nilipad ng hangin ang ngiti nito nang panadalian, ilang m
"AT MUKHANG natutuwa ka pa! G*go talaga kayong mga lalaki, e!" Malakas niyang hinampas si Venedict sa dibdib nito, but the smile on his face didn't dismantle. In fact, it grows brighter as if he's happier seeing Blythe this miserable. "Pagkatapos mo akong saktan nang ganito! Sabi mo mahal mo ako pero bakit may singsing si Elaine? Sabi mo maghihintay ka, pero nag-propose ka sa kanya!""What?" he said slowly as if he's still making fun of her."Huwag ka ngang what nang what! Nakakaasar ka, inis na inis ako sayo at gusto kong sunugin ang bahay mo. Alam mo ba iyon?"Muling hinampas ni Blythe ang dibdib nito. Kumawala siya sa mga bisig ni Venedict para tumakas ngunit mabilis lang din siyang nahabol ng mga braso nito at galing sa likod ay binalot siya nitong muli sa kaniyang mga bisig... Mariing nagsara ang mga mata ni Blythe, lalo pang bumuhos ang luha sa kaniyang mga mata lalo at ito ang pinaka-gusto niyang paglalambing ni Venedict— ang mga yakap nito. Pero sa susunod na mga araw baka hin
MATAMIS ANG unang naging ngiti ni Blythe sa muling pagsapit ng umaga nang sa halip na ang malambot niyang unan ay ang matipunong braso ni Venedict ang bumugad sa kaka-bukas pa lang niyang mga mata. So it was real? The happiness in her chest is real and not just a part of her frequent daydreams. Millions of butterflies tickled her tummy when Venedict moved to touch her morning face, but the thrill didn't help a lot because it also awoke the soreness down her belly. It crumples her face a bit, hindi pa nakaka-tulong na humihigpit ang mga braso ni Venedict sa kaniyang katawan. Pakiramdam ni Blythe ay hinahalukay ang tiyan niya sa kilig. Makes her feel like a teenager and it's damn making her smile like a crazy monkey. Since when she turns this petty? "Venedict~" she moaned when his sensual kisses started to run around her bare shoulder blades up to her nape. Her grip on their blanket tightened a little bit more. "Good morning, Mi Amor," bulong nito sa kaniyang tainga. "Te amo." "
TAKING A bath has never been this joyful since Blythe grew up and faced all the trials that the world had thrown at her. But today as she massaged her curled hair and scalp with her favorite shampoo, she couldn't stop smiling like an idiot and even humming random songs that just popped up in her head. Pagkatapos sa kaniyang ulo ay nagsabon din siya sa kaniyang katawan, sa bawat haplos niya sa kaniyang balat ay paulit-ulit na bumabalik sa kaniyang ala-ala ang ginawa nila ni Venedict at hindi gaya noong unang beses siya nitong halikan sa labi, wala na siyang nararamdamang guilt o negatibong reaksyon tungkol doon ngayon.Nang makarating siya sa bandang dibdib niya't natagpuan niya roon ang bakas ng mga halik ng binata ay lalo pang nangiti si Blythe... She really has to control her emotions when he's around because she's going crazy just at the mere thought of him and his kisses.Nagpalit si Blythe ng kaniyang pambahay pagkatapos niyang maligo, dahil wala pa siyang planong lumabas ay sim
NAULIT PA nang naulit ang ganoong sagutan nina Blythe at ng kaniyang mama sa sunod na mga araw na nagdaan. Madalas nitong ipaalala kay Blythe ang kamalian sa kaniyang desisyon lalo pa sa tuwing nasa kanilang bahay si Venedict at dumadalaw. Madalas ay hindi nito hinaharap ang binata o kaya naman sa tuwing kinakausap ito ni Venedict ay hindi lang siya pinapansin ng ginang at nilalampasan lamang.Venedict is starting to notice her Mama Celia's sudden indifferenc, but he refrained from asking since he can see that Blythe has been more problematic the following days. Ayaw nito marahil na dagdagan pa ang mga iisipin ni Blythe kaya't nanatili itong tahimik at nang sabihin ni Blythe na bawasan na rin muna nito ang pagdalaw sa kanila ay sumunod na lamang ito kaagad."I'm really sorry, Venedict. Kapag nakapag-usap na kami ni mama at magaan na ang pakiramdam niya, I can let you sleep in my room again," she promised while she's wiping her tears. Humalakhak si Venedict, marahil para iparating na
SA KALAGITNAAN ng gabing iyon, pinili na lang muli ni Blythe na tumayo sa balkonahe ng kaniyang silid habang pinagmamasdan niya ang bilog at napaka-gandang buwan sa itaas. Mayroon na naman siyang dinaramdam sa kaniyang dibdib at kagaya ng madalas ay kasama na naman niya si Luna para ibigay ang kapayapaang nais niya. Ipinikit ni Blythe ang kaniyang mga mata at hinayaan ang malamig na hanging yakapin siya, ngunit napa-igtad siya nag may maliliit na mga braso ang bigla na lamang bumalot sa kaniyang katawan.Dumilat siya at kaagad nahulog sa naka-tinganlang si Dame ang kaniyang mga mata. Sa kabila ng lungkot nanararamdaman niya'y napa-ngiti si Blythe pagkatapos gamit ang daliri niya ay marahan niyang sinuklay-suklay ang makintab na buhok ng kaniyang anak. "You are not okay, mama," hindi iyon isang tanong. Humigpit pang lalo ang mga braso nito sa baywang ni Blythe habang ini-unan nito ang kaniyang ulo sa tagiliran niya. "I can see it and I want to know what's wrong. Nag-aaway po ba kayo n
"SA TINGIN mo ba ay matutuwa siyang makilala ako, hija?" Inilapag ni Blythe ang pastang hawak niya sa lamesa, muli niyang ini-ayos ang mga pagkain doon bago niya binalingan ang kaniyang mama sa gilid ng lamesa. Kanina pa ito hindi mapakali at halos maya't maya kung tanungin siya. Lumapit siya rito para ayusin ang namumuti na nitong buhok, ginagap niya rin ang nanlalamig na mga kamay ng ginang at marahan niya itong pinisil. "Mama, relax lang po. Malapit na raw si Zandro." But she did the opposite, her shaking worsened and her breathing became rapid. "Sigurado ka ba rito, hija? Paano kung ayawan niya ako? Lalo at hindi ko lang siya pinahirapan noon, maski ngayon habang nasa gitna siya ng isang misyon." "Mama, mahal ka po ni Zandro at alam kong ma-uunawaan niya kung ano man ang nagawa ninyo... Kung hindi ka niya gustong makilala, bakit siya pumayag sa date ninyo ngayong gabi?"
SA KATANUNGANG iyon tuluyang natahimik si Zandro. Wala naman sa hinagap niyang ang mama ni Blythe ang tunay niyang ina kaya't hindi alam ni Zandro kung paano siya magpapakilala rito. Isama pang hindi pa siya maaaring magpakilala bilang siya sa kahit sino... therefore he can't do any move for now. But his biological mother seems like she knows their connection by now and she's the one who's making moves... only for Zack. Whenever he's with Blythe, she used to push him away and let Zack have his way. Na-iinis si Zandro sa tuwing nangyayari iyon ngunit kalaunan ay natatawa na lang siyang parang baliw. Why feel bad when it's him, and his marriage with Blythe she's protecting? Goddammit! Life is truly a roller coaster, it's filled with thrill and fun... "So, shall we pop the champagne's cork now?" Don Vico came and visited his office after he found out about his proposal to Blythe. Zandro was clueless about how he learned about it
EIGHT years had been a roller coaster ride for Zandro's journey, it was heaven in hell, his rainbow on the storm and his happiness amidst his heartaches. Living inside somebody else's identity has never been easy, bukod sa ibang tao ang tingin sa kaniya ni Blythe ay hindi niya rin magawang alamin kung ano ba talaga ang laman ng isip nito. Sa lumipas na ilang taon ay halos tone-toneladang pasensiya, pang-unawa, tapang, katatagan at pagmamahal ang binaon ni Zandro sa kaniyang sarili nang sa gano'n ay hindi siya pumalpak sa pinaka-mabigat na pagsubok sa kaniyang buhay. Maraming laban na ang napagtagumpayan niya, mga kasong kaniyang na-ipanalo. But this one is the most precious one, the result will dictate what kind of life is he going to live for the next years to come. So, he has to win this game without breaking any rule! Sumugal siya sa kabila ng takot at pangamba, tinanggap niya ang lahat ng mga pagsu
"F*CK YOU, Zandro. Talagang papatayin kita kapag hindi mo pa tinuldukan ang buhay ng demonyong iyan!" Dimas screamed despite the struggle. "You see, he's the root of all of this. He's been deceiving us for so long now and he put our tribe in danger, he put Blythe in danger. So, once you let him live, I will be the one to cut your head!" Muling inangat ni Zandro ang dambuhalang bato sa kaniyang kamay, handa na siyang itapon iyon kay Lord Howard nang subukan siya nitong muling paglaruan. "Will you really let your brother die? His son saves your wife and what? Won't give justice—" "You, as*hole! Just kill him!" Umiling si Zandro sabay itinapon sa malayo ang hawak niyang bato, tumalikod siya sa kalaban na ikinangiti ni Lord Howard. Bago siya gumawa ng unang hakbang palayo ay misan pa siyang pumihit at kasabay no'n ay ang paghagis niya sa napulot niyang punyal na kaagad tumarak sa d
THE BLOODY WAR between Zandro and Lord Howard didn't end up just because they fell down from the tall building of the Villalobos' mansion, it wasn't extinguished that fast instead it started to ignite higher and hotter as if a drum of fuel leak around the whole place making a hell for the next five consecutive days. Kapangyarihan sa kapangyarihan, lakas sa lakas. Walang kawala ang kahit isa sa kanila dahil isa lang ang maaaring lumabas nang buhay, bagay na siyang nagpapahina sa loob ni Zandro. The latter can feel the losing of his breathe, nagliliyab pa rin ang kaniyang katawan dala ng sakit sa hindi matapos-tapos na proseso roon. Pareho na silang naliligo ni Lord Howard sa kani-kanilang mga dugo at pawis na naghahalo sa madurungis nilang mga katawan. Nasa bingit man ng kamatayan ay nagagawa pa rin nitong ngumiti para lalong insultuin ang binata, itinaas nito ang kaniyang kamay at gamit ang hintuturo nitong puno ng singsing ay inayayahan niyang muling lumapit si Zandro. Bumuwelo si
BLYTHE WALKED out of her car like a zombie dancing on the music of melancholy, time passed has dried her tears away but her heart remains bleeding inside her chest. The last time she felt this way was when she lost Zandro... Well, guess what? She also lost Venedict and so she has a reason to act this way again. The sharp pain cutting inside her has been numbing her whole body that Blythe can't feel anything anymore, like a sheet of paper being blown by a harsh wind everywhere. Hindi dapat siya umalis doon dahil tiyak na hahanapin si ng binata, pero kung ikakasira naman nila ng ina nito ay tiyak na hindi iyon magiging maganda. Ngayon pa lang nakikilala ng binata ang kaniyang ina, ngayon pa lang sila bumabawi sa mga taong hindi sila nagkasama kaya naman sino si Blythe para pahirapan si Venedict at muling ilayo sa ina nito? Speaking of parent, aligagang tinuyo ni Blythe ang ilang bakas ng mga luha sa kaniyang mata nang matanaw niya sa harapan ng kanilang bahay ang papa niyang naka-tay
THE VIILLALOBOS was long gone now yet, she still can't find the happiness or the peace of mind she's been dreaming ever since. Lahat naman ay ginagawa ni Blythe para ayusin ang ubod ng gulo niyang buhay, marami na rin siyang isinakripisyo at pinagdaanan. Ngunit ano't sadyang walang tamang paraan para umayos na ang lahat sa kaniyang mundo?Ang lahat na lang ng kasiyahan niya'y may katumbas na kalungkutan, ang bawat tagumpay ay may kaakibat na pagkatalo at ang masakit pa'y nagmumula iyon madalas sa mga taong malapit sa kaniya; sa mga taong labis niyang pinahahalagahan.Three days passed since that unexpected argument she had with her family, up until now the cold war stayed in their house. Hindi na siya muli pang kinausap ng kaniyang pamilya matapos ang masasakit na mga salitang binitiwan ni Blythe, maski ang Mama Celia niya ay hindi na muli pang kumibo sa kaniya. Na-uunawaan naman ni Blythe ang reaksyon ng mga ito at hindi niya sila pipiliting patawarin siya gaya ng kagustuhan niyang h
SUMUNOD SI Blythe kay Addi papasok sa loob, nang makarating siya roon ay mabilis na dumikit sa kaniya ang seryosong mga mata na animo'y sibat na tutugis sa kaniya sa isang maling kilos lang.Natigilan si Blythe nang matagpuan din niya si Elaine sa tabi ng kaniyang lola, naka-yakap ito sa matanda habang umiiyak."Lola, lolo, ano po ang problema?" aniya habang naguguluhan niyang pinasasadahan ng tingin ang bawat isa."Nagtatanong ka pa talaga? Mang-aagaw!" Elaine exclaimed her accusation very much that Blythe felt her ears deafened. "Lola, please, scold her and tell her to stop with her flirtiness.""Elaine, your mouth," saway ni Tamarra rito. "Hindi makakatulong na ganiyan ka. Kumalma kana—""Paano ako kakalma?" Asik nito pabalik, nanggigigil nitong dinuro si Blythe. "That girl is stealing what's mine. Akin si Venedict!"Blythe watched her in disbelief. "Elaine, nasisiraan kana ba ng bait? Hindi kailanman naging sa'yo si Venedict at malinaw iyon sa'yo at sa kaniya.""No! Akin siya," pa
THE NEXT days came more terrible than expected, the small gap she had with her Mama Celia grew wider and Blythe was left taking extra dose of patience and understanding the following days. And Zandro being around didn't help at all, he used to worsen the situation like Blythe sometimes forgot courtesy for her ex-husband especially when he's pulling some stunts that will annoy Venedict.Kasama na roon ang pagdalo nito sa family day ng school nina Dame kahit pa wala namang nagsabi rito ng tungkol doon lalo at si Venedict ang pinili ni Dame na sasama sa kanila... Kaya naman ang naging ending ay apat sila sa grupo at madalas pang nagtatalo ang dalawa kung sino ang sasama sa mga games."I'm way more gorgeous than you," pagmamalaki ni Zandro. "Ako dapat ang sasama sa anak ko. Hindi ba, Dame? Grupo ito ng mga guwapo.""But you are done with your part," Venedict said in a complaint. "You joined the first two and you both lost them. Now, it's my time. Hayaan mo namang maglaro ang magagaling, w