BLYTHE LOOKED at him in disbelief. "It's not about what pleases me. Kung ako lang, hindi na sana dahil alam ko namang wala ng pakialam sa akin si Zandro at ang pagpasok sa kaniya sa buhay ni Dame ay magtutulak lang sa maraming katanungan sa utak ng anak ko.""Iyon naman pala, e. Then, why f*cking thinking about that?" he said in an ice-cold tone."Because I feel like it's part of my responsibility as his parent. Tatay niya rin si Zandro, Venedict!""Yes, but he never fathered him. So how on earth you called him his father now?" The pain that crossed his eyes startled her a bit.Bahagyang napa-atras si Blythe, hindi makapaniwala sa ina-asta ng binata sa kaniyang harapan. Venedict doesn't alway bleed in her front, he used to keep it to himself. But she's aware that this man is a possessive and a jealous sort... Sa pagkakataong ito, hindi lang para sa kaniya ang mga iyon kun'di maski na kay Dame.He's hurt and furious of Zandro for trying to take her and Dame for goodness sake!"Ilang ar
SURREAL AS it may seem, eight years ago when Blythe got her heart badly broken for the fact that her son would never get the chance to meet his father anymore. Isa ito sa mga dahilan kung bakit hindi niya magawang bitiwan ang dati niyang asawa, hindi niya gustong mawalan ito nang pagkakataong maging parte pa rin ng kanilang buhay.Halos hindi gumalaw ni kumurap si Blythe habang pinanonood niya ang kaniyang mag-ama sa unang pagkikita ng mga ito. Mariin niyang pinanood ang bawat ekspresyon sa mukha ni Dame, maski roon ay masa-salamin ang labis na gulat lalo nang lumuhod si Zandro sa harapan nito at atakehin ito ng yakap.Para bang naninikip ang dibdib ni Blythe sa labis na tuwa, the urge to scream in joy has been slamming unto her. But she has to avoid herself from causing any scene because this moment isn't for her, and she should give it to them.Dapat nga ay hindi na siya sasama sa floating cottage kung saan piniling makipagkita ni Zandro dahil alam niyang ikakasama na naman iyon ng
NAGING MADALAS ang pagkikita nila Zandro at Dame dahil sa kagustuhan nitong mapa-lapit sa bata. Marami itong nais gawin kasama si Dame ngunit dahil sa limitasyon nito dala ng araw na tirik na tirik sa labas ay hindi sila gaanong maka-kilos sa umaga kaya naman mas madalas na sa gabi lang sila nakakapag-jet ski o kaya naman ay sa mga malililim na lugar lamang sila nagbo-bonding.Gaya na lang nang datnan niya ang dalawang nagpipinta sa loob ng kanilang silid. Zandro brought so much of art materials and Dame as the enthusiastic kid wants to try all of them, hindi na nito masyadong pinansin ang kapaligiran. Aliw na aliw ito mga pintura sa kaniyang kamay, halos mapuno rin ng pintura maski ang damit at mukha nito. Malakas na natawa si Zandro nang ma-pansin iyon, hindi pa ito nakuntento ay dinagdagan pa niya.Napa-iling nalang si Blythe. It's Zandro and the child inside him!Bago pa siya madamay ay lumabas na lamang siya sa silid at piniling maglakad-lakad muna roon para hayaang maka-pagsaril
BUMABA KAAGAD si Venedict ng sasakyan pagkatapos nitong i-park nang maayos ang kotse nito sa harapan ng bahay nina Blythe. Matapos siya nitong pagbuksan ng pinto ay mabilis itong bumaling sa passenger's seat para naman kay Dame at dahil malalim na ang tulog nito ay hindi na niya ginising ang bata bagkos ay kinarga na lamang niya ito. Ang binata na rin ang kumuha sa mga bag nila mula roon, mukhang nahihirapan ito kaya naman nagpresinta si Blythe na tutulong ngunit nilampasan lamang siya ng binata. Buong maghapon sa byahe ay wala itong kibo, tanging pagtango at pag-iling lamang ang sagot nito sa tuwing kinakausap ito ni Blythe at hindi siya tanga para hindi malaman ang dahilan. "Blythe..." Mula sa malapad na likod ni Venedict ay lumipad ang mga mata niya sa kaniyang Mama Celia, wumawagayway ang duster nito sa kaniyang mabilis na paglalakad. Nang makalapit ito ay nagmano kaagad si Blythe, niyakap naman siya ng ginang at hinalikan. "Anong nangyari? Bakit bigla-bigla naman 'ata ang pag-
PALABAS SI Blythe mula sa kaniyang opisina pagkatapos niyang mag-ayos ng mga order mula sa kanilang website. Naayos na niya iyon sa kaniyang sticky note at ipe-paste na lang niya ito sa note board sa kanilang kusina ngunit nabitin ang kaniyang mga hakbang nang matagpuan niya si Claudia na sakto ring kaka-pasok lang sa loob ng cafe.Mabilis na nilipad ng hangin ang mumunti niyang ngiti, ang positibo niyang disposisyon ay muling nilusaw ng nag-iinit niyang ulo. Matalim siyang umirap bago humakbang para takasan ang tiyak na lalong sisira sa kaniyang araw, ngunit mabilis itong humabol sa kaniya at humarang sa kaniyang daraanan."Blythe, let's talk please," anito habang sinusubukan siyang hawakan sa braso. "Please... Kahit alang-alang na lang sa pagkakaibigan natin noon.""Pagkakaibigan noon?" Fake amusement ran down her face as she taunted Claudia. "Mayroon ba no'n? Hindi ba't una pa lang ay isa ka ng kalaban? Bata ka pa lang ay demonyo kana, hindi mo alam ang salitang kaibigan.""Hindi a
"FOR A fresh, beautiful, and faithful start!" Claudia shouted with a smile as legit as her branded stuff."For a friendship that won't end despite the trials," Blythe seconded as she raised her champagne glass in the air."For the love that will mend all the bruises I inflicted on my best friend!" Claudia proposed. "For a friendship that's more than a friendship!""For the dreams that we will chase together now!""And the men that we will make fall harder—""What?" Nabitin sa ere ang mga baso nilang dalawa nang putulin ni Blythe ang sunod na pahayag ni Claudia. Napapantastikuhan niya itong tiningnan. "Men, really?""Yeah," kibit-balikat nito. "What's wrong with that? We are pretty and gorgeous ladies but that doesn't mean we just wait for our prince, we actually play because boredom isn't our friend."Her brows snapped together more, still bemused by Claudia's statements. "P-pero paano pala si Zandro? Hindi ba't kayong dalawa?"Nilipad ng hangin ang ngiti nito nang panadalian, ilang m
"AT MUKHANG natutuwa ka pa! G*go talaga kayong mga lalaki, e!" Malakas niyang hinampas si Venedict sa dibdib nito, but the smile on his face didn't dismantle. In fact, it grows brighter as if he's happier seeing Blythe this miserable. "Pagkatapos mo akong saktan nang ganito! Sabi mo mahal mo ako pero bakit may singsing si Elaine? Sabi mo maghihintay ka, pero nag-propose ka sa kanya!""What?" he said slowly as if he's still making fun of her."Huwag ka ngang what nang what! Nakakaasar ka, inis na inis ako sayo at gusto kong sunugin ang bahay mo. Alam mo ba iyon?"Muling hinampas ni Blythe ang dibdib nito. Kumawala siya sa mga bisig ni Venedict para tumakas ngunit mabilis lang din siyang nahabol ng mga braso nito at galing sa likod ay binalot siya nitong muli sa kaniyang mga bisig... Mariing nagsara ang mga mata ni Blythe, lalo pang bumuhos ang luha sa kaniyang mga mata lalo at ito ang pinaka-gusto niyang paglalambing ni Venedict— ang mga yakap nito. Pero sa susunod na mga araw baka hin
MATAMIS ANG unang naging ngiti ni Blythe sa muling pagsapit ng umaga nang sa halip na ang malambot niyang unan ay ang matipunong braso ni Venedict ang bumugad sa kaka-bukas pa lang niyang mga mata. So it was real? The happiness in her chest is real and not just a part of her frequent daydreams. Millions of butterflies tickled her tummy when Venedict moved to touch her morning face, but the thrill didn't help a lot because it also awoke the soreness down her belly. It crumples her face a bit, hindi pa nakaka-tulong na humihigpit ang mga braso ni Venedict sa kaniyang katawan. Pakiramdam ni Blythe ay hinahalukay ang tiyan niya sa kilig. Makes her feel like a teenager and it's damn making her smile like a crazy monkey. Since when she turns this petty? "Venedict~" she moaned when his sensual kisses started to run around her bare shoulder blades up to her nape. Her grip on their blanket tightened a little bit more. "Good morning, Mi Amor," bulong nito sa kaniyang tainga. "Te amo." "